Vampire love รักไม่รัก อย่ากั๊กเลย

ฉันรีบหันหลังไปมองตามต้นเสียงที่เอ่ยขึ้นมาฉันก็เรียกชื่อของเค้า

คามะ:ซ..ซาโตะ

ซาโตะทำน่างงเล็กน้อยเมื่อฉันเรียกชื่อเค้า

ซาโตะ:เธอรู้ชื่อฉันได้ยังไง หรือว่าเธอคือ..

ซาโตะมองข้อมือฉันเล็กน้อยแต่ฉันกลับปิดข้อมือไว้ซาโตะจึงจับข้อแขนของฉันขึ้นมาอย่างแรงจนฉันต้องร้องออกมา

คามะ:อ..โอ้ย

คาช่า:ปล่อยมือคามะสิไอ้บ้านี่

คาตะ:เธอนะเงียบไปเลยแล้วตามฉันมา

คาตะฉุดกระชากลากแขนคาช่าเข้าห้องคาช่าพยายามดิ้นรนเท่าไรแต่ก็ไม่เป็นผลยิ่งทำให้คาตะได้ใจมากกว่า

ซาโตะ:เธอคือ..คามะสินะ เด็กสาวนิสัยปริศนาที่ใครๆก็หลงรักแม้กระทั่งพวกที่ไม่ใช่มนุษย์

คามะ:แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตฉันแต่ไม่นานก็หายไปจากฉันโดยที่ไม่บอกอะไรเลย ปล่อยให้ฉันรอ..รอจนท้อและรู้สึกสิ้นหวัง

ซาโตะ:เห้อ..เธอนี่งมงายจริงนะทั้งที่เป็นแค่อาหารที่ถูกยับจองด้วยสร้อยข้อมือของผม แต่เธอก็คิดไปไกลจนถึงกลับใส่มันอีกครั้ง เป็นผม ผมจะไม่ใส่อีก

ฉันตบหน้าซาโตะอย่างแรงและแกะสร้อยข้อมือออกโยนใส่หน้าเค้าแล้วฉันก็วิ่งลงไปข้างล่างทั้งที่ร่างกายแทบเจ็บปวด น้ำใสๆจากตาฉันก็ค่อยๆไหลออกมาขณะที่ฉันกำลังวิ่งอยู่ในวังวนในคฤหาสน์ของตละกูลแวมไพร์(ไปดูบทของคาช่ากันมั้ยว่าเค้าไปถึงไหนแล้ว)

คาตะเวียงคาช่าลงบนเตียงอย่างแรงจนคาช่าขยับตัวแทบไม่ทันคาตะไม่รีรออะไรและขึ้นคร่อมคาช่าอย่างเร็มและเอาหน้าไปซุกอยู่ที่ซอกคอขาวของคาช่าและใช้ลิ้นเลียก่อนจะกัดและดูดเลือดช้าๆมือของคาตะก็ลูบไล้ไปตามร่างกายของคาช่าอย่างเมามันส่วนคาช่าเองก็เริ่มรู้สึกชาไปทั้งตัวพอคาตะดูดเลือดไปพอใจแล้วจึงบรรเลงบทรักต่ออย่างเมามันคาช่าเองพอรู้สึกตัวก็ดิ้นใหญ่แล้วก็ด่าคาตะอย่างไม่ไว้หน้าคาตะไม่นใจอะไรทั้งนั้นจนคาช่าตบหน้าคาตะ คาตะจึงจับข้อเเขนคาช่าและมัดไว้กลับเตียงส่วนคาตะก็เริ่ฉีกเสื้อสวยๆของคาช่าออกอย่างไม่ไยดีและฉีกบราที่ราคาแพงของคาช่าออกเช่นกันคาตะไม่รออะไรจึงรีบจับจะขยำอย่างคนหิวโหยมานานและก็ก้มลงดูดหัวนมของคาช่า ส่วนคาช่าก็ด่าไปครางไปแบบติดๆขัดๆมือของคาตะก็เลื่อนเข้าไปใต้กระโแรงของคาช่าและจับตรงเนินรักของคาช่าอย่างเมามันไม่นานนักคาตะก็เลื่อนลงมาถอดกระโปรงคาช่าและถอดกางเกงข้างในของคาช่าด้วย คาช่าร้องห้ามเท่าไรคาตะก็ไม่ฟังคาตะใช้ลิ้นเลียไปตามร่องเนินรักของคาช่าไม่ยั้ง จนมีน้ำขาวๆเหนิดๆออกมาเต็มไปหมดคาตะจึงเลียกินจนหมดและเอ่ยขึ้นมา

คาตะ:สบายตัวมั้ย

คาช่า:ไม่!!เลิกทำแบบนั้นสักที

คาตะ:ครับ ผมจะทำต่อ

คาช่า:ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม..

คาช่าไม่รู้จะด่าคาตะได้ยังไงแล้วจึงได้แต่ด่าคำที่มันแรงๆและแทงใจออกไปอต่คาตะก็ไม่ยอมหยุดเลยคาช่าเริ่มเหนื่อยก็เลบสงบลงปล่อยให้คาตะเล่นกับเนินรักของเธอต่อไป คาตะจึงเห็นอาการของคาช่าที่เงียบไปก็เลยคิดว่าคาช่าพร้อมแล้วจึงเอาท่อนเนื้อออกมาถูร่องเนินรักของคาช่า คาช่าตกใจเล็กน้อยคาช่าคิดว่าคงเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่ไอ้นั่นแต่คาช่าคิดผิดไม่นานนักคาตะจึงยัดเยียดความเจ็บปวดให้เธอ

คาช่า:โอ้ย!!!

คาช่าร้องเสียงดังลั่นมากแต่นั่นยิ่งทำให้คาตะเกิดอารมมากขึ้นคาตะขยับตัวบนร่างของคาช่าเบาๆและเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆจนถึงขีดสุดคาตะก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในตัวคาช่าอย่างเต็มที่และก้มลงจูบคาช่าเบาๆและใส่เสื้อผ้าของตนแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกตบหน้าอย่างแรงด้วยมือของคาช่า

คาช่า:ไอ้เลว!!

คาช่าพูดไปร้องไห้ไป เสียงข้างในห้องมีแต่เสียงร้องไห้ของคาช่าคาตะออกมาจากห้องและเดินมาหาซาโตะน้องชายของตน

คาตะ:แล้ว.

ซาโตะ:วิ่งออกไปแล้ว

คาตะ:นายปล่อยเธอออกไปหรอ แล้วถ้าคานะเจอเข้าคง...แกไปตามตัวมาถ้าไม่เจอห้ามกลับมาที่นี่อีก!!