รัก(ไม่)ต้องการเวลา

   ในวันที่ 22 เมษายน อากาศดีในช่วงฤดูแห่งความรัก เหล่าผู้คนหลายหมื่นหลายล้านคน ที่กำลังมีความรักในฤดูใบไม้ผลิ และส่วนหนึ่งก็กำลังยุ้งกับงาน กับการอกหัก..... และในวันนี้ก็ยังมี...

 เอี๊อด~!!  โครม!!!!!~~

  ตืด~  ตืด~ ตืด~

   "นี่ตื่นสิ ตื่น อายุตื่นได้แล้วนะลูกเดี๋ยวก็สายอีกหรอก"คุณแม่ของอายุที่กำลังทำอาหารตะโกนปลุกอายุที่กำลังหลับอยู่

    "หึ? ปวดหัวจังเลยเกิดอะไรขึ้นเนี่ยทั้งตัวของเราปวดไปหมดเลย"อายุที่เพิ่งตื่นก็ได้พูดบางอย่างออกมา

    "อายุเดี๋ยวก็สายหรอก"คุณแม่ที่เลียงโต๊ะอาหารอยู่
     "เอะ? เอ๋~!!!! จะสายแล้วนิต้องรีบแล้วเรา"อายุที่หันไปมองนาฬิกาแล้วรีบวิ่งเขาไปห้องนำ้
   "เฮ้ย ไม่ไหวเลยลูกคนนี้"คุณแม่ที่ถอนหายใจให้กับลูกสาวที่ไม่ได้เรื่อง
ผ่านไป30นาที ⏰ ติกตอก ติกตอก...
    "ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ"อายุที่ยกมือแสดงความเคารพในอาหารหลังจากทานข้าว37จาน เสร็จ "งั้นหนูไปก่อนนะคะคุณแม่ เอาล่ะเหลือเวลา 20 นาทีนี่เราวันนี้ทานน้อยไปหรอถึงเหลือเวลาเยอะขนาดนี้"อายุที่วิ้งพร้อมคิดอย่างสงสัย
กริ๊ง!! กริ๊ง!! กริ๊ง!!
    "เฮ้เต่าปวกเปียกที่วิ่งอยู่ตรงนั้นน่ะเมื่อไหร่จะถึงฮะ"เสียงชายลึกลับที่ขี่จักรยานตามมาข้างๆ
    "เงียบไปเถอะน่าคิซารางิ"อายุที่วิ่งไปพร้อมพูดกับคิซารางิหรือชูอิจิ "เอะ!อ๊าาาา!!!"พับ!!ด้วยความไม่เอาไหนของอายุทำให้เธอวิ่งไปสดุดก้อนหินก้อนพอประมาณ 

   "เฮ้ย!!คิริดะ เป็นไรรึเปล่าเนี่ย"ชูอิจิที่ลงจากรถจักรยานอย่างเป็นห่วงอายุ. "ยื่นมือมาสิยัยซุ่มซ้าม"ชูอิจิยื่นมือให้อายุที่หน้าทิ่มอยู่กับถนน

     "โอ๊ย~=~= เจ็บอะ@~@"อายุลุกขึ้นมาแล้วจับจมูกพร้อมกับนำ้ตาคอเบ่า แล้วยื่นมือไปจับชูอิจิ

     "เดี๋ยวสิเธออย่าร้องสิ*ฉันไม่ถูกกับเธอสะจำไม่ได้รึไงถึงมาร้องไห้ต่อหน้าคู่แข่งแบบนี้*"ชูอิจิคิดในใจพร้อมกับหน้าแดงนิดๆ

      "โทษทีๆ.... เอ๋~!! คิซาระงินายหน้าแดงอยู่ด้วยไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"อายุพูดด้วยสีหน้าตกใจและความเป็นห่วง พร้อมยื่นมือมาจับหน้าผากชูอิจิ

      "ชั่งฉันเถอะน่า(////) รีบไปโรงเรียนเถอะไม่สิรีบไปห้องสมุดเถอะ ขึ้นมาสิคิริดะ"ชูอิจิปัดมือของอายุออก แล้วพูดอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนรู้ความคิดของอายุ แต่ก็แสดงสีหน้าเศร้าๆออกมา

    "ได้เลยมุ่งหน้าสู้ห้องสมุดเลย Go!! Go!!"อายุขึ้นซ้อนท้ายชูอิจิด้วยความร่าเริงที่จะได้ไปห้องสมุด?

    ณ ห้องสมุดเหลือเวลา 16 นาที 43 วินาที ที่จะเข้าเรียน

   "เอ่อ...  ของเล่มนี้ เล่มนั้น เล่มนู้ม เล่มนั่น เล่มโน้ม เล่มตรงหัวมุม เล่มชั้นสองเล่มที่ 36 จากซ้ายไปขวา. เอ่อแล้วก็..."อายุพูดด้วยความร่าเริง 

      "อายุคุง โรงเรียนล่ะเหลือเวลาอีก7นาทีนะครับ อายุคุงคงแบกหนังสือเยอะมากไปกว่านี้ไม่ทันเข้าเรียนหรอก ผมว่าอายุคุงไว้มาเอาเพิ่มตอนเย็นก็ได้นะครับ"บรรณารักษ์ห้องสมุดที่เคยมีอดีตกับอายุมาก่อนตอนสมัยอายุอยู่อนุบาลพูดด้วยความกังวลและเป็นห่วง

      "เออ..."|"|"|"| ...ค่ะงั้นไว้เจอกันตอนเย็นนะคะ"อายุทำสีหน้าสิ้นหวังพร้อมพูดออกมาอย่างร่าเริง

      "ชิไม่ชอบหน้าหมอนั่นชะมัด"ชูอิจิบ่นพึมพำเบาๆ พร้อมขับจักรยามเอียงไปมา

    "นี่เมื่อกี้ได้พูดอะไรรึเปล่า?"อายุถามด้วยความลำบากเพราะถือนิยายมากมาย

        "เปล่านิ//สดุ้ง ว่าแต่จะขนอะไรมาเยอะแยะเนี่ยมันหนักนะยัยบ้า"ชูอิจิดุอายุที่กำลังลำบาก(ทั้งสองคน)

         "อ่า~ คิราซางิโกรธซะแล้ว"อายุพูดด้วยความเริงใจ

         "หนวกหูน่ะยัยบ้า..."ชูอิจิพูด้วยความอายๆ////

       "ฮ่าๆๆๆๆๆ!!! โกรธจนหน้าแดงแล้ว"  "บอกให้เงียบไง"

                         โปรดติดตามตอนต่อไป

 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกอาจจะมีข้อบกพร่องอยู่ไม่น้อยต้องขอโทษด้วยนะคะ