MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

"เอ่อ..."

เมื่อฉันกำลังพูดอะไรบางอย่างก็มีคุณน้าเจ้าของโรงแรมมาขัดจังหวะ

"ขอเวลาซักนิดนึงนะคะ นักศึกษาและอาจารย์ ขอแนะนำลูกสาวชื่อ 'ฮิเมะ' จากนี้จะเข้าไปเรียน

มหาลัยกับเด็กๆนะคะ ฝากฮิเมะด้วยนะคะทุกคน^^" เมื่อฉันกำลังพูดอะไรบางอย่างก็มีคุณน้า

เจ้าของโรงแรมมาขัดจังหวะ พอคุณน้าเจ้าของโรงแรมพูดเสร็จก็มีเสียงเป่าปากกันอย่างดีใจ ฉัน

เลยหันไปดู ผู้หญิงที่ชื่อ 'ฮิเมะ' ว้าว!! น่ารักจังเลย ผมเธอเป็นสีม่วง เป็นลอนน่ารัก ตาสีม่วงเป็น

ประกายสดใส หน้าตาไร้สิวฝ้าเหมือนรักษามาอย่างดี เดี๋ยวฉันจะไปทักทายเธอซักหน่อยหลัง

ทานข้าวเสร็จ ฉันจ้องเธอซักพักฮิเมะจังก็วิ่งไปที่โต๊ะของซากุระจังและอาจารย์เรียวตะนั่งอยู่

เอ๊ะ!!จะมีอะไรรึเปล่านะ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

ฉันละสายตาจากโต๊ะของซากุระจังและอาจารย์เรียวตะแล้วหันมาจ้องทั้งสองคนที่บรรยากาศไม่

ต่างจากเมื่อกี้เลย เมื่อไหร่จะคุยกันนะ...

"ฉันอิ่มแล้วนะพวกเธอกินกันไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา" ฉันพูดพร้อมกับหยิบจานข้าวตัวเองขึ้นมา

"อิ่มแล้วหรอแล้วเธอจะไปไหนน่ะ" ยูโตะคุงและอชิตะคุงที่เงียบมานานเอ่ยปากพร้อมกันอย่างไม่

มีการนัดหมาย

"น่า..กินไปก่อนเถอะชั้นรู้ว่าพวกนายยังไม่อิ่มเดี๋ยวฉันไปทำธุระแปปนึงรอตรงหาดทรายกันนะ

เดี๋ยวมา^^"ฉันเลยยิ้มให้พร้อมกับวิ่งเอาจานไปเก็บแล้วเดินตรงไปยังร้านขายขนมน่ารักๆ

เอ...จะให้ขนมอะไรที่ทำให้สองคนนั้นยอมคุยกันน้า อ้อ!!!รู้แล้วล่ะ ฉันหยิบบางอย่างขึ้นมา3ชิ้น

ก่อนที่จะตรงไปจ่ายเงิน

"106.58(30บาท)ค่ะ" ฉันหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจ่ายเงินให้พี่พนักงาน

"どうもありがとう　ございます。(ขอบคุณมากค่ะ)" เสียงพี่พนักงานลอดเข้ามาในหูก่อนที่ฉัน

จะเดินออกไปจากร้านฉันเลยหันกลับไปยิ้มให้พี่พนักงานแล้วเดินตรงไปที่ชายหาดแล้วก็เจอกับ

ทั้งสองคนที่ไม่คุยกันเหมือนเดิมแถมยืนห่างกันอีกฉันเลยรีบเร่งฝีเท้าตรงไปที่ทั้งสองคนยืนอยู่ทำ

ให้ยูโตะคุงที่ยืนอยู่ฝั่งซ้ายหันมาเห็นฉันก่อนที่อชิตะคุงหันมองตาม

"ไปไหนมาหรอยูมะจัง" ยูโตะคุงเดินเข้ามาถามฉัน

"นี่ถุงอะไรหรอยูมะจัง?" อชิตะคุงเหลือบไปเห็นถุงที่ฉันถือมาพร้อมกับเดินมาประกบฉัน

"อ้อ!!ฉันมีอะไรจะให้พวกนายน่ะ เอาไปสิคนละอันนะ^^" ฉํนหยิบ'อมยิ้ม'สีสดใสออกมาจากถุง

แล้วยื่นให้ทั้งสองคน

"แล้วอีกอันของใครหรอยูมะจัง" อชิตะคุงรับอมยิ้มจากมือฉันแล้วถามอมยิ้มอีกชิ้นในถุง

"ของฉันเองแหละ ฮิฮิ^0^" ฉันหัวเราะเหมือนเด็กน้อยแล้วหยิบอมยิ้มสีชมพูสดใสออกมาแกะ

ฟิ้ว!!

ลมพัดที่กระทบหน้าฉันทำให้ผมฉันพัดมาโดนปากฉัน ฉันเลยใช้มือข้างที่ไม่ได้ถืออมยิ้ม จับผมทัดหูตัวเองจะได้ไม่ปลิวแต่ด้วยความใหญ่ของอมยิ้มและลมที่พัดแรงทำให้มืออีกข้างที่ถืออมยิ้มของฉันหลุดมือ ตกบนหาดทรายและโดนน้ำทะเลพัดเรียบร้อย

"ฮือออ อมยิ้มของฉันมันตกไปแล้วอะT0T" ฉันถึงน้ำตาร่วงออกมาหลายหยดทำให้ทั้งสองคนที่

กำลังเอร็ดอร่อยกับอมยิ้มถึงกับหันมามองฉันแล้วเดินมาปลอบฉัน

"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะยูมะจัง" ยูโตะคุงดึงฉันให้ไปซบกับอกแล้วลูบหัวเบาๆเหมือนปลอบเด็ก

"ไม่เป็นไรนะ..กินของฉันก็ได้นะฉันยังไม่ได้กินเลย" อชิตะคุงยื่นอมยิ้มของเขาให้ฉัน

"ขอบคุณนะ...แต่นายไม่อยากกินหรอ" ฉันรับอมยิ้มจากมือของอชิตะคุงแล้วก็ถามเขา

"ไม่เชิงไม่อยากกินหรอแต่ฉันเห็นยูมะจังอยากกินฉันเลยให้" เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน

...คำตอบของเขาทำให้ฉันก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง เงินฉันก็หมดแล้วคงไม่ได้ไปซื้ออันใหม่แน่

เลยแล้วความคิดบางอย่างก็เข้ามาฉันเลยเงยหน้ามองอชิตะคุงที่มองหน้าฉันอย่างสงสัย

"งั้น...กินด้วยกันไหม? กินคนละข้างละกัน..." คำตอบของฉันทำให้ทั้งยูโตะคุงและอชิตะคุงอึ้ง

จนพูดไม่ออกเลยทีเดียว....

จบแย้วววว ตอนที่12. อู้มานานอีกแล้ว เนื่องจากคอมเสีย(เอาไปซ่อมเป็นเดือน)+คิดตอนนี้ไม่

ออกพอคิดได้ก็รีบพุ่งมาที่คอมเลย คงไม่โกรธกันนะค้าเจอกันตอนต่อไปน้าาา

.

.

ทำไมคอมเมนต์น้อยกว่าคนอ่านอีกง่ะคอมเมนต์หน่อยก็ได้นะคะได้โปรด จะได้มีกำลังใจ

เขียนตอนต่อไปค่ะ