เหตุใดถึงรักเธอ

3.3

เขียนโดย lambor

วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.54 น.

  10 chapter
  4 วิจารณ์
  12.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 21.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ตอนที่4

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ช่วงหลังๆพี่ริเคียวเริ่มจะไม่ค่อยได้สนใจอะไรผมเลยออกจากคอนโดตั้งแต่เช้ากลับมาทีก็ดึกถึงดึกมากวันๆแทบไม่ได้เจอหน้าไม่ได้คุยกัน
แต่ผมก็ไม่ได้น้อยหรืออะไรหรอกครับเข้าใจว่าพี่มันอยู่ปีสี่แล้ว แล้วนี่ก็เทอมสุดท้ายแล้วด้วย มีเรื่องยุ่งๆเป็นธรรมดาแล้วไหนจะต้องไปดูแลผับทุกวัน
ผมเลยไม่อยากสร้างความเปัญหาให้พี่มันเพิ่ม ก็เลยต้องช่วยเหลือตัวเองโดยนั่งแท็กซี่ไปเรียนเองจนพวกเพื่อนๆสงสัยว่าผมกับพี่ริเคียวทะเลาะอะไรกัน
กูไม่ได้ทะเลาะโว๊ยแค่พี่มันมีเรื่องยุ่งๆเยอะก็เท่านั้นเอง หรือว่ามีมันอาจจะโกรธที่ผมไม่ยอมให้พี่มันกดด้วยรึป่าว
"เนบิว พี่ริเคียวหายไปไหนว่ะ กูเห็นมึงนั่งแท็กซี่มาเรียนคนเดียวตลอดเลย หรือว่าเลิกกันแล้ว" นั่นปากหรอครับไอฟามเมอร์
ถ้าเลิกกันแล้วกูจะไปซุกหัวนอนที่ไหนล่ะครับบ้านแม่งก็โดนยึดไปแล้ว ทรัพย์สินไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง
"ปากมึงนี่ ไปผ่าหมาออกบ้างก็ดีนะ"
"ฮ่าๆๆ ไปพร้อมกันเลยมึงสองตัวอ่ะ ปากหมาพอๆกันนั่นล่ะ ไปเลยมั้ยเดี๋ยวกูไปส่ง"แหม่ปากมึงไม่หมาเลยนะไอจิ๊กซอร์ พูดมาได้ไม่อายปาก
"เนบิว ถ้ากูบอกอะไรมึงมึงจะโกรธกูมั้ยว่ะ แต่ถ้ากูไม่พูดก็เท่ากับว่ากูทำร้ายมึง" มาอารมณ์ว่ะเนี่ยไอนาวกูทำตัวไม่ถูกเลยเชียว
"มีอะไรก็พูดมาเถอะ กูก็ไม่ได้ถึงขั้นโลกสวยยอมรับความจริงไม่ได้หรอกนะ" ผมชักอยากจะรู้แล้วสิว่ามันต้องการจะสื่ออะไร
"เอ่อ เมื่อวันก่อนกูเจอพี่ริเคียวที่ผับMMGว่ะ กะเด็กผู้ชายตัวเล็กๆยืนกอดกันกลมเลย นัวเนียกันจนแม่งแทบจะรวมร่างกัน"
อื้มอึ้งสิครับถึงกลับจุก พูดไม่ออกกันเลยทีเดียวนี่ผมกำลังโดนพี่ริเคียวสวมเขาให้อยู่สินะ ถึงว่าช่วงนี้ไม่ค่อยสนใจผมมีเด็กใหม่นี่เอง
"เนบิว เนบิว เนบิว เนบิววววววววววว" โอ๊ยแม่งจะตะดกนทำไมว่ะหูจะแตก
"อะไร มึงจะตะโกนหาป๊าป๋ามึงหรอครับไอมาอิ แก้วหูกูแทบแตก"
"ก็มึงเงียบทำไมล่ะ ก็กลัวมึงช็อคหัวใจวายตาย นี่กูเป็นห่วงมึงนะเนี่ย"มาอิย้ายมานั่งข้างๆผมแล้วกอดคอผมไว้
"มึงโอเคมั้ยว่ะเนบิว" ผมไม่โอเคเลยสักนิด อยู่ๆมันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่ใจแล้วเหมือนน้ำตาจะไหลยังไงก็ไม่รู้
"เนบิวกูขอโทษนะที่ทำให้มึงไม่สบายใจ แต่กูไม่อยากเห็นมึงถูกหลอก ถ้ามึงไม่มีที่ไปไปอยู่บ้านกูก่อนก็ได้"
เห้อทำไมชีวิตผมถึงต้องเจอแต่เรื่องเลวร้ายแบบนี้นะ แต่จะให้ตัดสินใจเชื่อตอนนี้ก็คงยังไม่ได้ เพราะผมยังไม่ได้เห็นกับตาของตัวเอง
ถ้าผมได้เห็นกับตาของตัวเองผมจะเชื่อ
"กูไม่ได้เห็นกับตาของกูเอง กูยังไม่อยากปักใจเชื่อว่ะ"
"เอ่อ กูก็ว่ามึงอาจจะตาถั่วก็ได้นะโว๊ยไอนาว พี่ริเคียวรักไอเนบิวจะตาย" ฟามเมอร์เริ่มพูดแทรกขึ้นมาบ้าง
"งั้นเย็นนี้แดกเหล้ากันที่ผับพี่ริเคียว เพื่อจะได้เห็นช็อตเด็ด แล้วพวกมึงจะได้เชื่อกูสักที" ไอนาวยื่นข้อเสนอมา
พวกผมเลยตกลงกันตามนั้น จะได้เห็นกับตาของตัวเอง


ตอนนี้ผมแล้วเพื่อนๆยืนอยู่หน้าผับของพี่ริเคียวมันรู้สึกหวิวๆยังไงก็ไม่รู้แหะ กว่าผมจะตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในได้ก็ได้เวลาเกือบจะห้าทุ่ม
ภายในผับอัดแน่นเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตากำลังโยกย้ายกันไปตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ผมแล้วเพื่อนๆเลือกนั่งด้านในสุดของผับ
เพื่อจะได้เห็นทุกคนได้ทั้งหมด ระหว่างที่รอดูช็อตเด็ดอย่างที่ไอนาวว่า พวกเราก็กินเหล้ากันไปพลาง
"เห้ยๆเนบิว เบาๆหน่อยดิว่ะเดียวแม่งก็เมาหรอก" ไอมาอิ รีบมาดึงแก้วเหล้าออกจากปากผม ก็ตั้งแต่นั่งผมเล่นกระดกเอาๆ อย่างกะเหล้าเป็นน้ำเปล่า
"เอ่อ เหล้านะโว๊ยไม่ใช่น้ำเปล่า มึงจะรีบเมาไปไหนว่ะ" บ่นกันจังเลยพวกมึงเนี่ย ก็คนมันเครียดนี่หว่า ผมยังนึกไม่ออกเลย ถ้าเจอพี่ริเคียวกับเด็ก
นัวเนียกันอย่างที่ไอนาวว่าผมจะทำหน้ายังไง
"เนบิวๆพี่ริเคียวว่ะ" ขณะที่ผมกำลังจะกระดกอีกแก้วไอฟามเมอร์ก้หันมาเรียกผมเสียก่อน
ผมหันไปมองตามที่มันบอก มือไม้ชาไปหมดเลยครับชาไปทั้งตัว จุกจนพูดไม่ออก น้ำตาแทบไหล
พี่ริเคียวอยู่กะเด็กจริงๆด้วย น่ารักเสียด้วยสิดูจากหน้าตาไม่น่าจะเกิน มอหก กำลังจูบปากมันอย่างดูดดื่มเลยเชียว
ช่วยสนใจคนรอบข้างด้วยเถอะ เห็นแล้วอายแทนทำอะไรไม่รู้จักเกรงใจคนอื่น หึสงสัยต้งเดินไปทักทายหน่อยแล้วสิ

ระหว่างที่ไอเด็กนั่นเดินไปเข้าห้องน้ำ
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะ ด้วยความที่ผมดื่มไปมากพอสมควรเลยทำให้เซจนแทบจะหน้าทิ่มลงพื้น ดีนะที่ไอมาอิประคองไว้ทันไม่งั้นดั้งหักแน่นอน
"มึงจะไปไหนว่ะ เนบิวนั่งลงๆ" ไอนาวเดินมาดึงมือผมให้นั่งลงที่เดิมครับ
"กูจะไปทักทายพี่ริเคียว ไม่ต้องมาดึงมือกู ปล่อยๆๆๆ" ผมว่าผมคงจะเมาแล้วล่ะอารมณ์ขึ้น อยากต่อยปากคนจัง

ผมเดินเข้าไปหาพี่ริเคียวโดยมีกลุ่มเพื่อนเดินตามมาด้วย คงจะมาห้ามไม่ให้ผมเผลอไปมีเรื่องแล้วสร้างความวุ่นวาย
"พี่ริเคียว!" ผมตะหวาดเสียงดังลั่น จนมีคนเริ่มหันมาสนใจทางพวกเรา
"อะไร มึงมาทำอะไรที่นี่" พี่ริเคียวหันมาตอบผม
"มากินเหล้า แล้วก็มาดูหนังหน้าคนไม่รักษาคำพูดไง ถ้าอยากเลิกกับกูก็บอกดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาสำส่อนแบบนี้" ผมตะคอกทุกคำพูดใส่พี่ริเคียว ดูพี่มันทำกับผมดิ
มานัวเนียกันแบบนี้ ไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง นี่ผมเป็นแฟนพี่ริเคียวนะทำแบบนี้ก็เท่ากับว่า พี่ริเคียวไม่ได้รักผมแล้ว
"หึ ปากดีนักนะเนบิว กูว่ามึงกลับบ้านไปเถอะ อย่ามายุ่งเรื่องของกู กูจะมีใครก็เรื่องของกู" นี่ผมยุ่งเรื่องของพี่มันหรอ ถ้ารักไอเด็กเหี้ยนี่มากก็เลิกกันเถอะ
ผมไม่อยากใช้แฟนร่วมกันใคร
"งั้นมึงกับกูก็เลิกกัน กูจะไปอยู่ที่อื่นเชิญมึงสองคนมีความสุขกันต่อเถอะ" ผมพูดแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น แม่งโคตรเสียความรู้สึกเลยน้ำตาผมไหลออกมาแล้วล่ะ
เสียใจจนบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าพี่ริเคียวจะทำแบบนี้กับผมได้ แล้วผมจะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ยบ้านก็ไม่มี สงสัยคงได้นอนข้างถนนแน่เลย

"เนบิวคืนนี้ไปนอนบ้านกูก่อนมั้ย แล้วเหล้าอะมึงเลิกแดกได้แล้ว แม่งแดกเอาๆไม่แบ่งพวกกูเลย" ไอจิ๊กซอเริ่มบ่นผมใหญ่เลยครับ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าโลกมัน
ติ้วๆยังไงก็ไม่รู้
"วันนี้กูขอเมาแม่งให้มันลืมสักวันหนึ่งเถอะ" ผมอยากจะลืมทุกอย่างไปให้หมด แต่ยิ่งกินก็ไม่เห็นทำให้ผมลืมอะไรเลยกลับทำให้ผมเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา