bad kiss จูบแสนร้าย ถึงยัยเจ้าหญิง

7.7

เขียนโดย minerva

วันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.13 น.

  8 ตอน
  3 วิจารณ์
  9,948 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2557 13.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ลักพาตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          "คุณหนู จะออกไปข้างนอกหรือคะ"

แม่บ้านรีบกุลีกุจอเข้ามาถามทันทีที่เห็นฉันเดินลงมาชั้นล่างพร้อมกระเป๋าถือหนังกุจชี่คู่ใจแถมยังแต่งตัวสวยอีกด้วย><

     "จ๊ะ จะออกไปช็อปปิ้งกับเพื่อนน่ะ"

     "ถ้ายังไง..."

     "วันนี้ขอไม่เอาบอดี้การ์ดไปด้วยนะ เดี๋ยวฉันขับรถไปเอง แล้วก็อีกอย่าง เพื่อนฉันเขาก็เอาบอดี้การ์ดไปด้วย ฉันคงไม่ต้องเอาไปเพิ่มให้คนเขาแตกตื่น เข้าใจนะจ๊ะ^^"

     "แต่คุณผู้ชาย..."

     "เดี๋ยวฉันโทรเคลียร์กับคุณพ่อเอง คุณแม่บ้านมีอะไรก็ไปทำเถอะจ๊ะ"

     แม่บ้านยังยืนรออีกหน่อยเพื่อให้ฉันเปลี่ยนไปใช้งานบอดี้การ์ด แต่เมื่อเจอกับสายตาจริวจังกับรอยยิ้มเย็นของฉันแล้ว แม่บ้านก็ยอมหลีกทางให้ในที่สุด

     ลัลลา ลัลลา วันนี้ฉันจะฉายเดี่ยว เที่ยวแบบคนธรรมดาซักที ยิ่งตอนนี้คุณพ่อไม่อยู่ ไปดูงานที่ต่างประเทศ เป็นโอกาสดีที่จะไม่ทำตามคำสั่ง พ่อก็ได้แต่สั่งแล้วก็ให้เงินนั่นแหละ แต่ไม่มีเวลาให้ ส่วนแม่ก็...ตอนนี้น่าจะอยู่บนเรือสำราญในน่านน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เที่ยวกันตามประสาคุณหญิงคุณนายที่มีเงินเหลือกินเหลือใช้และสามีไม่มีเวลาให้=_=

     ฉันขับรถออกมาจากบ้านอย่างเฉิดฉายท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของพวกบอดี้การ์ดทั้งหลาย เพียงไม่นานก็ขับมาถึงห้างสรรพสินค้าที่ได้นัดหมายกับเพื่อนเอาไว้

     "มาถึงแล้ว แล้วพวกเธออยู่ที่ไหนกันล่ะ"

     ฉันกดโทรหาเพื่อนทันทีที่เท้าแตะพื้น ก่อนไปไม่ลืมที่หันไปกดสัญญาณนิรภัย ฉันเป็นคนรอบคอบน่ะ

     "อยู่ชั้นจอดรถ เธอซื้อตั๋วหนังเผื่อฉันด้วยแล้วกัน จ้า แล้วเจอกัน"

     ฉันวางสายก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋าหนังแบรนด์เนมยี่ห้อ CHANEL สีแดงที่เพิ่งถอยออกมาใหม่ แต่แล้วกระเป๋าในมือก็ถูกกระชากไปโดยชายฉกรรจ์ร่างบึกบึน!

     "กระ กระเป๋า CHANEL ของฉัน!O_O กรี๊ด! ไอ้โจรห้าร้อย เอากระเป๋าฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ"

     ทันทีที่ตั้งสติได้ฉันก็รีบร้องตะโกนและวิ่งไล่ไอ้โจรนั่นทันที มันวิ่งเร็วและฉันไม่ใช่นักกีฬาดีเด่นของโรงเรียน นั่นหมายความว่าฉันมีกำลังขาอันอ่อนด้อยTOT และร้องเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดเจ้ากรรมมันก็ทำพิษ!

     "โอ๊ย!"

     ฉันล้มลงอย่างไม่เป็นท่าแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอามือตะปบกระโปรงเอาไว้ไม่ให้มันทำฉันขายหน้าไปมากกว่านี้ แต่ที่สงสัยเอามากๆคือ... ไอ้โจรห้าร้อยมันหยุดวิ่งแล้วหันกลับมามอง เพิ่งสังเกตว่าโจรสมัยนี้มันใส่สูทกันด้วย หรูเกินไปแล้วO_O

     "แกมองฉันทำไมไอ้โจรถ่อย จะวิ่งหนีก็วิ่งต่อไปสิ จะหันมามองความสวยของฉันทำไม!"

     มันควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและพูดอะไรซักอย่างกับปลายสาย ไม่นานรถตู้สีดำติดฟิมล์ทึบก็แล่นมาจอดตรงหน้าและตอนนี้เองที่ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าโดนล่อให้มาติดกับในมุมที่ลับตาจากล้องวงจรปิด รวมถึงลับตาคนอีกด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้เลย ว่าฉันกำลังจะโดน...ลักพาตัว!

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา