What? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่

                                   ความเดิมตอนที่แล้ว

ระหว่างที่ฉันกำลังคิดเรื่องในวัยเด็กอยู่ คุณน้าก็มาบอกฉันว่าลูกของคุณน้าเจ้าหนี้จะกลับมาบ้านภายในพรุ่งนี้ 

                                           ปัจจุบัน

อา..หลังจากที่คุณน้าบอกว่าลูกของคุณน้าจะมาก็ให้ฉันมาทำความสะอาดบ้าน จ่ายตลาด และเตรียมห้องให้ลูกคุณน้า โดยไม่ถามสุขภาพฉันซักคำ  แต่ก็ช่วยไม่ได้ต้องจำใจทำไป ถ้าไม่ทำคุณน้าจะกลายเป็นอสูรร้ายเตรียมตัวที่จะฆ่าฉันได้ทุกเมื่อ(โหดร้ายดีจริง - -)

"หนูโมโมะมาช่วยป้าปัดฝุ่นตรงนี้หน่อยสิ"ป้ามดคนรับใช้อีกคนนึงของที่นี่เรียกฉันให้ไปช่วย ปัดฝุ่นตรงนี้ยังไม่เสร็จเลยยังจะให้ไปปัดฝุ่นตรงนั้นอีกหรอ โหดร้าย

"ค่า"ฉันตะโกนตอบไปถ้าไม่ตะโกนป้าแกอาจจะไม่ได้ยินเนื่องจากป้าแกหูหนวกหูตึง=0= 

"จะ ถ้าปัดฝุ่นเสร็จแล้วก็ไปจ่ายตลาดนะ รายการซื้อของก็เหมือนเดิมจะ"พูดจบป้ามดก็เดินไปทำอย่างอื่นต่อ รายการซื้อของเหมือนเดิมหรอไอบ้านนี้มันจะเปลี่ยนรายการซื้อของมั่งไม่ได้หรอไง- -

                                    28นาที1วินาทีต่อมา(ละเอียดเกิ๊น)

ในที่สุดฉันก็ปัดฝุ่นเสร็จอยากจะล้มตัวลงนอนตอนนี้เลยอ่ะ เหนื่อยสุดๆ บ้านนี้มันจะใหญ่อะไรนักหนา ฉันอยากจะทุบบ้านนี้ให้มันเล็กเท่าขี้เล็บมดจริงๆ เฮ้อ ขอนั่งพักตรงนี้5นาทีก็แล้วกัน ฉันทิ้งน้ำหนักตัวลงไปบนเก้าอี้ที่ฉันนั่งอย่างแรง เก้าอี้พังก็ชั่งฉันไม่สน

"อ้าว!! มานั่งพักอะไรตรงนี้ล่ะจ้ะ ต้องไปจ่ายตลาดต่อไม่ใช่หรอ?"นั่งปุ๊บ ป้ามดเดินมาปั๊บ เวรกรรมดีจริงขอพักแป๊ปไม่ได้รึไง-^-

"ใช่ค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ"ฉันรีบเดินหนีไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด(ขี้เกียจโดนด่าข้อหาอู้งาน)

"จ้าไปดีมาดีนะ"ป้ามดพูดจบ ก็เดินไปไหนก็ไม่รู้ทันที

                                ณ ตลาดนัดอะไรก็แพง(นี่ชื่อตลาดเรอะ!?)

"ขอเนื้อหมูสับxxxกรัมค่ะ"ฉันสั่งเนื้อหมูสับจากพ่อค้าที่หน้าตาเหี้ยมโหดที่สุดในตลาด เหตุผลที่ฉันสั่งจากคนนี้เพราะหมูเขาสะอาดและฉันขี้เกียจเข้าแถวร้านอื่นๆ(ร้านนี้พ่อค้าหน้าโหดเลยไม่ค่อยมีใครมาซื้อ)

"นี่ครับ เป็นเงินxxxบาทครับ"พ่อค้ายื่นหมูมาให้ฉันก็จ่ายตังค์ ถึงเขาจะหน้าโหดแต่ใจดีใช่เล่นนะ

"ขอบคุณค่ะครับไว้วันหน้ามาใหม่นะครับ"พ่อค้าพูดอย่างสุภาพ ถ้าเขาหน้าตาไม่โหดฉันว่าร้านนี้คนเยอะ เวลามาต่อแถวคนก็จะอัดแน่นเหมือนปลากระป๋องแน่เลย

"ค่ะ"ฉันตอบเบาๆ(เพื่อ?) แล้วเดินออกจากร้านไป ลาลาลา ต่อไปก็ซื้อปลาสินะ ร้านปลาอยู่ไหนน้า วันนี้มาขายหรือปล่าว ฉันสอดส่องหาร้านปลาไปทั่ว 

"ขอโทษครับ ขอทางหน่อยครับ"พนักงานส่งของหรือใครก็ไม่รู้ วิ่งมาชนฉันแล้วกระเป๋าตังค์ของฉันก็กระเด็นไปอยู่ที่กระเป๋ายังไม่ได้รูดซิบของคนๆนั้น เฮ้ย!! เดี๋ยวๆๆถ้าฉันไม่มีกระเป๋าตังค์ฉันจะซื้อของยังไง แล้วถ้าซื้อของไม่ครบแล้วกลับบ้านต้องโดนด่าหูชาแน่เลย!! คิดได้แบบนั้นฉังก็รีบวิ่งตามพนักงานส่งของไปทำไมวิ่งเร็วอย่างนี้นะ เท้าติดจรวดหรอ คนอย่างฉันวิ่งไม่ทันหรอกนะ><

                                         ณ คอนโดอะไรไม่รู้

ในที่สุด แฮก แฮก พนักงาน แฮก แฮก ส่งของ แฮก แฮก ก็หยุดวิ่ง โอ๊ย คนสวยจะเป็นลม(เหนื่อยน่ะ) หยุดปุ๊บ ก็เอากระเป๋าที่ข้างในมีกระเป๋าตังค์ฉันอยู่ในนั้นไปส่งที่ห้องๆนึง เฮ้ย!! อย่าพึ่งส่ง อยากจะตะโกนไปอย่างงั้นจังแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว โฮ แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยจะบุกเข้าไปหยิบซึ่งๆหน้าเดี๋ยวก็โดนหาว่าหน้าด้าน จะเปิดประตูไปบอกว่าในกระเป๋านั้นมีกระเป๋าตังค์ฉันอยู่เขาก็คงไม่เชื่อ จะทำไงดีเนี่ย!!!

                                            โปรดติดตามตอนต่อไป

                         สามารถติชม วิจารณ์ ได้นะคะ คนเขียนไม่กัด ฉีดยาแล้วค่ะ