My love ก็นายไม่ใช่เหรอที่ขโมยหัวใจฉันไป!

 "เป็นไงบ้างนึกออกรึยังล่ะ^^"เขาพูดพร้อมกันส่งยิ้มกวนประสาทมาให้ฉัน

 "เอ่อ..มั้ง"ฉันตอบเขาไป

 "ตอบแบบแน่ใจหน่อยสิ^^"ถ้าตอบแบบแน่ใจไป คนที่เสียหน้าอ่ะ คือฉัน!! ไม่ใช่นายนิ- -*

 "- -;;"

 "ฉันจะไปหายูกะด้านล่างนะ^^;"เวลานี้ฉันไม่อยู่ให้เขาแกล้งฉันหรอก!!

หมับ!

   T^T แงงง ฉันเกือบหนีเขาพ้นแล้ว ถ้าเขาไม่คว้าแขนฉันไว้ก่อน

 "เดียวสิ! อยู่ดูวิวบนนี้ด้วยกันก่อนสิ^^"อยู่ให้นายแกล้งฉันเรอะ!!

 "แต่ฉันจะไปหาเซมี!! แล้วก็ปล่อยแขนฉันด้วย!"เสียงแข็งไว้ก่อนลูก

หมับ!

 "กรี๊ดดด!"ฉันร้องเสียงหลง เพราะเขาปล่อยแขนฉัน แต่เขามากอดเอวฉันจากด้านหลังแทนนี้สิ!

 "ตกใจ อะไรมากหะ^^"

 "ฮืออ ปล่อยฉันเถอะT^T นะๆ"ฉันพยายามอ้อนเขา แต่ไม่ได้ผล

 "ถ้าฉันจะปล่อย แล้วจะกอดเธอทำไมล่ะ^^"เขาพูดพลางเอาคางมาวางไว้บนไหล่ฉัน>//<

 "ปล่อยฉันยูตะ!"

 "ไม่ปล่อย!^^"

จุ๊บ!

 "ยูตะ!"ไอบ้าา! กอดแค่นี้ก็มากไปแล้วนะ ยังมาหอมแก้มฉันอีก!

 "ทำไมหรออ?"ไม่ต้องมาตีหน้ามึน โว้ยยยย!! - -;;

 "นายหอมแก้มฉัน ทำไม!"

 "ทำไมหรอ หรืออยากให้ทำมากกว่านั้น^^"ไม่ใช่! โว้ยย

 "มะ.."

   สิ่งที่ฉันกำลังจะพูดออกไป ฉันกลับต้องกลืนมันไปแทนเพราะเขาพลิกตัวฉันแล้วหันหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากจน...ริมฝีปากเราแตะกัน ยูตะจูบฉัน!! เขาจูบฉันแบบคนที่ไม่ได้เจอกันมานานมาก คล้ายคิดถึง และรอคอยมานานมาก เป็นสัมผัสที่อ่อนโยนและเขาก็ค่อยๆกดริมฝีปากลงมา เป็นเบาสลับกับหนัก และมันก็เริ่มร้อนแรงขึ้น เมื่อเขากอดฉันให้แน่นขึ้น ให้ฉันเข้าใกล้เขามากกว่านี้ คล้ายกับว่าต้องการเก็บความหวานจากปากฉัน เขาจูบฉันแบบนานมากก และเขาก็ปล่อยฉัน เมื่อเห็นฉันหายใจไม่เป็นจังหวะแล้ว

 "ปากเธอนี้หวานจริงๆน้าาา"

 "ไอบ้าาา! หุบปากนายไปเลยนะ!"ฉันพูดพลางเอามือทุบตีตรงหน้าอกเขา

 "ก็ปากเธอมันหน้าจูบจริงๆนี้^^"กรี๊ดดดด ไอบ้า!

 "ยูตะ! เซมี!"แต่แล้วก็มีคนๆหนึ่งเรียกชื่อพวกเราขึ้นมา เป็นคนที่พวกเราไม่นึกถึงเธอเลย ว่าถ้าเธอมาเห็นภาพเมื่อกี้เธอจะเป็นยังไง

 "มีอะไรหรอ มิโกะ^^"ฉันหันไปเรียกเธอ แล้วยิ้มให้

 "พวกเราไม่เห็นเซมีกับยูตะอยู่ในงาน ก็เลยเป็นห่วงนะ เลยมาตาม^^"เธอยิ้มหวานให้ ทำเอาฉันรู้สึกเลยT^T

 "ขอโทษนะที่หายมา พอดีฉันอยากออกมารับลมนะ ยูตะเลยมาเป็นเพื่อน เนอะยูตะ!"ฉันถามคนข้างๆที่เอาแต่ยืนเงียบ

 "อืม"

 "งั้นก็กลับเข้างานเถอะ เดียวคนอื่นจะเป็นห่วง^^"

 "จ๊ะ^^"ฉันพูดพลางเดินไปจูงมือเธอให้เดินไปด้วยกัน แล้วยูตะก็เดินตามหลังเรามา

   เรื่องของฉันกับยูตะน่ะไม่มีทางเป็นไปได้หรอก หยุดสิ่งที่คิดแล้วกลับมาในโลกแห่งความจริงซะ! เซมี! สงสารคนที่อยู่ข้างๆเธอตอนนี้ด้วยว่าเธอจะเจ็บมากไหม? ฉันขอโทษนะมิโกะ

ทุกคนช่วยวิจารณ์กันเยอะๆนะ และก็ช่วยโหวตกันหน่อยยน่าาา