ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

         ตอนเย็นหลังเลิกเรียนฉันก็เริ่มปฏิบัติการที่จะแก้แค้นนายแวมไพร์ที่มาผลักหัวฉันเมื่อเช้าฉัน

จัดการหยิบขวดนํ้ายาล้างจานสีเหลืองที่แอบไปจิ๊กจากโรงครัวมา555ขึ้นมาฉะโงกหน้าเข้าไป

ดูในห้องเรียนเหลือแต่นายแวมไพร์กวาดพื้นอยู้ในห้องคนเดียว จากนั้นก็ทําเป็นแสร้งเดินเข้ามาใน

ห้องโดยที่เหยื่อของฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร

   ปรื้ดดดดด

บีบไปเยอะๆเลยรับรองนายลื่อจนตกบันไดแน่ เอ้ยแต่ถ้านายตกบันดฉันก็โดนทําดทษอ่ะสิ ช่างมัน

เถอะเอาความสะใจก่อน555

ขนมผิง:"นี้!!! กวาดพื้นเสร็จยัง" แกล้งถามหน่อยดีกว่าเดี๋ยวจะคิดว่ามีพิรุธ

เคน:"เสร็จแล้ว ถ้าจะกลับไม่กลับไปก่อนอ่ะ"

ขนมผิง:"ก็...ฉันรอจะ...ได้กลับเป็นเพื่อนกันไงเดียวถ้า...ไปเจอพวกเด็กเทคนิคแบบวันนั้นฉันจะทํา

ไงล่ะ"

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

อ่านตอนที่มีพวกเด็กเทคนิคได้ในตอนที่ 7 ปกป้อง นะค่ัะ

เคน:"หรา..." แหม่พ่อคุณกวนจริงๆนะค่ะ หึๆเดี๋ยวถ้ามาเหยียบกับดักฉันเขาล่ะจะกวนไม่ออก

ขนมผิง:"เออนะซิ"

เคน:"ไปรอหน้าห้องก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันเก็บไม้กวาด แล้วก็หยิบกระเป๋าก่อน"

ขนมผิง:"จะบ้าหรอถ้าฉันออกไปฉันก็โดน..." ว้ายๆๆแย่แล้วเกือบพูดไปแล้วมั้ยล่ะเรา

เคน:"โดน?? โดนอะไร"

ขนมผิง:"เอ่อ...โดน..." ซวยแล้วไงเราจะทําไงดีเนี่ย เหงื่อเริ่มผุดออกมาจากมือจนฉันต้องถูกับ

กระโปรง

เคน:"ว่าไง"

ขนมผิง:"ไม่มีอะไร"

เคน:"หรอ ถ้างั้นก็ออกไปรอข้างนอกสิ"

ขนมผิง:"แต่..."

เคน:"ไม่ไปใช่มั้ย ได้!!!"

ขนมผิง:"นายจะทําอะไรอ่ะ ไม่เอานะ" นายแวมไพร์ดันตัวฉันออกไปข้างห้องตรงจุดที่ฉันได้

ละเลงนํ้ายาล้างจานไว้เต็นที่ กรมแล้วไงเราแย่แน่ๆ

ในที่สุดนายแวมไพร์ดันฉันออกมาจากห้องได้สําเร็จแถม โชคร้ายจริงๆเลย ฉันทรงตัวไม่อยู่เพราะ

นํ้ายาล้างจาน

เคน:"ฉันว่าแล้วว่าต้องมีแผนอะไร"

ขนมผิง:"อร้ายๆๆๆๆจะ...จะล้มแล้ว"

เคน:"เฮ้ย!!! ผิง"

ตายแล้วฉันลื่นไปจนจะตกบันไดแล้วนะ เฮ้ยๆๆตกแล้วๆๆ ฉันหลับตาปี๋ไม่อยากนึกถึงสภาพตัวเอง

ตอนนี้

ฟึบบบบบบ

              ฝากเม้นติชมหน่อยนะค่ะ จะได้มีกําลังในการแต่งขอบคุณคร้าาาา