My love ก็นายไม่ใช่เหรอที่ขโมยหัวใจฉันไป!

อ่ะ! นั่นไงห้อง2 แต่ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไป

ตุบ!

 "ว้ายยย!!"ก็มีใครไม่รู้เดินมาชนฉันจนล้มลงไปนั่งกับพื้น แถมยังมีหนังสือตกลงมาตามอีกต่างหาก แถมเธอยังเอาแต่ร้องทั้งที่คนที่น่าจะร้องคือ ฉัน!- -;; แทนที่จะมาช่วยดันแหกปากร้อง ขอบคุณค่ะ!!

 "นี่ เธอช่วยดึงฉันขึ้นไปหน่อย- -;"

 "เอ่อ..ค่ะ"

   แต่ใครจะรู้ล่ะว่ายัยนี่หน้าตาสวยมาก(เมื่อกี้ไม่ทันมอง)เธอมีดวงตากลมโตสวย สวย น่ารัก ผิวขาว ผมยาวเป็นลอนสีทอง ทำให้ฉันล่ะ แสบตากับออร่าเธอจริงๆ ฉันว่านะต่อให้ไฟดับทุกคนก็ยังมองเห็นเธอ ยัยนี่เป็นนางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์หรือไงเนื่ย!-o-

 "เอ่อ..ฉันขอโทษนะที่เดินมาชนเธอ พอดีหนังสือมันบังเลยมองไม่ค่อยเห็นนะ งั้นไงก็ขอโทษจริงนะ^^;"เธอขอโทษฉันหลายครั้งจนนับไม่ได้ ใครที่ยังโกรธอยู่ก็ถือว่าใจแข็งมากเลยล่ะ

 "ไม่เป็นไรหรอก"หลังจากที่เธอขอโทษฉันเสร็จ เธอก็ก้มลงไปเก็นหนังสือที่ตกอยู่บนพื้น ถ้าฉันไม่ช่วยฉันคงไรน้ำใจมากเลยสินะTT

 "มา เดียวฉันช่วย"เธอจึงหันมายิ้มให้ฉันแทนคำขอบคุณ

หลังจากที่ช่วยเธอเสร็จ..ฉันก็กะว่าจะเดินไปหาพี่ชายยูกะซังต่อแต่..

 "โอ๊ย! เจ็บข้อเท้าจัง สงสัยเพราะหนังสือตกใส่เมื่อกี้แน่เลย"ฉันก็เลยค่อยๆเดินไปและก็ไปพบผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินออกมาพอดี เอาไงดี ถามก่อนและถ้าไม่รู้จังค่อยโทรถามยูกะซังก็ได้

 "เอ่อ..ขอโทษนะค่ะ รู้จักพี่ชายของ มิสากิ ยูกะ ปี3 โรงเรียน มานามิไหมค่ะ^^;"เธอทำหน้าคิดอยู่สักพักก่อนตอบ

 "อ๋อ..มิสากิซังนะหรอ รู้จักสิ เดียวเราเรียกให้^^"โชคดีจริงๆที่เธอรู้จัก

 "ฮาเซงะวะคุง เพื่อนของมิสากิซังมาหานะ"หลังที่เธอเรียกเสร็จเธอก็เดินออกมาหาฉัน"รอแปบหนึ่งนะ^^"

 "ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ^^"

 "ไม่เป็นไรจ๊ะ งั้นเราขอตัวก่อนนะ"แล้วเธอก็เดินออกไป