ตำนานรักแห่งสายลม

9.0

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 23.38 น.

  34 ตอน
  13 วิจารณ์
  32.85K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 20.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) บทที่ 15 เกล็ดมังกรเผือก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องของเจ้าชายเซตที่ต่อว่าท่านหญิงเรนนี่รู้ถึงพระกรรณของราชาอูนอสและราชินีเซเล่ ราชาอูนอสจึงเรียกนีน่ามาพบ

ภายในท้องพระโรง

มีเพียงราชาอูนอสและหัวหน้าข้าหลวงนีน่าเท่านั้น

ชายผู้สูงศักดิ์เอ่ยถามก่อน"จริงรึเปล่านีน่า ที่ลูกชายของข้าตวาดใส่เรนนี่น่ะ"

"เป็นความจริงเพคะ ฝ่าบาท"

"ข้าชักอยากเห็น หน้าตาของเด็กสาวคนนั้นเสียแล้ว อยากรู้จริงๆว่างดงามสักแค่ไหน นีน่าเจ้าช่วยไปตามเด็กคนนั้นมาพบข้าที"

"ได้เพคะ"

ทางด้านเจ้าชายเซตที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ ในหัวมีแต่ความกลัดกลุ้มเรื่องที่แม่ของเค้าราชินีเซเล่จะเอาเรื่องที่เค้าต่อว่าเรนนี่ ตัวเค้าไม่ห่วงตัวเองนักจะห่วงก็แต่เทียเท่านั้น นางอาจจะโดนหางเลขไปด้วย

"เฮ้อออ"เจ้าชายแห่งเฮลเทียถอนหายใจเฮือกใหญ่

เสียงเรียกขององค์รักษ์คนสนิทดังขึ้น ทำให้เจ้าชายแห่งเฮลเทียหลุดจากภวังค์"ท่านเซต"

"มีอะไรรึ วินเนียส"

องครักษ์ผิวเข้มเอ่ยอย่างร้อนรน"ราชาอูนอส ทรงเรียกเทียไปเข้าเฝ้าแล้ว"

"แย่ล่ะสิ"

เจ้าชายแห่งเฮลเทียรีบสวมผ้าคลุมแล้ววิ่งไปที่ท้องพระโรงนำหน้าวินเนียสไปซะเเล้ว..

ทางด้านอาเรนเทีย

ในตอนนี้เธอได้เดินทางมาเข้าเฝ้าราชาอูนอสก็พบว่าภายในท้องพระโรงนั้นมีเพียงเธอกับราชาอูนอสเท่านั้น เธอสังเกตว่าเจ้าชายเซตนั้นช่างคล้ายคลึงกับราชาแห่งเฮลเทียเสียเหลือเกินทั้งผมสีทองอมน้ำตาลไหม้ แต่ต่างกันแต่เพียงสีตาของราชาอูนอสที่เป็นสีน้ำตาล เด็กสาวถอนสายบัวทำความเคารพชายผู้สูงศักดิ์ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์

ราชาอูนอสมองมาที่เด็กสาวผมสีน้ำเงินในชุดกระโปรงสีดำ ต้องยอมรับว่า นางเป็นเด็กสาวที่งดงามมาก ตรงที่ชอบที่สุดก็เป็นดวงตาสีมรกตอันทรงเสน่ห์ ดูจากลักษณะแล้วนางน่าจะเป็นลูกขุนนางไม่ก็เชื้อพระวงศ์ เพราะดูจากท่าทางแล้ว น่าจะเป็นพวกผู้นำคน 

"ตามสบายเถอะสาวน้อย"

"ขอบพระทัย"

ราชาอูนอสเอ่ยอย่างเป็นกันเอง"ที่ข้าตามเจ้าเข้าเฝ้าแต่เพียงลำพังอย่างนี้ไม่ต้องกลัวนะ"

"หม่อมฉันไม่ได้กลัว"

"งั้นเหรอ ที่จริงข้าเเค่อยากพบหน้าของเจ้า ได้ยินว่าเจ้านั้นมีความสามารถในการยิงธนูด้วย ขอถามหน่อยว่า นอกจากยิงธนูแล้ว เจ้าสามารถทำอะไรได้อีก"
"ฟันดาบ ขี่ม้าเพคะ"เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย

"ทำไมเจ้าว่ายน้ำไม่ได้ล่ะ"

"ที่ๆหม่อมฉันอยู่มันหนาวมากเพคะ"

"ที่ไหนรึ"

"คาลาส"

คำพูดสั้นๆของเด็กสาวนั้นทำเอาราชาแห่งเฮลเทียตกใจไม่น้อย"งั้นเจ้าคงเป็นผู้ใช้มนตราสินะ"

"เพคะ"

"งั้นเจ้าคงจะไม่สามารถรักษาลูกของข้าได้.."ยังไม่ทันที่ราชาแห่งเฮลเทียจะเอ่ยจบเด็กสาวก็แทรก

"ขอโอกาสหม่อมฉันได้รึไม่เพคะ"

"ได้สิ ตามข้ามาสิ"

"เพคะ"

เด็กสาวจึงได้เดินตามราชาแห่งเฮลเทียไป ระหว่างนั้นก็เดินสวนกลับเจ้าชายเซตที่มีวินเนียสตามมาติดๆ

"ท่านพ่อ/ฝ่าบาท"

วินเนียสโค้งเคารพกษัตริย์ทันที

"เซตเจ้ามาก็ดีแล้ว ตามมาด้วยกันสิ"

เจ้าชายแห่งเฮลเทียตอบรับอย่างลำบาก"คะ..ครับ"

พอมาถึงตำหนักของเจ้าหญิงเซร่า 

พอมาถึงห้องบรรทมของเจ้าหญิงเซร่า  อาเรนเทียก็ตรงเข้าไปจับมือบางของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ เจ้าหญิงแห่งคาลาสถึงเข้าใจว่าทำไมผู้ใช้มนตราคนอื่นถึงได้บอกว่า ไม่สามารถรักษาได้

ราชาอูนอสถาม"ว่าไง เจ้าพอมีทางรักษาได้รึไม่"

"มันขึ้นอยู่กับว่าท่านจะกล้าเสี่ยงชีวิตรึไม่"เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่"ไม่มีใครเอาชีวิตไปทิ้งหรอก"

เจ้าชายเซตเลิกคิ้วก่อนจะถาม"ทำไมเจ้าพูดอย่างนี้ล่ะเทีย"

"ยาที่ต้องใช้ในการรักษา มีส่วนผสมของน้ำตานกยูงสีรุ้ง รากสมุนไพรจากป่าอาถรรพ์ น้ำผึ้งป่าจากแดนผาเพลิง และส่วนผสมที่สำคัญที่สุดและหายากที่สุดคือ เกล็ดมังกรเผือก"

วินเนียสถาม"มันเกี่ยวอะไรกับชีวิตรึ เทีย"

เจ้าหญิงแห่งคาลาสอธิบายอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงเรียบ"ข้าคงต้องบอกพวกท่านเรื่องมังกรเผือกเสียก่อน จะได้เข้าใจ มังกรเผือกคือมังกรที่บำเพ็ญตบะมานานถึงพันปีจนเกล็ดได้กลายเป็นสีเผือกจึงมีพลังอำนาจมากกว่ามังกรทั่วไป ตามตำนานเล่าว่าเกล็ดของมันมีพลังในการรักษา สามารถรักษาโรคได้ทุกโรค เป็นของหายากที่สุด ขนาดตามอาณาจักรมนตรา...เท่าที่ข้ารู้ก็ไม่มี ถึงใครมีเค้าก็ไม่ยอมให้หรอก ต่อให้ได้เงินทองมากมายมาแลกก็ไม่ยอม"

ราชาอูนอสถอนใจอย่างสิ้นหวัง หากแต่เจ้าชายแห่งเฮลเทียเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น"ข้ายินดีจะเสี่ยง เจ้าพอจะช่วยข้าได้หรือไม่เทีย"

เด็กสาวยิ้มแย้ม"ยินดีเพคะ"

วินเนียสถาม"ทำไมเจ้าจึงกล้าเสี่ยงตายด้วยล่ะ"

"ข้าอยากเห็นมังกรสักครั้งหนึ่งก็เท่านั้น ไม่อะไรมาก"

ราชาอูนอสเอ่ยถามลูกชายคนเดียว"เจ้าจะไปหรือเซต"

"ข้าจะไปท่านพ่อ ลูกสัญญาข้านำยามารักษาท่านพี่เซร่าให้ได้"

อาเรนเทียจึงเข้าไปเอ่ยขึ้น"หม่อมฉันเองก็ขออาสาช่วยเจ้าหญิงเอง เพื่อแทนคุณที่ท่านเซตเมตตาข้าให้ที่พักพิงแก่ข้าในยามนี้"

วินเนียสเอ่ยขึ้น"หม่อมฉันเองก็ขออาสาติดตามคอยอารักขาท่านเซตเอง"

ราชาอูนอสมองมาที่ลูกชาย "ก็ได้ พ่อจะให้คนติดตามเจ้าไปซักหนึ่งกองทัพ"

เซตเอ่ยห้ามพระบิดา"อย่าเลยท่านพ่อ คนไปมากก็ยิ่งเสียเวลา ตอนนี้เราหาทางรักษาท่านพี่เซร่าให้เร็วที่สุด มีลูก วินเนียสและเทียไปกันสามคนจะคล่องตัวกว่า"

ราชาเเห่งเฮลเทียเอ่ยอย่างยอมแพ้"ก็ได้ ก็ได้ ที่หมายแรกที่พวกเจ้าต้องไปคือที่ใด"

อาเรนเทียยิ้มน้อยๆ"เราต้องไปหาผู้ที่รู้ทุกสิ่ง เกาะโดดเดี่ยวที่ๆจอมเวทย์ผู้รู้อาศัยอยู่ งานนี้ฝ่าบาทคงต้องหาสุราชั้นดีไปกำนัลจอมเวทย์ผู้นั้นเสียหน่อย เท่าที่ข้ารู้ จอมเวทย์ผู้นั้นชอบดื่มสุราเป็นที่สุด"

"ดี ข้าเตรียมเรือให้ พวกเจ้าไปเตรียมตัว พรุ่งนี้เช้าเตรียมออกเดินทาง"

"ครับ/เพคะ/พ่ะย่ะค่ะ"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา