รักใสๆ ของวัยทีน

          'เอ่อ คือ ใช่ครับ พี่กับโรสเป็นเเฟนกัน' ตูนยิ้มกับตวามพอใจของตัวเอง

          'นี่ นายพูดอะไรของนายเนี่ย ฉันไปเป็นแฟนนายตอนไหน อย่ามามั่วนะ'ฉันค้านก่อนที่เรื่องมันจะยาวไปกว่านี้

          'ตูน ทำไมตูนทำแบบนี้ล่ะ โมรักตูนน่ะ ตูนทำแบบนี้ไงอ่ะ 'อ้อ ชื่อโม แอ๊บสุดขีดอ่ะ เมื่อกี้ยังจะตบฉันอยู่เลย

          'เอ่อ คือว่า..'ตูนไม่กล้าพูดออกมา

         'สรุปยังไงกันแน่ค่ะเนี่ย เป็นแฟนกันหรือไม่ได้เป็น'น้อง ม.4 พูดขึ้นมา

          'เป็นครับ/ไม่ได้เป็นค่ะ'ฉันกับตูนมองกันอย่างกับจะกิน เลือดเนื้อ

'ถ้างั้นพวกพี่ทั้งสองคนเป็นคู่จิ้นก็เเล้วกัน - - ' คู่จิ้น!!!! ฉันเกลียดคู่จิ้นนนน

'ไม่เป็นได้ไหมค่ะน้อง ^____^' ฉันฝืนยิ้ม

'ไม่รู้สิค่ะ พวกเราขอตัวก่อนนะค่ะ' อยากตบเด็กขึ้นมาเลยอ่ะ เด็กไรว่ะเนี่ยกวนส้นชะมัดเลย

          'ฮ้าาา คู่จิ้น 'นายตูนยิ้มอย่างพอใจ

          'สนุมากป่ะ พอใจนายแล้วใช่ม่ะ ' ฉันโกรธมาก เค้าคงจะสนุกดีที่เเกล้งฉัน

          '.....' ตูนเงียบ

          'โรสใจเย็น ไปกันเถอะ' ฝนกับโต่งดึงฉันออกมาจากที่ตรงนั้น 

          'แกโกรธจริงป่าวว่ะ'โต่งถามฉัน

          'ไม่อ่ะ แค่จะเเกล้งเฉย พวกแกเห็นหน้านายตูนป่ะ คงจะรู้สึกผิดมาก สะใจๆ^__^ ' ฉันยิ้มเเล้วเดินไปทีสวนหลัง รร.

          'ร้ายกาจ ว่ะ 'ฝนพูดขึ้นมา

          'เลิกเรียนไปเดินเล่นสยามป่ะ ' โต่งถาม

          'เฮ้ย ไปดิๆ ' ฝนบอก

          'เออ น่าจะไปหากินไอติม เดี๋ยวค่อยกลับบ้าน เคป่ะ'ฉันเสอความคิด

           'ไปเรียนกันเถอะ ได้เวลาเข้าคลาสเเล้ว' โต่งเรียกพวกฉัน

           ' ป่ะๆ ' แล้วพวกฉันเลยได้ไปห้อง เพื่อเรียนลาสต่อไป

        #เลิกเรียน

         ' ไปกันเถอะ' ฉันเรียกกับฝน ที่กำลังเก็บของอยู้

         '  จ้าๆ รีบไปจังเลยน่ะ เก็บของยังไม่เสร็จเลย ' โต่งบอก

        #สยาม

         ' ฉันไม่ได้มานานแล้วน่ะเนี่ย ' ฝนพูดขึ้นมา หลังจากที่เราเดินมาถึงสยาม โรงเรียนเราอยู่ใกล้สยาม พวกเราเลยเดินมา

         ' ฉันด้วย ' โต่งเสริม

         ' นั่นดิ แล้วร้านไอติมจะอยู่ที่เดิมป่ะเนี่ย ' ฉันพูดเเบบเซ็งๆ