♥ 꽃미남 █ BLACK COMEDY :: แสบนัก รักตลกร้าย

1

เวย์ติส

 

 

          เออ ผมเลว ผมยอมรับ

 

 

เปลี่ยนมิตรเป็นเมีย เหี้ยเลยมั้ยล่ะไอ้เตย์ ผมคิดว่าผมต้องใช้กำลังปลุกปล้ำไอ้เวย์ละ แต่ไม่เลย มันใช้สมองอันชาญฉลาดทำความเข้าใจภายในไม่กี่วินาทีแล้วนอนนิ่งๆเหมือนซาก ขอนไม้กับเรือ ไม่มีการโวยวายหรืองอแงอะไรทั้งสิ้น ทำให้ไอ้ผู้ชายอย่างผมเงิบไปนิดนึง

 

 

“ไม่ใช่ว่าแกล้งตายหรอกใช่ป่ะ” ผมขมวดคิ้วในขณะที่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มนั่นจ้องกลับมาเหมือนอยากจะด่าว่าผม โง่ เออ โง่ก็ได้วะ คือพี่เตย์คนจริงเจอน้องนางนิ่งยังกับตุ๊กตายางงี้ พี่ก็ไปไม่ถูกดิครับ

 

 

“ทำไรก็ทำ” ไอ้เวย์ถอนหายใจยาวพูดเสียงเรียบ

 

 

มันไฟเขียวง่ายไปป่ะวะ มีแผนอะไรป่ะเนี่ย =_=

 

 

“ใส่ถุงยางด้วย กูกลัวติดเอดส์”

 

 

เงิบหนักเลยกู เกิดมาพึ่งเคยพบเจอชะนีพันธุ์นี้ พี่เตย์ชักจะกลัว เหอๆ

 

 

“ง้องแง้งหน่อยป่ะ แบบอ๊า พี่เตย์อย่าค่ะ โน้ววว ไรงี้” ผมว่าแล้วมองหน้ามันที่หัวเราะร่วนอย่างไร้สาเหตุ คือกูไม่ตลกนะครับเวย์ นี่เอาจริง ไม่ได้ล้อเล่น ไอ้การที่มันเห็นอะไรเป็นเรื่องตลกไปซะทุกเรื่องทำให้ผมหงุดหงิด

 

 

“ไม่ขัดขืนหน่อยเหรอวะ ไม่ตื่นเต้นเลอ”

 

 

“ฮ่าๆๆๆ”

 

 

แม่งฮาเฉย พูดจริงนะเนี่ย -_-

 

 

“ขัดขืนแล้วปล่อยป่ะล่ะ” ไอ้เวย์พูดติดตลก

 

 

“ไม่” ผมปฏิเสธเสียงแข็งเพราะตอนนี้อาเตย์ของขึ้นมากเอาบาซูก้ามายิงก็ไม่ตายจน กว่าจะได้ตับๆๆๆๆ ยั่วดีนักให้แม่งโดนซะบ้างจะได้จำว่าคนอย่างไอ้เตย์ฆ่าได้แต่ห้ามตายก่อนกิน เสร็จ

 

 

 “เออ นั่นไง ขัดขืนไปแล้วใครเจ็บ”

 

 

“เวย์” ผมตอบชื่อมันหน้านิ่งก่อนจะมองสาวเจ้าพยักหน้ารัวๆ

 

 

“เออ เข้าใจง่ายดี”

 

 

“งง นี่คือยอมใช่ป่ะ หรือพี่เตย์คนจริงเข้าใจไรผิด”

 

 

“เปล่า ไม่ได้ยอมแต่ไม่ได้ขัดขืน” ไอ้เวย์อธิบายแต่ไม่รู้ทำไมผมงงหนักกว่าเดิมอีกว่ะ และเพราะผมขมวดคิ้วทำให้ไอ้เวย์รู้ว่าผมไม่เข้าใจเลยพูดต่อ

 

 

“ขัดขืนไม่ขัดขืนก็โดนปล้ำอยู่ดี สู้อยู่นิ่งๆดีกว่าไม่เจ็บด้วย ถูกปะวะ?”

 

 

เอ่อ ไอ้เวย์...บางทีนางก็เข้าใจโลกง่ายไปนะ เหอๆ ก็จริงของมัน แต่ทำไมผมรู้สึกมันทะแม่งๆวะ

 

 

“เร็วๆ อ่านการ์ตูนค้างอยู่ ร้อนนน” ไอ้เวย์บ่นยาวเหยียดแล้วชักสีหน้าไม่พอใจทำให้ผมหัวเราะแห้งๆ

 

 

ดู๊ดูมันพูดจา ถ้าหน้าไม่สวยนมไม่เอ็กซ์นี่ผู้ชายชัดๆ สมฉายา ‘เวติสท์’ ที่ พวกน้องๆตั้งให้มันจริง เห็นมันเป็นงี้ก็เหอะ อนาคตมันแพทย์หญิงนะให้ตาย สงสารคนไข้แม่งจริงๆ วันดีคืนดีเสือกติสท์แตกแดกกบาลเด็กทำไงวะเนี่ย

 

 

“ขัดขืนหน่อย อยากใช้พลังงานเยอะๆ สมยอมมันไม่เร้าใจพี่เตย์” ผมว่าแล้วกระแทกตัวเข้าหามันหนึ่งทีทำเอาร่างบางสะดุ้งโหยงพร้อมกับใบหน้า เห่อร้อนจนแดงแปร๊ด คนตรงหน้าเม้มริมฝีปากข่มอารมณ์ทำให้ผมหัวเราะชั่วๆ

 

 

นั่นไง ทำเป็นปากดี แม่งกลัวแล้วแอ๊บ เตย์รู้ เตย์สัมผัสได้ ไม่ต้องใช้สัมผัสที่เจ็ดที่แปด ความแรดก็เป็นแรงขับเคลื่อนพี่เตย์เหลือขนาดแล้ว หึหึ  นี่ขนาดยังไม่เริ่มนะ...

 

 

ฟินสุด ณ จุดนี้

 

 

“เรื่องมาก”

 

 

นั่น นางยังจะเนียน

 

 

“ปากดี อยากรู้ว่าโดนสักทีจะยังปากดีอยู่มั้ย” ผมว่าแล้วกดร่างบางบนเตียงแรงๆก่อนจะกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวขาดดังแควก ถามว่าทำไมผมไม่ถอดดีๆ ตอบให้ก็ได้ แบบนี้มันเร้าใจกว่า พี่เตย์โปรดปรานความรุนแรง เก็ทป่ะ

 

 

ผมใช้นัยน์ตาสีนิลกวาดสำรวจ เรือนร่างสะบึ้มฮึ่มนั่นแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อก ปกติแม่งใส่ชุดธรรมดาก็เซ็กซี่อยู่ละ กระชากเสื้อออกมา บอกเลยว่าโคตร ผมลอบมองปฏิกิริยาของคนใต้ร่างว่านางจะหลุดหน้าซีดหรืออะไรมั้ย ไม่เลย ไอ้เวย์ยังคงนอนนิ่งแล้วปรายตาเซ็งๆทำให้ผมหงุดหงิด

 

 

 “ไม่ทำตามพี่เตย์จะปล้ำให้ท้อง จริงด้วย” ผมกระซิบเสียงต่ำชิดใบหูแล้วหัวเราะหึหึอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ เวย์เงียบกริบ เงียบกระทั่งเสียงลมหายใจ ให้เดามั้ย มันกลัว...

 

 

“ก็ลองดู”

 

 

อ้าว เดาผิด (-_-)

 

 

“ถ้ากูท้อง กูจะอุ้มลูกมึงไปหานายเตชิต” ร่างบางพูดเสียงกวนประสาทแล้วยกยิ้มเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า ปกติไอ้เวย์จะไม่ขึ้นกูมึงจนกว่ามันจะหงุดหงิดจริงๆทำให้ผมรู้ได้ในทันทีว่า มันเริ่มประสาทนิดๆแล้ว

 

 

คิดว่าขู่แค่นี้จะทำให้พี่เตย์ถอยเหรอ  รู้จักไอ้สวยวิทยาน้อยไปซะละ เดี๋ยวเจอเด็กวิทยาปล้ำคุณหมอสักที คงจะมันส์พิลึก

 

 

เหอะ หมอเวติสท์...

 

 

อยากรู้ว่าจะติสท์แตกทุกเวลารึเปล่า เวลาแบบนั้นมันจะติสท์ยังไงไหว?

 

 

“เอาเลย บอกด้วยนะว่ากี่รอบติด”

 

 

“เกรียน”

 

 

          ไม่ต้องชม ผมก้าวข้ามคำนั้นมานานละครับ

 

 

“เมียไม่ว่าเหรอทำตัวแบบนี้” เวย์ว่าแล้วดันใบหน้าผมที่เข้าใกล้มันออก ผมแทบจะหลุดขำกับคำถาม

 

 

 เอาจริงป่ะ หน้าผมแม่งยังแดงไม่หาย คิดว่าโดนว่าป่ะล่ะ

 

 

“แล้วเวย์มานอนกับเตย์แฟนไม่ว่า เหรอจ๊ะ” ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะแกล้งมันแล้วดันหน้าสู้ฝ่ามืออรหันต์จนกระทั่งสบนัยน์ตาสี น้ำตาลเข้มที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ สงสัยผมจะลืมบอกว่าไอ้เวย์มันชอบใส่เสื้อกราวน์มาเคาะประตูห้องผมดึกๆ เหตุเพราะหอพักผมอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลที่มันขึ้นวอร์ดอยู่ มันเลยมาขอนอนด้วยเฉย ไม่ได้คิดเลยว่าผมเป็นผู้ชาย

 

 

ซื่อกับโง่ต่างกันนิดเดียว ว่ามั้ย?

 

 

“ไม่มี” ไอ้เวย์พูดเสียงนิ่งทำไมผมขมวดคิ้วงงๆ พูดก็พูดเถอะเบ้าหน้าอย่างไอ้เวย์แม่งน่าจะมีหนึ่งสามีหนึ่งตำบลหลายๆคนเลยด้วยซ้ำ

 

 

“ทำไม?” ผมถามแล้วกระชากมือมันออกจากหน้าผมก่อนจะสบตามันตรงๆ ใบหน้าเรียวคมนั่นยังคงปรากฎรอยยิ้มขำขันเหมือนเห็นอะไรเป็นเรื่องตลกไปซะ หมด นี่ผมเอาจริง มันรู้รึเปล่ายังไม่แน่ใจเลยเหอะ -_-;

 

 

“เป็นชู้กับมึงตื่นเต้นดี กูชอบ” คนตรงหน้าหัวเราะพลางยักคิ้วจึ๋งๆทำให้ผมหงุดหงิดอีกรอบ

 

 

เหอะๆ ชอบมากเดี๋ยวพี่เตย์จัดหลายๆดอกอย่ามางอแงละกัน!

“เออดี อย่ามาโวยวายทีหลังละกัน” ผมกระตุกยิ้มร้ายเมื่อใบหน้าคมนั่นขมวดคิ้วงงๆ กว่ามันจะรู้ตัวริมฝีปากหยักบางสีชมพูระเรื่อก็กลายเป็นของผมซะแล้ว ผมไม่รู้ว่าคนตรงหน้ารู้สึกยังไงแต่ผมไม่ไหวมานานละ

 

 

 กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูก ในขณะที่ผมสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากพลิกลิ้นไปซ้ายทีขวาทีไล่สติไอ้ เวย์ให้มันหดหายเหมือนอย่างที่ผมเป็น

 

 

 เอ้า สติไอ้เวย์ จงหายไปซะ ชิ่วๆ เคลิ้มซะดีๆ

 

 

โอเค ถึงความคิดผมจะบัดซบไปหน่อยแต่รู้อะไรมั้ย ผมหมั่นไส้มันมากที่ทำให้ผมร้อนวาบไปทั้งตัวในขณะที่มันทำหน้าเหมือนไม่ รู้สึกอะไรเลย หรือเป็นเพราะผมเครื่องฟิต สตาร์ทติดง่ายเกินไปก็ไม่รู้ ที่รู้ๆคือตอนนี้ผีบ้าซาตานที่ไหนก็มาหยุดพี่เตย์ไม่ได้จริงๆ

 

 

ตึก ตัก ตึก ตัก!

 

 

เหอๆ ถ้าหัวใจผมจะเต้นแรงขนาดนี้ ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะหรี่ตามองปฏิกิริยาคนตรงหน้า แม้มันจะทำหน้านิ่งแต่จริงๆเหมือนมีอะไรแตกต่างออกไปนิดหน่อยทำให้ผมกระตุก ยิ้มก่อนจะลากไล้ปลายลิ้นไปตามกรอบหน้า ยิ่งริมฝีปากผมสัมผัสกับผิวนุ่มเมื่อไหร่ หัวใจผมก็เต้นโครมครามแรงขึ้นทุกครั้งพยายามล่อลวงและปลุกเร้าคนตรงหน้าให้ เป็นไปตามเกมแต่ดูจะยากกว่าที่คิดไว้เยอะ

 

 

ไอ้เวย์แม่งฉลาดทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องแบบนี้ เสือกตามไม่ทัน อยากจะด่า

 

 

“เวย์” ผมเรียกเสียงหวานชิดใบหูก่อนจะขบเม้มมันเบาๆ ก่อนจะพรมจุมพิตไต่แตะแซะไปตามลำคอนั่นไปเรื่อยกลิ่นน้ำหอมว่ายั่วแล้ว กลิ่นไอ้เวย์แม่งยั่วผมหนักกว่าหลายเท่า กระชากอุณหภูมิร่างกายให้สูงขึ้นจนเหงื่อเริ่มผุดพราวบนใบหน้าทั้งๆที่อยู่ ในห้องแอร์เย็นฉ่ำ และมันคงจะเป็นแบบนั้นต่อไปถ้าไอ้เวย์มันไม่...

 

 

“ฮะฮะฮะ”

 

 

หัวเราะ -_-

 

 

ผมชะงักก่อนจะดับอารมณ์พลุ่ง พล่านแบบฉับพลันแล้วหยุดการกระทำทุกอย่างมองหน้าไอ้เวย์อย่างไม่พอใจเต็มสต รีม ใครใช้ให้หัวเราะในเวลาแบบนี้วะ!

 

 

“ขำไร” ผมจิ๊ปากแล้วใช้มือบีบข้างแก้มเบาๆให้มันหยุดขำซะ

 

 

“จั๊กกะจี้”

 

 

มันกวนประสาทผมได้ทุกเวลาสิน่า

 

 

“ไม่ตลก” ผมพูดเสียงแข็งแล้วบีบแรงขึ้นอีกจนมันตีมือผมแรงๆเลยต้องปล่อยอย่างเสียไม่ได้

 

 

“ก็มันขำ”

 

 

“นี่เอาจริง ไม่ได้แกล้ง หัดฉลาดหน่อย โง่มากแล้วมันหงุดหงิด” ผมเบ้หน้าก่อนจะถอดเสื้อตัวเองโยนลงไปข้างเตียงบ่งบอกว่าผมเอาจริงไม่ได้ หยอกเหมือนที่ชอบทำประจำ เวย์เงียบแล้วมองหน้าผมตาปริบๆก่อนจะพยายามดันตัวขึ้นมาแต่ฝันไปเหอะว่าผมจะ ให้ลุก!

 

 

“...” คนตรงหน้าเงียบเมื่อผมสบตาอย่างซีเรียสพร้อมกับกดบ่าทั้งสองข้างลง

 

 

“เอาจริง เข้าใจมั้ย?”

 

 

“...”

 

 

“เลิกตลกสักแป๊ปจะเป็นไรไป พ่อเป็นสามช่าไง๊?” ผมกวนประสาทก่อนจะก้มลงแกล้งมันบ้างข้อหาทำให้อารมณ์ผมสะดุด ตอนแรกก็กะจะจูบเฉยๆแต่พอมันพูดขึ้นมา...

 

 

“พ่อเป็นหมอ”

 

 

กัดคอแม่ง!

 

 

“โอ๊ยๆๆ ไอ้เตย์กัดทำไม เจ็บนะโว้ย” มันโวยวายแล้วจิกหัวผมรัวๆจนกระทั่งผมผละออก ลำคอขาวเนียนนั่นปรากฏรอยแดงจ้ำๆทำให้ผมสะใจสุดๆ

 

 

สมน้ำหน้า กวนตีนดีนัก

 

 

“บอกว่าเอาจริง นี่ก็ตลกแดกไม่เลิก”

 

 

“รู้จักคำว่า Friend ป่ะ” ไอ้เวย์ถอนหายใจแล้วตบหน้าผากผมดังแป๊ะอีกรอบ ผมก็เลยเอาหัวโขกหน้าผากมันกลับแรงๆทีนึงเป็นการเอาคืนก่อนจะหัวเราะเมื่อ มันเบ้หน้าเจ็บปวดแล้วจึงพูดต่อ

 

 

“ละมึงรู้จักคำว่าเฟรนด์ฟิตๆป่ะ”

 

 

“Friend with benefit เฟรนด์ฟิตๆอะไรล่ะ โง่ -_-”

 

 

นั่นไง ด่าผมอีก ก็ผมคนไทยป่ะวะ จะไปรู้มั้ยล่ะ ภาษาอังกฤษรู้แค่กระจิริดผิดตรงไหน

 

 

“เออ นั่นเรียกให้เก๋ เรียกแบบทุเรศคือเป็นชู้กูเถอะ...ครับ”

 

 

ถ้าพูดตรงขนาดนี้แล้วมันยังไม่เข้าใจ ผมคงต้องหยิบโซระอายิโนโมโต๊ะมาเปิดให้แม่งดูละ จริง -_-^

 

 

“ถ้าสนุกจะลองคิดดู” ไอ้เวย์พูดนิ่งๆออกมาจากใจ ไม่รู้มันเป็นคนประเภทไหน แต่ที่แน่ๆคือติสต์มาก มีผู้หญิงนางไหนตอบแบบมันมั่งล่ะ ถ้าคนอื่นเคลิ้มตั้งแต่โดนจูบละ บ่องตรง ผู้หญิงบ้าอะไรปล้ำลำบากชิบหาย อาเตย์เหนื่อย

 

 

“สนุกรึเปล่าไม่รู้ รู้แต่มันส์เว่อร์ สนป่ะล่ะ”

 

 

“ยังไง?” มันเลิกคิ้วสูงทำให้ผมยกยิ้มชั่วร้าย

 

 

ติดกับดักพี่เตย์คนจริงลิงเผือกเจ้าแห่งความแรดซะแล้ว ฮ่าฮ่า

 

 

“ตบตับ ตบตับ ฟิน”

 

 

“เหอะ” มันพ่นลมหายใจเซ็งๆแล้วส่ายหน้าไม่โอเค “แรด”

 

 

“เออออ ยอมรับแต่พี่เตย์เป็นแรดสายพันธุ์ใหม่รู้ป่ะ”

 

 

“อะไร ไม่เก็ท -_-”

 

 

“ปกติแรดมีนอส่วนบน แต่นอพี่เตย์อยู่ส่วนล่าง” ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเลียริมฝีปากแผล่บๆก่อนจะกระชากเข็มขัดตัวเองออก เตรียมปลดผนึกให้ความพลุ่งพล่านออกมาโลดแล่น

 

 

“เหรอคะ” คนตรงหน้าว่าด้วยน้ำเสียงสูง

 

 

“ตามทันหน่อย เรียนหมอซะเปล่า อย่าโง่เรื่องพื้นฐานให้มันมากนัก” ผมหลอกด่ามันก่อนจะกระชากเศษเสื้อขาดๆบนตัวนั่นออกอีกนิดหน่อย ไอ้เวย์เม้มริมฝีปากหงุดหงิดที่โดนผมตอกกลับเพราะปกติส่วนใหญ่มันจะเป็นคน ด่าผม

 

 

“นี่คงคิดว่าตัวเองเหนือกว่าใช่ป่ะเตย์?” มันเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะไล้ปลายนิ้วที่ข้างแก้มพร้อมหรี่นัยน์ตาสีน้ำตาล เข้มนั่นลงอย่างยั่วยวน “รู้ใช่มั้ยว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยแพ้แก...”

 

 

“...”

 

 

“แม้แต่ครั้งเดียว!”

 

 

สิ้นสุดคำพูดของร่างบาง ผมก็ถูกกระชากตัวและพลิกร่างลงกับเตียงแทนในเสี้ยววินาที ยอมรับว่าจุกนิดหน่อยแต่แม่งเร้าใจชิบหาย...

 

 

“ใครโง่นะ เตย์” ร่างบางพูดเสียงหวานและนั่งอยู่บนลำตัวผมทำเอาอารมณ์ผมปั่นป่วนแล่นพล่านไป ทั่วร่างกับท่าทียั่วยวนของคนตรงหน้า ทั้งๆที่แอร์เย็นฉ่ำแต่ผมกลับร้อนวาบจนเหงื่อซึมพร้อมๆกับที่ไรขนอ่อนลุกชัน จนคิดว่าร่างกายผมเพี้ยนไปแล้วแหงๆ

 

 

“ใครโง่ ลองพูดใหม่สิ”

 

 

เวย์ว่าก่อนจะจิกเล็บลงกับ แผ่นอกกรีดนิ้วลากไล้มายันลำคอแล้วหัวเราะร้าย ก่อนจะดึงเศษเสื้อที่เหลือออกจนเผยผิวขาวเนียนละเอียดทั่วร่าง ยิ่งกระตุ้นผมหนักกว่าเดิมอีกให้ตาย แต่ยิ่งผมจ้องตาถลนมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ไอ้เวย์รู้สึกเหนือกว่ามากเท่านั้น มันเขยิบร่างเข้ามาใกล้จนคัพซีของมันเสียดสีกับแผงอกทำเอาผมร้อนวาบ

 

 

นี่ก็ยั่วกันจริง...

 

 

“จะยอมเตย์ก็ได้” เวย์ว่าพร้อมกระซิบเสียงต่ำก่อนจะเป่าลมร้อนๆแกล้งให้ผมปั่นป่วนมากขึ้น แน่นอนว่าผมไม่นอนเฉยๆหรอก บางทีไอ้เวย์อาจจะแกล้งยั่วผมเล่นๆก็ได้ผมก็เลยใช้เวลาว่างดึงกระตุกบรา เซียร์ที่ขวางหูขวางตานั่นออกแต่ไอ้ตอนที่มันขาดดังปุด มันดันเป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้เวย์กดเศษเสื้อที่มันถอดเมื่อกี้ใส่ตาผม!

 

 

เล่นอะไรอีกวะเนี่ย!

 

 

“แต่ห้ามมอง” เวย์ว่าเสียงเรียบทำให้ผมกระตุกคิ้วไม่เข้าใจว่ามันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

 

 

“ไม่” ผมปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมพยายามดึงมือมันออกก่อนจะชะงักเมื่อมันพูดขึ้น

 

 

“น่านะ ตื่นเต้นดีออก”

 

 

เหอะๆ ก็ใช่แหละ แต่อาเตย์อยากเห็นมากกว่าว่ะ

 

 

“ไม่ๆๆๆ อุ่” เสียงผมขาดหายเมื่อจู่ๆก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสร้อนๆที่ริมฝีปากและการรุกล้ำ ความเป็นส่วนตัวด้วยเรียวลิ้นเย็นๆของคนตรงหน้าชักพาให้ผมคล้อยตามคำเสนอ ดึงดัน เอาแต่ใจแต่ก็โน้มน้าวในคราวเดียวกัน

 

 

 ให้ตายแม่งจูบเก่งชิบหายแล้วเสือกแอ๊บ!

 

 

“เป็นอันว่าตกลง” เวย์ผละริมฝีปากออกในขณะที่ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเงาลางๆเพราะเสื้อนั่น ปิดตาผมอยู่ กว่าจะรู้ตัวผมก็ติดกับไอ้เวย์เข้าซะแล้ว เหอะๆ แม่งเอาผ้ามาผูกตาตอนไหนวะเนี่ย!

 

 

“เอามาปิดทำไม” ผมหงุดหงิดพยายามจะถอดมันออกแต่ไอ้เวย์ดันมาฉุดมือผมไว้ก่อน

 

 

“ตื่นเต้นดีไง”

 

 

“...” ผมเงียบไม่ค่อยจะเชื่อมันสักเท่าไหร่ ต่อให้ติสต์ก็ไม่น่าเล่นอะไรวิปริตแบบนี้ป่ะว่ะ ไม่ดิ มันก็ไม่ได้บัดซบอะไรขนาดนั้นแต่หน้าอย่างมันดูไม่เข้าเค้ากับรสนิยมสักเท่า ไหร่ จากที่ผมใคร่ครวญในมันสมองสักพักก็สรุปใจความได้ว่า

 

 

“อาย...ใช่ป่ะ?”

 

 

“...”

 

 

แม่งเงียบเลย ชัดเจน!

 

 

“ก็ครั้งแรกป่ะวะ ไฟก็ไม่ปิด” มันว่าแล้วตบหน้าผากผมดังแป๊ะอีกรอบทำให้ผมหัวเราะชั่วๆอย่างเหนือกว่า ในที่สุดก็จับจุดอ่อนไอ้เวย์ได้แล้ว จะเล่นให้หนักๆเลย คอยดู!

 

 

ว่าแต่ว่าครั้งแรกแม่คุณก็เล่นเป็น The girl on top เลยเหรอวะ โหดไปนะบางที...

 

 

 “อีกอย่างนะเตย์” ไอ้เวย์หัวเราะขำพร้อมกับซุกใบหน้าเข้ากับลำคอผมพร้อมกับกัดมันแรงๆราวกับจะ เอาคืนทำเอาผมสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ ผมกัดฟันกรอดว่าจะด่ามันสักหน่อยแต่เพราะไอ้ประโยคต่อไปของมันทำให้ผมยอม หยุดวาจาหมาๆนั่นอย่างเต็มใจ...

 

 

 “ริจะเป็นชู้ก็ต้องเด็ดกว่าตัวจริงปะวะ?”

 

 

--------------------------------

 ติดตามได้ในเพจจ้าhttps://www.facebook.com/jennyrenger01

TALK: ใครเล่นทวิตแท็กนางได้นะ 5555#ไอ้สวยวิทยาม๊วฟฟฟฟ >O<