มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p
เขียนโดย 
วายะคุง
วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.
แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2559 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
42) คบกับกูไหม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[กวี]
ผมมองหน้าไอ้จีที่ตอนนี้หลับตาพริ้มใส่หูฟังและซบไหล่ผมอยู่ครับ รู้ไหม? ว่านับวันผมยิ่งรักมันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่มันแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่อยู่ข้างๆผมทุกวันและไม่เคยทิ้งผมแค่นั้นที่มันทำให้ผม แต่นั่นเป็นอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกดีมากนะครับ การที่มีใครซักคนอยู่ข้างๆมันทำให้เราไม่รู้สึกเหงา ไม่โดดเดี่ยว ไม่กังวล และอีกหลายๆอย่างที่ผมคงบรรยายไม่หมด
"จี"ผมเรียกมันและเลื่อนมือไปกุมมือมันครับ
..."หือ?"มันลืมตาแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมครับ
"มึงตอบกูได้รึยัง?"ผมเคยถามมันไปแล้วครับว่ามันรักผมไหม ณ บัดnow ก็ยังไม่ได้คำตอบ
"ตอบไรวะ (' ')"
"มึงรักกูไหม?"ผมถาม ไอ้จีสบตาผมนิ่งๆ...เหมือนกำลังประมวลผลอะไรสักอย่าง ก่อนที่มันจะยิ้มกว้าง แล้วพูดขึ้นมาว่า
"มึงกูอยู่ข้างมึงตลอดใช่ม้ะ"มันถามแล้วชูมือมันที่จับกับมือผมไว้ขึ้นมา
"ใช่"ผมตอบ
"กูเคยทิ้งมึงไหม"
"ไม่"
"มึงรู้ไหม กูทำแบบนั้นกับเพื่อนทุกคน กูอยู่ข้างเพื่อนกูตลอดเวลากูไม่เคยทิ้งเพื่อน ไอ้ตุ๋นไอ้ยิ้มอีสวยหรือแม้แต่มึง กูไม่มีวันทิ้งอยู่แล้ว.."มันต้องการจะสื่ออะไร?
"..."ผมเงียบและรอฟังมันพูดต่อ
"แต่บางทีนะเรื่องบาวเรื่องกูก็ไม่ได้บอกกับเพื่อนทุกเรื่องนะเว้ย แต่ความจริงกับไอ้ตุ๋นไอ้ยิ้มและอีสวยมันรู้ทุกอย่างของกูแล้วเหลือแค่มึง.."
"มีอะไรที่กูยังไม่รู้จากมึง?"
"ใช่เป็นสิ่งที่มึงไม่รู้แต่เพื่อนคนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว"
"อะไรล่ะ"
"สิ่งที่มึงยังไม่รู้คือ....กูรักมึง อีโมติคอน smile"มันพูดจบและยิ้มกว้างให้ผมพร้อมบีบมือผมเบาๆ ผมโน้มหน้าลงไปจูบไอ้จีที่เงยหน้ารับสัมผัสของผม ผมไม่ได้ลุกล้ำแต่ผมจูบมันด้วยความรัก รักมาก ไม่เคยคิดว่าจะรักใครถึงขนาดนี้ แต่เพราะเป็นมัน เพราะเป็นไอ้จี ผู้ชายคนนี้ที่ทำให้ผมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น
"วี..คบกับกูไหม"ไอ้จีผละปากออกแล้วถาม...เป็นคำถามที่สิ้นคิดมากเลยนะเพราะยังไงคำตอบมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
"คบแน่นอนอยู่แล้วว่ะ"
-วันจันทร์ ณ โรงเรียน-
"ห้ะ!! พวกมึงพึ่งคบกันเหรอ!?"อีสวยแหกปากลั่นห้องอีกแล้วครับ เพื่อ?
"ก็เออดิ มีอะไรย่าตกใจวะ -__-"ผมถาม
"กูนึกว่าพวกมึงคบกันนานแล้ว -3-"อีสวยตอบ
"มึงขี้มโนนิ -.,-"ไอ้จีพูดแล้วจิ้มแก้มอีสวยเล่นครับ
"มันไม่ได้มโนหรอกมึง กูกับยิ้มยังคิดว่าพวกมึวคบกันตั้งแต่สามชาติที่แล้วแล้ว!"ไอ้ตุ๋นแสดงความคิดเห็นของมันขึ้นมาบ้าง ส่วนไอ้ยิ้มก็พยักหน้าหงึกหงักๆ แล้วหยิบขนมเข้าปากต่อครับ
"พวกกูเหมือนคบกันเหรอ"ไอ้จีถามครับ
"จีถามได้โง่มากครับ"ยิ้มปากหมามากครับ -0-
"ใช่ ถามโง่มาก ไปไหนไปด้วยกัน ไปค้างบ้านกันมาโรงเรียนไอ้จีเดินไม่สะดวกรอยเต็มคอขอบตาคล้ำขนาดนั้นพวกมึงไปทำไรใครก็รู้ล่ะวะ! -__-"ไอ้จีหน้าแดงเถือกเลยครับ ไอ้ตุ๋นนี่ก็ตรงแบบไม่มีการหลบหลีกสิ่งกีดขวางเลยนะมึง -0-
"ตุ๋น มึงเยอะไปล้ะ!"ไอ้จีพูดแล้วผลักหัวไอ้ตุ๋นเบาๆ
"เยอะเรอะ! นี่ยังน้อยไปด้วยมีอีกตั้งมากมายก่ายกองที่พวกมึงแสดงออกถึงความรักหวานซึ้งตราตรึงใจของพวกมึงอ้ะ!!" ตั้งแต่มีผัวนีชิบหายขึ้นเบอะเลยเพื่อนกู -__-
"ช่างแม่งเหอะ! เรียนได้ละ!"ผมพูดแล้วเดินกลับที่ตอนเดินผ่านโต๊ะไอ้จีเลยแวะหอมแก้มมันฟอดใหญ่โดยไม่อายชาวบ้าน ส่วนไอ้จีน่ะเหรอครับ แทบจะแทรกแผ่นดินหนี แกล้งเมียนี่หนุดนะครับไม่อบากโม้! 555+
[กวี]
ผมมองหน้าไอ้จีที่ตอนนี้หลับตาพริ้มใส่หูฟังและซบไหล่ผมอยู่ครับ รู้ไหม? ว่านับวันผมยิ่งรักมันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่มันแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่อยู่ข้างๆผมทุกวันและไม่เคยทิ้งผมแค่นั้นที่มันทำให้ผม แต่นั่นเป็นอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกดีมากนะครับ การที่มีใครซักคนอยู่ข้างๆมันทำให้เราไม่รู้สึกเหงา ไม่โดดเดี่ยว ไม่กังวล และอีกหลายๆอย่างที่ผมคงบรรยายไม่หมด
"จี"ผมเรียกมันและเลื่อนมือไปกุมมือมันครับ
..."หือ?"มันลืมตาแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมครับ
"มึงตอบกูได้รึยัง?"ผมเคยถามมันไปแล้วครับว่ามันรักผมไหม ณ บัดnow ก็ยังไม่ได้คำตอบ
"ตอบไรวะ (' ')"
"มึงรักกูไหม?"ผมถาม ไอ้จีสบตาผมนิ่งๆ...เหมือนกำลังประมวลผลอะไรสักอย่าง ก่อนที่มันจะยิ้มกว้าง แล้วพูดขึ้นมาว่า
"มึงกูอยู่ข้างมึงตลอดใช่ม้ะ"มันถามแล้วชูมือมันที่จับกับมือผมไว้ขึ้นมา
"ใช่"ผมตอบ
"กูเคยทิ้งมึงไหม"
"ไม่"
"มึงรู้ไหม กูทำแบบนั้นกับเพื่อนทุกคน กูอยู่ข้างเพื่อนกูตลอดเวลากูไม่เคยทิ้งเพื่อน ไอ้ตุ๋นไอ้ยิ้มอีสวยหรือแม้แต่มึง กูไม่มีวันทิ้งอยู่แล้ว.."มันต้องการจะสื่ออะไร?
"..."ผมเงียบและรอฟังมันพูดต่อ
"แต่บางทีนะเรื่องบาวเรื่องกูก็ไม่ได้บอกกับเพื่อนทุกเรื่องนะเว้ย แต่ความจริงกับไอ้ตุ๋นไอ้ยิ้มและอีสวยมันรู้ทุกอย่างของกูแล้วเหลือแค่มึง.."
"มีอะไรที่กูยังไม่รู้จากมึง?"
"ใช่เป็นสิ่งที่มึงไม่รู้แต่เพื่อนคนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว"
"อะไรล่ะ"
"สิ่งที่มึงยังไม่รู้คือ....กูรักมึง อีโมติคอน smile"มันพูดจบและยิ้มกว้างให้ผมพร้อมบีบมือผมเบาๆ ผมโน้มหน้าลงไปจูบไอ้จีที่เงยหน้ารับสัมผัสของผม ผมไม่ได้ลุกล้ำแต่ผมจูบมันด้วยความรัก รักมาก ไม่เคยคิดว่าจะรักใครถึงขนาดนี้ แต่เพราะเป็นมัน เพราะเป็นไอ้จี ผู้ชายคนนี้ที่ทำให้ผมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น
"วี..คบกับกูไหม"ไอ้จีผละปากออกแล้วถาม...เป็นคำถามที่สิ้นคิดมากเลยนะเพราะยังไงคำตอบมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
"คบแน่นอนอยู่แล้วว่ะ"
-วันจันทร์ ณ โรงเรียน-
"ห้ะ!! พวกมึงพึ่งคบกันเหรอ!?"อีสวยแหกปากลั่นห้องอีกแล้วครับ เพื่อ?
"ก็เออดิ มีอะไรย่าตกใจวะ -__-"ผมถาม
"กูนึกว่าพวกมึงคบกันนานแล้ว -3-"อีสวยตอบ
"มึงขี้มโนนิ -.,-"ไอ้จีพูดแล้วจิ้มแก้มอีสวยเล่นครับ
"มันไม่ได้มโนหรอกมึง กูกับยิ้มยังคิดว่าพวกมึวคบกันตั้งแต่สามชาติที่แล้วแล้ว!"ไอ้ตุ๋นแสดงความคิดเห็นของมันขึ้นมาบ้าง ส่วนไอ้ยิ้มก็พยักหน้าหงึกหงักๆ แล้วหยิบขนมเข้าปากต่อครับ
"พวกกูเหมือนคบกันเหรอ"ไอ้จีถามครับ
"จีถามได้โง่มากครับ"ยิ้มปากหมามากครับ -0-
"ใช่ ถามโง่มาก ไปไหนไปด้วยกัน ไปค้างบ้านกันมาโรงเรียนไอ้จีเดินไม่สะดวกรอยเต็มคอขอบตาคล้ำขนาดนั้นพวกมึงไปทำไรใครก็รู้ล่ะวะ! -__-"ไอ้จีหน้าแดงเถือกเลยครับ ไอ้ตุ๋นนี่ก็ตรงแบบไม่มีการหลบหลีกสิ่งกีดขวางเลยนะมึง -0-
"ตุ๋น มึงเยอะไปล้ะ!"ไอ้จีพูดแล้วผลักหัวไอ้ตุ๋นเบาๆ
"เยอะเรอะ! นี่ยังน้อยไปด้วยมีอีกตั้งมากมายก่ายกองที่พวกมึงแสดงออกถึงความรักหวานซึ้งตราตรึงใจของพวกมึงอ้ะ!!" ตั้งแต่มีผัวนีชิบหายขึ้นเบอะเลยเพื่อนกู -__-
"ช่างแม่งเหอะ! เรียนได้ละ!"ผมพูดแล้วเดินกลับที่ตอนเดินผ่านโต๊ะไอ้จีเลยแวะหอมแก้มมันฟอดใหญ่โดยไม่อายชาวบ้าน ส่วนไอ้จีน่ะเหรอครับ แทบจะแทรกแผ่นดินหนี แกล้งเมียนี่หนุดนะครับไม่อบากโม้! 555+
--------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
