I love you ฉันรักนาย!นายฆาตกรโรคจิตสุดแสบ

6.7

เขียนโดย loveonepicec

วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.36 น.

  6 chapter
  26 วิจารณ์
  17.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) บ้านของฆาตกร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ฉันนึกถึงตัวเองตอนเด็กๆมันดูแย่สุดๆ

"เซย์ร่า....."เสียงแม่กับพ่อนิ

"แม่คะ"ฉันร้องหาแม่จากนั้นฉันเห็นแม่กับพ่อยิ้มให้แล้วก็หายไป

"แม่คะอย่าไปนะ!รอหนูด้วย!"ฉันตะโกนออกไป ทุกอย่างก็ดับวูบไปอีกครั้ง

 

ฉันลืมตาขึ้นแล้วมองไปข้างๆห้องมีรอยเลือดเต็มไปหมด!พอฉันหันไปอีกข้างก็พว่าผู้ชายคนนั้นนอนกอดฉันอยู่!แงๆฉันต้องโดนปู้ยี้ปู้ยำมาแน่ๆแต่เอ๊ะ!เสื้อผ้าก็ยังอยู่ครบนิฉันมองไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นพอมองหน้าใกล้ๆ(เค้าหลับอยู่)นี่มันเจฟฟ์ เดอะ คิลเลอร์นี่นา!ฆาตกรที่ฆ่าคนไปหลาย10คนแล้วฉันรอดมาได้ยังไงเนี่ย!?แถม....นอนกอดฉันด้วย ใบหน้าฉันร้อนผ่าวทันที

"หน้าแดงทำไม?"เจฟฟ์พูดขึ้น

"กะ กรี๊ดดดดดดดดดดด!"ฉันตกใจทันที

"โอ้ย!หยุดกรี๊ดใส่ฉันจะได้ไหม!"เจฟฟ์ปิดหู

"ทะ ทำไมถึงรู้ละ?"ฉันถาม

"ก็ฉันตื่นตั้งแต่ตอนที่เธอลืมตาแล้ว"เจฟฟ์ทำหน้าบึ้งใส่ แล้วเค้าจะฆ่าเราไหมเนี่ย?

"แล้ว........นายจะ"

"ฮืม?"

"ฆ่าฉันไหม?"นี่ฉันถามอะไรไปเนี่ย!!!!เจฟฟ์ยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะมากระซิบข้างๆหู

"ไม่......เพราะเธอต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป....."ฉันรู้สึกเสียวสันหลังทันที ฉันเริ่มน้ำตาคลอเบ้าตา

"ละ....แล้วทำไมฉันรอดละ?"ฉันใจกล้าถามอีกครั้ง

"ก็ไม่มีอะไรมาก"เจฟฟ์ยักไหล่

"........."

"ก็แค่มาทำอาหารให้ฉันกินทุกวันและเป็นของเล่นแก้เซ้งของฉันเท่านี้แหละ"อะ......อะไรนะ!

"หมายความว่าไง!?"ฉันถาม

"ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละ"........

ฉันติดสตั้นก่อนที่จะตั้งสติ

"ฮึก......ฮือ"ฉันปล่อยท่าไม้ตายด้วยการร้องไห้ที่ทำให้ใครเห็นก็ใจอ่อน

"คิดว่าน้ำตาจะทำให้ฉันใจอ่อนรึไงฉันชอบน้ำตาจะตาย"เจฟฟ์ลุกนั่งบนเตียงก่อนที่จะโดนเจฟฟ์เลียน้ำตา

"ฮึก........แงงงงงงง"ฉันปล่อยโฮออกมา เจฟฟ์มองหน้าฉันก่อนที่จะ....

"อุ้บ!......ฮ่าๆๆๆ!"หัวเราะออกมา

"มะ มีอะไรน่าขำรึไง!?"ฉันตะโกน

"ฮ่าๆเธอเหมือนเด็กจิงๆเลยน้าฮ่าๆๆ!"พูดจบก็หัวเราะต่อ

 ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู

แอ๊ด....

"จะไปไหนอีกละ ฉันขี้เกียจเล่นไล่จับแล้วนะ"เจฟฟ์พูดขึ้นก่อนจะถือมีดแล้วเดินมาหาฉัน

"ฉันจะกลับบ้าน!"ฉันตะโกนใส่เจฟฟ์

"เดี๋ยวก็หลงป่าไม่รู้ด้วยนะ"เจฟฟ์ยิ้ม พอฉันมองไปหลังประตูบานนั้นก็พบป่ารกร้างไม่มีแม้แต่เสียงของสิ่งมีชีวิตและไม่มีแสงสว่าง

"ที่นี่ที่ไหนกัน?"

"อ้อ...ฉันลืมบอกเธอไปว่าที่นี่คือป่า INSANITY ป่าที่ฉันเอาไว้อาศัยเป็นที่ซ่อน"เจฟฟ์เดินออกไปแล้วพูดอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ(ไม่ได้ยิน)

"นายกำลังทำอะไรอะ?"ฉันเดินไปทัก

"เปล่านิ ก็แค่พึมพำไปงั้นแหละ"

"ฉันไปละ"ฉันเดินไปทางที่น่าจะปลอดภัยที่สุด

"ฉันเตือนเธอแล้วนะ"

................................................................................................................

จบไปอีกตอนแล้วววว แบบว่าอยากจะหนีใครบางคนที่นิยายเก่าเอาละไปละน้าาา

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา