Love The Blood รักนี้ด้วยเลือด (18+)

"มันเกิดอะไรขึ้นนักเรียน!" คุณครูเห็นหมีวิ่งเข้ามาในห้องทันที

"ทั้งสองคนเขาทะเลาะกันค่ะครู.." แนนนี่ตอบ

"ทะเลาะกันอีท่าไหนเนี่ย? เร็วเรียกรถพยาบาลเร็ว!"

'วืดดดด'

จากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...

เช้าวันต่อมา..

ฉันตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวโล่งแจ้งและเงียบสงัด..

"ที่นี่ที่ไหนเนีย?" ฉันบ่นออกมา

"สยามพาราก้อนมั้ง! แหม่แกเป็นลมเกือบจะตายพอๆกับนังแซนแล้วนะ!" 

"อ้อหรอ?.." ฉันรู้สึกงุนงงแปลกๆ

"แกจะไม่ไปดูนังแซนหน่อยหรอ? แกทำมันเกือบตายเลยนะ" แซนพูด

"ฉันก็อยากไปอยู่หรอกแต่แกคิดดูนะมันปล่อยคลิปฉันออกไปขนาดนั้นฉันคงเสียหายไม่ต่างจากมันหรอก.."

"แต่มันเกือบตายเลยนะ.."

"แนน..นังแซนน่ะฉันยังเห็นความเป็นเพื่อนมันอยู่นะฉันรู้มาตลอดว่ามันหวังอะไรจากฉันแต่ฉันก็ยังที่จะคบมันจนในที่สุดฉันก็ตัดขาดความเป็นเพื่อนเพื่อให้มันสำนึกบ้างแต่แกดูมันสิว่ามันทำอะไรบ้าง?"

"อือ..ค่อยคุยแล้วกันฉันต้องไปเรียนต่อละ" 

พูดจบนังแนนก็เก็บข้าวเก็บของและก็ออกไปทันที

แล้วนังแซนจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย?

ฉันจะไปคิดถึงมันทำไมกัน?

"ตึกๆๆ"

ฉันออกมาจากห้องของฉันและตามหานังแซน

"งื้ออออตะเองอ่ะ!" เสียงแซนนี่

"ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่มีใครรูว่าเราอยู่ในนี้สักกะหน่อย.." เอเสียงผู้ชายนี่คุ้นๆแหะ

ฉันตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปทันที

"แซนเป็นไงมั่งฉันขอโท...."

"......."

"......."

ในห้องเงียบสงัดในทันทีภาพตรงหน้าของฉันคือป๊อปกำลังกอดกับแซน..

"ปูเป้ฟังผะ..."

"เพี๊ยย!!" 

"ฟังนะ! อย่ามาแตะตัวฉันไอ้แมงดาส่วนเธอ! แซนฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับเธออีกไม่ว่าจะเรื่องใดถ้าเธออยากได้อะไรก็เอาไปตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วตั้งแต่ฉันตัดขาดความเป็นเพื่อนกับเธอแซน! เธอรู้มั้ย? ว่าฉันเป็นห่วงเธอขนาดไหน? ดูเธอทำสิ! ฉันเพียงแค่อยากให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด!"

"........" แซนมองฉันนิ่งๆและรู้สึกว่าเธอซึมนิดหน่อย

"เรื่องนี้ฉันจะไม่โทษใครผิดทั้งนั้นแต่ขอให้เรื่องมันจบ!และเราไม่รู้จักกัน? โอเค๊?"

พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องไป

ฉันต้องทำอะไรสักอย่างนึงแล้ว...

โปรดติดตามตอนต่อไป..