ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

     ควมเงียบเข้ามาปกคลุมคําถามซึ้งยังไร้คําตอบ มีเพียงเสียงหัวใจของฉันที่ยังคงเต้นดังระรัว

เหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้า มือ เกร็งไปมาเพื่อรอคําตอบจากคนที่ฉันถาม 

เคน:"เธออยากรู้จริงหรอ" เขาถามกลับมาด้วยเสียงเรียบง่าย

                     เอ้าอีตาบ้านี้ทําไมถามแบบนี้ฉันนั่งเกร็งปัสวะแถบแตก

ขนมผิง:"ไม่อยากมั้ง นั่งถามอยู่เนี่ย" ฉันตอบกลับไปแบบกวนๆก่อนที่จะได้คําตอบออกมาจากปาก

ของเขา

เคน:"เพื่อนฉันมันชอบเธออ่ะ"

     แป่ว ทําไมคําตอบมันออกมาเป็นแบบนี้ล่ะ  ฉันรู้สึกไม่ตื่นเต้นกับคําตอบเหมือนไม่รู้สึก

อะไร อาจจะเป็นเพราะว่าไม่แปลกที่จะมีคนชอบฉันเป็นถึงสาวป๊อป สาวแก่นของโรงเรียน มันธรรม

ดามากๆ แค่มีคนมาชอบ แต่ฉันอยากให้เขาตอบว่าเขาตั้งใจซื้อให้ฉันมากกว่า แล้วทําไมฉันจะต้อง

อยากให้เขาซื้อให้ด้วยล่ะเนี่ย 

ขนมผิง:"หรอ แล้วเพื่อนนายรู้จักฉันหรอ"

เคน:"เธอดังที่สุดในโรงเรียน มันก็ไม่น่าแปลกไม่ใช่หรอที่เด็กต่างโรงรียนจะรู้จัก" ก็จริงของนาย

แวมไพร์นะ ไม่น่าแปลกที่เด็กโรงเรียนอื่นจะรู้จัก 

ขนมผิง:"แล้วเพื่อนนายเป็นคนฝากมาให้ฉัน" มันเป็นคําถามทีไม่ไดต้องการคําตอบ ซึ่งดูเหมือน

คนทีถูกถามก็รู้ เลยได้แต่พยักหน้า

เคน:"เธอชอบมั้ยล่ะ"

ขนมผิง:"ก็น่ารักดีนะ"

เคน:" ออ ก็ดีมันคงจะดีใจที่เธอชอบ ถ้างั้นฉันกลับแล้วนะ"

ขนมผิง:"ถ้างั้นฉันลงไปส่งให้มั้ย"

เคน:"ไม่เป็นไร ฉันไปล่ะ"

          พูดเสร็จนายแวมไพร์ก็เดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงแต่ความเงียบ ก่อนที่ฉันจะลุกไปอา

บนํ้านอน