my little pony : Fluttershy x Big Macintosh

ณ ไร่สวีทแอปเปิ้ลเอเคอร์

หลังจากงานเลี้ยงเลิกครอบครับแอปเปิ้ลได้เดินตรงกลับบ้านทันที ยายสมิธกับแอปเปิ้ลบลูมกำลังช่วยกันทำมื้อเย็นอยู่ในบ้าน ส่วนแอปเปิ้ลแจ็คกำลังเตรียมอุปกรณ์ทำงานสำหรับวันพรุ่งนี้อยู่ที่โรงนาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

“หน่อย!!~ไอ้พี่บ้าน้า!!~ ไอ้พี่บ้า!! จู่ๆก็หายตัวโดยไปบอกกันเลย!! ค่อยดูนะ! ถ้ากลับมาเมื่อไหร่!! แม่จะถีบให้จุกเลยค่อยดู!! =*=!!” แอปเปิ้ลแจ็คบ่นไปด้วยจัดเก็บเมล็ดพืชว่างไว้บนชั้นไปด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์อย่างแรง จากนั้นห้านาทีแอปเปิ้ลแจ็คก็จัดเมล็ดพืชเสร็จเธอหยิบใบรายชื่อเมล็ดพืชขึ้นมาเช็คอีกรอบ แอปเปิ้ลแจ็คพยักหน้าอย่างพอใจจากนั้นเธอก็เดินออกมาจากโรงนาพอเธอออกมาก็เจอกับโพนี่ส่วมผ้าคลุมสีดำ 10 ตัวมายืนดักรอเธออยู่โรงนา

[ผมจะเรียกพวกผ้าคลุมดำว่านักฆ่าแทนนะครับ by ไรเตอร์]

“พวกแกอีกแล้ว? หึ! พวกแกมาได้ถูกเวลาพอดีเลย ฉันกำลังหาที่ระบายอารมณ์อยู่พอดี  ^_^*”แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มอย่างเจ้าเลห์แล้วเธอหันหลังไปปิดประตูโรงนาอย่างช้าๆด้วยท่าทางสบายๆและก็ฮำเพลงไปด้วย พวกโพนี่นักฆ่าเห็นท่าทางสบายๆของแอปเปิ้ลแจ็คพวกมันรู้สึกเหมือนกำลังถูกเธอดูถูกยังไงอย่างงั้นแหละ

“รุมมัน!!” พอโพนี่นักฆ่าตัวที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าชี้และสั่งไปที่แอปเปิ้ล พวกนักฆ่าทั้งเก้าตัวพุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คแบบไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว

“ฉันขอหัวเธอเลยละกันน่า” โพนี่นักฆ่าตัวที่อยู่หน้าสุดของกลุ่มโพนี่ตัวนี้มีเสียงเหมือนผู้หญิง  สายตาของเธอที่ใต้ผ้าคลุมมองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสายตามั่นใจสุดๆว่าจะจัดการเธอได้

“พวกนายไม่ต้องเข้ามา ยัยนี้แค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!!!” โพนี่นักฆ่าสาวกระโดดลอยตัวแล้วชักดาบออกมาจากผ้าคลุมเธอยกดาบขึ้นเหนือหัว  พวกโพนี่นักฆ่าที่เหลือก็ต่างหยุดวิ่งตามที่โพนี่สาวต้องการแล้วมองดูอยู่ห่างๆ

“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!” โพนี่นักฆ่าสาวฟันดาบลงมากะให้โดนหัวของแอปเปิ้ลแจ็ค เป็นพอดีกับที่แอปเปิ้ลแจ็คปิดประตูสนิดพดดี เธอกดหมวงคาวบอยใบโปรดของเธอให้พอดีหัว

“ลูกที่ 1”

เปรี่ยง!!!

พวกโพนี่นักฆ่ามองสิ่งที่อยู่ตรงด้วยสีหน้าอย่างกะเห็นผีมา หยกๆแต่บางตัวมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองเพราะโพนี่สาวที่กระโดดลอยอยู่กลางอากาศและกำลังจะฟันดาบใส่แอปเปิ้ลแจ็คเมื่อกี้หายตัวราวกับไม่มีตัวตน!!!  ส่วนแอปเปิ้ลแจ็คเงยหน้ามองบนฟ้าด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขและด้วยสายตาสะใจสุดๆ

“เฮ้ย!? ไม่ใช้เวลามาตกใจนะ!!” โพนี่นักฆ่าที่น่าจะเป็นผู้ชายตัวหนึ่งได้สติ พอตัวอื่นๆได้ยินเสียงของเขาก็กลับมาได้สติเช่นกัน แหละพากันหยิบอาวุตขึ้นมาจ่อแอปเปิ้ลแจ็ค  แอปเปิ้ลแจ็คไล่มองพวกนักฆ่าทีละตัวเรียงตามลำดับจนครบ  เธอล่วงมือเข้าไปในหมวกแล้วหยิบนาฬิกาออกมาดู

“อือ อาหารเย็นจะเสร็จอีกประมาณยี่สิบนาทีสินะ?  ถ้างั้นถ้ารีบจัดการให้ได้สักห้าหรือสิบนาทีก็พอมีเวลาไปเช็คอย่างอื่นหรือทำอย่างอื่นได้สินะ? ถ้างั้นใช้ “ไอ้นั้น”เลยล่ะกัน จะได้เสร็จเร็วๆ”  แอปเปิ้ลแจ็คเก็บนาฬิกาเข้าไปในหมวกแหละหยิบบางอย่างออกมาสองอัน สองสิ่งที่เธอหยิบออกมาคือสนับข้อมือและสนับข้อเท้า แบบเหล็กแท้

“ยืนโง่อยู่กันทำไม!! รีบจัดการยัยนั้นซะ!!”  โพนี่หัวหน้าของพวกนักฆ่าแสดงสีหน้าและท่าทางร้อนรนออกมา  พวกโพนี่นักฆ่าต่างมองหัวหน้าตัวเองอย่างงงๆกับท่าทางของหัวหน้า แต่พวกนั้นก็พุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คตามคำสั่งที่ได้รับถึงแม้บางตัวจะยังงงอยู่ก็ตาม

โพนี่นักฆ่าที่เรียกสติเพื่อนๆเมื่อกี้แท่งดาบใส่แอปเปิ้ลแจ็คคนแรก  แอปเปิ้ลแจ็คมองดาบที่กำลังพุ่งมาด้วยท่าทางไม่หวาดกลัวเลยสักนิดเธอเบี่ยงซ้ายหลบดาบพุ่งมาอย่างง่ายดายแล้วเธอโยนสนับข้อมือกับสนับเท้าขึ้นไปบนฟ้า  เธอยกมือขึ้นเหนือศีรษะจากนั้นก็ฟาดลงไปที่ตัวดาบอย่างไม่ลังเลย  เพ้ง!! ดาบหักเป็นสองท่อนอย่างง่ายดายโดยที่มือของเธอไม่มีบาดแผลใดๆเลย โพนี่หนุ่มมองดาบของตัวเองอย่างตกใจและไม่อย่างจะเชื่อในสิที่เขาเห็น

“เป็นดาบที่อ่อนจริงๆ  ต้นแอปเปิ้ลไม่สิต้นไม้ธรรมดายังแข็งกว่าดาบของเธอเลย” โพนี่หนุ่มหันมามอง แอปเปิ้ลแจ็คที่กำลังจ้องเขาด้วยสายตาเบื่อหน่าย โพนี่หนุ่มเห็นท่าไม่ดีเขากำลังจะถอยออก แต่สายไปซะแล้วเมื่อแอปเปิ้ลแจ็คยกมือขึ้นมาทาบกหน้าอกของเขาอย่างเบามือราวกับขนนก  โพนี่นักฆ่าหนุ่มหน้าซีดลงเพราะเขารู้ว่าแอปเปิ้ลแจ็คเป็นพวกโจมตีระยะประชิดถ้าใครถูกเธอแตะหรือเข้าใกล้เมื่อไหร่ละก็....มีแต่เจ็บหนักทุกราย เขาหลับตาลงเพราะรู้ว่าไม่รอดแน่

“ลูกที่ 2  Penetrating  (ทะลวง)”  แอปเปิ้ลแจ็คออกแรงดันอกของโพนี่นักฆ่าหนุ่มเบาๆ โพนี่หนุ่มถอยหลังสองสามก้าวโดยไม่เกิดอะไรขึ้น  เขาลืมตาขึ้นแล้วก้มมองสำหรวดตัวเองปรากฏว่าไม่อะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด

“ฮะ!! ทะลวงบ้าทะลวงบออะไรกัน!! ไม่เห็นจะมีอะ-อึก!!!” โพนี่นักฆ่าหนุ่มยังพูดไม่ทันจบก็โดนบางอย่างกระแทกจนลอยถอยหลังไปชนรั้วบ้านของแอปเปิ้ลแจ็คเต็มๆ  โพนี่นักฆ่าตัวอื่นต่างพากันมองไปทิศทางที่โพนี่หนุ่มพึ่งลอยไปเมื่อกี้นี้ด้วยทึ่งๆแล้วก็หันกลับมามองแอปเปิ้ลแจ็ค

“เอาละ!! ใครเป็นคนต่อไป?” แอปเปิ้ลแจ็คมองไปรอบๆแต่ไม่โพนี่ตัวไหนกล้าพุ่งเข้าหาเธอเลยสักตัว  เธอมองพวกนั้นอย่างเซ็งๆ

“ถ้าพวกแกไม่บุกเข้ามาละก็....ฉันเข้าไปหาเอง!!” แอปเปิ้ลแจ็คพุ่งตัวไปที่โพนี่นักฆ่าทางซ้ายที่อยู่ใกล้ที่ก่อน โพนี่ผู้โชคร้ายตัวนั้นก็ไม่คิดหนีแต่เลือกที่จะสู้กับเธอตรงๆซึ่งเป็นความคิดที่........โง่ที่สุด

โพนี่นักฆ่าตัวนี้รอจังหวะที่แอปเปิ้ลแจ็คเข้ามาในระยะของหอกแล้วค่อยโจมตี  พอเธอเข้ามาในระยะของหอกมันก็แท่งหอกใส่เธอแบบสุดแรงแต่แอปเปิ้ลแจ็คใช้มือเดียวจับหัวหอกไว้ทันก่อนจะถึงตัวจากนั้นเธอก็จับหัวหอกสองมือแล้วเริ่มหมุ่นตัวเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้นจนเกือบจะกลายเป็นพายุขนาดย่อมๆ

“เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”

“ลูกที่ 3!! ไม้ตายประจำตระกูลแอปเปิ้ล!!   แอปเปิ้ลโทน่าโด~!!” แอปเปิ้ลแจ็คยังหมุ่นไปเลื่อยๆๆจนในที่สุดเธอก็ปล่อยมือทั้งสองข้างแล้วปล่อยให้โพนี่นักฆ่าตัวนั้นพุ่งไปชนกับต้นแอปเปิ้ลที่อยู่ในสวนของเธอเข้าอย่างจัง ส่วนหอกก็พุ่งบักอยู่ที่ข้างๆต้นแอปเปิ้ล  แอปเปิ้ลแจ็คมองชมผลงานของตัวเองอย่างภูมิใจเธอหันไปมองตัวถัดไป

“ต่อไปก็แก” เมื่อแอปเปิ้ลแจ็คเลือกเป่าหมายแล้วเธอพุ่งเข้าโพนี่นักฆ่าตัวนั้นทันที  โพนี่นักฆ่าที่ถูกแอปเปิ้ลแจ็คเลือกเมื่อกี้ก็พุ่งเข้าหาเธอเช่นกัน แอปเปิ้ลปล่อยหมัดออกไปโดยเล็งที่หน้าของโพนี่นักฆ่าแต่อีกฝ่ายจับมือของเธอไว้ได้แล้วเตะสวนกลับมาที่สีข้างของเธอ ตึง!!  แอปเปิ้ลแจ็คใช้เท้ากระแทบพื้นจนตัวเธอลอยตัวหลบขาของอีกฝ่ายได้จากนั้นแอปเปิ้ลแจ็คก็เตะไปที่คอของโพนี่นักฆ่าอย่างแรงจนได้ยินเสียงกระดูกคอดัง กร๊อบ!! เธอชักมือกลับแล้วเพิ่มแรงขาเข้าไปอีกจนอีกฝ่ายปลิวไปตามแรงขาของเธอ

“ลูกที่ 4” แอปเปิ้ลแจ็คยังค้างอยู่ที่ท่าเตะจากนั้นเธอยกขาสูงขึ้นจนชี้ฟ้า โพนี่นักฆ่าตัวที่อยู่ใกล้ๆพุ่งมาหาเธอพร้อมกับค้อนยักหนึ่งด้าม มันยกค้อนยักขึ้นเหนือหัว

“เละไปซะเถอะ!!!” โพนี่นักฆ่าตัวนั้นฟาดค้อนลงมาสุดแรง  แอปเปิ้ลแจ็คยังคงยกขาค้างไว้อย่างนั้นโดยไม่มีท่าทางจะหลบค้อนนั้นเลย  จนกระทันสนับเท้าที่เธอโยนขึ้นไปก่อนหน้านี้ได้หล่นลงแล้วสวมเข้าเท้าเธอพอดี  จากนั้นก็มีเหล็กออกมาจากสนับเท้าแล้วค่อยๆคลุมเท้าของเธอจนคลุมทั้งหมดจากสนับเท้าเหล็กกลายเป็นรองเท้าบู๊ดเหล็ก!! จากนั้นเธอก็เอาขาลงแล้วหันหลังให้ค้อนที่กำลังฟาดลงมา

“บู๊ดแฮมเมอร์!!!” แอปเปิ้ลแจ็คใช้เท้าเหล็กถีบไปที่ค้อนยักแบบเต็มแรง  เปรี่ยง!! ค้อนยักแตกกระจายเป็นชิ้นๆ จากนั้นเธอก็หันมาหน้ากลับมาแล้วพุ่งเข้าหาโพนี่นักฆ่า  เธอใช้เท้าเหล็กถีบใส่ท้องของมันเข้าอย่างจัง

 “อุ๊บ!!” โพนี่นักฆ่าเดินถอยหลังแล้วเอามือกุมท้องด้วยอาการจุก จากนั้นเธอก็ยกเท้า(ข้างที่ไม่ใส่บู๊ด)ขึ้นแล้วฟาดลงไปที่หลังหัวของมันอย่างรุนแรงและไร้ปราณีโพนี่นักฆ่าตัวนั้นกระตุกสองสามครั้งแล้วหยุดไป

“ลูกที่ 5” แอปเปิ้ลแจ็คยกเท้าออกจากหัวของโพนี่นักฆ่าตัวนั้น แล้วหันไปมองพวกที่เหลือที่รวมกัน เธอมองพวกนั้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากพวกที่เธอพึ่งจัดการไปเมื่อกี้

“ใครจะเข้ามาละ? หรือจะเข้ามาพร้อมกันก็ได้นะ?” แอปเปิ้ลแจ็คยืดขาไปข้างหลังแล้วเธอก็สวมสนับเท้าที่หล่นลงมาพอดี(อีกครั้ง) เธอสะบัดเท้าสองสามครั้งให้รองเท้าเหล็กเข้าที

“ฉันจะเข้าไปเอง” โพนี่นักฆ่าตัวหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มจากนั้นก็ก็ดึงผ้าคลุมออก  ใต้ผ้าคลุมคือเพกาซัสโพนี่หนุ่มอายุใกล้เคียงแอปเปิ้ลแจ็คผิวสีดำสนิด มีผมและหางสีเขียวเข้ม มีคิวตี้มาร์ครูปกะโหลกไขว้พันผ้าปิดตา  เดินตรงมาหาแอปเปิ้ลแจ็ค ที่แขนของเขามีเกราะไหล่ที่เชื่อมกับสามกรงเล็บที่อยู่หลังมืออยู่ข้างเดียว

“นายไม่ดูหนุ่มไปหน่อยเหรอ? สำหรับอาชีพนักฆ่านะ?”

“หลายๆคนก็เคยบอกผมไว้อย่างงั้น..ก่อนที่พวกเขาจะตายด้วยมือของผม ^-^” โพนี่นักฆ่าหนุ่มยิ้มอย่างมั่นใจแล้วเขาก็ยกมือขึ้นมาจับที่หลังกรงเขาเลื่อนหลังกรงลงไปที่ข้อมือจากนั้นมีบางอย่างออกมาจากช่องหลังกรง มันเป็นลูกแก้วสามลูกเรียงกันอย่างเป็นระเบียบทั้งสามลูกมีสี ขนาด และมีลวดลายภายในแตกต่างกันออกไป โพนี่นักฆ่าหนุ่มหยิบลูกแก้วขนาดใหญ่สีดำสนิดมีลวดลายรูปคางคาวกางปีกขึ้นมา พอเขาหยิบขึ้นมาแล้วลูกแก้วที่เหลือก็เลื่อนลงไปในช่องแล้วหลังกรงที่เลื่อนลงตอนแรกก็เลื่อนตัวขึ้นมาปิด

“หือ? นั้นมันอะไรนะ??” แอปเปิ้ลแจ็คมองลูกแก้วที่อยู่ในมือของโพนี่นักฆ่าหนุ่มด้วยแว่วตาที่เป็นประกายด้วยความสนใจ

“มันเรียกว่า Magic Ball (เมจิกบอล)ครับ” โพนี่หนุ่มยื่นเมจิกบอลออกมาให้แอปเปิ้ลแจ็คเห็นชัดๆ แอปเปิ้ลแจ็คจ้องเมจิกบอลด้วยตาเป็นประกายความสนใจเข้าไปอีก

“ใช้ทำอะไรได้บางละ?”

“อีกเดียวคุณก็ได้เห็นแล้วครับ ^-^” โพนี่นักฆ่าหนุ่มหลับตาแล้วยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร แอปเปิ้ลแจ็คมองรอยยิ้มของโพนี่หนุ่มตรงหน้าแล้วเธอรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้  โพนี่หนุ่มยกเมจิกบอลขึ้นเหนือหัว แอปเปิ้ลแจ็คมองท่าทางของอีกฝ่ายอย่างสงใส

เพ้ง!!

จู่ๆโพนี่หนุ่มก็ขว้างเมจิกบอลลงพื้นอย่างแรงจนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ แอปเปิ้ลแจ็คมองการกระทำของหมอนั้นอย่างงงเธอมองไปที่ซากของเมจิกบอลแล้วเธอก็งงหนักเข้าไปอีกเมื่อมีควันสีดำออกมาจากซากของเมจิกบอลแล้วมันค่อยๆก่อตัวขึ้นจนกลายเป็นรูปร่างเหมือนคางคาวแต่แค่ไม่มีตาก็เท่านั้น  แอปเปิ้ลแจ็คมองสิ่งที่เหมือนคาวคางนั้นความทึ่งและแปลกใจ

“ยังเร็วไปที่จะแปลกใจนะครับ” โพนี่หนุ่มยังคงยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แอปเปิ้ลแจ็คแต่เธอยังไม่ทันถามอะไรเจ้าคางคาวก็พุ่งมาที่เธอ  แอปเปิ้ลแจ็คเอียงคอหลบเจ้าคางคาวที่พุ่งมาแทบไม่ทันมีเลือดไหลอออกมาจากแก้มเธอนิดเดียว แอปเปิ้ลแจ็คยกมือขึ้นเช็ดเลือดแล้วเธอหันไปมองเจ้าคางคาวที่พึ่งพุ่งผ่านเธอไปแต่เธอก็ต้องก้มตัวหลบเพราะมันพุ่งมาหาเธอครางนี้มันเล็งที่หน้าผาของเธอ

‘เร็วมาก!!’ แอปเปิ้ลแจ็ครู้สึกทึ่งกับความเร็วของเจ้าคางคาวเธอลุกขึ้นแล้วหันไปมองเจ้าคางคาวอีกครั้งคราวนี่มันไม่พุ่งมาหาเธอมันบินอยู่ข้างๆโพนี่หนุ่มเหมือนมันกำลังรอคำสั่งจากเขาอยู่

“แปลกใจใช้ไหมครับ? กับความเร็วของเด็กคนนี้นะ” โพนี่หนุ่มยกมือขึ้นมาลูบหัวเจ้าคางคาวอย่างเอ็นดู เจ้าคางคาวส่งเสียงครางในลำคออย่างมีความสุขและเคลิ้มที่เขาลูบหัวมัน แอปเปิ้ลแจ็คจัดหมวดให้เข้าทีเธอจ้องเจ้าคางคาวด้วยสายตาและความรู้สึกไม่พอใจแต่เธอต้องยอมรับว่ามันเร็วจริงๆถึงจะเร็วไม่เท่าเรนโบว์แดชแต่มันก็เกือบจะเจาะรูบนหน้าผาเธอแล้ว

“ต้องขอบอกเลยว่าเจ้าคางคาวนั้นมันก็ เร็วจริงๆถึงแม้มันจะเร็วไม่เท่ายัยทอมบอยเพื่อนฉันก็ตามนะ”

[ฮัดเช้ย!!>o< by เรนโบว์แดช]

“ก็เด็กคนนี้ยังอยู่ในขั้นทดลองอยู่ครับ ก็เลยยังเร็วไม่เท่าพวกเพกาซัส...” โพนี่หนุ่มเงียบไปแล้วหันไปมองเจ้าคางคาวที่ยังเคลิ้มไม่เลิกกับการลูบหัวของเขา  แอปเปิ้ลแจ็คมองอีกฝ่ายที่จู่ก็เงียบไปด้วยความสงใส

“แต่อีกไม่นานหรอครับ  เด็กคนนี้จะเร็วเท่าไม่สิเร็วเหนือกว่าพวกเพกาซัสซะอีกและเด็กคนนี้จะกลายเป็นอาวุตสังหารที่เร็วเหนือกว่าอาวุตชนิดใดในอาณาจักรนี้!!!” โพนี่หนุ่มหันกลับมามองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสายตามุ่งมั่น เขาเลิกลูบหัวเจ้าคางคาวแหละดูเหมือน มันจะรู้ว่าเจ้านายมันต้องการให้มันทำอะไรมันหันไปมองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยท่าทางประสงร้าย

“....”

“ผมว่าเราเลิกพูดไรสาระแล้วกลับมาสู้กันต่อเถอะ....ครับ!!” เจ้าคางคาวพุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คโดยโพนี่หนุ่มไม่ต้องเสียเวลาสั่ง มันพุ่งไปที่คอของแอปเปิ้ลแจ็คครางนี้มันเพิ่มความเร็วขึ้นจนสายตาของโพนี่ธรรมดามองไม่เห็น โพนี่หนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะเพราะเชื่อว่าต่อให้เป็นเธอก็หลบความเร็วขนาดที่นั้นไม่พ้นหรอ!!

หมับ!!

“กะ..กะ..โกหกน่า 0-0;;;” โพนี่หนุ่มจ้องสิที่เห็นอยู่ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง แอปเปิ้ลแจ็คจับเจ้าคางคาวที่พุ่งเข้ามาด้วยความเกินสายตาธรรมดาจะมองทันด้วยมือเปล่า!! แถมไม่บาดแผลใดๆเลยด้วย!! โพนี่หนุ่มไม่ได้สนใจว่ามือเธอจะมีแผลไหมที่เขาอย่างรู้คือ....เธอยกมือขึ้นมาจับมันตอนไหน!!

“ตอนแรกฉันว่าจะปล่อยนายไปเหมือนพวกเพื่อนของนายอยู่หรอนะ” แอปเปิ้ลแจ็คยังคงก้มหน้าต่อไปไม่ยอมมองหน้าของโพนี่หนุ่มเธอค่อยๆบีบเจ้าคางคาวทีละนิดๆ มันส่งเสียงร้องอย่างน่ารำคาญและพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

“แต่เพื่อความสงบสุขของชาวเอเควสเทีย ฉัน-จะกำ-จัด-นาย-ซะ!!=*=!!”   แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มด้วยใบหน้าและสายตาจริงจัง  เปรี่ยง!!  เธอใช้มือข้างที่จับเจ้าคางคาวกระแทกพื้นอย่างแรงจนเกิดรอยร้าวเพื่อแสดงว่าที่เธอพูดไปเมื่อกี้เธอเอาจริง!!

“เฮือก!” โพนี่หนุ่มเห็นสายตาและสิ่งที่เธอทำกับเจ้าคางคาวแล้วก็เสียวสันหลังขึ้นมาเขาเดินถอยไปสองก้าวด้วยท่าทางสั่นๆ

“ให้ช่วยไหม?” ตัวหนึ่งในสามเห็นท่าทางของโพนี่หนุ่มก็รู้แล้วว่าเขากลัวมันทำท่าจะหยิบอาวุตและเดินออกมาจากกลุ่ม โพนี่หนุ่มหันมามองหมอนั้นด้วยสายตาไม่พอใจ

“ไม่ต้อง!! แค่นี้ฉันจัดการเองได้!!” หมอนั้นลังเลสักพักแล้วเอามือออกจากผ้าคลุมแล้วเดินถอยกลับไปที่เดิม โพนี่หันกลับมาแอปเปิ้ลแจ็คแล้วหยิบเมจิกบอลลูกต่อไป คราวนี่เขาหยิบขนาดเล็กสีม่วงมีลวดลายรูปไฮดราห้าหัว เพ้ง!! โพนี่หนุ่มปาลงพื้นอย่างไม่รอช้า จากนั้นก็เหมือนกับเจ้าคางคาวแต่คราวนี้มันมีตาและมีผิวหนังเหมือนไฮดราตัวจริง!!

“ฆ่ายัยนั้นซะ!!” โพนี่หนุ่มไม่มีท่าทางสุภาพอีกแล้วเขาชี้นิ้วไปทางแอปเปิ้ลแจ็ค ไฮดราวิ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คตามคำสั่งของเจ้านาย แอปเปิ้ลแจ็คยืนมองเข้าไฮดราด้วยท่าทางเฉยๆไม่มีท่าทางตกใจหรือหวาดกลัวเมื่อตอนที่เจออีกตัวหนึ่ง*เลยสักนิด มันมายืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยท่าทางมั่นใจมันแล้วมันทั้งหน้าหัวต่างอ้าปากแล้วก็พุ่งเข้าหาเพื่อจะเขมือบเธอ!!

[ในซีซั่น 1 ตอนที่15 by ไรเตอร์]

แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดหลบไปทางซ้ายหัวของไฮดรากระแทกพื้นอย่างแรงมันยกขึ้นเซไปเซมาเหมือนคนเมา เธอเหล่มองมันด้วยท่าทางสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันสะบัดหัวไปมาไล่ความมึนงงออกแล้วพอมันหายมึนมันก็เหวี่ยงหางใส่เธอ แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดหลับหางของไฮดราจากนั้นพอหางของมันอยู่ใต้ตัวเธอ เธอทิ้งน้ำหนังตัวแล้วกระทืบเท้าลงที่หางของมันอย่างจัง

“แฮ่*!!!” ไฮดราคำรามออกมาอย่างเจ็บมันมองแอปเปิ้ลแจ็คที่ยังยืนอยู่บนหางของมันอย่างโมโห แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มล้อเลียงใส่มันจากนั้นเธอยกขาข้างหนึ่งแล้วเหยีบหางมันซ้ำอีกครั้งแต่ครั้งเธอเหยีบเบาๆแถมขยี้ให้ด้วยเพื่อเป็นการท้าทายเจ้าของหาง ไฮดราเห็นท่าทางเธอแล้วมันยิ่งโมโหขึ้นไปอีกหัวของมันพุ่งเพื่อจะเขมือบเธอครั้ง แต่มันทำอย่างนั้นก็เข้าแผนเธอพอดี แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดถอยหลังลงพื้นในพอดีกับที่ไฮดรากัดหางตัวเอง

[ผมไม่รู้ว่าไฮดราควรใช้เสียงร้องแบบไหนถ้าท่านผู้อ่านท่านใด มีเสียงที่เหมาะกับไฮดรามากกว่าก็กรุณาคอมเม้นต์มาให้หน่อยนะครับ ผมจะแก้ให้ by ไรเตอร์]

“แฮ่!!!!!!!”

“ยังช้าและซื่อบื้อเหมือนเดิมเลยนา~ ไฮดราเนี่ย” แอปเปิ้ลแจ็คมองไฮดราอย่างสะใจเพราะเธอได้เอาคืนจากคราวนั้นถึงแม้เจ้านี้จะไม่ใช้ตัวที่วิ่งไล่เธอตัวนั้นก็เถอะ เธอเอียงคอมองโพนี่หนุ่มที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาโมโหและกินเลือดกินเนื้อ

“มัวทำอะไรอยู่!!! รีบจัดการเธอสิ!!!”

“แฮ่!!!!!!” ไฮดราหายเจ็บหางแล้วมันก็พุ่งเข้าเธอเหมือนเดิม แอปเปิ้ลแจ็คส่ายหัวอย่างอนาถใจกับความซื่อบื้อและไม่รู้จักเรียนรู้ของมัน เธอกำลังจะกระโดดหลบ หมับ!! แต่เธอต้องชะงักเพราะจู่ๆมีบางอย่างหรืออะไรไม่รู้มาจับขาทั้งสี่ของเธอไว้แถมยังรัดขาเธอจนแน่นซะด้วย แอปเปิ้ลแจ็คก้มหน้ามองขาตัวเองสิ่งที่จับขาของเธอไว้คือ....มือเล็กๆสีม่วง!?

“มาจากไหนเนี่ย!?” แอปเปิ้ลแจ็คมองมือเล็กๆนั้นด้วยความสงใสแต่เธอก็สงใสได้ไม่นาน เปรี่ยง!! แอปเปิ้ลแจ็คถูกหัวของไฮดราหัวหนึ่งชนเข้าอย่างจังมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับตกลงมาจาก Cloudsdale  เธอกระเด็นลอยไปชนประตูโรงนาเข้าอย่างจังจากนั้นก็มีเสียงดัง โครม!! ดังออกมาจากข้างในโรงนา

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เป็นไงละ!!” โพนี่หนุ่มมองไปที่โรงนาด้วยความสะใจ ไฮดราเห็นว่าแอปเปิ้ลแจ็คไม่เดินออกมามันก็เดินกลับมาหาเจ้านายของมันด้วยท่าทางภูมิใจและมันหวังว่าโพนี่หนุ่มจะชมมันที่สามารถกำจัดศัตรูได้ ไฮดราก้มหัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกับโพนี่หนุ่มเขายกมือลูบหัวมันทุกหัวอย่างชื่นชน

“ทำได้ดีมากๆ ^-^” โพนี่หนุ่มยิ้มอย่างมีความสุขปนสะใจ ไฮดราเคลิ้มไปกับการลูบหัวจนหางของมันเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นมือเล็กๆที่จับขาของแอปเปิ้ลแจ็คไว้  ไฮดราตัวนี้ถูกดัดแปลงจนสามารถเปลี่ยงหางให้กลายเป็นมือถึงแม้จะไดแค่สี่มือก็เถอะ

“เราไปรับรางวัลกันดีกว่า” โพนี่หนุ่มหันหลังไปตะโกนบอกพวกโพนี่นักฆ่าทั้งสามพวกนั้นพยักหน้าแล้วก็เดินกลับไปโดยไม่รอเขาแต่โพนี่หนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาเดินตามพวกนั้นไปทำท่าทางเหมือนผู้ชนะ ครืด~ แต่โพนี่หนุ่มต้องหยุดชะงักเพราะได้ยินเสียงลากไม้ดังมาจากข้างในโรงนา เขาหันกลับแล้วตาโตอย่างกับเห็นผีหลอก แอปเปิ้ลแจ็คเดินออกมาจากข้างในโรงนาอย่างมึนๆจนเกือบล้ม เธอแทบไม่อาการบาดเจ็บอะไรยกเว้นที่หัวเธอที่เลือดไหลและแขนที่ห้อยแต่งข้างหนึ่ง!!

“ยะ...ยัยนั้นเป็นตัวอะไรกันเนี่ย!!!” โพนี่หนุ่มเห็นสภาพของแอปเปิ้ลแจ็คแล้วเขาไม่อย่างจะเชื่อว่าเธอยังจะลุกขึ้นมาได้อีก เขาก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัวเธอ

“ให้ตายสิ! แขนหักอีกแล้วเหรอ ต้องไปให้ทไวไลท์รักษาให้ซะแล้วสิ” แอปเปิ้ลแจ็คมองแขนตัวเองอย่างเบื่อๆเพราะนี่เป็นครั้งที่สามสิบห้าที่เธอแขนหัก  เธอเลิกสนใจแขนตัวเองแล้วหันไปมองโพนี่หนุ่มกับไฮดราด้วยสายตาจริงจัง

“ทำได้แสบมากนะ คราวนี้ฉันจะเอาจริงบ้างละ!!” แอปเปิ้ลแจ็คยกมือขึ้นข้างปกติขึ้นเหนือหัว ปิ้ง จากนั้นก็มีแสงสีส้มส่องประกายขึ้นบนฟ้า ฟิ้ว~แล้วพุ่งลงมาจากฟ้าลงมาที่มือเธอ แว้ว!! จากนั้นก็เกิดแสงสีส้มสว่างขึ้นมารอบๆตัวแอปเปิ้ลแจ็คไม่ใช้แค่ที่เธอเท่านั้นยังมีแสงสีแดงสว่างอยู่บนฟ้าห่างจากไร่ไปไม่ไกลมากนัก,แสงสีม่วงสว่างมาจากทางCarousel Boutique และแสวสีฟ้าสว่างมาจากทางร้านSugarcube Cornerของมิสซิสคัพเค้กและมิสเตอร์แครอทเค้ก โพนี่หนุ่มตาโตมองแสงสว่างสีส้มตรงหน้าด้วยความรู้สึกตกใจและสับสน

“พะ....พะ...พวกเธอเป็นใครกันแน่!!!”

“อ้าว!? ไม่รู้จักพวกฉันอหรอเหรอ?” แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มผ่านแสงเชิงถามโพนี่หนุ่มส่ายหน้ารั้วๆแบบไม่รู้ แอปเปิ้ลแจ็คถึงกับทำหน้าเหวอกับคำตอบของโพนี่หนุ่ม

“นะ...นี้นายมาฆ่าพวกฉันโดยไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพวกฉันเลยงั้นเหรอ?!”

“เออ...ก็ผมเห็นว่าพวกเธอเป็นแค่โพนี่ที่สวยกับน่ารักธรรมดาและเห็นว่าบางคนมีทักษะต่อสู้ธรรมดาก็เลยเห็นว่ามันเป็นงานง่ายๆที่จะฆ่าพวกเธอก็เลยอ่านแค่ชื่อและทักษะการต่อสู้นอกนั้นไม่ได้อ่านเรื่องพวกเธอเลยซะนิด ^-^;;;;”  โพนี่หนุ่มยกมือลูบหลังตัวพร้อมกับยิ้มแหะๆ แอปเปิ้ลแจ็คส่ายหน้าอย่างอนาถใจกับคำตอบของโพนี่หนุ่ม

‘นี้ยังมีโพนี่ที่ยังไม่รู้จักพวกเราเหลืออยู่ในเอเควสเทียอีกเหรอเนี่ย!?’ แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มอย่างอนาถใจสุดๆแล้วก้มหน้าคิดบางอย่าง โพนี่หนุ่มเห็นแอปเปิ้ลแจ็คหน้าเขาใช้โอกาศนี้ค่อยๆถอยหนีช้าๆ

“งั้นฉันจะบอกให้ว่าฉันเป็นใคร” แอปเปิ้ลแจ็คเงยหน้าขึ้นมาพอดีกับที่โพนี่หนุ่มหันหลังแล้ววิ่งแบบ่คิดชีวิต แสงสีส้มในมือของแอปเปิ้ลแจ็คค่อยๆสว่างน้อยลงจนเห็นถุงมือเหล็กแบบคาวบอยที่หลังมือของถุงมือมีผลึกคริสตัลรูปแอปเปิ้ลมีสีส้มทั้งหมดเป็นลูกและมีสีเขียวเป็นใบ มันคือหนึ่งในผลึกธาตุแห่งความปรองดอง  ผลึกแห่งความซื่อสัตย์  (Crystals of Honesty) แอปเปิ้ลแจ็คมองหลังโพนี่หนุ่มที่กำลังวิ่งไปที่เมืองอย่างใจเย็นเธอยืดแขนตรงเพื่อเล็งเป้าจากนั้นเธอดึงแขนกลับมาแล้วตั้งง้างค้างไว้

“จำไว้ด้วยละว่าฉันคือหนึ่งในตัวแทนธาตุแห่งความปรองดอง เป็นตัวแทนธาตุแห่งความซื่อสัตย์  ” แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มมุมปากจากนั้นหมัดของเธอก็มีแสงขึ้นมารวมกันจนกลายเป็นรูปหอกแหลมสีส้ม

“Spear of Honesty!!! (หอกแห่งความซื่อสัตย์)”  แอปเปิ้ลแจ็คปล่อยหมัดออกไปหอกแสงก็พุ่งไปตามแรงหมัดด้วยความเร็วแสง โพนี่หนุ่มหันมาเห็นว่าหอกมาทางเขา เขาหันไปเจ้าไฮดราที่วิ่งตามเขามาตั้งแต่เมื่อกี้

“กันไว้!! อย่าให้ไอ้หอกแสงนั้นตามฉันมาได้!!” โพนี่หนุ่มเพิ่มความเร็วขึ้น ไฮดรากำลังจะหันหยุดหอกแต่ยังไม่ทันไรก็ถูกหอกเสียบหลังทะลุออกท้องโดยความเร็วในการพุ่งไม่ลดลงเลยสักนิด โพนี่หนุ่มเห็นสภาพของไฮดราแล้วก็ผวาด้วยความกลัววิ่งออกนอกเมืองไปโดยที่หอกยังคงตามไล่เลิก

“ไม่ว่านายจะไปไหนหรือซ่อนอยู่ที่ไหนก็ตาม หอกแห่งความซื่อสัตย์ก็จะตามนายไปทุกทีทุกเวลาจนกว่านายจะตายแล้วนายก็จะไม่มีวันสร้างเมจิกบอลหรืออาวุตสังหารอะไรทั้งนั้นได้อีก นั้นคือบทลงโทษที่สาสมกับนาย” แอปเปิ้ลแจ็คมองทิศทางที่โพนี่หนุ่มหนีไปด้วยสายตาจริงจังเย็นชา หยิบนาฬิกาออกมาจากหมวดเธอจ้องมันแล้วปรากฏตอนนี้มีนเลยมาสามนาทีแล้ว

“ตายละ!! ไปกินมื้อเย็นสายแล้วเรา!!” แอปเปิ้ลแจ็คเก็บนาฬิกาแล้วทำท่าจะวิ่ง โอ๊ย!!! แต่เธอต้องร้องเสียงหลงเพราะเธอดังเอาแขนข้างที่หักลงพื้นอย่างลืมตัว

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขาฉ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!! T0T!!!!!!” แอปเปิ้ลแจ็คนอนกลิ้มไปกลิ้มมาบนพื้นอย่างเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาเล็ด เพ้ง แต่จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างแตกดังมาจากข้างในหมวกของเธอ แอปเปิ้ลแจ็คหยุดกลิ้มแล้วหยิบสิ่งที่แตกออหมาจากหมวก สิ่งที่แตกคือผลึกแห่งความซื่อสัตย์แตกออกเป็นสองซีก แอปเปิ้ลแจ็คเห็นแล้วเธอแทบจะไม่แสดงอาการร้อนรนหรือโวยวายเลยสักนิด

"พังอีกแล้วเหรอ? เฮ้ย ต้องให้ทไวไลท์สร้างให้ใหม่อีกแล้วสิเรา" แอปเปิ้ลแจ็คเก็บผลึกแห่งความซื่อสัตย์เข้าหมวก สาเหตุที่เธอแทบจะไม่ร้อนรนหรืออะไรเลยเพราะผลึกแห่งความซื่อสัตย์ที่เธอถืออยู่นั้นมันเป็นของปลอมที่ทไวไลท์สร้างขึ้นเพื่อชดเชยของแท้ มันมีพลังเกือบเท่าของจริงแต่หน้าเสียดายที่มันพังง่ายเกินไป ส่วนของจริงตอนนี้กลับไปอยู่กับต้นไม้แห่งความปรองดองแล้ว*

[ในซี่ซัน 4 ตอนที่ 2 by ไรเตอร์]

"ว่าแต่เราจะอธิบายเรื่องแขนยังไงให้คุณยายฟังละเนื่ย =-=;;"