Mischievous Love ปิ๊งรัก...นายจอมกวน
เขียนโดย 
♥♫Hikaru♪♥
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.06 น.
แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2558 21.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) Happy Ending ♥
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ1 ปีต่อมา...
ผู้คนมากหน้าหลายตาในชุดสูทดูหรูหรา เดินกันไปมาภายในงานแต่งงานของฉันและโคทาโร่ -//- เป็นวันที่ฉันรอมาทั้งชีวิตเลยล่ะ แหะๆ
ฉันผลักประตูบานใหญ่ออก แล้วเดินเข้ามาในห้องที่ใช้จัดงาน แล้วกวาดตามองไปรอบๆ แต่ก็สะดุดตากับโคทาโร่และบาทหลวงที่ยืนอยู่ตรงหน้าโคทาโร่
"ว้าว!นี่เนโกะจริงๆเหรอเนี่ย *0* สวยมาก!"
"สำรวมหน่อย!" บาทหลวงตำหนิโคทาโร่ที่พูดจาเสียมารยาท
ฉันเดินมาสุดทางเดิน จนมาอยู่ต่อหน้าบาทหลวง พิธีแต่งงานจึงเริ่มขึ้น ฉันคิดในใจ ว่า ‘วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดเลยล่ะ..^^’
4 ชม. ต่อมา หลังจากงานแต่งงานจบลงฉันกับโคทาโร่ก็โดนพามาเข้าห้องหอ รอรัก(?) ที่คอนโดของโคทาโร่
เรานั่งเงียบไม่พูดอะไรกันมาพักใหญ่ จนฉันเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน
“ถ้านายยังไม่อาบน้า งั้นฉันอาบก่อนนะ”
“ไม่กลัวโดนฉันแอบดูเหรอ^0^”
“งั้นนายอาบก่อนไปปเลย ชิ-)3(-”
“ล้อเล่นๆ^^ งั้นฉันไปอาบก่อนนะ”
“ไปเลยๆ”
หลังจากโคทาโร่เดินเข้าห้องอาบน้ำไป ฉันจึงโน้มตัวลงนอนบนเตียงและเผลอหลับไป...
“นี่ๆตื่นๆจะหลับไปถึงไหนกัน!” โคทาโร่ที่อาบน้ำเสร็จ เดินมาตะโกนใส่หูฉันที่กำลังนอนฝันหวาน ทำให้สะดุ้งตื่นขึ้นมา
“งื้อ~”
“นี่แน่ะ!~ยัยขี้เซา”
จุ๊บ!
อ๊ะ…เขาจับฉันจูบทั้งๆที่ฉันเพิ่งลืมตาตื่น และเขาก็ยังไม่ได้ใส่เสิอผ้า..ยังคงอยู่ในผ้าขนหนูผืนเดียว
“อะ...อื้อ..” ฉันเผลอเคลิ้มไปตามริมฝีปากหวานๆของเขาอีกแล้ว~ ทุกรอบเลย ทำไมกันนะ ทำไมเวลาเขาจูบฉัน ฉันต้องเคลิ้มตามไปด้วย ทำไมกันล่ะ?.
“ตาสว่างหรือยังครับคุณภรรยา^^”
“เอ่อ..”
“ตอบแบบนี้แสดงว่ายัง งั้นต้องอีกสักที!”
“ตาสว่างแล้ว~!!><” ฉันขัดเขา ก่อนที่เขาจะเข้ามา จากนั้นก็มองเขาแล้วเอ่ยขึ้น “นายจะไม่เปลี่ยนชุดเหรอ >~<”
“ไม่อ่ะ นอนแบบนี้แหละ ^0^”
“ไอ้บ้า!!>//<”
“บ้าอะไร -0- เราแต่งงานกันแล้วนะ จะอายอะไร”
“แต่ฉันเขินนี่นา ไม่เอาเด็ดขาด ไปใส่เสื้อผ้าซะ!><”
“ครับๆ- -“ เขาทำสีหน้าใส่ฉันแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเขาในตู้เสื้อผ้ามาใส่
“ดีมากจ้ะ^^”
จากนั้นพวกเราก็นอนจับมือกันจนรุ่งสาง..♥
อ้ากกกกกกกกกกกกก!! ฉันจะทำยังไงดีให้ไอ้หมอนี่ตื่นขึ้นมาลืมตาดูโลก ฉันขี้เกียจปลุกนายแล้วนะ~~!!
“โคทาโร่!ตื่นได้แล้ว เมื่อไหร่จะลุกเสียที” ฉันขึ้นไปนั่งบนตัวของโคทาโร่เพราะดึงหูก็แล้ว ทุบหน้าอกก็แล้ว หมอนี่ก็ไม่ยอมตื่นสักที
“งือ..”
“ตื่นได้ซักทีนะ-0-”
“กำลังอ่อยฉันอยู่เหรอ ^^”
“จะบ้าเหรอ! 0//0” เขาเอื้อมมือมาโอบฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังจะลงจากตัวเขา >w< แอร้ยย! อีตาบ้า~
“ไม่บ้าหรอกน่า เราแต่งงานกันแล้วเธอจะอ่อยฉันก็ไม่แปลก หุหุ”
“ใครอ่อยนายกันยะ >//<”
“ก็เธอไง นั่งอยู่บนตัวฉันเนี่ย” เขากอดฉันไว้แน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย หน้าฉันจะกลายเป็นมะเขือเทศอยู่แล้วเนี้ยย >//<
“พอได้แล้ว (..)” ฉันเบ้ปาก พลางมองไปทางประตูห้อง
“ก็ได้ๆ -3-“
“ดีมากจ้ะ^^”
1 เดือนต่อมา
วันนี้เป็นวันฮันนีมูนของฉันกับโคทาโร่ ซึ่งเป็นอีกวันที่ฉันรอคอยมาตั้งแต่แต่งงานแล้วล่ะ โคทาโร่พาฉันมาฮันนีมูนที่ดิสนี่ย์แลนด์ เขาพาฉันมาย้อนเวลาสู่วัยเด็กแหละ ฮ่าๆๆ
“สวยดีเนอะ ว่ามั๊ยเนโกะ”
“นั่นสิ สวยมากๆ เลย”
“เราไปนั่งที่ก้าอี้ตรงนั้นกันเถอะ” โคทาโร่พูด พลางจูงมือฉันด้วยมืออันแสนอบอุ่นและอ่อนโยนของเขา
“อือ -//-“
“กินไอศกรีมไหม?”
“เอาสิ”
“เธอชอบกินรสอะไรล่ะ?”
“รสโคทาโร่ -//-“ ฉันพูดเบาๆ เพราะเป็นประโยคน่าอาย
“ห้ะ? อะไรนะ?” เขาเอียงคอมองฉันพร้อมกับเกาหัวของเขา
“ระ! รสสตรอว์เบอร์รีค่ะ ><”
“โอเคครับ รอสักครู่นะ เดี๋ยวไปซื้อมาให้”
ฉันมองไปทางตัวตลกที่กำลังยืนแจกลูกโป่งหลากสีให้กับเด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาแล้วนั่งนึกถึงเรื่องเก่าๆ ตั้งแต่เพิ่งรู้จักกับโคทาโร่ ตอนนั้นฉันเกลียดหมอนี่มากๆ เลยล่ะ แต่พอรู้จักกันไปนานๆ เข้า ฉันกลับหลงรักเขาซะงั้น ก็เขาหล่อขนาดนี้จะไม่ให้รักได้อย่างไรล่ะ >w< ยิ่งนึกถึงซิกแพ็คของเขายิ่งหน้าแดงใหญ่เลยแฮะเรา คนอะไรจะเหมือนตานี่ได้ ทั้งหล่อ มีซิกแพ็ค รวย แต่กวน teen เป็นที่หนึ่ง แถมยังหื่นมากอีกด้วย >0< แต่ละเรื่องที่นายทำไว้ทำให้ฉันหน้าแดงหมดแล้วนะ!!~
“เนโกะ” อ่ะ -3- กำลังนึกถึงก็มาเลยแฮะหมอนี่ ตายยากนะเนี่ย
“ขอบใจนะ^^”
“ไม่เป็นไรหรอก เราเป็นสามี ภรรยากันนี่นา” -0- พูดแบบนี้อีกแล้ว อีหมอนี่ทำไมชอบทำให้ฉันหน้าแดงกันฟระ
“-//-“
“เป็นอะไรเนโกะ หน้าแดงหมดแล้วนะ”
“งื้ออ” เขามองหน้าฉันพร้อมกับดึงแก้มของฉันไปมาอย่างทะนุถนอม
“^^ รักนะเนโกะ”
“ค่ะๆ -//-“
“ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเธอเอง สัญญาเลย” เขายื่นนิ้วก้อยมาที่ฉันเพื่อที่จะเป็นคำสัญญาของสองเรา แล้วมีเหรอที่ฉันจะไม่ยื่นไปเกี่ยวก้อยน่ะ
“ค่ะ-//-”
“ครับ^^”
ขอบคุณนะคะสวรรค์ ที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ฉันมีความสุขสุดๆ เลยล่ะค่ะ
END
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
