sword of god เทพสามดาบมรณะ
เขียนโดย 
touhuyie_kub
วันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.32 น.
แก้ไขเมื่อ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 18.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) จุดเริ่มต้น 100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนานมาแล้ว...ก่อนที่มนุษย์จะถือกำเนิด ณ สถานที่แห่งเทพหรืออีกอย่างนึงที่เรียกกันว่า...แดนแห่งการสิ้นสุด
ในยุคที่สงครามแห่งเหล่าทวยเทพได้ถึงจุดดับสูญ สันติสุขมาเยือนอีกครา เทพทั้ง3ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดในสรวงสวรรค์ ได้รังสรรค์ดาบที่สามารถต่อกรได้แม้กระทั่งมังกร ทั้ง3ตนได้ให้ชื่อดาบนั้นว่า...3ดาบมรณะ
.
.
.
.
ณ เมืองซิสน่า อันสงบสุข ช่วงกลางวันที่ร้อนอบอ้าว ชนิดที่ว่าสามารถนำไข่ไปต้มกลางแดดแทนการใช้หินเวทต้มได้เลยทีเดียว ที่ใจกลางเมืองในสถานที่ๆคล้ายร้านบาร์เหล้า แต่ก็ไม่ยักจะใช้ร้านเหล้า ซึ่งมีธงสัญลักษณ์รูปหงค์งามเด่นเป็นสง่าตั้งอยู่หน้าร้าน ค่อนข้างจะเงียบเหงา ไม่มีผู้มาเยี่ยมเยียนเช่นทุกวัน
ที่นี่คือร้านค้าข่าว วอร์เรียที่กำลังโด่งดังในด้านความแม่นของข่าว และความสกปรกของร้านอยู่ในระดับต้นๆของทวีป ร้านวอร์เรียแห่งนี้นั้นตั้งอยู่ในแดนตะวันตก ผู้ที่มาสมัครงานเป็นนักค้าข่าวของที่นี่นั้นน้อยยิ่งกว่าน้อยซะอีก เนื่องจากว่ามีเงินเดือนที่แทบจะสูบพลังชีวิตไปเกือบครึ่งและงานที่ต้องไปเสี่ยงตายหามาด้วยตัวเอง ถ้ามีคนมาสมัครงานสิถึงแปลก
ภายในตัวร้านไม่ได้ตกแต่งอะไรจนเป็นที่น่าสนใจมากนัก ทั้งยังมีกลิ่นเหม็นอับของรองเท้า จนกระทั่งกลิ่นหอมโชยเบาๆของหนังสือเก่า ผสมปนเปรจนกลายเป็นกลิ่นสุดจะบรรยาย มีเคาร์เตอร์สำหรับรับลูกค้า ซึ่งแน่นอนว่ามันขึ้นราแล้วอยู่
สำหรับเรื่องพนักงานในร้านตอนนี้ แทบจะเรียกได้ว่าร้างผู้คน เพราะว่านอกจากชายที่แต่งตัวหรูหราฟู่ฟ่าระยิบระยับที่นั่งอยู่ในซอกหลืบร้าน ดื่มน้ำเกรเทลสินค้าขายดีประจำเมืองอยู่(ซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของร้าน) ยังมีพนักงานอีก3-5คน ลูกค้าที่ดูแล้วเหมือนว่าเอาป้ายมาติดที่หน้าผากว่า 'ข้าเป็นคนอันตราย'1-3คนแล้ว สรุปว่าที่นี่ไม่มีคนที่น่าจะเรียกว่าพลเมืองดีอยู่เลยซักคนเดียว
'กริ๊ง'เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังกังวาน ทำให้พนักงานที่เหลืออยู่น้องนิดในร้านต่างหันไปมองราวกับว่านัดกันอย่างพร้อมเพรียง ทว่าแทนที่ผู้มาเยือนจะเป็นลูกค้าที่ให้เงินดีๆ กลับเป็น 'ไอซาลีส'เด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเป็นพนักงานประจำร้าน พอรู้อย่างนั้นแล้วทุกคนก็ก้มหน้ากลับไปที่เดิม พลางถอนหายใจดัง'เฮ้อ'อย่างเสียดาย
"เฮ้ๆทำไมพวกเจ้าทำหน้าแบบนั้นล่ะ ข้ารู้นะว่าอากาศวันนี้มันร้อนแต่ก็ช่วยมีสีสันกันหน่อยสิ เดี๋ยวละลายหายไปกับเทพวันซัสหรอก.." เด็กหนุ่มผู้มาเยือนใหม่หรือที่เรียกว่าไอซาลีส ยกยิ้มเผล่ทั้งที่ดวงตายังปิดสนิดอยู่ราวกับ'คนตาบอดที่มองเห็น' ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เขากล่าวถึงเทพวันซัส เทพประจำฤดูร้อน โดยไม่เกรงกลัวหัวจะหลุดและเป็นตัวเองที่ละลายไปซะก่อน
ไอซาลีสเป็นพนักงานคนหนึ่ง'ในร้าน'ซึ่งดูน่าคบหาที่สุด ถึงแม้ว่าถ้าเทียบกับคนทั่วไปแล้วเขาเป็นตัวอันตรายชัดๆก็เถอะ ด้วยอายุที่ยังค่อนข้างน้อยและความสามารถที่ดีกว่าผู้อวุโสแถวนี้บางคนทำให้เจ้าของร้านยินดีให้เขาทำงานแบบเงินเดือนสูงกว่าชาวบ้านถึง2% แต่ว่าด้วยความที่หน้าตาของเขาน่าคบหาเกินไปเป็นผลให้มีสตรีมาเกาะแกะเกินจำเป็น เจ้าของร้านหมั่นไส้จึงลดเงินเดือนไป10%สรุปด้ง่ายๆว่า ยังไงเด็กหนุ่มก็โดนโก่งราคาเงินเดือนอยู่ดี
"ไอซาลีส เจ้ามาสายอีกแล้วนะ ข้าเหนื่อยกับสาวๆที่มาถามเรื่องของเจ้าแล้วเนี่ย"ใบหน้างดงามของ 'มาริสต้า' คู่ขาของไอซาลีสโผล่หน้ามาจากเคาร์เตอร์ ใบหน้าน่ารักชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เธอหอบเล็กน้อย ดวงตาหวานจ้องไปทางไอซาลีสพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
"ขอโทษแล้วกัน เย็นนี้ข้าเลี้ยงเอง"
"หึ"เธอยกยิ้ม"อาหารพวกนั้นข้าไม่เอาหรอก เจ้าน่ะทำงานในส่วนของข้าก็พอแล้ว"
"เฮ้ยๆ จะโยนงานเลยเหรอ"
"ขอบใจนะ เจ้าเป็นคนดีจริงๆ"ว่าแล้วก็เดินออกไปจากร้านทันที
"ยัยนี่.."ไอซาลีสยิ้มแปลกๆก่อนจะเดินไปนั่งที่เคาร์เตอร์เหมือนปกติ
"ไอซาลีส"ชายฉกรรจ์ผิวสีแทน ดูแล้วน่าจะมาจากแดนตะวันออก เอ่ยชื่อเรียกเด็กหนุ่ม"เก็บไอ้นี่ด้วย"เขาชี้ไปที่กองดอกไม้ที่ถูกกองอยู่หน้าร้าน
"อย่ามาล้อกันเล่นสิแมนเนล ข้ารู้นั่นไม่ใช่ของข้า"
"แต่มันเป็นของคู่หูเจ้า ยัยเด็กที่มีหน้าตาและฝีปากเป็นอาวุธนั่น" ชายที่ถูกเรียกว่าแมนเนลแสดงสีหน้าขัดเคืองเล็กน้อย และหันหน้าไปคุยกับลูกค้าตรงหน้าต่อ
"เฮ้อ..ยัยบ้าเอ้ย!"ไอซาลีสกรอกตาไปมา ก่อนจะเตะกองดอกไม้นั่นให้พ้นหน้าพ้นตา และกลับไปเรียบเรียงเอกสารแบบไม่สนใจศพดอกไม่ที่นั่งโดดเดี่ยวอยู่แบบนั้น
'กริ๊ง'กริ่งหน้าร้านดังอีกครั้ง คราวนี้โชคดีที่เป็นลูกค้า ชายหนุ่มผมยาว รูปร่างสูงโปร่งดูสมส่วน ดูจากดาบยาวที่สะพายมาแล้วน่าจะเป็นนักผจญภัย
"ข้าต้องการคนที่ข่าวแม่นยำที่สุดในร้านนี้ เท่าไหร่ข้าก็ยอมจ่าย"เขาพูดมาด้วยน้ำเสียงก้องกังวาลทรงพลัง
"เฮ้!พี่ชายนั่นน่ะ ถ้าต้องการคนที่แม่นยำที่สุดในร้านเจ้านี่เลย"ผู้จัดการร้านชี้โบ่ชี้เบ่ไปที่ไอซาลีสซึ่งกำลังจะเตรียมเก็บของแล้วชิ่งออกจากร้าน
"อ..เอ๋?ข้าเหรอ?"เด็กหนุ่มยิ้มแหย่พลางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"อืมเจ้านั่นแหละ"ผู้จัดการยิ้ม
"กะ...ก็ได้.."ไอซาลีสกลับไปนั่งในเคาร์เตอร์เช่มเดิม"เจ้าอยากได้ข่าวอะไร?"
ชายหนุ่มเดินไปนั่งหน้าเคาร์เตอร์ "ข้าอยากได้ข่าวของหุบเขามังกร"
"ข้อมูลข้ามีไม่มากพอ เจ้าจะเอาอะไรอีกไหม"เด็กหนุ่มตอบแบบส่งๆ
"เจ้ารู้อะไรบ้าง"
"ที่อยู่ของหุบเขามังกร"
"ถ้าเรื่องนั้นข้ารู้ ราคาเริ่ม1000เดม"
"นั่นไม่แพงไปหน่อยเหรอ?"
"ข่าวของข้าแม่นยำที่สุดแน่นอน ไม่จ่ายก็ไสหัวไป"ไอซาลีสเชิดหน้าเล็กน้อย
ชายหนุ่มชั่งใจอยู่ครู่นึง"ได้ตกลง"ก่อนจะวางเงินถุงหนึ่ง เมื่อไอซาลีสนับแล้วเห็นว่าครบถ้วนดี จึงยอมบอก
"ทางตอนใต้ของเมือง"
"ขอบใจ"ชายหนุ่มเตรียมตัวจะลุกออกไป
"เดี๋ยวก่อน เจ้าน่ะ!"ทันใดนั้นไอซาลีสก็ตะโกนเรียกเด็กหนุ่มมาเสียดื้อๆ
....................................................................
จบไป2ตอนค่ะ อะไรคือสิ่งที่ทำให้ไอซาลีสเรียกชายหนุ่มน้าาา??เจอกันตอนที่เม้นแตะเลข5ค่ะ
เพลง
Tooku Kimi
จากอนิเมะ
ikoku meiro no croisee
*ดิสคำผิด 6 ก.ค. 2557*
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
