Maverick

6.7

เขียนโดย Madsin

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.13 น.

5 ตอน

4 วิจารณ์

7,244 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2557 15.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) เริ่มสร้าง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กริ๊งงงง เสียง กริ๊งเลิกเรียนดังขึ้น พวกเค้าทั้ง5 คนรีบลุกแล้วเดินออกจากห้องไป บรรยากาศดูคึกคัก นักเรียนหลายคนตะโกนโวยวาย บางคนนั่งจับกลุ่มกันอยู่หน้าห้อง บางห้อง อาจาร์ยก็ยังไม่ปล่อยให้กลับบ้าน อากาศดูเหมือนฝนทำท่าจะตก หนัก พวกเค้าทั้ง5คน รีบเดินไปที่ลิฟส์ แต่ก็พบกับอุปสรรคหน้าลิฟส์นั้นืผู้คนยืน ออกันอยู่หนาแน่นไปหมด รุ้งจึงเสนอให้ลงบันได ทุกคน ก็รีบมุ่งหน้าไปที่บันไดืพวกเข้าเดินมาถึงทางลง นักเรียนบางกลุ่มเลือกที่จะลงบันได เพราะเร็วกว่าลิฟส์มากนัก ไฟที่บันไดส่องแสงอันริบรี่ เพราะว่า คนส่วนน้อยที่จะเลือกใช้บันไดในการลงจากอาคารทางโรงเรียนจึงไว้แค่ไม่กี่ดวงเท่านั้น ทั้ง5 คน รีบเดินลงบันไดมาด้วยความเร็ว เนียร์รีบโทร สอง แล้วเค้านัดเจอกันหน้า อาคารเรียน1 ทั้งหมดจะไป ออกรถกะบะกัน เนียร์โทรหาเลขาส่วนตัวให้เค้าโอนเงินเข้าบัญชี มา 15ล้านบาท พวกเค้าเจอกันที่หน้าอาคาร1 ทั้งรีบขึ้นรถออกจากโรงเรียน เค้านัดเจอกันที่โชว์รูมรถ พวกเค้าทั้งหมดก็ได้มาถึงที่โชว์รูมรถแห่งนึงใจกลางกรุงเทพ การซื้อรถในปี 2020 ไม่จำเป็นต้องสั่งจองสั่งซื้อได้เลย ทั้ง3 ถอยกะบะ ยี่ mave รุ่นxi 320 เนียร์ สั่งให้ เอารถไปส่งที่อู่ของสอง เนียร์ บอกให้รุ้งขึ้นรถไปกับตน แล้วให้ไอเอก ขับตามมาเค้าจะเอารถไปคืนแม่ เค้าบอกให้กันกล้าสองและตั้งล่วงหน้าไปที่อู่ก่อน พวกเค้าทั้ง3คนจะไปทำธุระในการสร้างแก๊งค์สักหน่อย นี้ก็เวลาประมาณ 18.30 น. แล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืดมัว จู่ๆฝนก็ดันตกลงมาซะงั้น ยิ่งทำให้บรรยากาศน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

เอกขับตามเนียร์มาติดๆเพราะกลัวจะคลาดกัน เนียร์เริ่มลดความเร็วรถ เพราะ ทัศนวิสัยเริ่มไม่ดีเค้ากลัวจะเกิดอันตรายขึ้น กรุงเทพช่วงหัวค่ำนี้มันช่างคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนจริงๆ คนที่ขายของก็ทำท่าทางเซงกับการที่ฝนตกหนัก เพราะว่ากระทบต่อการขายของพวกเค้า คนที่เพิ่งเลิกงานก็กลางร่มแบบเบื่อหน่าย เนียร์เลี้ยวเข้าในหมู่บ้านที่ตั้งตระหง่าอยู่ใจกลางเมือง "พฤษาวิลล่า" หมู่บ้านแห่งนี้ออกแบบได้ประณีตสไตล์ย้อนยุคกลับไป สมัย 2549หน่อยๆ แต่ยังคงความหรู ของบ้านราคาแพงระดับ 20ล้าน เค้าจอดรถที่หน้าบ้านหลังนึง บ้านหลังนี้เป็นบ้านเดี่ยวตั้งตระหง่า เป็นอิสระ สวนตบแต่งด้วยความสวยงาม หน้าบ้านนั้นก็ดูเรียบร้อย ลีนรีบเปิดประตูออกมาพร้อมกับร่มเค้าวิ่งออกมารับลูกชายที่วิ่งลุยฝนมา เค้าทั้ง2กลับเข้าไปในบ้าน เนียร์ยื่นกุยแจรถให้ล้วเค้าบอกว่า ช่วงนี้จะไปนอนค้างกับเพื่อนและขอให้แม่โอนเงินเข้ามาใน บัญชีอีก 25ล้าน ลีนได้แต่ทำท่างง จากนั้นลูกชายของเธอก็ออกจากบ้านวิ่งไปขึ้นรถของเอกที่มีรุ้งและเอกรออยู่แล้ว เนียร์บอกให้เอกพาไปที่สมาคมด่วนที่สุด พวกเค้าขับรถออกจากหมู่บ้านมาได้ 3นาที ฝนก็หยุดตกเอาดื้อๆ ผู้คนตามป้ายรถเมล์นั้นแออัดมา ส่วนรถไฟใต้ดินนั้นก็ คนหนาแน่น ต่อคิวยาว ออกมาข้างนอกสถานี เนียร์ได้แต่นั่งมองผ่านกระจกด้วยหน้าตาเบื่อหน่ายกับชีวิตคนเราที่คิดกันอยู่แต่ในกรอบ ไม่นาน พวกเค้าก็มาถึง หน้าสมาคม ที่นี้เป็นตึกใหญ่ มาก ตบแต่ง ทาด้วยสีขาว หินอ่อนทำให้ดูดีแบบระดับกลางๆ ข้างหน้ามี รปภ ยืนอยู่ 3คนค่อยตรวจคนที่จะเดินเข้าไป ทั้ง3คนรีบลงจากรถ มุ่งหน้าไปสู่ทางเข้าอาคาร บนทางเค้า มีป้ายแขวนไว้ว่า "สำนักงาน สมาคมรถซิ่ง แห่งประเทศไทย " รปภ ขอตรวจค้น ทั้ง3คน ทั้งหมดผ่านไปได้ด้วยดี รปภ ทั้ง3แต่งตัวเนียบ และดูน่าเกรงขามกว่าตำรวจเสียอีก ภายในอาคาร นั้นตบแต่งไปด้วย หินอ่อน มีความงดงามอย่างยิ่ง บรรยากาศดูวุ่นวาย ผู้คนทั้งชายและหญิงต่างหมกมุ่นอยู่กับเอกสารของตัวเอง การตบแต่งภายในตัวอาคารนับได้ว่าสวยงามอย่างยิ่ง กริ๊งงงงงงงงง เสียงโทรศัพท์ของเนียร์ดังขึ้น เค้ารีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าโดยเร็ว เอากดไปที่ปุ่มรับสาย มันไม่ขึ้นชื่อแสดงว่าเป็นเบอร์ แต่มันไม่แปลกสำหรับเนียร์ เพราะครอบครัวเค้า ต้องเปลี่ยนเบอร์ตลอด

ฮัลโหลล เสียงเนียร์เอ่ยขึ้น น้ำเสียงแสดงความเบื่อหน่าย

คุณเนียร์ ผม ทนาย สมจิตร ทนายส่วนตัวของพ่อคุณนะครับ ตอนนี้คุณท่านต้องการผม คุณด่วนเลยครับ คุณท่านโดนลอบยิง อาการสาหัส แต่ออกจาก icu แล้วครับผม

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าที่ดู เฉยชา กับมีความตกใจ แม้เค้าจะเกลียดพ่อแค่ไหนก็ตามแต่ในใจลึกๆของเค้า เค้าก็ยังรักพ่อของเค้าอยู่ เค้ารีบวิ่งไปที่ประตูโดยไม่สนใจอะไรท้งนั้น ทนายสมจิตรบอกให้เค้าไปที่สนามบินส่วนตัวของ ตระกูล ที่นั้นมีเครื่องบิน เจ็ท ep-320 ความเร็วเกือบเท่าแสงรอรับอยู่ เค้าจะเดินทางถึง อิตาลี เพื่อแค่ 2ชม.เท่านั้น เค้าตะโกนบอกรุ้งกับเอกให้ กลับบ้านเค้ามีธุระจะต้องไปทำ ผู้คนในอาคาร มีอาการ งง กับพฤติกรรม ของเนียร์ ที่จู่ๆเค้าก็วิ่งเหมือนคนบ้า พร้อมตะโกนบอกให้ใครที่ไหนไม่รู้กลับบ้าน... ในใจเค้าคิดจะโทรหา กันและกล้าแต่เค้าก็นึกคิดได้ ว่า พ่อของทั้ง สองคน นั้น จะโทรบอกทั้งสองคนแล้ว เค้ารีบวิ่ง วิ่ง เค้าวิ่งด้วยความเร็ว ในใจเค้าคิด ทำไมกูถึงไม่ขึ้นรถวะ แต่ไม่ทันไรเค้าก็ยืนอยู่หน้า สนามบิม ส่วนตัว ไม่แปลกที่เค้าจะรู้เส้นทาง ในกรุงเทพ เพราะ เมื่อก่อนเค้าก็กลับมาเที่ยวกรุงเทพอยู่บ่อยๆ เนียร์รีบวิ่งเข้าไป ที่ ลันเวย์ เค้าพบ รถเก๋ง4 ประตู สีดำ จอดอยู่ นับ 10คัน พร้อมชายชุดดำ อีก เกือบ 20คน ทหาร หน่วยรบพิเศษMAVERICKที่พ่อของเค้าเป็น หัวหน้าหน่วย อยู่ อีก 10นาย ทั้ง10นายนั้น ถืออาวุธ ครบมือ เค้าไม่แปลกใจที่ทหารหน่วยนี้มาแค่ 10 คน เพราะทหารพวกนี้ได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษ ใช้ชีวิตอยู่ในป่า ที่มีสัตว์ดุร้าย มากมาย มีเพียงมีด 1เล่มเป็นอาวุธ และต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงคนเดียว ที่เนียร์รู้นั้นเพราะเค้า เคยถูกพ่อส่งมาฝึกตั้งแต่ ตอนม.2 ประมาณ 3เดือนที่เค้ามาฝึกที่นี้ เนียร์วิ่งมาถึง เครื่องบิน เค้าไม่พูดกับใครสักคน เค้ารีบเดินขึ้นเครื่องไป ภายในเครื่องบิน ตบแต่งด้วยความเรียบง่าย เค้าพบ กันและกล้านั่งอยู่ เค้าจงเดินไปนั่งสมทบ ทั้งสามได้แต่มองหน้ากันโดยไม่พูดอะไรกันสักคำเดียว

ตอน 4

สารบัญ