ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

คอนโด

    ฉันเดินเข้ามาในห้องวางกระเป๋านักเรียนบนโฟาแล้วฟุบตัวลงกับโซฟาเช่นกัน นี่คําตอบมันคือ

อย่างนั้นจริงๆหรอ มันต้องไม่ใช่สิฉันจะไปรู้สึกแบบนั้นกับอีตาแวมไพร์นี่นะ อ๊ากกกแล้วถ้านายนั่นรู้

ฉันจะทํายังไงล่ะนี่

โมเม:"มีเรื่องกลุ้มใจหรอผิง" ไม่ทันไรพี่โมก็เดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน ดูเหมือนพี่เขาจะรู้ว่าฉันมีเรื่อง

กลุ้มใจ ก็แหง่แหละไม่มีใครรู้ใจฉันเท่าพี่สาวคนนี้อีกแล้ว

ขนมผิง:"ก็มีอยู่อ่ะเจ๊"

โมเม:"เรื่อง..." พี่โมหันหน้ามาถามอย่างจริงจัง

ขนมผิง:"เจ๊ผิงถามจริงๆนะ คือถ้าเราอยู่ใกล้คนๆนึง แล้วรู้สึกหัวใจมันเต้นแรง เต้นแบบไม่ปกติอ่ะ

แล้วมันรู้สึกดีเวลาที่เขาทําอะไรให้อ่ะ แสดงว่าเราชอบเขาหรอ"

      พี่โมยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม "แหนะๆ ไปชอบใครอ่ะ" เห้ยนี่อย่าบอกนะว่าฉันชอบ..............นาย

แวมไพร์ ไม่จริงเป็นไปไม่ได้

ขนมผิง:"ไม่จริงๆๆๆๆ"

โมเม:"จริงๆ มันคือความรู้สึกที่เราพึงพอใจในตัวเขา หรือง่ายๆก็ชอบเขาอ่ะ ว่าแต่เราไปชอบใคร

อ่ะ" พี่โมเล่นอย่ามาจ้องหน้าแบบคาดคั้นคําตอบอย่างนี้มันเกร็งนะ 

ขนมผิง:"ก็อีตาแวมไพร์นั้นแหละ"

       คนฟังทําหน้าสงสัย

โมเม:"ใครอ่ะ??"

ขนมผิง:"ก็..."

ตื้ดดดดดดดดดดดดด

ขนมผิง:"เดี๋ยวไปรับสายแปปนะ"

     ฉันบอกพี่โม ก่อนจะเดินไปกดรับสายนีน่าในครัว

ขนมผิง:"นีน่ามีอะไรเปล่า"

นีน่า:["ผิงมีเวลาคุยไหม"]

ขนมผิง:"ได้มีอะไรหรอ"

นี่น่า:["อย่าพึ่งพูดอะไรนะให้ฉันพูดก่อน คือว่าฉันรู้สึกว่าเคนเขาน่ารักดี นิสัยดี แถมชอบช่วยฉัน

เวลามีปัญหาด้วย แล้วเมื่อวานเคนก็เขามา..."

                หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้งหลังจากที่นีน่าเงียบสายไป

ขนมผิง:"นายนั่นเขาทําอะไรเหรอนีน่า" ฉันพูดอย่างร้อนรน

นีน่า:"เขาขอฉันเป็นแฟนอ่ะ" ฉันจุกจนพูดอะไรไม่ออก นายนั่นขอนีน่าเป็นแฟนแสดงว่าเขาชอบนี

น่า แล้วฉันดันไปชอบนายอีกถ้านีน่ารู้ต้องแย่แน่เลย แต่ฉันก็ยังรู้สึกเจ็บๆ ฉันว่าฉันคงจะต้องหยุด

ความรู้สึกฉันไว้แล้ว