สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

9.5

เขียนโดย acertam

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.58 น.

  20 ตอน
  28 วิจารณ์
  24.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มกราคม พ.ศ. 2558 11.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) อะไรเนี่ยย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

ผมมายืนรอไอ้พี่เบธบ้า คนนี้ตั้งนาน  ยืนรอแล้วก็รอ นั่งรอแล้วก็นั่ง นี่มัน จะห้าโมงเย็นแล้วนะ ฟ้าก็ยิ่งมืด เหมือนฝนจะตกเข้าทุกที นี่ผมต้องนอนรอเลยมั้ย (เอาสิ) ประชดนะเจ๊ 

 

 

"อะแฮ่มมม" เล่นเอาผมสะดุ้ง ถามจริงอะไรติดคอไอ้บ้านี่เนี่ยยยย

เล่นอะแฮ่มๆ ทุกวัน

 

"รอนานมั้ย" ถามเพื่อ อยากบอกว่านานมากกกกกก

 

 

"........" เงียบสิครับ กรูงอนโว้ยยยยยยยย

 

 

"วันนี้ กินติมกัน" ห่ะ อะไร เนี่ยยยย มันแกล้งผมรอ ที่ผมมารอเนี่ย เพราะเรื่องพี่กิจหรอกนะ

 

"......" ผมไม่พูดอะไรและเดินนำหน้าไปก่อน เขาจึงเดินตามมา

 

 

เราเดินมาถึงร้าน ไอศครีม แล้วครับ ผมจึงหยุดให้เขาเดินเขาไปก่อน พอเปิดประตูร้านเท่านั้นแหละ โอ่วววววว นี่หรือคน อุบบ คนหรือนี่ เยอะโหดดดด ไอ้นี่ก็เดินเข้าไปซะลึกเลย กลัวจุง

 

 

"นั่งๆ กินไร" 

 

 

"........"

 

 

"งอนหรอ"

 

 

"........"

 

 

 

"กรูเลี้ยงนะ"

 

 

 

"........" ชิใครสนล่ะ

 

 

"นิสัยเหมือนเด็ก" ห่ะมันว่าผมเด็กหรอออออ

 

 

"เด็กที่ไหน โตแล้วโว้ยยย ไม่กิน " เท่านั่นแหละ ไอ้พี่เบธบ้าถอนหายใจและสั่งไอศรีมากินคนเดียว ถามจริง ไม่หนาวบ้างอ่อ คนที่นี่ก็เยอะ อยากถามจริงอากาศแบบนี้ กินได้ไง

 

หรือร้านนี้เล่นของ  ผวาาาาาาาาาาา!!

 

 

"ป่ะ อิ่มแล้ว" แล้วก็ลุกไปไม่รอผม ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาา

 

 

"จะกลับยัง"

 

 

"กลับ" ผมบอกแล้วเดินไปอีกทางหนึ่งอย่างรวดเร็วเท่าทีจะทำได้ เดินได้ไม่นานก็ต้องหยุดเดิน เพราะมีมือมาดึงข้อมือผมไว้ซะก่อน

 

"เดี๋ยวจะรีบไปไหนเนี่ย" ไอ้พี่เบธถามขึ้น

 

"ก็กลับบ้านสิ" ผมตอบแบบฉุน นี่สมองเขา Error หรือไง

 

"อ่อ งั้นก็รีบไปสิ หยุดทำไม"

แล้วเขามาดึงผมไว้ทำไม 

 

ไอ้บ้านี่กวนประสาทชะมัด  ผมสะบัดมือแล้วก็เดินต่อ โดยมีไอ้บ้านี่เดินอยู่ข้างๆ ไอ้บ้านี่จะเดินเบาๆหน่อยไม่ได้รึไง ยังกับยักษ์

 

 

"นายตามผมมาทำไม กลับบ้านสิ"

 

 

"อ้าว ใครบอกว่าฉันเดินตามไอ้หน้าอ่อนอย่างนาย บ้านฉันอยู่ทางนี่" ห่ะ นี่อย่าบอกนะ ว่าบ้านไอ้บ้านี่อยู่ซอยเดียวกับผม 

 

ชัดเลย หลังใหญ่ๆ ตรงข้าม ชัดเลยยยยย เขาเข้าไปในบ้านนั้น โอ้โห้ นี่เป็นพรมลิขิต หรือ เวรกรรม (เวรล้วนๆ) 

 

 

"จ๊ะเอ๋" นี่เล่นผมสะดุ้งอีก ไอ้บ้าโด่งงงงงง

 

 

"ไปไหนมา บลูรู้ไบลูรู้ไหมเขารอบลูที่หน้าบ้านตั้งหลายชั่วโมง" ไอ้บ้าโด่ง มาเล่นอะไรตอนนี้ ผมจึงหันหลังไปมอง ไอ้พี่เบธไปยัง ชัดเลย เขาจ้องผมหน้านิ่ง และเดินเข้าไปในบ้านเขา

 

 

เม็ดอะไรว่ะ ใสๆ ผมเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า ชัดเลยยยยย

ฝนตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

 

 

 

 

ดีจ้า เจ๊ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร สลับตอนกันซะงั้น ต้องขอประธานโทษคนอ่านทุกท่าน วันที่ 30 เจ๊ไม่อยู่นะ ไปเมืองเลย ไปสอบราชภัฏเลย เอิ้กกกก สิไปฝากชีวิต เป็นครูเมืองเลย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา