"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

-

เขียนโดย NimNim

วันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.51 น.

  17 ตอน
  14 วิจารณ์
  16.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2559 15.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ครอบครัวใหม่!?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

       งืมมง่วงชิบ...ฉันพึ่งตื่นมาจากเตียนนอนอันแสนส้วยยสวย(?) .

..จะว่าไปเรื่องเตียงชั่งมันเตอะ-.,- เพราะวันนี้มีเรื่องที่น่าปวดหัวมากกว่าT^T

ก็แม่ฉันน่ะสิ.. แต่งงานใหม่ToT

และต้องย้ายบ้านไปเจอครอบครัวใหม่ด้วย เฮ้อเหนื่อยใจจริงๆ- -

 

โอ้ะ!! นี่ฉันลืมแนะนำตัวเลยช้ะ? ฮิฮิ>< สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโอลิกะ

ชื่อจริงคือนางสาว โอลิกะ คุซามาโนะ ตอนนี้อยู่ ม.5 และอยู่โรงเรียน high school

ฉันเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะมี2ชื่อแต่ทุกคนชอบเรียกชื่อญี่ปุ่นของฉันมากกว่า-3- ..

อย่างที่บอกแหละวันนี้ฉันต้องไปเจอครอบครัวใหม่

..ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงของฉันเป็นคนยังไงด้วยToT

พอคิดเรื่องนี้มันก็เครียดๆไงไม่รู้ -3-เห้อสวยเพลีย!!

 

      "ลิกะ เสร็จยังลูกจะไปแล้วนะ"     แม่ฉันเป็นคนพูดเอง..

จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อะไรมากนะที่แม่จะรักกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉัน 

เพราะฉันเข้าใจท่านว่าการโดนทิ้งมันเป็นยังไงTT

     "เสร็จแล้วค่ะแม่" ฉันตอบแม่ไปแบบนั้น

 


------ ออกเดินทาง -------

เย้ ถึงสักทีนั่งจนเมื่อยตูดและ- -แต่จะว่าไปบ้านพ่อเลี้ยงฉันใหญ่ดี>< 

 อยากเอาหน้าไปคลุกกับสนามหญ้าอ้ะ>< (เวอร์ละ)

 

       "ลิกะ ทำอะไรอยู่น่ะลูกเร็วๆสิจะได้ไปหาคุณลุงด้วย"

       "ค่าๆ-.-" พอฉันเดินเข้าไปในบ้าน

(หรือวัง?) ของคุณลุงปุ๊ป.. หะะ!? นี่คนใช้หรือกองทัพว้ะเนี้ย!?

       "ว่าไงหนูลิกะ^^อยากเห็นหน้าหนูมานานละฮ่าๆได้เจอสักที^^"

...เห? อยากเจอหน้าฉันเนี่ยนะ? หนังหน้าศพๆอย่างฉันเนี่ยน่ะเหรอ- -

      "เอ่อ..ค่ะ^^ แหะๆหนูเองก็อยากเจอคุณลุงเหมือนกันค่ะ"

      "โอ้ะไม่ได้ละๆ เรียกฉันว่าพ่อน่าจะดีกว่านะ^^" ....

      "อ่ะ..เอ่อค่ะ พ่อ..^^"

      "ถ้ามันพูดยากก็ไม่เป็นไรเรียกฉันว่าคุณลุงก็ได้อย่าฝืนเลย^^"

 

เห้ออ อะไรของฉันวะเนี่ยยToT กะอีแค่เรียกพ่อ ทำไมมันยากจังน้าา~~

ไม่ได้การละฉันต้องพยายามเรียกพ่อให้ได้T^T งือออ

 

      "พ่อครับ" 

 โอะโอ.. จู่ๆก็มีเทพบุตรจากไหนไม่รู้เดินลงบรรไดมายังห้องนั่งเล่นที่มีฉันและแม่นั่งอยู่..

      "ว่าไงล่ะลูกชาย.. อ้อโทดทีนะลุงลืมแนะนำลูกชายลุงเลย ชื่อเคนตะน่ะ"

 

อ้ออ-/- เคนตะ ...หล่อเนอะ-//- เอ้ย!! ไม่ไช่ๆ !! รู้มั้ยฉันน่ะแพ้ผู้ชายหน้าตาดีนะ!!-//-

แล้วนี่ก็หล่อเกิ้นนเลือดไหล อะเหื้ออ~ -.,-
       "อ้อเคนตะ ส่วนนี่น้าเจน.."

       "อ๋อ แม่เลี้ยงของผมสินะ :) สวัสดีครับ "

อืม..หมอนี่ท่าทางแปลกเนอะ- -


      "ส่วนนี่ลูกของน้าเจน"คุณลุงอธิบายอย่างเป็นทางการ

      "ครับ สวัสดีโอลิกะ :) "

-////- อะไรกันล่ะหมอนี่จะหันมายิ้มหาพระแสงเลเซอร์อะไร

เขินเป็นนะโว้ย!!..เอ้ะ!! หมอนี่รู้ชื่อฉันได้ไงอ้ะ!? ยังไม่แนะนำเลยนี่- -

       "ค่ะ" ฉันตอบเรียบๆเพื่อรักษาภาพพจน์ไว้

เหอะก็แน่ล่ะสิถ้านายนั่นรู้ว่านิสัยจริงๆของฉันเป็นยังไงมีหวังโดนเตะออกนอกโลกแน่ๆT^T

ใครๆก็บอกว่าฉันมันดื้อ แสบมากๆ -3- ชิส์ พูดแบบนี้กับคนสวยได้ไงเนี่ย.!!~~~~~
       "เอส มาขนของไปหน่อย" คุณลุงพูดพร้อมกับสั่งคนใช้ก่อนจะพูดต่อ

 

"งั้นเอาเป็นว่าลุงจะอยู่คุยกับแม่ของหนูหน่อย ส่วนหนูถ้าอยากได้อะไรก็บอกลุงได้นะ^^" "ขอบคุณค่ะ^[++]^" ฉันยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไปเล่น ฟู้วววไปเดินเล่นดีกว่า

จะว่าไปบ้านหลังนี่ใหญ่จนดูหลอนๆเลยแฮะ - -

 

"นี่เธอ.."  เฮือกก!

เสียงใครวะนั่นTT ใคร! ใครเรียกฉัน!? - -??

หรือว่าจะเป็น..ผีหรอ?ToT ไม่จริงม้างง~

แล้วถ้าใช่ล่ะToT !?.... ว้ากกกบ้านก็ออกจะใหญ่มีสกุลลุ้นชาตินะ..

แต่..มีผีด้วยเรอะ!! ToT!!

 


         "เธอๆ.."

..ทำไมรู้สึกขนลุกนะ..อ้ากกกต้องผีสางนางไม้แน่ๆเลยT^T ผีหลอกชัวร์แน่ๆ

นะโมตะสะ ฿@;&/!!€|¥>}*_¥~!! เพี้ยง!! T/\T

 

         "นี่ยัยบ้าฉันไม่ใช่ผีนะ!"

เห? ไม่ใช่ผีหลอกเหลอ-..-? ฉันตัดสินใจลืมตาขึ้นมา.

..เอ่อ..นี่มันตาเคนตะนี่นา-3- ฮู้ววนึกว่าผีสะอีก..

        "แล้วมีอะไรเหลอคะ?"

        "ฉันต่างหากต้องถามว่าทำไมต้องสวดมนใส่ฉัน- -" ..

.อึก..จุกเลยแหะก็คนมันตกใจนี่นา-3-

       "กะ..ก็คนมันตกใจนี่!เรียกดีๆก็ได้นี่นา

        มาทำให้ขนลุกทำไมหล่ะ -*-"

ฉันบ่ปาวๆไปงั้นกลบเกลื่อนกับเมื่อกี้-..,- ก็มันน่าอายนี่ไปสวดมนต์ใส่เจ้าของบ้าน-3-

 

        "อ่าวงั้นเหรอ..อืมขอโทษละกัน"

        "ขอโทดทำไมคะ? ฉันต่างหากต้องขอโทด..

          ช่างเถอะค่ะว่าแต่คุณเรียกฉันมีอะไรหรอคะ?"

        "อ้อฉันว่าจะเดินมาถามพอดีว่าเธอจะเดินชมสวนมั้ย?"

 

 

ฉันอยากไปเดินเองมากกว่าอ่ะ-3- ฉันตอบในใจไม่กล้าพูดกลัวเสียน้ำใจน่ะ แหะๆ :3

        "ฉันไม่รบกวนคุณดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ^^" ฉันยิ้มแห้งๆให้-.,-

        "ไม่รบกวนหลอกน่า"

เอ้ะตานี่นิ่อุส่าปฏิเสธแบบสุภาพละนะช่วยรู้ตัวบ้างเซ่!! - -
        "แต่ว่าฉัน.."

        "มาเถอะน่าถ้าฉันไม่ทำเดี๋ยวพ่อก็ด่าฉันอีกขี้เกียจฟังเสียงบ่น''

 

ไอ้เราก็นึกว่าอยากพาฉันเที่ยวสะอีก..ไหงเป็นงี้อ้ะแค่ทำตามหน้าที่หรอกเหรอ-3-

ฮึกกลิกะเสียจุยค่าาลิกะเสียจุย!

       "สรุปจะไปมั้ย"

       "ไปก็ได้"

แหงสิยังไงหมอนี่ก็บังคับฉันให้ไปอยู่แล้วนี่นา-3-

 

        "อืม..อยากไปตรงไหนล่ะ?"

เดี๋ยวๆ -.-'นายเป็นคนบอกฉันเองนี่ว่าจะพาไปเดินชมบ้านอ้ะ-3-

        "ไปไหนก็ได้ค่ะ"

จริงๆแล้วฉันไม่ชอบใช้คำว่าค่ะกับใครหลอกนะแต่เห็นว่าหล่อดี-//-

อ้าย!! ไม่ใช่ๆ!!!! ก็แม๋ตานี่เป็นเจ้าของบ้านนี่นาให้ไปพูดซี้ซั้วไม่ได้~

เห็นเป็นแบบนี้ฉันก็มีมารยาทนะยะ!

 

        "งันไปเดินเล่นข้างนอกกัน" ฟึบ! ..

จู่ๆเคนตะก็เอื้อมมือฉันไปจับเฉยเลยอ้ะ -//- คิดบ้างมั้ยว่ามันทำให้คนอื่เขาเขินอ่ะ -///-
        "อะ..เอ่อ..คือ.."

        "หืม?..อ้อโทดทีที่จับมือเธอนะ "

พอเคนตะพูดจบเขาก็ปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ

        "อืม..ไปห้างมั้ย?" เคนตะชวน

จะว่าไปก็โอเคนะไปปลดปล่อยดีกว่าไปกันเล้ยย!! เรื่องช็อปปิ้งคนสวยถนัดค้าา><!! 

 

ขอบคุณที่เข้ามาแวะอ่านนะคะ ^^ ติชมได้นะคะขอบคุณค่า

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา