love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               “โอ้ย....อิ่มจังเลย....”

เสียงโอดครวญถูกส่งมาจากปากของคนที่พึ่งจะฟาดอาหารบนโต๊ะจนเรียบเพียงคนเดียว

“ขนาดนั้น ไม่อิ่มสิแปลก”

ชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่ข้างๆเธอพูดอย่างไม่แปลกใจ หลังจากที่เขานั่งมองเธอจัดการกับอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วเพียงคนเดียว 

“นี่!!! ฉันคนนะยะ กินเข้าไปขนาดนั้นก็ต้องอิ่มเป็นธรรมดา”

“เธอคงชอบกินอาหารแบบนี้สินะ”

“อะไร ส้มตำหรือ ขาดไม่ได้เลยล่ะ ฉันทำเป็นด้วยนะ ไว้จะทำให้นายกิน”

ชายหนุ่มหันมามองเธอด้วยความตกใจ ภาวนาว่าเธอคงจะแค่พูดเล่นเท่านั้น เพราะเขาคงจะจดจำสัมผัสแรกของส้มตำไปอีกนาน

“หาววววววว ง่วงจังเลย กินอิ่มมากๆทีไร จะหลับทุกที”

เธอพูดไปพร้อมกับหาวอย่างห้ามไม่อยู่

“นอนสิ เดี๋ยวปลุก”

“นายพาฉันกลับบ้านเร็วๆเลย ฉันคิดถึงที่นอนจะแย่อยู่แล้ว”

“กลับบ้านหรือ... ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วย ในเมื่อฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่ที่ฉันอยากจะไป”

“อ่าวหรอ...งั้นนายก็ช่วยจอดส่งฉันตรงป้ายรถเมร์ข้างหน้านี่แล้วกัน”

เธอชี้ไปข้างหน้าทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่

“เธอต้องไปกับฉัน”

เขาพูดอย่างสบายอารมณ์

“นี่...ฉันไม่มีแรงไปกับนายหรอกนะ ดูตาฉันซิ มันจะปิดอยู่แล้ว”

หญิงสาวพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเขาพลางชี้นิ้วไปยังตาที่กำลังหลับสนิทอยู่ ชายหนุ่มหันมามองหลักฐานของเธอ ซึ่งมันก็ใกล้เกินจนทำให้ริมฝีปากเขาสัมผัสกับแก้มเนียนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเขาเองก็ตกใจไม่น้อย ส่วนเธอไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้กำลังตาค้าง ตัวแข็งเป็นหินอยู่ท่าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“นาย...นายมันไอ้หื่น”

เมื่อตั้งสติได้ เธอก็รีบถอยห่างเขาด้วยความเขินอายพลางลูบแก้มไปมาเบาๆ ใบหน้าเสมองทางอื่นอย่างรวดเร็ว

“น้อยๆหน่อยยัยบ้า ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรเธอสักหน่อย และฉันก็ไม่ได้หื่นด้วย”

“อ๋อ!!!น่าเชื่อตายล่ะ หน้านายมันก็บอกอยู่แล้วว่าหื่นมากถึงมากที่สุด ยังจะมาเถียงอีก”

“ก็บอกว่าไม่ได้หื่นไงโว้ยยยย ฟังอยู่รึเปล่ายัยบร้าาาาาา”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ

“แล้วนายจะพาฉันไปไหน”

“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”

“ไม่ได้!!! ฉันต้องรู้ตอนนี้ เผื่อนายหลอกฉันไปฆ่า ฉันจะได้ทำใจทัน”

เธอพูดขณะมองหาทางหนีทีไล่อย่างรนลาน

“ทำไม กลัวหรือ ฉันไม่พาเธอไปฆ่าหรอกหน่าาาา เสียตังเลี้ยงส้มตำเธอไปตั้งหลายบาท ให้ตายง่ายๆก็เสียดายแย่...”

“วางใจไม่ได้หรอก!!! คนอย่างนายมันอำมหิตเกินกว่าที่คิด โหงวเฮ้งมันบอก”

“ก็ถ้าฉันจะฆ่าเธอจริงๆ ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอทำพระแสงอะไรเล่า”

เขาได้แต่อธิบายด้วยความอ่อนใจ

“นายอาจจะหลอกให้ฉันตายใจก็ได้ แล้วค่อยเชือดทีเดียวไง เหมือนแบบในหนังอะ”

“เพ้อเจ้อ ฉันว่าเธอหลับๆไปเลยไป รบกวนสมาธิหมด ”

“ไม่!!! ฉันหลับไม่ลงแล้ว ตราบใดที่ยังมีนายอยู่ข้างๆฉันหลับไม่ลงหรอก”

“ว่าไปโน่น เฮ้อออออ”

ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจก่อนจะตั้งใจขับรถเงียบๆ

“แผนของนายคงจะรอให้ฉันหลับแล้วก็พาเข้าโรงแรมใช่ไหม แล้วนายก็จะ ข่มขืน ฉุดคร่า ปู้ยี่ปู้ยำ กระทำชำเรา แล้วก็ถ่ายวีดีโอไว้แบล็คเมล์ฉันใช่ไหม”

“ถ้าเธอไม่หยุดพูด ฉันก็จะทำทุกอย่างที่เธอสาธยายออกมา แล้วฉันก็จะแถมฆ่าหั่นศพเธอด้วย ดีไหมล่ะ”

หญิงสาวได้แต่หุบปากฉุบ เงียบกริบมาตลอดทาง ซึ่งมันก็ทำให้คนข้างๆสบายหูขึ้นเยอะ เธอยังคงนั่งถ่างตามองเขาอย่างไม่วางใจ แต่หนทางที่เขาจะพาเธอไปนั้นมันไกลเหลือเกิน หนังตาเธอเริ่มหนักขึ้นๆจนปิดสนิท กระทั่งชายหนุ่มได้ยินเสียงกรนเบาๆอยู่ข้างหู

“หึ...หลับซะลึกเลยนะยัยบ้า แถมยังมาพิงคนที่เธอคิดว่าจะข่มขืนเธออีก เธอนี่มันบ้าจริงๆ”

ถึงแม้ว่าจะเมื่อยล้า แต่เขาก็ยังปล่อยให้เธอพิงไหล่เขาอย่างสบายโดยที่เขาก็ขับรถไปยังปลายทางพร้อมรอยยิ้มแห่งความสุข

                                             .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....