ยัยวายร้ายกำราบหัวใจนายเพลย์บอย

9.5

เขียนโดย TanNy_TanNy

วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.23 น.

  15 ตอน
  10 วิจารณ์
  16.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 19.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) ลักพาตัว ทรมาน ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                    ฟึ่บ ~ เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าฉันอยู่เตียงนอนนุ่มๆแล้วล่ะ มองไปรอบห้องก็เห็นแค่ โต๊ะเล็กเหมือนไว้ตั้งของอะไรสักอย่างล่ะมั้ง เห้อนี่ฉันโดนพวกมันจับมาจนได้สิน่ะ -3- แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามเเล้วเนี่ย บ้าชิบ T^T ป่านนี้นายไส้ตันจะหายดีรึยังน่ะ แล้วนายนั่นจะตามหาฉันอย่างที่ไอ้คนที่จับฉันมาบอกรึปล่าวน่ะ คงไม่มั้ง ฉันไม่ได้มีความสำคัญกับนายนั่นขนาดนั้นหรอก เอ้า แล้วนี่ฉันนึกน้อยใจอะไรขึ้นมาน่ะเนี่ย เห้ออ ปลงๆๆ 

 

 

                    กึก ๆ ๆ ๆ เสียงคนเดินมา 

"พลั้วะ" ประตูห้องถูกเปิด เอิ่ม นี่แน่ใจว่ามึงด้วยมือ อย่างกะเปิดกะตีนเลยว่ะค่ะ T^T

"กินข้าวซ่ะ" เอิ่ม ผู้ชายคนนี้คุ้นๆ อ๋อ เรเนียล ฮ่ะ ?? เรเนียล !!!!

"นะ...นี่ นาย...มาทำอะไรที่นี่" ฉันทำใจดีสู้เสือ 

"ก็จับตัวเธอมา :)"

"นี่พวกนายเองหรอที่จับตัวฉันมา!!!" เดือดค่ะเดือด !!

"ก็ใช่น่ะสิ" มันพูดพลางเดินนเข้ามาใกล้ฉันเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จน กึก มันหยุดตรงหน้าฉันแล้ว "เธอนี่ดูใกล้ๆก็น่ารักดีน่ะ" มันพูดพลางทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน อืม...นายนี่ัอันตรายอย่างที่นายไส้ตันบอกจริงๆด้วย

"อย่า เข้า มา ใกล้ ฉัน !!" ฉันพูดเสียงโหด แต่ก็ยอมรับว่าแอกลัวอยู่นิดๆ แต่ถ้าฉันแสดงอาการว่ากลัวมัน เดี๋ยวมันจะได้ใจไปกันใหญ่ เพราะถ้ามันคิดจะทำร้ายฉันจริงๆ ฉันคงสู้มันไม่ได้ ถึกซ่ะขนาดนั้น

"ทำไม ? เธอจะทำอะไรฉัน หืม..." หมอนี่ด้วยท่าทางกวนส้นอย่างแรง 

"ฉันบ้าพอที่จะทำสิ่งที่คนอื่นไม่กล้าน่ะ" โกหก -.-

"งั้นหรอ อืม เธอนี่น่าสนใจจริงๆ"

"หยุดพูดสักทีเถอะ แล้วบอกฉันได้รึยังว่าจับฉันมาทรมานแล้วได้อะไรขึ้น พวกนายก็เห็นแล้วหนิ ว่าเทย์ตันไม่ได้ตามหาฉันสักหน่อย" 

"เธอรู้ได้ไง ฉันได้ข่าวว่าไอ้เทย์ตันอาละวาดใหญ่เลยน่ะตอนที่รู้ว่าเธอหายไปหน่ะ"

"..." จริงหรอ หมอนั่นเนี่ยน่ะ ไม่อยากจะเชื่อ 

"แต่คงไม่นาน มันก็คงไม่ต้องมาตามเธอแบบนี้แล้วแหละ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะมันกำลังจะได้เมียน่ะสิ หึหึ และเธอก็ต้องเป็นเมียฉัน" จุกสิค่ะ พูดออกมาได้ไม่อายปาก หึ ใครเมียแก ถ้าแตะต้องตัวแม้แต่นิดเดียวฉันหูแกขาดแน่ไอ้เรเนียล ว่าแต่ใครจะเป็นเมียนายไส้ตันว่ะเนี่ย ฉันล่ะงง "สงสัยหรอ ว่าใครจะได้จับไอ้เทย์ตันทำผัว ก็...ไรอันไงล่ะ หึ" อ๋อ ไรอัน ฮ่ะ ?!!!! พี่ไรอัน เป็นลมแปป นี่พี่ไรอันเป็นเก้งกวางบ่างชะนีหรอว่ะเนี่ย ฉันเข้าใจผิดมาตลอดว่าพี่ไรอันแอบชอบฉันเลยทำท่าทางไม่พอใจที่เทย์ตันเข้าใกล้ฉัน ที่แท้พี่ไรอันแอบชอบเทย์ตัน แสดงว่าคนที่ร้องไห้ต่อหน้าฉันตอนที่จับมาก็เป็นพี่ไรอันสิน่ะ เรื่องมันกลับตาลปัตรอะไรขนาดนี้ว่ะเนี่ย

"แล้วนี่พี่...เอ่อ ไรอันล่ะ" ฉันถาม

"ก็เปรียมตัวออกไปจับเทย์ตันมาเป็น...พ่อของลูกน่ะสิ"

"จะบ้ารึไงว่ะ พูดอย่างกับมีมดลูกกับเค้างั้นแหละ" ฉันบ่นพึมพำ

"ส่วนเธอก็เตรียมตัวเป็นแม่ของลูกฉันได้เลย" มันพูดเสร็จก็ถลาเข้ามาที่เตียงที่ฉันยืนอยู่แต่ดีที่ฉันหนีทัน มันเลยล้มไปบนเตียง แล้วลุกขึ้นมาใหม่ แล้ววิ่งมาตะปบฉันทันที มันจับไหล่ฉันแล้วก้มเอาปากมาแตะที่ซอกคอเบา จากนั้นฉันฉวยโอกาสกัดหูมันซ่ะเลย หูมันจะขาดป่ะว่ะ กัดซ่ะสุดเเรงเลย หึ "โอ้ยย ยัยบ้า ยัยโรคจิต กัดหูฉันเลยหรอว่ะเนี่ย เจ็บน่ะเฟ้ย"

"ก็รู้ไงว่ากัดแล้วเจ็บ ก็เลยกัด" ฉันบอก 

 

                    Specail Taytun talk

                    ให้ตายสิว่ะ ตอนนี้ผมออกจากโรงพยาบาลแล้ว ออกมาผมก็ตามหายัยแซนด์วิชทันที ยัยนั่นหายตัวไปไหนกันน่ะ ผมพยายามนั่งนึกศัตรูที่ยัยนั่นมี แต่ต่อให้ผมนึกได้และไปตามหาก็ไม่มีทางเจอง่ายๆหรอก เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะยัยนั่นศัตรูเยอะไงล่ะ หาวันนึงก็เจอไม่ทุกคนหรอก หึ อย่างว่าล่ะน่ะ แสบขนาดนั้น แต่จะว่าไปก็มีอีกคนนึงที่ตั้งตัวเป็นศัตรูยัยนั่นเงียบๆโดยที่ยัยนั่นไม่รู้ตัวและไม่สงสัยเลย เพราะคนๆนั้นทำดีกับยัยนั่นจนไม่น่าจะขึ้นชื่อว่าเขาเป็นคนที่ไม่ชอบยัยนั่น แต่ผมรู้มาตลอดนั่นแหละว่ายัยนั่นโดนปองร้ายเอาซ่ะแล้ว จากผู้ชายคนนั้น คนที่ชอบผม...พี่ไรอัน ผมก็รู้น่ะว่าพี่ไรอันชอบผม แต่ผมพยายามเฉยไว้ เพราะไม่อยากให้ความสัมพันธ์แบบพี่น้องของผมกับพี่ไรอันจบกันไปเพียงเพราะผมรู้เรื่องที่พี่ไรอันพยายามปิดบังผมมาตลอด แล้วผมรู้ได้ไงน่ะหรอว่าพี่ไรอันน่าจะจับตัวยัยแซนด์วิชไป ก็เพราะว่าพี่ไรอันดูออกน่ะสิ ว่าผม...หลงรักยัยนั่นเข้าให้แล้ว พี่ไรอันเลยคิดอยากจะกำจัดเสี้ยนหนามล่ะมั้งเลยทำแบบนี้ หลังจากที่ผมได้เริ่มสนิทกับยัยนั่น ผมก็เลิกยุ่งกับผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยคบด้วย ผมเลิกเจ้าชู้ เลิกม่อ เลิกเป็นเพลย์บอยเลยล่ะ แต่ไม่รู้ยัยนั่นจะรู้บ้างมั้ย ว่าที่ผมทำทุกอย่างก็เพื่อตัวยัยนั่นเอง เฮ้อ แต่ผมก็มีความสุขน่ะที่ได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เพื่อใครสักคนที่ผมรัก ... เห้อ ตกหลุมรักเธอจนได้สิน้าา ยัยแซนด์วิช ....

 

----------------------------------------------------------------------------------

อยากจะให้จบเร็วๆแล้วล่ะ กลัวว่าถ้าหากยืดเยื้อกว่านี้เดี๋ยวจะไม่มีเวลามาอัพ >< รอเรื่องต่อไปได้เลยค้าา เรื่องนี้อีกประมาณ 2 ตอนจะจบแล้วน้าา สั้นเหลือเกินเนอะ เรื่องต่อไปจะแต่งแนว Y น่ะค้า #TanNy 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา