When you're in love เดือนแห่งรักอันลิมิตเลิฟ

10 : ความเคยชิน

     หลังจากฉันเรียนเสร็จพี่กราฟฟิกก็มารับฉันแบบตรงเวลาเป๊ะๆไม่สิอาจจะมารอก่อนก็ได้มั่ง....ฉันอาจจะไม่จำเป็นต้องรู้จักเคลวินแล้วก็ได้เพราะเรื่องของฉันกำลังเป็นไปได้ด้วยดี....ละมั่ง

"ไปกันเลยมั้ยครับ ?"

"คะ ^^'' "

   และดูเหมือนดินเนอร์จะผ่านไปด้วยดีเขาจดจำทุกอย่างว่าฉันชอบทานอะไร...แบบไหน...เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่เขากลับทำอะไรเหมือนรู้ใจฉันไปหมด

"อยากไปไหนต่อมั้ยครับ ?"

"ไม่ดีกว่าคะ -0- แค่นี้ก็เกินพอแล้วคะ" ฉันพูดขึ้นด้วยความเกรงใจก่อนจะขึ้นรถแล้วกลับไปยังคฤหาสน์คาเทียร์แต่ระหว่างทางพี่กราฟฟิกยังอุตสาห์ลงไปซื้อช่อดอกกุหลาบอันใหญ่มาให้ฉันจนได้ -////- ใจดีจัง แถมยังไม่เคยปากเสียใส่ฉันอีกด้วย

"พรุ่งนี้พี่ไปส่งที่มหาลัยนะ" พี่กราฟฟิกพูดขึ้น

"คะ แล้วเฟรย์จะรอ -///- " ฉันพูดแล้วเดินไปที่หน้าห้องของตัวเอง

"อะไรกันๆคนที่เฟรย์ชอบคือไอ้กราฟฟิกหรอกหรอ -0- " เดนิสพูดขึ้นมา

"ในเมื่อรู้กันแล้วก็อย่าแซวเฟรย์กับเคลวินอีกละกัน -0- "

"แบบนั้นเคลวินมันไม่หึงหรอ" ไตเติ้ลพูดเสริมแล้วหัวเราะนิดๆ

"พอเถอะคะ T^T เราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ! "

"วันนี้พวกเราถอยก่อนละครับ กูดไนท์ครับเฟรย์ ^_< " ไตเติ้ลพูดแล้วเดินกลับเข้าห้องข้างๆไปกับเดนิสทันที

ตู๊ด~ตู๊ด~

"สวัสดีคะ" ฉันรับโทรศัพท์ขึ้น

( ว่าไงลูก....อยู่ที่บ้านชาร์ลสบายดีมั้ย ? ) คุณแม่ของฉันที่โทรมาพูดตอบขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ทุกคนเป็นมิตรมากเลยคะ...ดีซะอีก...เฟรย์อยู่บ้านคนเดียวเหงากว่าตั้งเยอะ"

( งั้นก็ดีแล้วจ๊ะ แม่ตกลงกับพ่อว่าจะไปเปิดบริษัท์ที่ไทยเดือนหน้า เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัวสักที )

"จริงหรอคะ ? แสดงว่าหนูต้องอยู่ที่นี่อีกแค่3อาทิตย์ ?"

( ใช่แล้วจ๊ะ แม่กับพ่อรักลูกนะ ดูแลตัวเองด้วยละ ฝันดีจ๊ะ )

"ฝันดีคะ" ฉันกดวางสายลง....อีกแค่ 3 อาทิตย์ฉันคงได้สนิทกับพี่กราฟฟิกมากขึ้นทีนี้ถึงอยู่คนละบ้านคงติดต่อกันไม่ยากหรอก

"เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจแล้วเอนตัวลงกับที่นอนสีขาวแสนนุ่มนิ่ม -3- เหนื่อยจังแหะ....

ครืด~ก๊อกๆ

"หะ...." ฉันพูดขึ้นแล้วมองไปยังระเบียบที่มีกระจกปิดอยู่ "เคลวิน -0- "

"เปิด ล็อค เดี๋ยว นี้ -*- "

"....." ฉันนั่งอ่านปากเคลวินแล้วเดินไปเปิดกระจกให้เขาเข้ามา "ทำไมไม่เข้าทางประตูละนีบ้านนายนะ -0- "

"ช่างเถอะ " เคลวินพูดเสียงแข็งแล้วมานั่งที่เตียงของฉัน

"แล้วเข้ามาห้องฉันทำไมละ ?"

"พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันไปส่งที่มหาลัยนะ..ขอโทษที่วันนี้หายไป"

"ไม่จำเป็นหรอกย่ะ เพราะพี่กราฟฟิกจะเป็นคนรับส่งฉันต่างหาก" ฉันพูดขึ้นแล้วยกมือขึ้นมากอดอก "อีกอย่างฉันแค่ขอให้นายทำให้ฉันได้อยู่ใกล้พี่กราฟฟิกไม่ได้ขอให้ฉันอยู่ใกล้ๆนายซะหน่อย"

"มันกลับมาจากสิงคโปร์แล้วหรอ" เคลวินพูดแล้วทำตาโต

"ใช่นะสิ ! ฉันใกล้จะสมหวังแล้วละ :P "

"ก็ดี ไปกับมันเลย ! "

"เคล-"

ปัง !

"-0-" ฉันทำหน้าเอ๋อแปปๆทำไมเคลวินเอาแต่ใจแบบนี้นะทำตัวเหมือนกับเด็กๆทั้งๆที่พี่กราฟฟิกอายุน้อยกว่าแท้ๆแต่ยังดูควบคุมอารมณ์ดีกว่าเลย

ตู๊ด~

"ดีคะ" ฉันพูดตอบไปห้วนๆในสายโทรศัพท์ด้วยความที่มีตัวป่วนมาทำให้ฉันเซ็งสุดๆ

( ผมมารบกวนรึเปล่าครับ ? เฟรย์ ) และเสียงที่ตอบมาในโทรศัพท์แสดงถึงความห่วงใยอย่างมากซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก ยูตะซัง Y_Y ซวยแล้วสิ

"ออ...เปล่าหรอกคะ...บังเอิญมีเด็กมาเล่นซนนิดหน่อยคะ"ฉันรีบตอบแก้ตัวทันควัน

( พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์แล้ว..วันเสาร์อาทิตย์เฟรย์พอจะมีเวลาว่างให้ผมรึเปล่าครับ ? )

"เดี๋ยวเฟรย์คงต้องไปถามเจ๊ริดซี่ก่อนคะว่ามีตารางงานรึเปล่า" ฉันตอบตามความจริง

(ออ เรื่องนั้นผมเคลียให้เรียบร้อยแล้วครับทางสะดวกตอนนี้อยู่ที่ว่าเฟรย์จะตอบตกลงรึเปล่า )

"แล้วจะไปไหนหรอคะตั้ง 2 วัน"

(เพื่อนๆของผมมีทริปจะไปเที่ยวฮาวายครับเลยอยากมาชวน และแน่นอนว่ามีผู้หญิงไปด้วยไม่ต้องห่วงครับ)

"ถ้างั้นก็ตกลงคะ :) "

( แล้วผมจะไปรับที่มหาลัยนะครับ )