มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p

[ไข่ตุ๋น]

หลังจากที่ผมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็มานั่งประจันหน้ากับคุณแม่ทั้งสองครับ... บรรยากาศอึดอัดชิบหายเลย

"ไข่ตุ๋นตอนที่หนูโดรกระทำชำเลาหนูเต็มใจไหม"หนู? กูเป็นผู้ชายครับ (. .)

"แม่ไมถามงี้อ่ะ"พี่ติมพูดแล้วเบ้ปาก... กูไม่เคยเห็นมุมนี้ของพี่ติมเลยนะจริงๆ กูพึ่งเคยเห็น และอีท่าเบ้ปากนี่มัน...น่ารักสัสๆเลยครับ

"แกไม่ต้องยุ่งน่า แล้วตกลงยังไงลูก"แม่พี่ติมหันไปบอกพี่ติม และหันกลับมาถามผม

"เอ่อ...ต..เต็มใจครับ"

"เฮ้อ โล่งอกไปที แม่ก็นึกวาาหนูโดนขืนใจซะอีก"แม่พี่ยีนพูด

"แม่เห็นผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ"พี่ยีนถาม

"ใช่!" แม่พี่ยีนตอบไม่คิดเลยครับ ถถถ

"ไอ้เรื่องที่เราเป็นกันอยู่เนี่ย พ่อแม่หนูรู้รึยังจ๊ะ"แม่พี่ติมถามต่อ

"ยังครับ"

"ตายแล้วยังงี้ต้องรีบบอกนะลูก"แม่พี่ติม

"ใช่ๆ เดี๊ยวพรุ่งนี้ไปบอกกันเลยพรุ่งนี้วันเสาร์พอดี วันนี้ก็ใก้ลูกๆพักผ่อนกันก่อนนะจ๊ะ ส่วนแม่ไปช็อปปิ้งก่อนนะจ๊ะ บาย~~"พูดจบสองสาวก็หายวับไปจากห้องทันทีครับ... เอ่อ มาแค่นี้เหรอวะ -0-

"อ้าว มาแล้วก็ไปไรวะ"พี่ยีนพูด

"เฮ้อ ช่างเถอะแม่ก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วตุ๋นเป็นไงบ้างมีไข้รึปล่าว"กูโดนบ่อยจนไข้ขี้เกียจมาอยู่กะกูล้ะ

"ไม่มีฮะ แค่เหมื่อนตัวมากมากกกก"ผมพูด

"ไม่โกรธพวกพี่ใช่ไหม"พี่ยีนถาม

"..."ผมไม่ตอบครับ

"อย่าเงียบสิครับ"

"..."ก็กูจะเงียบ!

"ถ้าเงียบ พี่จับกดอีกรอบนะ"พี่ยีนพูด ชิบหายล้ะ

"ไม่ได้โกรธ!"ผมตอบ

"ถ้าโกหก จับกดยันเช้านะครับ"พี่ติมพูด

"เออก็ได้ ผมโกรธ พอใจยัง!"ผมพูดแล้วเบ้ปาก

"ก็แค่นี้ พวกพี่ขอโทษน้าาา"พี่ยีนพูดแล้งเดินมากอดผมพร้อมทำตาปริบๆเป็นประกายวิ๊งๆแบบอ้อนๆ สัส อย่าทำแบบนั้นเดี๊ยวกูใจอ่อน

"อย่าโกรธเลยนะครับ พวกพี่ขอโทษ ^^"พี่ติมก็ยิ้มหวานใจละลายให้ผม ก่อนจะเดินมาอุ้มผมไปวางไว้บนเตียง

"พี่ว่าเรานอนพักก่อนดีกว่าเนอะ เดี๊ยวพี่กับยีนจะทำกับข้าวให้กิน"ห้ะ พี่ยีนแม่งทำกับข้าวเป็นอยู่เรอะ

"พี่ไม่ทำครัวไหม้หรอกนา"พี่ยีนพูดแล้งเดินตามพี่ติมที่เดินนำไปก่อนแล้วไปที่ห้องครัวครับ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงได้ผมกับพี่ๆก็นั่งกินข้าวกันกินเสร็จก็อาบน้ำหานู่นนี่นั่นทำ จนสุดท้ายจบที่เตียง... มานอนครับไม่ได้มาทำอะไร รีบนอนเตรียมตัวรับวะนใหม่ในวันพรุ่งนี้ที่ต้องไปประจันหน้ากับม๊าป๊าสุดที่รักของผมนั่นเอง...

~วันรุ่งขึ้น~

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่บ้านของตัวเองแล้วล่ะครับ นั่งมองสาวๆทั้งสามเมาท์กันครับ ก็มีม๊าผมแม่พี่ติมแม่พี่ยีนครับ แม่ทั้งสามและพ้อของพี่ยีนพี่ติมอนุมัติการที่พวกผมจะคบกันเหลือก็แต่...ป๊าผม นี่แหละครับ

"อ้าวคุณกลับมาแล้วเหรอคะ ^^"แม่ผมหัรไปถามป๋าที่พึ่งกลับบ้านครั้งแรกในรอบสัปดาห์นี้เพราะไปทำงานต่างจังหวัดครับ

"ผมยังไม่มามั้งคุณ"กูเกรียนได้ใครคงรู้ดี

"อ่ะจะ เอาที่คุณสบายใจเถอะ -__-"

"แล้วนี่อะไรกันคนเต็มบ้านเลย"พ่อผมขมวดคิ้วมอง

"นี่ก็ สามีในอนาคตทั้งสองของลูกเราไงคะ ส่วนนี่ก็แม่ของทั้งสองคนค่ะ ^__^"แม่ผมพูดพร้อมยิ้มแฉ่งโดยไม่สนใจพ่อที่อึ้งกับคำว่า'สามีทั้งสองของลูกเรา' เลยแม้แต่นิดเดียว

"คุณอย่าล้อเล่นสิ"

"ไม่ได้ล้อเล่นซักหน่อย"

"เฮ้อ เอาจริงสินะ"ห่ะ ทำไมพ่อกูไม่มีท่าทีจะโมโหที่ลูกแสนรักและหน้าตาดีอย่างผมได้ผัวเลยวะ

"พ่อไม่โกรธเหรอ"ผมถาม

"โกรธทำไม มึงจะรักใครกูก็ไม่ห้ามหรอก ไม่ว่าคนที่มึงรักจะเป็นเพศไหนอายุเท่าไหร่ กูขอแค่คนคนนั้น ต้อง 'รัก'และดูแลมึงให้ดีดีก็พอแล้ว.."อุ๊ต๊ะ กุซึ้ง น้ำตาเริ่มรื้นที่ของตาคับคล้ายคับคาจิไหล

"แต่ก็ใช่ว่าจะยกลูกชายให้ง่ายๆนะเว้ย กว่าจะเลี้ยงมันมาได้ขนาดนี้ลำบากจะตาย ถึงอยากจะให้เอามันไปเลยจะได้ไม่ต้องรำคาญหูรำคาญตา"อ้าวสัส น้ำตากูไหลกลับเข้าที่เลยครับ

"แต่ก็กลัวมันร้องไห้กลับบ้านก็เป็นภาพที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก เพราะฉะนั้น! ต้องพิสูจย์ก่อนว่ารักจริงแล้วจะยกให้เลย"ดียังมีห่วงกูอยู่บ้าง

"ร่ายซะยาวเลยนะคุณ ตกลงก็ต้องพิสูจย์ว่ารักจริงแค่นี้สินะ"แม่ผมพูด คือผมคิดไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็คงไม่มีปัญหาเพราะ ป๊าม๊าของผม เป็นคนที่คอยสนับสนุนทุกอย่างที่ผมชอบ พวกท่านไม่เคยเห็นสิ่งที่ผมอยากทำเป็นเรื่องไร้สาระและคอยให้กำลังใจผมตลอดเวลา เพราะแบบนี้ไงครับ ผมถึงรักพวกท่าน มากๆ ^^

"อืม ยีนได้ยินไหม"แม่พี่ยีนถาม

"ได้ยินครับ"

"ทำได้ไหม"

"หึ ของแค่นี้ง่ายๆครับ แค่พิสูจย์ว่ารักจริงเอง เพราะว่ายังไงผมก็รักตุ๋นอยู่แล้ว~~"ชิบหายกูอายครับคุณเพ่! -//-

"ติมแล้วแกล่ะทำได้ม้ะ"แม่พี่ติมถาม

"ได้แน่นอนครับ เพราะผมก็รักตุ๋นไม่ต่างจากไอ้ยีนหรอก"เย้! หน้ากูจิระเบิดแล้วววว เขินชิหายเลยคร้าบบบบ

"โอเค! งั้นวันนี้ทานข้าวที่นี่ด้วยกันล้ะกัน เดี๊ยวพวกแม่ๆจะโชฝีมือเอง~~"แม่ผมพูดและสามสาวก็ยกก๊วนเข้าครัวครับ ส่วนพี่ยีนพี่ติมก็คุยกับพ่อผมอย่างถูกคอเลยทีเดียวส่วนผมเหรอครับ นั่งฟังพ่อแฉผมให้พวกพี่ๆฟังไงล่ะ! -^-