คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ...

เเงอีตาบ้านี่เเค่ฉันไปเดินชนที่ตลาด(อย่างรุนเเรง)เขาก็มาโวยวายสารพัดคำด่าที่ตานี่ขุดมาจากใต้ดินเเถมยังมาพูดสุ่มสี่สุ่มห้าว่าบ้านของฉันเป็นของเขาโอ๊ยยยยฉันผิดตรงไหนเเค่เดินชน(อย่างรุนแรง)ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วยขัดต่อมนุษยธรรมอย่างเห็นได้ชัดคอยดูนะฉันจะฟ้องลุงประยุธชิ! ลูกน้องของเขาเป็นสิบฉันไม่กล้าสู้เลยเเม้เเต่เเตะปลายนิ้วถ้ารวยนักก็จะมายุ่งกับชีวิตที่(เคย)สงบสุขของฉันทำไมT^Tฮือๆๆๆ

      1ชม.ผ่านไป

เขาสั่งให้ลูกน้องยกโขลงกับบ้าน(เเต่ละคนตัวอย่างกับช้างอะ)กลัวอะไม่มีอะไรมากเเต่กลัวมากกพอไอลูกช้างเอ๊ย!ลูกน้องนั่นกลับบ้านเขาถึงบอกชื่อเเซ่เหล่าวงค์ตละกูลว่า"ฉันชื่อลีกึลยอลนามสกุลวัฒนไตรกุล"เดี๋ยวนะวัฒนไตรกุลนามสกุลคนที่รวยที่สุดในThailand เลยน้าาาเเล้วเขาจะมายุ่งกับบ้ายสับปะรังเเคนี่ทำไมกันเนี่ยมิหนำซ้ำยังใช้งานฉันทำโน่นทำนี่สารเพเททักอย่างกับเจ้าของบ้านชิ!!!!พ่อไปลำปางเเม่ไปปารีสไม่มีใครอยู่กับฉันเลยนอกจากตาบ้านี่ทำไงดีผีนรกขุมไหนก็ได้ช่วยหนูทีเเล้วจะส่งบุญไปให้เลยนะจริงๆอีตานี่สั่งเเต่ละอย่างปากเร็วกว่า4Gอีกเเละ

เเล้วสงครามนำ้ลายก็เริ่มขึ้น...

      "เธอจะไปไหน"

      "ไปตลาดทำไม"

      "ไม่ให้ไป"

      "นี่ถ้านายไม่ให้ฉันไปไม่มีอะไรกินกันเเน่จบปะ"

      "ไม่จบ"

      "เเล้วนายจะกินอะไรไอเสื้อคลุมราคาสิบล้านของนายมันกินไม่ได้หรอกนะ"

      "ฉันไม่โง่กินเสื้อคลุมหรอก"

      "เเล้วเอาไง"

      "เเต่ฉันจะไปตลาดกับเธอ"

      "!!!"

      "ไปได้ไหม"

      "เเต่ไปตลาดไม่สบาบเหมือนเดินห้างหรอกนะ"

เเต่ฉันจะไปเขายังคงยืนยันคำเดิมเก่งนักเหรอ

นีโม่ คนเขียน(นฤตย์อร)