ตำนานรักแห่งสายลม

9.0

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 23.38 น.

  34 ตอน
  13 วิจารณ์
  32.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 20.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) บทที่ 6 เดินตลาดกันสามคน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เมื่อเซตชำระเอกสารเสร็จเขารีบเปลี่ยนชุดเป็นชุดแบบสามัญธรรมดาเป็นเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินคอกว้างกางเกงขายาวสวมรองเท้าบู๊ทหนังเตรียมหลบว่าที่พระคู่หมั่นทันทีโดยไม่กินมื้อเที่ยง ตอนนี้เขาพยายามหลบพวกนางกำนัลและมหาดเล็กที่กำลังตามหาตัวเขาอยู่ ตอนนี้เขาหลบไปที่บ้านพักของวินเนียสซึ่งเป็นบ้านพักขององครักษ์ทั้งหลาย ตอนนี้เขากำลังเล่นหมากรุกกับวินเนียสที่ตอนนี้อยู่ในชุดธรรมดาสามัญเสื้อแขนยาวสีขาวนวลคู่กับกางเกงขายาวและรองเท้าบู๊ท เขาบ่นใส่องครักษ์หนุ่ม"วินเนียสเจ้ารู้ไหมว่าข้าเกือบตายแล้ว"

องครักษ์หนุ่มหัวเราะเบาๆ"ทำไมท่านไม่ขอถอนหมั้นนางซะล่ะ ท่านจะหมั้นทำไมในเมื่อท่านไม่รักนาง"

เจ้าชายแห่งเฮลเทียถอนหายใจแล้วพูดอย่างหน่ายๆ"ข้าไม่อยากขัดใจท่านแม่นี่นา เจ้าก็รู้นิ"

วินเนียสพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะเจ้าชายผู้นี้รักพระมารดามากพอๆกับพระเชษฐภคินี เขาจึงไม่ค่อยอยากจะขัดใจนัก

"รุกฆาต!"พอองครักษ์หนุ่มผิวเข้มรู้สึกตัวอีกทีก็โดนเจ้าชายรุกฆาตไปแล้ว"ฮ่าๆเจ้าแพ้แล้วนะวินเนียส"วินเนียสยิ้มยอมรับความพ่ายแพ้ของตนเพราะการเล่นหมากรุกของเจ้าชายเซตนั้นก็พลัดกันแพ้พลัดกันชนะบ้างเป็นเรื่องธรรมดา วินเนียสเอนหลังบนเก้าอี้อย่างสบายก่อนจะถาม"ทำไมท่านมาที่บ้านพักของข้าล่ะ"

เซตเอนหลังบนเก้าอี้นวมพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่"ก็ข้าแอบหนีเรนนี่ไง ข้าล่ะเบื่อไอ้กิริยาเจี้อยแจ้วและเอาแต่ใจของนาง"

วินเนียสเอ่ยอย่างหน่ายๆ"เดี๋ยวข้าจะกลับบ้านไปหาแม่ ท่านจะหลบไปด้วยกันไหม"

"ก็ดี ข้ากำลังเบื่อ"ว่าแล้วสองหนุ่มก้เดินออกจากบ้านไป

พอทั้งคู่กำลังจะเดินออกจากวังนั้นเซตสังเกตุเห็นเด็กสาวผู้ใช้มนตราตัวแสบกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจเฉิบ

"อ้าว วินเนียส เจ้าชายท่านกำลังจะไป.."อาเรนเทียเห็นสองหนุ่มต่างศักดิ์อยู่ไม่ไกลจึงร้องทักเซตรีบพุ่งเข้าไปเอามือปิดปากเด็กสาวก่อนจะกระซิบที่ข้างหู"อย่าพูดได้ไหมเดี๋ยวพวกนางกำนัลมหาดเล็กก็แห่กันมาหรอก"

เด็กสาวแกะมือหนาก่อนจะหันมาถาม"พวกท่านจะไปไหนรึ"

วินเนียสเดินเข้ามา"ข้าจะกลับไปบ้านน่ะและท่านเซตเองก็จะไปหลบภัยที่บ้านข้าด้วยแต่ก่อนนั้นข้ากะจะแวะตลาดเสียหน่อยเจ้าจะไปด้วยกันไหมเทีย"

เด็กสาวตอบโดยไม่ลังเล"ไปสิ ข้าอยากไป"

เซตพ่นลมหายใจฮึกฮัก"หึ แล้วแต่เจ้านะ"

จากนั้นทั้งสามก็ออกจากไปเดินตลาด เซตนั้นไม่ลืมที่จะสวมผ้าคลุมและดึงฮู้ดมาปิดอำพลางใบหน้าผิดกับวินเนียสกับอาเรนเทียที่เดินตลาดอย่างสบายใจ

 

ณ ย่านการค้าเฮลเทีย

 

ถึงแม้จะเป็นตอนเที่ยงย่านการค้าของเฮลเทียนั้นคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตามีของขายมากมาย อาเรนเทียรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นย่านการค้าของพวกมนุษย์ธรรมดา ที่ย่านการค้าของเฮลเทียมีทั้งร้านอาหารร้านขายเพชรพลอยร้านขายเครื่องเคลือบทั้งแบบธรรมดาและแบบลวดลายสวยงาม เจ้าหญิงน้อยมองไปยังร้านค้าร้านหนึ่งที่ขายสัตว์เลี้ยงในกรงมีนกแก้วสีสวย อีกกรงก็มีกระต่ายขาวขนฟูดูน่ารักโดยมีพ่อค้าคอยประกาศขายเมื่อพ่อค้าเห็นเด็กสาวต่างถิ่นจ้องมองมาที่สัตว์ที่อยู่ในกรงด้วยความสนใจจึงเชิญชวน"คุณหนูสนใจกระต่ายน่ารักๆสักตัวไหมครับหรือจะเป็นนกน้อยพวกนี้ดีครับ"

อาเรนเทียรีบปฏิเสธ"ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณ"วินเนียสจูงมือของเด็กสาวให้ตามตนมาก่อนจะหันมาพูดกับเธอ

"นี่ก็เที่ยงแล้วเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันเถอะเทีย อาหารพื้นเมืองของเฮลเทียนั้นอร่อยมากเลยนะ"ว่าแล้วหนุ่มผิวเข้มก็จูงมือเธอให้เดินตามแต่เซตนั้นเดินนำหน้าไปก่อนแล้ว

เด็กสาวนึกสงสัยจึงเข้าไปกระซิบถามหนุ่มผิวเข้มที่จูงมือตน"วินเนียสๆถามอะไรหน่อยสิ"

ชายหนุ่มกระซิบกลับ"ว่ามาสิ"

เด็กสาวจึงถาม"ท่านเซตน่ะหลบภัยอะไรเหรอ"

ชายหนุ่กระซิบกลับให้ได้ยินกันสองคน"พระคู่หมั้น ท่านหญิงเรนนี่"

อาเรนเทียพยักหน้ารับรู้นึกแล้วก็อดขำไม่ได้คงถูกจับคลุมถุงชนเป็นแน่ผิดกับพี่ชายของนางที่ท่านพ่อและท่านแม่นั้นให้เลือกคู่ครองด้วยตนเองเพราะว่าท่านทั้งสองมักจะบอกเสมอว่าหัวใจของเราเท่านั้นที่จะตัดสิน ตอนนี้พี่ชายของเธอก็มีคู่หมั้นไปเรียบร้อยแล้วซึ่งคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเธอก็คือเจ้าหญิงเอเดน พระขนิษฐาของเจ้าชายอาเรสแห่งอาณาจักรโคเทียซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

"ถึงแล้ว"วินเนียสพูดขึ้นพร้อมจูงมือเธอให้เดินตามทั้งสามตรงไปยังร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งที่ไม่สะดุดตา ภายในร้านถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายและสะอาดทั้งสามมานั่งที่โต๊ะวินเนียสจึงสั่งอาหารเอง

ไม่นานอาหารมากมายหลายชนิดได้มาวางเรียงรายต่อหนาทั้งสาม เด็กสาวหันมาถามคนสั่ง"วินเนียสสั่งอะไรตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย"

หนุ่มผิวเข้มตอบอย่างอารมณ์ดี"ก็ข้าอยากให้เจ้าได้ลองกินอาหารพื้นเมืองของเฮลเทียไง ไม่ต้องห่วงข้าเลี้ยงเอง ลงมือกินเถอะเดี๋ยวจะเย็นซะก่อน"

ทั้งสามกินอาหารมาได้สักพัก อาเรนเทียตัดสินใจถาม"พวกท่านข้ามีเรื่องจะถามหน่อย"

วินเนียสหันมาถามในขณะที่เซตกินอาหารอย่างเงียบๆ"อะไรรึเทีย"

เด็กสาวเอ่ยเสียงแผ่วให้ได้ยินกันแค่สามคน"ตึกที่อยู่เลยอุทยานไปน่ะคือตึกอะไรเหรอ"

เซตแทบสะอึกเช่นเดียวกับวินเนียส เซตถามเสียงเย็น"เจ้าอยากรู้ไปทำไม"

"ก็ข้าสัมผัสพลังมนต์ดำได้จากตึกนั้นน่ะสิ"

เซตตัดสินใจตัดปัญหา"ไม่มีอะไรหรอก เจ้ากินต่อเถอะ"

เด็กสาวไม่อยากเซ้าซี้จึงกินอาหารต่อ

หลังจากกินอาหารเสร็จทั้งสามก็ออกเดินตลาดต่อ ในเวลาบ่ายจัดทำให้แดดแรงมากอาเรนเทียต้องยกมือมาบังแดดเพราะตัวเธอนั้นชินกับอากาศที่เย็นของทางเหนือของคาลาสมากกว่า เซตเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่เอามือมาบังแดดก็ถอนหายใจก่อนจะถอดผ้าคลุมมาสวมให้เด็กสาพร้อมดึงฮู้ดมาสวมให้ อาเรนเทียเงยหน้ามา"ขอบคุณ"

เซตรีบหันหน้าหนีขณะใจนั้นเต้นแรงราวกับกลองศึกเมื่อเห็นดวงหน้าอันงดงามคู่กับดวงตาสีมรกตอันทรงเสน่ห์

วินเนียสในเดินนำอยู่นั้นเห็นการกระทำของทั้งคู่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะขำเพราะเห็นทีว่าที่ราชินีองค์ต่อไปของเฮลเทียต้องเป็นผู้ใช้มนตราแน่

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา