รักไม่ใสสไตล์ 3P

8.3

เขียนโดย Hisoka

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.14 น.

  2 ตอน
  4 วิจารณ์
  5,414 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 12.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) เด็กเฉิ่มจากญี่ปุ่น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงล้อรถลัมโบกินี่เลี่ยวจอดที่หมายก่อนที่ร่างสูงของมิดไนท์จะลงมา

 

"5555เป็นไรมึงหน้าบึ้งมาเชียว" สลาฟทักเพื่อนอย่างคุ้นเคย

 

"คุณหญิงของมึงอะดิให้กูไปรับลูกเพื่อนเค้ามาอยู่ด้วยที่คอนโด" มิดไนท์พูดอย่างหัวเสีย

 

"เเล้วมึงจะเครียดทำไมว่ะมึงก็รับมาเเล้วให้ไปอยู่คอนโดไอซันเเทนดิ" 

 

"=''=มันเป็นความคิดที่ดีนะถ้าไม่ติดที่ว่ากูกับไอซันอยู่คอนโดดเดียวกัน" มิดไนท์ทำหน้าเอือมกับความคิดเพื่อนัวเองคิดได้ไง

 

"ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงก็จับทำเมียเเม่งเลยเเต่ถ้าเป็นผู้ชายก็เเกล้งให้อยู่ไม่ได้"

 

"อยากทำอยู่หรอกเเ่มึงดูที่คุณหญิงส่งมา" มิคไนท์ยื่นโทรศัพย์ให้กับสลาฟ

 

>ตาไนท์แม่ฝากไปรับลูกเพื่อนเเม่วันที่ ./././ หน่อยนะอ่อเเล้วเอาน้องไปพักอยู่คอนโดเราด้วยดูเเลน้องดีๆน้องเป็นคนบอบบางมากต้องดูเเลมดไม่ให้ไตไรไม่ให้ตอม ดูเเลน้องดีๆหากฉันกลับไปน้องบอกช้ำนะพวกเเก่ตาย อุ๊ยเเม่พูดหยาบไปนิ(ข้อความในโทรศัพท์)<

 

"5555555555555ตกลงเเม่มึงหาคนให้ลูกชายดูเเลหรือเลี้ยงว่ะ'' สลาฟหัวเราะลั่นที่อ่านจบ

 

"เฮ้ยกูไปล่ะ" มิดไนท์ก้อมมองนาฬิกาก็ที่จะเดินขึ้นรถเพื่อไปสนามบิน

 

[Yosi Part]

"ห้าวววววว" หลังจากที่ผมลงเครื่องก็ยื่นบิดขี้เกียจจนลืมเลยว่าต่อนนี้อยู่กลางสนามบิน อ่อ #ดันเเว่น สวัสดีคับผมชื่อ ชิมิดะ โยชิ เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ผมพูดเเละฟันไทยได้นิดหน่อยส่วนเขียนนี่เเทบไม่ได้เลยเเล้วทำไมผมต้องมาเรียนที่นี่ก็เพราะพ่อขอร้องให้มาเเอบดูเเลกิจการที่เมืองไทยโดยให้ผมไปอาศัยกับเพื่อนเเม่เเต่เพื่อนเเม่กลับส่งผมไปอยู่กับลูกเขาอีก=_=#ผมเรียนวิศวะปี1เปนคนตัวเล็กผิวขาวเเล้วก็มีเเว่นคู่ใจที่คุณปู่ให้ไว้จริงๆสายตาผมปกติเเต่คุณพ่อบอกว่าใส่เเล้วจะปลอดภัยผมก็เลยใส่จนมันเป็นอวัยวะอันที่33ของผมล่ะ แล้วตอนนี้ผมกำลังเล่ล่อนหาคนที่มารับผมที่สนามบิน

ปึก โอ๊ยยยย >< "จะเจ็บ" ผมหลับาปี้นั่งจ้ำอยู่ที่พื้นเพราะเดินไปชนกับอกแข็งๆของคนตรงหน้าแง่ๆๆจมูกจะหักมั้ยเนี้ย

 

[Ning Part]

 ผมก้มมองเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่พ่นภาาาญี่ปุ่นบ่นเบาๆซึ่งเเน่นอนว่าผมฟังไม่ออกคับ-.,-เอ๋ะนเด็กหรือว่าเป็นที่เเม่ให้มารับว่ะเหอะๆถ้าใช่ก็เฉิ่มซะไม่มีล่ะนี่ผม้องมาดูเเลเด็กเเบบน้จริงหรอทำไม่ไม่เอาผู้หญิงน่ารักๆมาว่ะ

 

"เอ่อน้องใช่ลูกของบ้าชินามิไม" ผมถาม เด็กนั้นก็มีท่าที่เปลี่ยนไปพยักหน้าเเต่ไม่ได้พูดอะไรเอ๋ะหรือพูดไทยไม่ได้ว่ะแต่ฟังไทนได้มันต้องพิสูจน์คับ ผมพาน้องเค้าออกมาจากสนามบินตอนนี้เราก็ได้มาอยู่ที่คอนดดผมเเล้วนี่ไม่น่าเชื่อนะคับคนเงียบอย่างผมชวนน้องเค้าคุยมาตลอดทางจนมาถึงคอนโด

 

"น้องพูดไทยได้ไม" ผมถามอีกคนเงียบ

 

"น้องจะมาอยู่ที่นี่กี่ปี" อีกคนเงียบ

 

"น้องเรียนคณะอะไร" เงียบ

 

"น้องเป็นใบ้หรอ" เงียบ

 

"นี่น้องจะไม่พูดกับพี่จริงๆหรอคับ" เงียบ

 

"เป็นเมียพี่ไหม พี่จะดูเเลอย่างดีถ้าน้องเงียบเเสดงว่าตกลงนะคับเมีย^^" 55555 ได้ผลคับน้องมันหันมามองผมด้วย

 

"ไอเหี้ย" เสียงหวานๆพูดขึ้เป็นคำสั้นๆที่ผมอึ้งนี่น้องมันไม่ใช่แค่พูดไทยได้นะคับเเต่ด่านี่ชัดถ้อยชัดคำเลยคับ หึ เเสบจริงนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา