Sad Memories

ความรักไม่ใช่สิ่งที่สวยหวาน มันเหมือนยาพิษที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้แหลกเป็นจุน ความรักทำให้คนๆหนึ่งพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างโดยไร้สติ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง...

 ค่ำคืนสีเพลิงบ้านที่กำลังถูกเปลวเพลิงเผาไหม้ให้เป็นเถ้าถ่าน เด็กน้อยร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว ปากเล็กร้องเรียกผู้เป็นแม่ท่ามกลางควันเขม่าสีดำและไอร้อน

"แงแง แม่ฮะ แม่อยู่ไหน"

ผู้เป็นแม่หาต้นเสียงของลูกน้อยแสนสำคัญกว่าชีวิตของตน หากเธอเสียเด็กคนนี้ไปเธอคงไม่ให้อภัยตัวเองเด็ดขาด เมื่อเธอเห็นลูกน้อยอยู่ในอันตรายด้วยสัญชาติญาณของแม่จึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยโดยไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง อุ้งมือแสนอบอุ่นอุ้มลูกน้อยที่สั่นระริก

 "ไม่เป็นไรแล้ว แม่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วลูก"เธอพูดปลอบ

เธอหวังว่าจะพาลูกน้อยและตัวของเธอออกจากที่นี่อย่างปลอดภัย แต่โชคก็ไม่เข้าข้างเธอ เมื่อเสาบ้านหล่นลงมาตรงหน้าเธอ เธอควรจะทำอย่างไร

ทันใดนั้นมีหน่วยกู้ภัยเข้ามาพอดี หากเธอจะต้องตายเธอก็ขอให้ลูกคนนี้มีชีวิตรอดแลกกับชีวิตของเธอ เธอตัดสินใจส่งลูกให้กับเขาแล้วตู้ไม้ก็หล่นลงมาตัดหน้าเธอ ดวงตาอาลัยมองดูลูกที่ร้องไห้เรียกร้องหาแม่

"แม่ฮะ แม่ แม่ " เด็กน้อยแผดเสียงร้อง

ผู้เป็นแม่เห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก เธอไม่อยากจากไป เธออยากจะเลี้ยงดูลูกที่เพิ่งอายุยังน้อย แต่สถานการณ์ช่างเลวร้ายทำให้เธอต้องทำอย่างนี้ลงไป

"แม่ขอโทษนะ..."