ป่วนรักอลวน

      มาร์คใช้ริมฝีปากลิ้มขึ้นมาทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ ทำเอาผมสะดุ้งโหยงพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะก้มลงใช้เรียวลิ้นเย็นๆ แตะเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน ผมต้องเม้มปากไม่ให้กรีดร้องออกมาๆ ไม่กล้าที่จะหันหน้าไปด่าด้วยซ้ำ

     " ปล่อยนะ อื้อ " มาร์คหยุดคำพูดของผมอีกครั้งด้วยการดันใบหน้าเข้ามาขโมยริมฝีปาก ใช้มือหนาไต่แตะไปทั่ว ไอร้อนจัดจากร่างกายหมอนั่นถ่ายทอดเข้ามาทกพื้นผิวที่เขาสัมผัสก่อนจะทำอะไรกุกกักสักอย่างด้านหลัง พอเขาโยนมันออกไปอีกทางเท่านั้นแหละทำให้ผมรู้ทันทีว่าเขาทำอะไร! หมอนั่นโยนเข็มขัด! แสดงว่าตอนนี้เขากำลังจะ......ไม่เอานะ! บ้่าที่สุด หยุดสักที นายจะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะมาร์ค ผมไม่ยอม!

      ผมดิ้นสุดแรงพยายามรั้งสติตัวเองไว้ถึงที่สุด แม้ตอนนี้มันจะถูกหลอมละลายไปจนเกือบหมดเพราะอุณหภูมิจากผู้ชายที่ฉวยโอกาสและดื้อดึงอย่างเขาก็ตามที

       " ดื้อ " มาร์คพูดด้วยลมหายใจหอบร้อนพลางขบกัดใบหูเป็นการลงโทษทำเอาเส้นเลือดบีบรัดรุนแรงจนแทบปริแตก จากใบหูลามมาที่ลำคอ เรียวลิ้นเย็นๆ กระตุ้นความรู้สึกแปลกประหลาด ทำให้ผมต้องขยำผ้าห่มใกล้มือไว้อย่างกลั้นใจไม่ให้ร้องครางเสียงพิลึกๆ ออกมา

      " เด็กดื้อต้องโดนนิ้วเรียว " มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งเล่นกึ่งจริง เหมือนกำลังสนุกที่ได้กลั่นแกล้งผม ทั้งๆ ที่ปกติไม่ค่อยจะพูด แต่พอตอนนี้กลับ.... พูดไม่หยุด เขาใช้สองนิ้วไต่แตะไปตามแผ่นหลังและเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูให้ผมวูบวาบ " นี่มาร์คไต่ "

      " ไต่บ้านนาย อ๊ะ " ผมร้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ หมอนั่นก็สอดเรียวนิ้วเข้ามาในช่องสีสวยอย่างไม่บอกกล่าวจากหนึ่งเป็นสองและตามด้วยสาม

       ปราการผ้าบางๆ นั่นถูกมือหนาล่วงล้ำและดึงร่นลงมาเกาะกุมที่ต้นขา ปลายนิ้วขยับวูบไหวเบาๆ แต่กลับทำร่างกายผมเกร็งเครียดไปทั้งตัวจนต้องจิกเล็บลงกับผ้าห่มข่มความรู้สึกแปลกประหลาดที่ประดังประเดเข้ามาจนแทบระเบิด

      บ้าไปแล้ว! มาร์คต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ 

      " อย่า อ๊ะ " ผมร้องอีกครั้งเมื่อถูกรุกล้ำเข้ามาพื้นที่ส่วนตัว มันมากเกินรับไหว เหมือนว่าเขากำลังสูบเรี่ยวแรงผมออกไปอย่างง่ายๆ เขากำลังกระทำน่ารังเกียจและคุกคามผมอย่างถือสิทธิ์ด้วยการเสียดสีมันไปมาจนลมหายใจผมขาดห้วงและฟุบหมอบลงกับพื้นนุ่มอย่างหมดน่าสมเพช น้ำสีขาวข้นไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ โกรธ ผมรู้สึกโกรธเขาจนอยากจะบ้า แต่ว่า......

     " เด็กดื้อต้องโดนนิ้วเรียว " มาร์คกดน้ำหนักตัวลงมาที่แผ่นหลัง ก่อนจะกระตุกยิ้มย่ามใจเมื่อเห็นผมหมดเรี่ยวแรงจะต่อสู้

    " ไม้เรียวหรอก....." สติที่ผมพยายามรั้งไว้แทบจะถูกกระชากออกไปง่ายๆ ผมพูดเสียงเบาพร้อมกับลมหายใจหอบหนักที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร เขาหัวเราะชอบใจก่อนที่จะดันจมูกเข้ามาผชนกันและดุนมันไปซ้ายทีขวาทีอย่างหยอกเหย้าลมหายใจร้อนๆ ทำใหตัวผมร้อนขึ้นตามไปด้วย ร้อนจนเหมือนกับกำลังถูกแผดเผาเลย

     " เหรอ ไม้เรียว " เขาว่าพร้อมขบเม้มริมฝีปากเบาๆ หนึ่งที สองที ก่อนจะกระชากสติผมอีกครั้งด้วยการกดน้ำหนักปลายนิ้วขยับจังหวะถี่รัวมากขึ้น จนผมรู้สึกเหมือนกำลังจะดำดิ่งลงไปในห้วง ความรู้สึกที่ไร้ทางออกอีกครั้ง ผมไม่กล้ากระดุกกระดิก ไม่กล้าแม้แต่จะหลับตา เพราะว่าหมอนั่นกำลังดันใบหน้าผมไปมองเขาทำทางด้านข้าง 

      เขาจ้องอยู่ เขากำลังใช้นัยน์ตาสีนิลสะกดให้ผมตกอยู่ใต้อำนาจที่มิอาจขัดขืน!