คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)

"อิบอม..แกอย่าพึ่งไป!!" ผมพูดพร้อมวิ่งตามอิบอมไป ก่อนที่จะคว้าตัวอิบอมไว้

"ปล่อยฉันดิวะ..อย่าเอามือสกปรกของแกมาแตะตัวฉันนะ"

"ฉันขอโทษ..คะ..คือฉันไม่ได้ตั้งใจ..ฉัน" ไม่ทันที่ผมจะพูดกับอิบอมก็สวนขึ้นมาก่อน

"หุบปากไปซะ!..ฉันไม่อยากฟัง" อิบอมพูดพร้อมหันหลังมาเตะท้องผม

ผลั่ก

"โอ๊ย..เจ็บนะเฟ้ยย..อิบอม" ผมพูดพร้อมลูบท้องตัวเอง

''เท่านี้..ก็เจ็บเท่ากัน" จู่จู่อิบอมก็มีทีท่าว่าจะเดินหนีแต่ผมไม่ยอม ผมจึงคว้าตัวอิบอมไว้อีกครั้ง

''ปล่อยย..ปล่อยดิวะ"

"ไม่ปล่อย..ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อแกหายโกธรฉันแล้ว" อิบอมก็ดิ้นอยู่นั้นแหละ (ม้าพยศ)

แอ๊ด!

"เฮ้ย!..ทำอะไรของแกสองคนเนี่ย..อุบาทคนชะมัด" จู่จู่พี่เลซี่ก็โผล่มากับชุดนอนบ๊างบาง กับหัวที่ยุ่งเหยิง (อะไรจะปานนั้น) และไม่นานอิม่อนก็โผล่ออกมาตามๆกัน กับชุดนอนสีดำ(ชุดเผาศพ) กับหัวที่เซอๆเช่นเดียวกัน

"พี่เลซี่..ช่วยผมด้วยฮะ..อีบิ้นมันจะปล้ำผม" 

"มะ..ไม่ใช่ครับๆ..อิบอมมันมั่ว..อย่าไปสนใจมันเลยครับ..แหะๆ'' ตอนนี้พี่เลซี่กับอิม่อน สตั้นไป 3 วิ ก่อนที่จะกลับมาสู่ปกติ

''อะไรกันแน่..อิบิ้น..ไอบอม" พี่เลซี่พูดพร้อมยกคิ้วขึ้น

''อิบิ้นมันจะ..ปล้ำผม..อุ๊บส์" ผมรีบเอามือบิดปากอิบอมทันที

''ไม่มีอะไรหรอกครับ..เราเเค่เล่นกันเฉยๆ..งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมพูดพร้อมฉุดกระชากลากถูอิบอมให้เข้ามาในห้อง ก่อนที่จะปิดประตู ล็อคกร

ปัง

''แกรีบไปอาบน้ำเถอะ..ต่อไปนี้ไม่ต้องไปอาบข้างล่างแล้วนะ" ผมพูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวของอิบอมมาให้ ไม่นานอิบอมก็รับผ้าเช็ดตัวไว้ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี (อะไรของมันวะ..เดี๋ยวดี..เดี๋ยวร้าย) เวลาผ่านไป ผมกับอิบอมก็แต่งตัวเรียบร้อยกันแล้วก่อนที่จะหันมาส่องกระจกพร้อมกัน

0.0/0.0

"ออกไป..ฉันจะหวีผม" อิบอมพูดพร้อมกับทำหน้าตาไม่สบอารมณ์ ผมจึงเดินออกมาจากกระจก วันนี้ยอมให้เป็นพิเศษนะเนี่ย ถือว่าง้อ //อยากจะบ้าตาย

"เออนี่!..บอม..แก..หายโกธรฉันยังวะ" 

"......"

"ฉันก็บอกไปแล้วนี่ไง..ว่าไม่ได้ตั้งใจ..แกทำไมเป็นคนที่ดื้ออย่างนี้นะ"

"......." เงียบอีกละ!

"ทำไมแกไม่พูดกับฉันละ...ทำไมแกไม่ตอบอะไรบ้างเลยละห๊ะ" คราวนี้ผมขึ้นเสียงใส่มัน

"ป่าว...ไม่ได้โกธร..แต่เกลียด" อ้าวนึกว่ามันหายโกธรซะอีก แล้วเกลียดมาไง -0-

"โห่..แกให้อภัยฉันเถอะนะ..ฉันผิดไปแล้วจริงๆ..น๊าาาา" ผมทำท่าออดอ้อน

"ถ้าแกหายโกธณฉัน..ฉันจะพาไปกินไอติมโอริโอ้ที่แกชอบแบบไม่อั้นเลย..ว่าไง" อิบอมหวีผมพร้อมทำหน้าครุ่นคิด

"ก็ได้...ฉันจะหายโกธรแก..แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกละก็..."

"เออๆๆ..คราวนี้สาบานได้เลย..ว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว" ผมพูดพร้อมชูนิ้ว 

"งั้นเอาเป็นว่าตกลง..ตอนเย็นแกต้องเลี้ยงฉันอย่างที่พูดไว้ด้วย..ถ้าไม่อย่างงั้นละก็" 

"เออๆรู้แล้วละน่าาา..ไม่ต้องย้ำหรอก" ผมพูดพร้อมหยิกแก้มอิบอมเล่นไปมา

''โอ๊ยยยย...เจ็บ..เล่นอะไรของแกเนี่ย" อิบอมหันมาทำหน้ามุ่ยใส่ผม

"ฮ่าๆๆๆ..แกนี่เวลาทำหน้ามุ่ยแล้ว..น่ารักใช้ได้" อิบอมไม่พุดอะไรเอาแต่หลบสายตาของผม

"พะ..พูดบ้าอะไรของแกเล่า" อิบอมพูดพร้อมกับผลั่กผม แต่ผมดึงแขนอิบอมไว้ด้วยทำให้เราสองคนตอนนี้นอนทับกันแบบไม่ได้ตั้งใจ(ผมอยู่ล่าง/บอมอยู่บน อึกๆๆๆๆ)  อิบอมรีบผลักออกจากตัวผมทันที (เปลี่ยนมาคร้อมแทน)

"บอม..แกเจ็บตรงไหนรึป่าว" ผมพูดพร้อมสำรวจร่างกายอิบอม

"มะ..ไม่..ไม่เจ็บ..ฉัน..คือฉัน" อิบอมพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"อะไร..แกจะพูดอะไร" ผมพูดพร้อมกับสบสายอิบอมก่อนที่ปลายจมูกเราทั้งสองจะชนกัน

"ฉัน..ฉัน..ฉันมี" อิบอมไม่พูดอะไรก่อนที่จะจับมือผม(ยังคร้อมอยู่)

"แกมีอะไรก็ว่ามา" ไม่นานอิบอมก็ละจากสายตาของผมไปจุ๊บ บนหน้าผากผมแทน เอิ๊กๆๆ  //ละลาย จากนั้นอิบอมก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะวิ่งไปตรงประตูห้อง

"โรบิ้น..ไอ้บ้า" อิบอมทิ้งคำสุดท้ายไว้ให้แค่นี้ก่อนที่จะวิ่งหนีไป ทิ้งให้ผมนั่งงงอยู่คนเดียว(ซะงั้น)