Quill System

ตอนนี้ผมจมอยู่ในน้ำสวนเจ้านั้นยังคงไล่จมเรือไปเรื่อยๆและกินศพที่อยู่ในน้ำไปเรือยๆจนกระทั่งมันหันมาที่ผม ตาผมและตาของมันวินาทีนั้นหัวใจของผมแทบจะหยุดเต้นร่างกายราวกำถูกสาปให้อยุดอยู่กับที่และทันใดนั้นมันก็พุ่งตรงมาหาผมที่ลอยอยู่ในน้ำ มันอ้าปาก ผมอยู่ห่าจามันไม่ถึงสิบเมตรและ ฟุบ

ผมตื่นขึ้นในโรงพยาบาลที่ฐานทัพ ชองฮาน ที่ปากของผมมีหน้ากากอ๊อกซิเจนสวมอยู่และมีเสียงพูด มันเป็นเสียงอ่านนิยายเรือง Gone Girl นิยายเรื่องโปรดของผม ผมหันไปทางขวาเพื่อหาต้อนเสียง คนที่นั่งอ่านให้ผมฟังคือใครผมก็ไม่รู้จัก แต่น้ำเสียงมันคุ้นหูมาก แต่ผมมองเห็นหน้าเขาไม่ชัดเพราะแสงจากหลอดไฟมันแยงตา

"นายเป็นใคร และ ผมหลับไปนานแค่ไหน"

หมอนั้นยิ้มและตอบกลับมาว่า "ผมชื่อ คิมฮันบยอน คุณหลับไป 3 วันเต็มๆ"

"อีกคำถามนะ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึปล่า"

"ถ้าเป็นชื่อเล่นเกาหละจะรู้จักไหม"

"ชื่อเล่นเก่าเหรอ"

"อือ อยากรู้รึเปล่าหละ" ชายคนนั้นถาม

"บอกมาเถอะ" ตอนนี้ผมกลับกลายเป็นรอง

"บุ๋น คุ้นไหมหละ" ในตอนนั้นเองสองสิ่งที่กระแทกเข้ามาในหัวผม ความทรงจำเก่าและเพื่อนเก่า และ น้ำตาผมก็ไหล น้ำตาแห่งความดีใจ "ไม่นึกว่าจะได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง" แต่ผมไม่สามารถขยับไปกอดเขาได้เพราะทั้งตัวมีแต่ผ้าพันแผล คาดการณ์ว่ากระดูกคงจะหักพอตัว แต่เหมือนฝั่งนั้นจะรู้ เขาเข้ามากอดผมแต่พอกอดปได้ไม่กี่วิ ผมก็ร้องลั่นเพราะความเจ็บปวด เขาเลยรีบถอยตัวออก "ขอโทษนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกใจจริงก็อยากลุกไปกอดอยู่แล้ว" เราทั้งคู่หัวเราะ และต่างพูดคุยกันถึงเรื่องสมัยเรียน จนลากยาว

ณ ชายฝั่งญี่ปุ่นเรือประมงหลายลำที่ออกล่าปลาไม่ได้กลับเข้าฝั่งไม่มี วีแววอะไรทั้งนั้น ชาวบ้านเชื่อว่าถูกปีศาจพาตัวไป บ้างก็ว่า พื้นที่ทะเลกลางกลายเป็นแบบ สามเหลี่ยมเมอร์บิวด้า และอื่นๆอีกมากมาย

ทางด้าน หมิว หมิง ฟง ได้นำกองเรือจีนเข้าไล่รุกเจ้าสัตว์ประหลาดมาสามวันแล้ว เขเสียเรือไปสิบลำและเสียหายหนัก ยี่สิบลำ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ลดหละความพยายามในการตามล่าสัตว์ประหลาด จนในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หมิว หมิง ฟง ตายตอนที่สัตว์ประหลาดจู่โจมเรือของเขาและนั้นคือจุดจบของตำนานแห่งการล่าสุดท้ายของ หมิว หมิง ฟง ทันทีที่ข่าวการตายของ ฟง ถึงฐานระบบได้เลือกผู้นำกองเรือคนใหม่คือ ฟ๊าง อี้ผิง ผู้ได้รับฉายา อาเทมีเซียแห่งทะเลจีน แน่นอนว่าเธอถูก ฟง เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนเห็นเขาเป็นเหมือนพ่อ ด้วยความแค้นนี้จึงทำให้เธอมีแรงจูงใจในการฆ่าสัตว์ประหลาดมายิ่งขึ้น

หลังจากการที่เธอมาบัญชาการกองเรือรบ ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ถูกกำจัดลงในที่สุด เธอได้รับเหรีญกล้าหาร MH [Monster Hunter] และ ถูกเลื้อขั้นเป็นระดับ Angel แทนที่ฟง

ส่วนทางด้านผมเมื่อได้รับข่าวนี้ผมก็ส่งแค่จดหมายแสดงความยินดีไปให้ตามระเบียบสิ่งที่ผมสนใจไม่ได้อยู่ตรงนั้นแต่อยู่ที่ตรงนี้ ตรงที่ที่ผมนอนอยู่ผมไม่ได้เจอเพื่อนมาตั้งแต่จบ ม.ปลาย เมื่อเข้ามหาลัยผมถูกส่งไปเรียนที่ เยอรมนี และที่นั้นทำให้ผมได้เข้าร่วมกับองค์กร แต่ทว่าตอนนี้ผมได้เจอกับเพื่อนและเป็นคนที่ผมแอบชอบตอนอยู่ม.ปลาย

ในคือนนั้นระหว่าที่ผมกำลังหลับก็มีคนเดินเข้ามาในห้องแต่คิมฮันบยอนก็ไม่ได้ตื่น ชายคนนั้นเดินเข้ามาปลุกผมและชวนคุย แต่เมื่อผมมองเวลานี้คือตอน ตี2 และตอนนั้นเองที่แสงของพระจันทร์สาดเข้ามาในห้อง คนที่นั่งคุยอยู่กับผมก็คือ ริน ฮอฟฟ์แมน เจ้านายของผมเอง ผมก็อดยิ้มไม่ได้ เพื่อนรุ่นเดียวกันจากมหาลัยเดียวกันแต่เรื่องตำแหน่งงานมันจะไปได้สูงกว่าผมน่าขันสุดๆ

"เอาหละ" หมอนั้นพูด "นายคงรู้สินะว่าทำไมฉันถึงชวนนายคุย"

"เราก็รู้ดีทั้งคู่นั้นแหละ" ผมหัวเราะเบาๆ  "ยังไงซะร่างกายของฉันมันก็ไม่สามารถฟื้นตัวได้อยู่แล้วฉันแก่เกินกว่าจะอยู่กับมันอีกต่อไปแล้ว" ผมส่ายหน้า

"นั้นสินะ ทั้งๆที่ภายนอกจะไม่ได้แก่ลงไปเลยคงอายุตอนวัยรุ่นตลอดแต่ก็ไม่น่าเชื่อนะว่านายอยู่มาตั้งแต่เริ่ม ศักราช* ฉันหละ งง จริงๆ"

"โลหิตของพระคริสต์นะทำให้ชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ แต่ยังไงซะนายก็ช่วยจัดการให้ทีแหละกันตอนนี้ฉันอยากพักผ่อนเต็มแรงแล้ว"

"เจอกันใหม่นะ เพื่อน" หลังจากพูดจบ ริน ก็ฉีดยาพิษเข้ามาในกระแสเลือดของผม มันเดินทางสู่หัวใจ และ ปอด ก่อนจะลามไปทั่วร่างกายแซกซึมผ่านระบบประสาททุกแขนงและวิ่งตรงสู่สมอง มันกัดกินสมองผมเรื่อยๆเส้นประสาททุกเส้นถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาแค่สามสิบวินาที และหลังจากนั้นเองผมก็ได้หลับสนิทอย่างที่ไม่เคยหลับมาก่อน

เช้าวันถัดมาผมถูกประกาศอย่างเป็นทางการว่าเสียชีวิตเพราะพิษจากบาทแผล ศพ ผมถูกส่งกลับไปที่ ซาร์ดิเนีย เพื่อประกอบพิธีที่นั้น ส่วน คิมฮันบยอนก็มาร่วมพิธีศพของผมเช่นกัน

ศพผมถูกนำไปเก็บไว้ที่สุสานพิเศษในเกาะคอร์ซิกา 'สุสานแห่งการกลับคืน'

ส่วนฮอนเองก็ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องนี้แม้แต่น้อยผมกำชับกับโจไว้แล้วว่าอย่าให้หมอนั้นรู้เรื่องนี้จนกว่าจะฝึกฝนจนเสร็จ

หลังจากการตายของคิวสามวันทุกๆอย่างก็กลับเป็นปกติแต่ถึงกระนั้น ฮอน ก็ยังไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่น้อยเพราะ โจ กำชับให้คนอื่นๆห้ามพูดถึงการเสียชีวิตของ คิว ทำให้ ฮอน มีเวลาฝึกและทุกอย่างเป็นไปตามที่ โจ วางแผนไว้

ผ่านไปสามเดือนฮอนฝึกจนได้รับตำแหน่ง Angel มาในที่สุด ในสามเดือนเขาเข้าร่วมกับสมรภูมิในตะวันออกกลาง** ชื่อปฏิบัตการ คือ ปฏิบัติการล้างบางนรก เป็นปฏิบัติการที่ใช้กองกำลังเข้าถล่มกลุ่มก่อการร้ายที่กำลังพยายามเข้ายึดตะวันออกกลางและพื้นที่โดยรอบ ปฏิบัติการนี้ใช้เวลา สองเดือนกับอีกสิบหกวัน

*ศักราชในที่นี้หมายถึง คริสตศักราช

**สมรภูมิที่ว่านั้นกินพื้นที่สามประเทศได้แก่ อิรัก จอร์แดน และซีเรีย