Please love me เทหัวใจให้ยัยจอมป่วน
เขียนโดย 
SweetyFairy
วันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.48 น.
แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2557 08.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) Hello, Handsome Boy......
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-มหาวิทยาลัย UMO-
"โอ้ยย"ฉันร้องออกมาทันทีที่มีคนเดินมาชนฉัน มันเป็นครายยยยย
"เธอนี่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ"
"อะไรของนายเนีย เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ดันมาวะ....."
ฉันค่อยๆเงียบลงเมื่อหันไปมองหน้าเขา ว้าว....หล่อสุดๆ หล่อมากๆ หล่อโครตๆ....ใบหน้าที่ลงตัว ผมสีไวน์น่าลูบไล้ คิ้วที่สมส่วน คางอันเรียวงาม><......ฉันอยากจะละลาย
"ฉันผิดเอง ขอโทษนะ^^"
"มันก็สมควรจะเป็นอย่างนั้น"
แต่เขาพูดแทงใจไปหน่อยนะT^T
"งั้นฉันไปก่อนละกัน อย่าเดินชนคนอื่นอีกหล่ะ"
"ค่ะ^^"
ฉันตอบเสียงใส ก่อนที่เขาจะเดินดุ่มๆไป.....><แล้วฉันก็เดินมาที่ตรงที่เมลดี้ที่นั่งอยู่
"เมลดี้!!"
"ว่าไง โยเกิร์ต"
"คนนี้ใครเหรอ"ฉันโชว์รูปในไอโฟนออกมา ฉันแอบถ่ายเขาไว้ตอนที่เขาเผลอ อิๆๆ^^
"อ๋อ รุ่นพี่ปี3 คลาสเตอร์"
"ว้าว ชื่อเพราะดีนะ"
"แล้ว แกถามทำไมเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ^^" ฉันกลับมาคิดดูอีกที ไม่บอกดีกว่าอิๆ><
แล้วฉันจึงไปสืบประวัติและตารางการออกไปข้างนอกของเขามา เพราะเขาเขียนไว้ละเอียดยิบมากๆ ถ้าเป็นแบบนี้ฉันติดตามเขาได้เป็นเดือนเลยหล่ะ^^
แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องของเขาอย่างเงียบๆ อย่างกับโขมยเเหน่ะ-_-; แล้วจู่ๆฉันก็เดินชนอะไรซักอย่างเข้าเต็มๆ อะไรอีกเนีย!!!
"เธอมาทำอะไรที่นี้"
เห้ยยยย คลาสเตอร์นี้นาาาาา
"อ๋อ ฉันมาเดินเล่นหน่ะ เลยหลงเข้าห้องนี้"
"โกหกไม่เนียนเลยนะ-_-"
"จริงๆนะ('^')"ฉันทำสายตาแบ๋วๆ น่าตบอย่างมากแต่ฉันไม่เห็นเขาจะขำเลย-0- แต่ว่าเขายิ้มนิดๆด้วยหล่ะ นิดเดียวก็ยังดี>< แต่มันนิดเดียวจริงๆT^T
"ไปได้แล้ว"
"ค่ะ ท่าน^^"ฉันทำท่าตะเบ๊ะแบบร่าเริงสุดๆใส่เขา แบบนี้ใครเห็นก็ต้องมองว่าบ้าบ๊องแน่นอน
แล้วฉันก็เดินไปที่บันได และแล้วฟ้าก็แกล้งฉันทำให้ฉันสะดุดบันไดล้มT^T
"กรี้ดดดดด"ฉันกรี้ดลั่นตอนที่กำลังล้มลงพื้น แต่ทว่ากลับมีมืออันใหญ่ของใครซักคนมารับฉันไว้
"เธอนี้มันซุ่มซ่ามชะมัด"
"คิก~ขอบคุณนะ^^"
"ยังจะมายิ้มอีก-_-"
"ก็นายดูน่ารักดีนี่นา^^" ตอนนี้เรากำลังอยู่ในท่าที่เขากำลังรับฉันอยู่ข้างที่บันได แต่ว่าฉันชอบนะแบบนี้ ได้เห้นหน้าเขาแบบเต็มๆเลย อิๆ><
"พูดอะไรของเธอ"
เขาหน้าแดงระเรื่อนิดๆ แหมๆๆๆ ที่แท้ก็เขินอ่าดิ ก็นะคนสวยอย่างฉันไม่เคยชมใครง่ายๆ(เหรอ)
"ทำไมนายไม่ยอมปล่อยฉันซักทีน้าา เอ่หรือว่าอยากอุ้มตลอดไป^^"
"ขะ...ขอโทษ"
แล้วเขาก็ปล่อยฉันลง แหมๆๆๆ หน้าแดงกว่าเดิมอีก หึๆๆ สะใจ(โรคจิต-0-)
"งั้นฉันไปก่อนนะ^^"
"ไปซิ"
แหมๆๆๆ ทำมาเป็นไล่ แต่ก็เอาเถอะยังไงซะเราก็ยังต้องเจอกันอีกนานนะจ้ะ คุณคลาสเตอร์^^
-เย็นวันนั้น-
ฉันเดินออกมาหน้ามหาวิทยาลัย ก่อนที่จะโทรไปบอกแม่ว่าวันนี้ฉันกลับบ้านเอง แม่ไม่ต้องลำบากมารับ แล้วหลังจากนั้นฉันจึงเดินไปที่ลานจอดรถของมหาลัย
"นาย....('^')" ฉันหันไปพูดกับคลาสเตอร์ อิๆ อ้อนเขาไปส่งที่บ้านไงหล่ะ ตอนนี้ในหัวฉันมีแผนเต็มไปหมด
"ว่าไง ยัยบ๊อง" กรี้ดดดด เขาทักกลับ นี้มันคือข่าวดีที่สุดในรอบปี กลับบ้านต้องจุดพลุฉลองซะหน่อยยยยย(เยอะ-0-)
"นายไปส่งฉันที่บ้านหน่อยสิ"
"...."
"แม่ฉันไม่ว่างมารับหน่ะหน่ะ^^"
"กลับรถเมล์สิ"
นั้นไง ฉันว่าแล้วว่าเขาต้องพูดแบบนี้แน่นอน หึๆ แผน2เริ่มได้
"ฉันหน่ะ....เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มาขอความเห็นใจจากผู้ชายอย่างนาย....แต่ว่านายใจร้าย ฮึกๆ.....ฮืออออ"
คิๆๆๆ เป็นไปตามแผน น้ำตานี้เหละที่ผู้ชายทุกคนต้องสยบ^^
"..."
"ฮือออ"
"ป่ะๆ ขึ้นรถๆ"
"เย้ๆๆ ไปกันเลยนะ^^"
"เมื่อกี้เธอร้องไห้? แล้วทำไม...."
"ฉันหายแล้ว^^"
"เธอมันยัยตัวแสบ...."
"คิก~><"
แล้วฉันก็ขึ้นไปบนรถ ชุบเปอร์โฟ ยี่ห้อดังของเขาไป
"เอาหล่ะ ตอนที่เธอนั่ง เธอตะ...."
"ต้องโอบเอวนายไว้ห้ามปล่อยเด็ดขาด^^"
"อืม..."เขาตอบเนือยๆ เหมือนกับว่าฉันไปขัดคำที่เขาพูดออกมา-0- ก็ไปขัดจริงๆนี้
แล้วเขาก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว มันเร็วเกินไปจริงๆจนฉันต้องกรี้ดลั่นออกมาทันที
"กรี้ดดดด" ตอนเเรกฉันไม่ได้ตั้งใจจะโอบเขาหมดหรอก เพราะอย่างน้อยฉันก็เป็นผู้หญิงไม่กล้าทำอะไรที่เยอะไปหรอก(เหรอออ) แต่ตอนนี้ฉันโอบเขาเต็มๆตัวแถมยังเอาหน้าชนกับแผ่นหลังเขาเต็มๆ เพราะความตกใจสุดขีด
"หึๆ"
"นายขำอะไรเนียย"
"ยังจะพูดอีกไหม ยัยตัวแสบ"
"ฮือๆ นายลดความเร็วหลงหน่อยเถอะ"
"โอบแน่นๆนะครับ คุณหนู หึๆ"
"เห้ย...นายจะทำอะ.....กรี้ดดดดดดด" เขาเร่งความเร็วขึ้นไปอีกจากเดิมที่เร็วมากอยู่แล้ว นี่ฉันคิดถูกไหมที่ให้เขามาส่งเนียยยยยT^T
-คฤหาสน์ สุวรรณรักษ์-
ฉันกลับบ้านมาในสภาพที่หัวฟู ฟูจริงๆนะฟูมากๆเลย เพราะก่อนขึ้นรถเขา ฉันปล่อยผมเพราะอยากโชว์ผมสวย แต่ตอนนี้ไม่อยากโชว์แล้วง่าาT^T
"ผมเธอฟูหมดเเล้วนะ"
"ฮือๆ เพราะนายนั้นเเหละ รับผิดชอบด้วยเลยนะT^T"
"อ้าว ซะงั้น....โอเคๆ เดียวฉันจัดผมให้"
แล้วเขาก็เอามือมาสาวๆผมของฉันจนกลับมาตรงสวยอีกครั้ง><
"นายมือนุ่มมากเลยหล่ะ><"
"ฉันเรียนแพทย์นี้ มือก็ต้องเบาเป็นธรรมดา"
เขาดูภูมิใจมากเมื่อเขาบอกฉันว่าเขาเรียนแพทย์ สงสัยจะอยากเป็นหมอมากเลยสิท่า-0-
"อ้าวลูก นั้นแขกเหรอจ้ะ พาเขาเข้ามาทานน้ำชาก่อนซิจ้ะ"
"ค่ะแม่ ป่ะคลาสเตอร์^^"
"เธอ...รู้จักฉันได้ไง"
"ความลับนะจ้ะ^^"
"เธอนี้มัน ป่วนจริงๆ"
"คิก~ ยังมีอีกเยอะ^^"
แล้วฉันก็ฉวยเอาเวลาที่เขาเผลอควงแขนเขาซะเลย><
"เธอทำอะไรของเธอเนีย-_-"
"ไม่มีอะไรหรอก ไปข้างในกันเถอะ^^"
"อื้อ..."
แล้วฉันก็เดินไปกับเขา บางทีเขาก็หยุดแล้วบอกว่าเดินไปในสภาพแบบนี้จะดีเหรอ ฉันบอกว่าแม่ฉันหัวสมัยใหม่ไม่ว่าอะไรหรอกน่าาา แล้วบางทีเขาก็ชะงักไปเพราะว่าฉันแกล้งเอาหน้าไปซุกต้นแขนเขา เเล้วดูเหมือนว่าเขาก็เขินด้วยหล่ะ น่ารักมากก>< แกล้งเขาสนุกสุดๆ
"เชิญนั่งจ้ะ เอ่อ..."
"ผมชื่อคลาสเตอร์ครับ"
"จ้ะ เชิญนั่งจ้ะคลาสเตอร์"
"ครับ..." เขาพูดช้าๆก่อนจะมองมาที่ฉัน แฮะๆ ก็เกาะเขาซะแน่นขนาดนี้นี่เนาะ
"ปล่อยคลาสเตอร์ซิลูก โยเกิร์ต"
"ค่ะ ขอโทษนะ คร์าดเยอร์"
"คลาสเตอร์-_-"
"คิก~" แล้วฉันก็ปล่อยเขา และเราก็นั่งลงในขณะที่คนรับใช้ของบ้านฉันนำชามาเสิร์ฟพอดี
"แล้วนี้ พ่อคลาสเตอร์มาส่งหนูโยเกิร์ตที่บ้านเหรอจ้ะ"
"ครับ เขาบอกว่า..."
"ว่าหนูไม่กล้ามารถเมล์หน่ะค่ะ"
"อ้าว แล้วลูกโทรบอกแม่ว่าไม่ต้องมารับ แล้วกลับรถเมล์ทำไมเหรอจ้ะ"
"อยากกลับกับเพื่อนหน่ะค่ะ แต่พอดีว่าเพื่อนต้องไปต่างประเทศกะทันหัน ก็เลยต้องกลับกับคลาสเตอร์ค่ะ^^"
"อ๋อ งั้นก็ขอบคุณมากนะจ้ะ หนูคลาสเตอร์"
"คะ....ครับ"
เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กที่ทำผิด ขอโทษนะค้าาาา ฉันจึงมองกลับไปด้วยสายตาระรื่นสุดๆ คิกๆ~
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"อ๋อ จ้ะ โยเกิร์ต ไปส่งเขาทีสิลูก"
"ได้ค่ะแม่ ป่ะเดี๋ยวฉันไปส่งหน้าบ้านนะ"
"อื้อ"
แล้วฉันก็พาเขาเดินไปหน้าบ้านก่อนที่เขาจะถามฉันขึ้นมาว่า
"เธอโกหกฉัน กับแม่เธอทำไม-_-"
"ก็ฉันอยากกลับรถนายนี้น่า^^"
"เธอมันยัยเจ้าเล่ห์จริงๆ แสบด้วย"
"คิก~><"
แล้วเขาก็ขึ้นรถไป แล้วฉันจึงรีบโบมือลาเขา
"กลับบ้านดีๆน้าาาา^^"
แล้วเขาก็โบกมือมาให้ฉันน้อยๆ แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะนะสำหรับวันแรก คิกๆ~><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
