สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

8.3

เขียนโดย รมควัน

วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.56 น.

  16 ตอน
  29 วิจารณ์
  20.70K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2558 16.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ตอนที่ 7 นายมันตัวแสบ!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สูตรที่ 7 นายมันตัวแสบ!!!

 

เช้าาาาาวันต่อๆมา…..

 

เมื่อคืนฉันนั่งดูรายการทีวี สื่อรักสัมผัสด้วยหัวใจ ทำให้ฉันนึกอะไรดีๆออกหมายถึงแผนจีบหนุ่มของฉันขั้นต่อไปละนะ ฉันเตรียมอุปกรณ์พร้อม! สำหรับแผนของวันนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้กำลังยืนส่องกระจกบานใหญ่ๆ แบบว่าเบอเล้อ!!เลยล่ะค่ะ ที่ติดอยู่กับฝาผนังห้องทางด้านขวามือ ของเตียงนอน วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวนานเป็นพิเศษ ก็ไม่รู้สิ! วันนี้ฉันอารมณ์ดีมากๆเลยค่ะ ดูตัวเองในกระจกไป พูดเพ้อเจ้อบ้าบอคอแตกไปเรื่อยเปลื่อย.............

 

"โอ๊ม!........กระจกวิเศษเอ๋ย บอกข้าเทิด ใครสวยและน่ารักที่สุดในปฐพี!!!"

 

"แคร๊กๆๆ.....!!!!"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......กระจกร้าวไม่เป็นท่าเลย!! 

 

"อ้าว!!....ไหนถึงร้าวได้เนี้ย!!ลองใหม่อีกครั้งดิ!!"

 

"โอ๊ม!!...กระจกวิเศษเอ๋ย ฉันจะได้เป็นแฟนของเทลในอนาคตข้างหน้าใช่ไหม"

 

"แคร๊กๆๆ...เพี้ยง!!!!"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คราวนี้ไม่ใช่แค่ร้าวแล้วค่ะ แต่แตกเลยต่างหาก แหลกกระจุยออกเป็นเสี่ยงๆ จนไม่มีชิ้นดีเลยค่ะะ  คิกๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขำชะมัดเลย ฮ่าๆๆทำไปด๊ายยยย!.......

 

"เฮ้ย!!อีกแหละ......อืม แต่เอ๋!....ส่งสัยกระจกคงจะบอกว่าไม่ใช่แฟน แต่เป็นเจ้าสาวของเขาแน่ๆเลย แม้...ทำเอาตกอกตกใจแทบแย่เลยน่ะ อิอิอิ" (โอ๊ยยย!!!หลงตัวเองไปม๊ากป่าวเนี๊ย!)

 

"เสร็จแล้ว!!ไปเรียนดีกว่า....ว้า!วันนี้อากาศดีจัง ฮึมๆๆ....ฮืม......"พอแต่งตัวเสร็จ ฉันก็เดินลงมายังข้างล่าง ด้วยท่าทางอารมณ์ดี๊ดี!!ค่อยๆเดินย่างก้าวอย่างช้าๆ เพราะวันนี้ตื่นเช้าม๊ากกก!! เลยไม่รีบร้อนเหมือนทุกๆครั้ง 

 

หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ!ฉันกำลังจะไปเรียน…….ก็เห็นป้าบัวแก ทำอะแปลกๆอยู่หน้าจอทีวี

 

"อ้าว! ป้าบัว ทำอะไรค่ะ เอาน้ำแข็งมาพอกหน้าผากทำไมค่ะ"พอฉันเดินมาถึงข้างล่าง ก็เห็นป้าบัว แกนั่งหอบ!เหมือนร้อนตับจะระเบิด!!!อยู่แล้ว

 

“โอ๊ยยย..ป้าร้อนน่ะค่ะ คุณหนูไม่ร้อนเหรอค่ะ”

 

“ก็ไม่นิค่ะ”

 

“ห๊ะ…ไม่เลยเหรอค่ะ คุณหนูดูนั้นสิค่ะ ”ป้าบัวแกชี้ไปที่พระอาทิตย์ให้ฉันดู แล้วแกก็ทำหน้างงๆๆ แบบสงสัย?ไม่ก็คงแปลกใจมาก (จะไม่แปลกได้ไงล่ะ เพราะวันนี้อากาศร้อนตับแตกเลยล่ะค่ะ ตะวันขึ้นก่อนเวลาซะอีก ใครจะไม่ร้อนเนาะ คงจะมีเนลคนเดียวเนี่ยแหละค่ะ ผิดชาวบ้านชาวช่องเค้า!!)

 

“พระอาทิตย์….แล้วไงค่ะ อบอุ่นดีจะตายค่ะ อิอิอิวันเนี้ยอากาศดีมากเลยน่ะค่ะ ป้าขี้ร้อนไปเองมั่ง งันเดี๋ยวเนลไปเรียนก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ป้าบัวพร้อมยิ้มพลางให้ป้าแก ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป

 

“เออ….แปลกจริง แถมวันนี้ยังตื่นเช้าอีก…แปลกมากๆ” ป้าบัวทำหน้าเอ๋อๆ….ที่เห็นฉันเพี้ยนผิดปกติ ต่างไปจากทุกวันหลายเท่า

 

(เตรียมรถพยาบาลด่วนเลยค่ะ ขณะนี้ มีคนเพี้ยนๆบ้าๆ ออกอาละวาด อยู่ในนิยายเรื่องนี้ แจ้งเจ้าหน้าที่ศรีธัญญาด่วนเลยค่ะ)

 

ณ ที่มหาลัย

 

“นี่ เนล เธอฟังอยู่หรือเปล่า”

 

“โอ๊ย เจ็บนะ” กิ๊บดีดหน้าผากฉันขณะที่ฉันเผลอเหม่อ…ยิ้ม…น้อยยิ้มใหญ่…..อยู่อย่างนั้น

 

“เป็นอะไร บ้าหรือเปล่ายิ้มอยู่ได้ทั้งวัน”

 

“ช่ายยย……บ้า แล้วก็บ้า!!มากด้วย…ล่ะ………..”

 

“หึๆๆๆ…เอาแล้วเพื่อนฉัน………เฮ้อ…..”

 

“……………………………………”ฉันไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งเขินและยิ้มอยู่อย่างนั้นต่อไป

 

“โอ๊ยตายๆ ไปกันใหญ่แล้ว ไปดีกว่า…คุยกับเธอทีไรมีแต่เรื่องไรสาระทุกที”

 

“อ้าว เดียวก่อนสิกิ๊บ รอด้วย จะไปไหนนะ” แล้วฉันก็วิ่งตามกิ๊บไป

 

ตอนนี้เป็นชั่วโมงเรียนพละและเป็นคาบสุดท้ายของวันนี้พอดี อาจารย์ให้ทุกคนวิ่งรอบสนามคนละ 10 รอบ ซึ่งฉันก็รีบวิ่งจนครบ10รอบก่อนคนอื่นๆเค้า! ถ้ามีแข่งเนี๊ย ฉันคงได้แชมป์มาอย่างง่ายดายแน่…แต่ว่า…เหนื่อยมากเลยละ แล้วยังลากยัยกิ๊บให้มาด้วยกันอีก กิ๊บบ่นใส่หูฉันใหญ่เลยล่ะ!!

 

“นี่ เนลเธออ…..(หอบ) จะรีบวิ่งไปไหนห๊า! ช้าๆก็ได้ มันเหนื่อยนะ”

 

“ฉัน…..(หอบ) ก็เหนื่อยยย….เหมือนกัน……..คือว่านะ ฉัน….ฉ….มีอะไรที่ต้องทำนะ ฉันเตรียมมาเรียบร้อยแล้วล่ะ”

 

“ห๊ะ!! อะไร ฉัน….”

 

ฉันไม่ฟังอะไร รีบลากยัยกิ๊บไปที่หลังสนามกีฬาที่เราวิ่งอยู่ในทันที่ เมื่อมาถึงฉันก็อธิบายให้กิ๊บฟังว่า ฉันจะส่งจดหมายรักให้เทล นั้นเอง ได้โอกาสพอดี ก็จะส่งไปพร้อมกับน้ำดื่มเย็นๆนี้ล่ะ

 

“ส่งจดหมายรักเหรอ ปานนี้แล้วเธอยังจะมีจดหมายรักอีกเหรอ สมัยนี้เขาจีบกันทางเฟส ทางไลน์ ไอจี และอื่นๆอีกตั้งเยอะแยะมากมาย!! เธอไปอยู่ส่วนไหนของโลกมาเนี๊ย!ถึงได้ล้าสมัยขนาดนี้”

 

“ก็ฉันเห็นว่ามันโรเมนติกดีนิ เผื่อเขาอาจจะชอบไง”

 

“ชอบบ้านเธอสิ สมัยนี้เนี๊ยนะ”

 

“นี่กิ๊บ ช่วยฉันดูหน่อยสิ ว่าฉันต้องเพิ่มอะไรอีกหรือเปล่า”ฉันส่งจดหมายสีชมพูน่ารักๆ ติดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจหวานแหว๋ว ให้กิ๊บช่วยอ่าน ว่ามันOKแล้วหรือยัง

 

“อยากให้รู้ว่าฉันแอบมองนายมาตลอด ซึ่งนายเองก็ไม่เคยสังเกต ไม่เป็นไรฉันจะทำอย่างนี้ต่อไปเผื่อวันหนึ่งนายจะมองเห็นมัน………………… จากจุดๆๆๆรักนะ”

 

“ฮ่าๆๆๆ……..ซึ้งมากเลยเนล ถ้าเป็นฉันได้รับนะ คงจะปลื้มตายเลยแหละ ฮ่าๆๆๆ แล้วนี่นะ เธอจะเขียนจากจุดๆๆๆทำไมห๊ะ!  ฮ่าๆๆๆๆ” ยัยกิ๊บดูท่าทางจะตลกมากเลย มันน่าตลกตรงไหนกันย๊ะ!!

 

“ตลกมากไหม พอใจยัง เอามานี่เลยไม่ต้ององต้องอ่านมันแล้ว” ฉันขย่ำมันทิ้งและโยนลงถังขยะไปได้อย่างแม่นยำ

 

“อ้าว ไม่ส่งแล้วเหรอจดหมายรักอ่ะ คิกๆๆๆฮ่าๆๆๆ”

 

“ไม่แล้ว” ฉันเดินหน้าบึ่งกลับไปยังสนามกีฬาเพื่อไปรวมตัวกับคนอื่นๆ ส่วนยัยกิ๊บตอนนี้ก็ยังไม่เลิกขำอีก แถมยังมาล้อฉัน ทำท่าอย่างนั้นทีอย่างนี้ที! จนเลิกเรียน!

 

 “เฮ้อเหนื่อยเป็นบ้าเลย”ผมบ่นๆอยู่ ผมชอบที่จะมานั่งพักผ่อนที่ห้องพยาบาลนี้เป็นประจำ เพราะมันอากาศดี และเงียบสงบ โดยเฉพาะตอนหลังเลิกเรียนผมจะอยู่ที่นี้สักพักทุกครั้งก่อนจะกลับบ้านไป

 

“นี่กิ๊บ………”ใน ฉันหยุดพูดแบบกะทันหัน ในขณะกำลังยืนสนทนากับยัยกิ๊บอยู่ พวกเราก็กำลังจะกลับบ้านพอดี ฉันเผอิญเห็นอะไรที่มันคุ้นๆ พึ่งจะผ่านตาไปเมื้อตะกี้!นี้เอง ใช่!!นั้น!!เทลนิ เขากำลังจะกลับบ้านพอดีสิน่ะ เขาเดินไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ตรงหน้านั้น ฉันคิดอะไรดีๆบางอย่างออกอีกแล้วค่ะ

 

“มีอะไรรึเปล่าเนล นี้!!”

 

“วันนี้ เธอกลับคนเดียวก็แล้วกันนะ ฉันไปละ บายพรุ่งนี้เจอกัน” ฉันรีบวิ่งแจ่นไปในทันที แบบว่ากิ๊บตั้งตัวไม่ทันเลย

 

“เอ้าเฮ้ย! เนลเธอจะไปไหนนะ เดี๋ยวก่อ……..คิดจะไปก็ไปยัยบ๊องเอ๋ย”กิ๊บตะโกนไล่หลังฉัน ขณะที่ฉันวิ่งไปแล้ว แล้วเธอก็ทำท่าส่ายหัว ก่อนจะเดินไปอีกทาง

 

นี่คือ เรื่องที่ฉันคิดออกเมื่อตะกี้นี้ค่ะ ก็กะจะให้เทลไปส่งฉันที่บ้านนะ อิอิอิๆๆ ฉันรีบวิ่งอย่างรวดเร็วให้มาถึงที่รถก่อนเทล ก็แอบๆหลบๆซ้อนๆอยู่ข้างรถ เมื่อได้ยินเสียงปลดล็อกรถ ก็รีบเปิดประตูรถอย่างเบาๆและรวดเร็วฉับไว ขึ้นมานั่งปั่นหน้าผู้ดีอยู่บนรถของเขา ก่อนที่เขาจะเข้ามาในรถ และต้องมาจ๊ะเอ๋เข้ากับฉัน ที่ทำนั่งยิ้มอยู่บนรถของเขา

 

“เฮ้ย! ยัยต่างด้าว เธอขึ้นมาตอนไหนเนี๊ย” เทลกำลังจะสตาร์ทรถออก ก็มาตกใจ ที่เห็นฉันกำลังนั่งอยู่บนรถกับเขา

 

“เมื่อกี้นี้เอง”

 

“ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

 

“ไม่ นายจะขู่ฉันยังไงฉันก็ไม่ไปเด็ดขาด”

 

“เฮอะ! เธอนี่มันหน้าด้านจริงๆนะ เจ้าของรถเขาไล่แล้วยังไม่ลงไปอีก”

 

“นายต้องไปส่งฉันที่บ้าน เพราะว่า………”ฉันยังพูดไม่จบประโยคเลย นายนี้ก็สอดขึ้นมาเสียก่อน

 

“เพราะว่ายังไง ฉันก็ไม่ไปเด็ดขาด ลงไปจากรถฉันซะ”

 

“ไม่ ถ้านายไม่ไปส่งฉัน ฉันจะแหกปากออกไปว่านายทำร้ายฉัน ให้คนอื่นๆเขาเข้าใจผิด คิดไปว่าหนุ่มหล่อผู้ดีที่แสนจะโด่งดัง!!อย่างนาย จะเป็นคนแบบนี้ ทีนี้แหละนายต้องอับอายและดับแน่ๆ”

 

“เธอนี้ มัน………….โธ่โว๊ยยย!” เทลทำหน้าเซ็งง!! แล้วเขาก็ขับรถออกไป เขายอมไปส่งฉันที่บ้าน อย่างไม่เต็มอกเต็มใจ แถมขับรถได้กวนประสาทมาก จนหัวฉันมึน!เหมือนตัวเองกำลังหมุนรอบโลกแน่ะ แทบจะอวกแตกเชียวล่ะ ขนาดนั่งรถมา…หลายครั้ง….หลายหน….หลายยี่ห้อแล้วนะเนี้ย ยังไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เฮ้อ……….

 

“ถึงแล้ว ลงไปซะสิ”เขาไล่ฉันลงไปยังกะหมูกะหมา ทั้งที่มันยังไม่ถึงบ้านฉันเลย แถมพาฉันมาที่ไหนก็ไม่รู้ ซึ่งดูไม่คุ้นตาฉันเอาสักนิด รู้สึกว่าจะห่างๆจากบ้านฉันหลายกิโล มากกว่าเดิมหลายเท่าตัวน่ะ มันชักแปลกๆแล้วสิ

 

“นี้! มันไม่ใช่บ้านฉันนิ”มันเป็นที่ไหนสักแห่ง ที่ซึ่งอยู่แถวๆกลางเมือง รถราวิ่งอยู่เต็มไปหมด สภาพไม่น่าอยู่เลยสักนิด (มันเป็นข้างถนนนั้นเองแถมใกล้ๆยังมีศาลเก่าๆตั้งอยู่อีก)

 

“ก็นี้ไงละบ้านเธอ ลงไปสิ อ้อ!แล้วอยากจะแหกปากอะไรก็เชิญตามสบายนะ”

 

“นี่ข้างถนนนิ ฉันไม่ใช่ขอทานนะ”

 

“ใครบอกว่าเธอเป็นขอทาน เธอเห็นอะไรนั้นไหม? ที่อาศัยเธอไม่ใช่เหรอนั้นน่ะ”เขาตีหน้าซื้อ ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ชี้ไปทางศาลเก่าๆหลังนั้น

 

“หมายความว่าไง นายคิดว่าฉันเป็นผ…ผี……งั้นเหรอ’”ฉันแถบอยากจะบ้าตาย! เหลืออดกับนายนี้จริงๆ จนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว คนอารายยใจร้ายใจดำชะมัด…………

 

ทีแรกก็นึกว่าเขาจะมาส่งฉันที่บ้านจริงๆซะอีก ไหนเป็นเงี้ย!ไปได้ แถมยังไล่ฉันลงจากรถอีก

 

เขาขับรถจากไปอย่างไร้เยื้อใยแบบหน้าตาเฉย พร้อมหัวเราะเยาะเย้ย! คงสาแก่ใจน่าดู!! ฉันได้แต่ยืนทึ่ง อึ่งจน หมดปัญญาจะต่อว่าเขา ไม่คิดว่าเขาจะทำกับฉันได้แสบมากขนาดนี้ นายคนนี้นี่มัน…………ไม่รู้ว่า.ฉันไปชอบได้ยังไงกันน่ะ เฮ้อ…ในโลกนี้คงจะมีผู้ชายประเภทนี้ คือ นายนี้คนเดียวแหง่เลย….

 

ในสุด!ฉันก็ต้องเดินกลับบ้านเอง ปวดขาชะมัดเลย!!! เหนื่อยก็เหนื่อย แถมร้อนอีกต่างหาก รถแท็กซี่ก็ไม่มงไม่มี ในเมืองอะไรก็ไม่รู้

 

เฮ้อ……สุดท้ายก็ถึงบ้านจนได้ ฉันลากขาตัวเองมานั่ง ฟู๊บ! ลงตรงโซฟาในบ้าน เล่นเอานั่งหอบอยู่กับที่ เหมือนยังกะหมาเหนื่อยไม่มีผิด! ฉันหมดสภาพไม่น่าดูเลย ขนาดผีก็ยังเทียบไม่ติดเลย! ทั้งหัวฟูยุ่งเหยิงกระเจิงไปหมดเพราะโดนลมซัดใส่  เหงื่อก็ไหลเปียกโฉกท่วมตัว อยากบอกว่าเหม็นที่สุด!! พอนั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว ฉันจึงเดินไปอาบน้ำ เพื่อทำการชำระร่างกายอันเน่าทรุดโทรม!! หมดสภาพยังกะศพเดินได้แน่ะ!!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา