วุ่นนักรักไวรุ่น (Love is teens)

5

เฮ้ออออ ดีจร้าาาฉันฟ้าใสเองนะคะหลังจากเมื่อวานตอนเย็นที่พี่ต้นมาบอกความในใจกับฉันมันทำให้ฉันช็อคมากอยู่เหมือนกัน แต่ ก็นะฉันชอบให้โอกาศคนเหมือนกันเพราะพี่ต้นก็ดูเป็นคนดีไม่น่ามีพิษมีภัยอะไรนักหรอก 

ไปหาดาวดีกว่า

นี่ฟ้าเล่ามาเดี๋ยวนี้ ดุจดาวถามเพื่อนสาวแบบอยากรู้มาก

ร..เรื่องอะไรอ่ะ ฟ้าใสทำเป็นไม่รู้

ทำมาเป็นไม่รู้เรื่องที่พี่ต้นบอกชอบแกไง ดุจดาวถามซักไซ้

ก...แกรู้ได้ไง ฟ้าใสถามพลางหน้าซีด

ไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันรู้ได้ไงเอาเป็นว่า สรุปนะ แกคบกับพี่ต้น ใช่ปะ ดุจดาวสรุปใจความสำคัญของเรื่องนี้

อืมมม มันก็ใช่อยู่หรอก ฟ้าใสตอบ

นี้ฟ้าตกลงเย็นนี้ไปทำรายงานบ้านฉันนะโอเครปะ ดุจดาวชวนฟ้าใสคุยเรื่องอื่น

อืมได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แล้วจิมกับเก้าไปด้วยปะ ฟ้าใสถามดุจดาว

ก็ลองไม่ไปดูสิ งานกลุ่มนะไม่ใช่งานคู่ ดุจดาวพูดแบบจริงจัง

 ฟ้าใสหันไปมอง จิม และเก้าที่ดูเหนื่อยล้าจากการซ้อม 

ฉันยืนรอรถแท็กซี่อยู่ที่ป้ายรถเมย์เพราฉันพึ่งจะกลับจากการทำรายงานของกลุ่มน่ะสิ ที่จริงจิมจะไปส่งแต่ นะดูเหมือนพ่อฉันไม่ค่อยจะชอบจิมเท่าไหรฉันเลยปฎิเสธจิมไป แล้วตัดสินใจเดินมาจนถึงป้ายรถเมย์นี่ เพื่อมาหลบฝนที่ตกลงมาแบบไม่เกรงใจกันเลย คนที่ป้ายรถเมย์ก็ทยอยกลับไปกันและทำไมฉันถึงไม่รีบไปนะ คงเป็นเพราะกลับบ้านไปก็เจอเพียงความว่างเปล่า พ่อแม่ที่ไปคุยงานที่ฮ้องกง อย่าถามว่าทำไมไม่ให้คนขับรถมารับ แหมๆ นานๆทีจะมีโอกาสเดินชมวิวเดินกินลมแบบนี้ โอาสแบบนี้หายากนะ

O_O ฉันถึงกับตาโตเพราะไอ้ผู้ชายวัยรุ้นคนนั้นหน่ะเริ่มเขยิบเข้ามานั่งใกล้ๆฉัน

พรึบ

ฉันจึงลุกขึ้นยืนแต่ ม...มันตามมา ฉันไม่รู้ว่าสถานะการนี้ควรจะทำอย่างไรแต่.....รถแท็กซี้ก็ไม่มาสักที

อ๊ายยยยย ม...มันมากอดฉันจากด้านหลัง

ป...ปล่อยฉันน๊าาาาา ฟ้าใสร้องสุดเสียง

ปล่อยให้โง่สิ น่ารักซะขนาดนี้น่ะคงปล่อยง่ายๆหรอกนะ ไอ้โรคจิตรพูด

ช ช่วยด้วยยยยยยยยยย ฟ้าใสพยายามตะโกนให้คนมาช่วย

ฉันสะบัดแขนไอ้หมอนี้ให้ออกไปแล้ววิ่งไปหารถสปอตสีดำราคาแพงที่ขี่มาพอดี

ด...เดี๋ยวนะ รถวิ่งอยู่นี้นะ

อ๊ายยยยย  ปรี๊ม ปรี๊ม

คุณ มาขวางรถแบบนี้ได้ไงกัน เสียงของคนขับรถของจิมตะโกนดังขึ้นมา

มีอะไรรึเปล่าครับลุงสมชาย จิมพูด

มีคนมาขวางรถน่ะครับ ลุงสมชายตอบ

ผมขอดูหน่อย จิมพูดพลางปิดกระจกแล้วเปิดประตูรถออกมาดู

คุณหนูเข้าไปรอในรถเถอะครับเดี๋ยวผมเรียกรถพยาบาลเองครับ ฝนตกหนักเดี๋ยวไม่สบายนะครับ

 ไม่เป็นไรครับ เฮ้ยยย ฟ้าใส จิมพูดแบบตกใจมาก

จิมรีบวิ่งไปขว้าร่างของฟ้าใสขึ้นอุ้มเข้าไปในรถพร้อมบอกให้ลุงสมชายไปส่งที่คอนโดส่วนตัว

อื้มมมมมมมมม  อะไรเย็นๆม่กระทบที่หน้าฉันน่ะ คนจะนอน

ถ้าไม่เช็ดตัวจะยิ่งเป็นไข้หนักนะ

เช็ดตัวหรอ เดี๋ยวนะเช็ดตัว เฮ้ยยยยย

โอ๊ยยยย ฉันที่ลืมตาขึ้นและพยายามที่จะลุกขึ้นแต่เพราะปวดหัวมากหัวมันหนักเหมือนแบกหินไว้เลย ฉันเลยต้องนอนลงไปแบบเดิม

ตื่นสักทีนะ เสียงจิงที่พูดทักขึ้น

จิมเองหรอ แล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงกัน ฟ้าใสถาม

ก็เธอวิ่งมาขวางหน้ารถฉันไว้แล้วก็เป็นลมไป จิมตอบ

แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ อย่าบอกนะว่านายยยยยยยยยยย  ฟ้าใสพูดขึ้นอย่างระแวง

เปล่า ฉันไม่ได้เปลี่ยนให้เธอหรอก คุณแม่บ้านของคอนโดเปลี่ยนให้ต่างหาก จิมพูด

คอนโดหรอ ? ฟ้าใสพูดแบบงง

 คอนโดนี้เป็นคอนโดที่พ่อซื้อให้น่ะ จิมตอบ

อืม อย่างนี้นี่เอง ฟ้าใสตอบแบบเริ่มเข้าใส

ฟ้าไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ เพราะแค่เช็ดตัวผมก็ไม่ได้สระเดี๋ยวไข้จะยิ่งขึ้นนะ จิมพูดแบบเป็นห่วง

อื้ม ก็ได้ ฟ้าใสตอบพลางค่อยๆลุกขึ้น

ส่วนเสื่อผ้าเดี๋ยวฉันหามาให้ จิมพูด

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งเป่าผมให้แห้งทันที

นี้จิม นายไปเอาเสื้อผ้าของผู้หญิงมาจากไหนอ่ะ ถึงได้มีครบแบบนี้ ฟ้าใสถาม

ของพี่ฉันเอง ห้องอญู่ชั้นบนสุดน่ะ ไปขอยืมมาให้ ^^

อืม ฟ้าใสพูดแค่สั้นๆพลางเป่าผมต่อ

ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดที่เรียกได้ว่าแอบเซ็กซี่นิดๆ นะกางเกงขาสั้น(มาก)เสื้อยืดสีขาวบางๆตัวหนึ่ง ไม่เคยคิดว่าจะได้ใส่เสื้อผ้าแบบนี้เลย

กินซะ จิมพูดพลางยื้นถ้วยข้าวต้มมาให้ฉัน 

อื้มมม ฉันพูดพลางเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆโต๊ะตรงหัวเตียง

ม่ะ ฉันป้อน จิมพูด

ฉันกินเองได้น๊าาา ฟ้าใสพูด

เรียงจะหายใจยังไม่มีเลย อย่าอวดเก่งน๊า เดี๋ยวทำหกเลอะเตียงฉันจะว่าไง จิมพูด

-3- ฉันทำหน้าบู้ใส่เขา 

ฉันกินข้าวต้มนั่นจนหมดไปจนได้สินะแต่ก็อร่อยจัง ผู้ชายอะไรไม่รู้ทำอาหารอร่อยชะมัด

อ่ะ กินยาซะ จิมพูดพลางยื่นแก้วยาหลายเม็ดหลากสีให้ฟ้าใส

มะ ม๊ายยยอ๊าววว ฟ้าใสพูดพลางตะเกียจตะกายลงจากเตียงแต่จิมขว้าข้อมือของฟ้าใสไว้อย่างรวดเร็ว

กินซะจะได้พักผ่อนไง จิมพูดแบบจิงจัง

ไม่เอานะ ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ ฟ้าใสพูดอย่างกับว่าจะโดนข่มขื่นงั้นแหละ

จะกินเองหรือจะให้ฉันป้อน จิมพูดพลางทำหน้าตาแบบไม่เคยทำมาก่อน

O.O  ไม่เอา ชะ ช่วยด้วยยยยยยย ฟ้าใสร้องเมื่อจิมดึงฟ้าใสให้เข้ามาใกล้ๆตัวจนทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากมากจนฟ้าใสนั่งอยู่บนตักของจิม

กินเถอะน่าฟ้าใสอย่าดื้อ จิมพูดย้ำอีกครั้ง

ก...ก็ได้ ฟ้าใสรับแก้วยาในมือของจิมมากินที่ละเม็ด อย่างจำนน

นอนซะ จิมห่มผ้าให้ฉันอย่างเป็นห่วง 

นี่จิมไม่คิดจะให้ฉันกลับบ้านเลยรึไง ฟ้าใสถาม

ยังไม่อยากให้กลับอ่ะฉันอยากดูและเธอ จิมตอบ

o_o ฟ้าใสนิ่งเงียบไปทันที

บางทีนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้อยู่ใกล้กันก็ได้นะ จิมตอบพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำ

หมายความว่ายังไง จิม ทำไม่อยู่ๆถึงพูดแบบนี้กันนะทั้งๆที่ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้วนี่นา ทำไมกัน

จิมเดินออกจากห้องน้ำมาแบบแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินมาที่เตียงหยิบหมอไปนอนที่โซฟาตัวใหญ่นั้นแล้วไฟในห้องก็ดับลง.........