Camelot of Magic

ทันใดนั้นเอง เจ้าหญิงโกรเลียร์จึงวิ่งตามเมอร์ลินไป.....

อาร์เธอร์ เจ้าชายแห่งคาเมล็อต ยังนั่งสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะทำอะไร

อูเธอร์เห็นว่าสถานการณ์ยิ่งแย่ลงจึงเลิกประชุมทันที!

ขณะเดียวกัน เมอร์ลินก็วิ่งเร็วสุดชีวิต และใกล้ถึงห้องของเขามากขึ้นทุกที 

แต่!เจ้าหญิงก็วิ่งเข้าใกล้เมอร์ลินมากขึ้นเช่นกัน

หนุ่มน้อยของเราเริ่มหมดแรงที่จะวิ่ง แต่ก็ยังฝืนวิ่งต่อไป

ในที่สุด!เมอร์ลินก็เข้าห้องของเขาไปได้ แต่โชคร้ายที่เจ้าหญิงก็เข้ามาทันเช่นกัน

"เจ้า...เจ้า..." เมอร์ลินเริ่มตะกุกตะกัก เมื่อหญิงสาวคนนั้นล็อกประตูห้อง.....

"เมอร์ลิน....เมอร์ลิน นี่เจ้าเองหรือ..ยังจำข้าได้ข้าได้ไหม เมอร์ลิน!ตั้งสติก่อนสิ"

โกรเลียร์เริ่มทักทายด้วยน้ำเสียงสนิทสนม

"ข้าต้องตาฝาดไปแน่ๆ...ไม่..ไม่" น้ำเสียงของเมอร์ลินเริ่มสั่นคลอน.....เรื่อยๆ.....

"กึก..." เสียงคนกำลังผลักประตูเข้ามา หน้าของหญิงสาวใกล้เมอร์ลินเข้ามาเรื่อยๆ.....เรื่อยๆ

"ไม่!"

"ตึง!!!!!!!!!!!!!" เสียงตกเตียง

'แฮก แฮก แฮก' "นี่.....เราฝันไปหรอ....."

หนุ่มของเราตั้งสติหลังจากตื่นจากฝัน เขาสับสนกับฝันนี้มากจนไม่กล้าไปปรึกษาใคร

"แก๊ง!แก๊ง!แก๊ง!" ระฆังของวังดังขึ้น! 

"เฮือก!" เมอร์ลินตกใจ แล้วนั่งเงียบอยู่สักพัก หลับตาสักพัก ก่อนที่เขาจะเปิดสายตาที่ตกใจของเขาทันที

เขารีบวิ่งไปห้องโถงอย่างไว.....ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว.....

หวา!!ชักจะเริ่มงงแล้วสิ เมอร์ลินรีบทำไม?

โปรดอ่านตอนต่อไป>>>>>