นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

 

 

 
กาย Part

 

 

     ผมยืนมองร่างบาง หน้าหวาน ที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ในห้องอาหาร จากหน้าห้อง ซึ่งมันไม่ทันสังเกตุว่าผมยืนมองมันมาตั้งนานแล้ว

 

"มายืนทำอะไรตรงนี้วะไอกาย" เสียงดังมาจากข้างหลังจนทำให้ผมหันไปมอง

 

"...." ผมไม่ตอบแต่พยักหน้าไปทางห้องอาหาร มันมองตาม ก่อนจะถามผมด้วยน้ำเสียง งงๆว่า

 

"อะไรวะ 4 คนนั้นเป็นใคร ทำไมกูไม่เคยเห็น" ไม้ เพื่อนสนิทผมถามขึ้น

 

"ว่าที่เมียกับเพื่อนๆมัน" ผมตอบพร้อมยิ้มมุมปาก เพื่อนสนิทผม ตาโต

 

"ไหนคนไหนวะ ที่มึงเล็งอยู่" มันถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

 

"เสื้อเชิ้ตสีขาว หน้าหวานๆนั่นไง" ผมตอบกลับ

 

"กูว่าเพื่อนมันที่นั่งข้างๆ หน้าหวานกว่าอีก ทำไมมึงไม่เอาคนนั้นวะ" เพื่อนผมพยักหน้าไปที่ หนุ่มหน้าหวานอีกคน

 

"ไม่รู้หว่ะ มันหวานไปมั้ง"

 

"เอาจริงดิ คนนี้" ไม้ถามขึ้น เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา ผมไม่เคยเรียกใคร หรือ ยกใครให้เป็นเมีย หรือว่าที่เมีย อย่างมากก็มีแต่คู่นอน หรือเด็กในสต็อก

 

"อืม" ผมตอบกลับสั้นๆ ก่อนจะเดินไปยังห้องพัก

 

 

 

อากิ Part 

 

 

"โอ้ยยยยยอิ่มหว่ะ" ผมโอดครวญ หลังฟาดอาหารไปมากมาย

 

"คิคิ ก็อากิอ่าา กินเยอะขนาดนั้น แต่แปลกนะ ไม่ยักกะอ้วน" เนย์หัวเราะพร้อมแซวผมด้วยท่าทางอารมณ์ดี

 

"เย็นนี้ เราไปหาเหล้ากินกัน แล้วค่อยพาเนย์ไปดูที่ผู้ใหญ่เค้าเล่นกันดีป่ะ?" ผมพูดขึ้น เพราะวันนี้ ร่างกายผมต้องการแอลกอฮอลมากเป็นพิเศษ เนย์ และ การ์นิพยักหน้าเห็นด้วย ส่วนไอเนม มันแล้วแต่พวกผมอยู่แล้ว

 

"งั้นตอนนี้พวกเราไปเดินเล่นสำรวจเรือไปในตัวเป็นไง" การ์นิเสนอ ก่อนพวกผม จะเดินไปยังห้องต่างๆภายในเรือ ซึ่งมีผู้คน กระจายอยู่ตามห้องต่างๆ อย่างบางตา

 

"ขอโทษนะค่ะ" เสียงหวานหูทักขึ้นทางด้านหลังผม 4 คน

 

"ครับ" ซึ่งก็เป็นผมที่ตอบรับอย่าง งงๆ

 

"ไม่ทราบว่า คนข้างหลัง ที่ตัวสูงๆชื่ออะไรหรอค่ะ" หญิงสาวถามขึ้นพร้อมมองหน้าเนม ด้วยสายตาตาหวานเยิ้ม

 

"เนมครับ" เนมตอบกลับ ขณะที่ การ์นิ มองหน้าอย่างไม่พอใจ จนผมสังเกตุเห็น พอมันรู้ว่าผมสังเกตุเห็นก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ผมจึงไม่ได้คิดอะไรต่อ เพราะปกติที่มันจะหวงเพื่อนแบบนี้ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะปกติ มันไม่เคยชักสีหน้าไม่พอใจให้เห็น

 

"สวัสดีค่ะคุณเนม ดิฉันชื่อไมร่านะค่ะ" หญิงสาวทักทายพร้อมแนะนำตัว

 

"ครับ" เนมตอบรับ ก่อนจะแนะนำพวกผม ให้หญิงสาวรู้จักทีละคน

 

"ไม่ทราบว่ามาครั้งแรกหรอค่ะ ปกติไมร่ามาเป็นเพื่อนคุณแม่ออกจะบ่อย ไม่เคยเห็นพวกคุณเลย" หญิงสาวถามขึ้น แต่สายตาจ้องมองแต่เนมไม่วางตา

 

"อ่อพอดี พ่อของการ์นมันไม่ว่างมาหน่ะครับ การ์นมันเลยมาแทน แล้วก็เลยถือโอกาสพาพวกผมมาเปิดหูเปิดตา" เนมตอบกลับ

 

"อะแฮ่ม" เสียงการ์นิกระแอมขึ้นเบาๆ

 

"อะไรของมึงวะไอการ์น" เปล่า ไม่มีอะไร แค่คันคอ

 

"คืนนี้เนม ว่างไหมค่ะ มาดื่มเป็นเพื่อนไมร่าหน่อยสิค่ะ เอ่ออ เชิญคุณอากิ คุณการ์นิ คุณเนย์ด้วยนะค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นเสียงออดอ้อน

 

"ได้สิครับ พอดีคืนนี้พวกผมก็จะมาดื่มที่นี่อยู่แล้ว" เนมตอบ ก่อนจะนัดแนะเวลากับหญิงสาว แล้วแยกย้ายกันกลับห้อง

 

เย็น

 

     พวกผมมาทานข้าวเย็นที่ห้องอาหารเดิม ก่อนจะไปนั่งรับลม ที่แถวๆหัวเรือ เพราะยังไม่ถึงเวลานัดกับหญิงสาว

 

 

20.00น.

 

 

     พวกผมมาถึงบาร์สำหรับบริการแขกที่ต้องการดื่ม จะมีบริกร คอยบริการ เนมสั่งน้ำผลไม้ให้น้องมันก่อนจะสั่งเบียร์ให้ตัวเอง ส่วนไอการ์นไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมา เห็นหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อบ่ายแล้ว แถมมันยังมา ออนเดอะร็อค แข่งกับผมซะอีก

 

"แดกเบาๆหน่อย เดี๋ยวก็เมาตายหรอก" เนมพูดกับไอการ์นิ

 

"เรื่องของกู" มันตอบกลับพาลๆ

 

"เป็นไรของมึงวะเห็นหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อบ่ายแล้ว" ผมถามขึ้นเพราะความสงสัย

 

"นั่นสิ ปกติการ์นไม่ค่อยจะกินเหล้าหนักๆขนาดนี้ไม่ใช่หรอ" เนย์เสริมขึ้น

 

"..." การ์นิไม่ตอบเพียงแค่มองหญิงสาวที่ออดอ้อนประจบประแจงเนมด้วยหางตา

 

"หึหึ" เนมคำในลำคอเบาๆ

 

"อะไรของพวกมึงวะเนี่ย กูไม่เห็นจะเข้าใจ" ผมพูดขึ้นพร้อมเอามือขยี้หัวอย่างไม่เข้าใจ

 

"ไม่มีอะไรหรอก กูแค่อึดอัด เพราะไม่ชอบเรือ" การ์นิตอบออกมา

"แน่ใจ" เนมถามขึ้น

 

"เออ" การ์นิตอบเสียงขุ่น พร้อมยกเหล้าในแก้ว พรวดเดียว ก่อนจะสั่งแก้วใหม่

 

"เนมค่ะ คืนนี้มานั่งเล่นที่ห้องไมร่าไหม พอดี ไมร่าไม่ชอบอยู่คนเดียวอ่ะค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้น พร้อม ส่งสายตาเชื้อเชิญ

 

 

ปึง!

 

 

"โทษทีแก้วมันลื่น" การ์นิพูดขึ้น พวกผมหันมองนิดๆ แต่ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะกำลังอึ้งกับคำพูดที่ดูเชื้อเชิญของ หญิงสาว ร่างเล็ก

 

"ได้ครับ" เนมตอบรับ พร้อมยิ้มมุมปากร้ายๆ

 

"กูกลับห้องก่อนนะ รู้สึกปวดหัว เหมือนจะเมาแล้วหว่ะ" การ์นิพูดขึ้น ก่อนจะเดินกลับห้องโดยไม่รอฟังคำตอบรับจากพวกผม

 

"มันเป็นห่าอะไรของมันวะ" ผมหันไปถามเนย์ ซึ่งก็ได้แต่ยักไหล่ส่ายหน้าไปมา

 

"มันคงเมา ก็เล่น ออนเดอะร็อคไปตั้งกี่แก้ว" เนมพูดขึ้น พร้อมมองตามหลังร่างโปร่งของการ์นิไปอย่างห่วงๆ

 

"เออมึงจะไปต่อกับไมร่าใช่ป่ะ งั้นกูพาเนย์ไปดูเค้าเล่นกันทางนู้นนะ" ผมพูดขึ้น ไอเนมพยักหน้าเป็นการตอบรับก่อนผมจะพาเนย์เดินไปทันที เพราะไม่อยากอยู่เปน ก้างขวางคอ เพื่อนกับหญิงสาว

 

"อากิๆๆๆ เนย์อยากลองเล่นอ่าาา" เนย์พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น ทันทีที่ผมพาเข้ามายังโซน VIP ที่มีทั้งนักการเมือง และ ผู้มีอิทธิพล รวมตัวกันอยู่เยอะพอสมควร

 

"เอาสิ" ผมตอบรับ และพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาติ

 

"เนย์เก่งไหม อากิดูสิๆๆๆๆ ได้มาเพียบเลย" เนย์พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

 

"เก่งครับๆ" ผมยิ้มน้อยๆกับความเหมือนเด็กของเพื่อนคนนี้

 

 

2 ชั่วโมงผ่านไป

 

 

"เนย์กลับห้องเถอะ นี่มันดึกมากแล้วนะ" ผมชวนร่างเล็กกลับห้อง แต่ดูเหมือน ร่างเล็กตรงหน้ากำลังติดลม ไม่อยากกลับซะงั้น

 

"ไม่เอาอ่าา กำลังสนุกเลย อากิไม่ไหวก็กลับไปก่อนเลย" ร่างเล็กตอบเสียงกระเง้ากระงอด

 

"งั้นอากิให้เวลาเนย์อีกแค่ 2 ชั่วโมงนะ แล้วต้องรีบกลับห้อง ใครชวนไปไหนห้ามตามเขาไปเด็ดขาด เข้าใจนะ" ผมพูดบอก เพราะตอนนี้ชักจะไม่ไหว เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล

 

"สั่งจัง ยังกะเนย์เป็นเด็กๆไปได้" เนย์ตอบกลับยิ้มๆ ก่อนผมจะยิ้มบางๆให้ แล้วเดินออกมา

 

    ผมเดินโซซัดโซเซ พยุงตัวเองกลับห้อง หลังจาก เดินไปกินเหล้าต่อซักพัก แต่ตอนนี้ชักจะไม่ไหวจริงๆ เลยต้องพยุงร่างตัวเองกลับห้อง ด้วยความทุลักทุเล

 

ปึก

 

     ผมเดินชนไอบ้าที่ไหนไม่รู้ จนร่างผม ลงไปกองอยู่กับพื้น ผมตวัดสายตาขึ้นมามอง คนตรงหน้าอย่างหาเรื่อง ก่อนดวงตาจะเบิกกว้าง อ้าปากค้าง

 

"อะ ไอ..." ผมพูดติดๆขัดๆ

 

"หึหึ" มันหัวเราะในลำคอเบาๆ ผมจะไม่ตกใจเลย ถ้าคนตรงหน้าผม ไม่ใช่คนที่ผม ภาวนาให้ไม่ต้องเจอมันอีก แต่ดูเหมือนคำภาวนาของผมจะไม่เป็นผล เพราะตอนนี้ มันดันโผล่มาตรงหน้าผมแล้ว

 

"เจอกันอีกแล้วนะ ว่าที่เมีย" มันพูดขึ้น

 

"ใครอยากเจอคุณ แล้วใครว่าที่เมีย พูดให้มันดีๆนะเว้ย" ผมตอบกลับอย่างไม่พอใจ พร้อมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ก่อนจะพยายาม เดินหนีคนตรงหน้า

 

หมับบ

 

"จะรีบไปไหนหล่ะ" มันคว้าแขนผมอย่างแรง จนผมเซไปปะทะกับอกแกร่ง

 

"ปล่อยกูนะ" ผมตวาดมันลั่น

 

"หึ สภาพแบบนี้ยังจะปากดีอีก"

 

"เรื่องของกู" ผมตอบ พร้อมสะบัดมือออก แต่มันกลับยิ่งบีบแรงขึ้น จนผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเล็กๆ ก่อนมันจะจูงกึ่งลากผม ให้เดินตามมันไป ผมพยายามฝืนตัวเองไว้ แต่ก็สู้แรงร่างสูงคนนี้ไม่ได้

 

"โอ้ยยยยย" ผมร้องเสียงหลง เพราะมันโยนผมลงบนเตียง หลังจากลากผมมายังห้องของมันซึ่ง ต้องสแกนด้วยลายนิ้วมือ หรือใส่รหัสผ่าน ก่อนจะเข้า หรือ ออก จากห้องได้

 

"หึหึ" มันหัวเราะในลำคอ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวหายไปในห้องน้ำ ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ มันก็เดินออกจากห้องน้ำ พร้อมผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างไว้หลวมๆ ผมมองหุ่นมันอย่างอึ้งๆ มัดกรามสวยเข้ากับรูปร่าง และส่วนสูง แถมมีหยดน้ำเกาะพร่า ยิ่งทำให้มันดูดียิ่งกว่าตอนใส่สูทผูกไทน์

 

"มองอะไร มองมากพี่คิดค่ามองนะครับ น้องอากิ" มันพูดขึ้น ทำให้ผมหันหน้าหนีมันทันที เพราะหน้าร้อนวูบวาบ เพราะรู้สึกขัดเขิน ที่เผลอมองจนมันจับได้

 

"อะไร ใครมองนายกัน แล้วก็ไม่ต้องมาพูดจาหน้าขนลุกใส่ฉันด้วย" ผมโวยวายกลบเกลื่อนความเขินที่โดนมันจับได้

 

พรึ่บบบบบ

 

 มันเดินตรงมาหาผมพร้อมพลักผมที่นั่งอยู่ปลายเตียงจนล้มนอนหงายอยู่บนเตียงกว้าง หน้ามันแทบจนติดกับผมอยู่แล้วตอนนี้ มันมองใบหน้าผม แล้วเอามือมาลูบหน้าผมเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ และเผด็จการ

 

 

 

"ไม่ต้องห่วง คืนนี้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งคืน น้องได้พี่เป็นผัวแน่"

 

 

 

นู๋อากิของม่ามี๊ กำลังจาโดนขย้ำแล้ววววววว อ๊ายยยย >///<

 

 

 

ZerMay ❤.