รักใสๆ ของนายเย็นชา

       ณ.โรงเรียนไวฮาร์ต

   หลังจากที่วันอาทิตย์เที่ยวกันจนเหนื่อยแล้วก็เรียนกันต่อในวันจันทร์เคย์ยูโตะ คุโรกิก็เดินมาโรงเรียนตามปรกติเหมือนทุกๆวันแต่ดูเหมือนวันนี้เคย์จะร่าเริงเป็นพิเศษ จิงด้วยวันนี้เป้นวันครบรอบ3เดือนของเคย์กับอายาโกะนี่นามิหน้าเคย์ถึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

  "นี่เธอจะรู้ไหมที่เหลือคือความรักที่จริงแท้"เสียงเคย์ที่กำลังร้องเพลงอย่างมีความสุข

  "มาถึงแล้วสิน่ะ- -วันที่หน้ารำคาญที่สุดของเดือน"ยูโตะพูดพร้อมถอนหายใจ

  "นี่ๆยูโตะวันนี้เป็นวันอะไรงั้นหรอเคย์คุงถึงเป้นอย่างนั้นน่ะ"คุโรกิเอ่ยถามยูโตะ

  "ก็วันนี้น่ะเป็นวันครบรอบ3เดือนที่หมอนั่นคบกับยัยอายาโกะน่ะสิ"ยูโตะถอนหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

  "อ่ะ อายาโกะจิน"เคย์ที่เห็นอายาโกะจึงรีบวิ่งไปหา

  "จำได้ไหมวันนี้วันอะไรเอ่ย"เคย์เอ่ยถามอายาโกะด้วยท่าทางร่าเริง

  "อ่อจำได้สิเมื่อเช้าดูปฏิทินมาแล้ววันนี้วันจันทร์"อายาโกะพูดแล้วรีบวิ่งไปหาคุโรกิ

  "นั่นสิเนอะวันนี้วันจันทร์ ง่ะ!!"เคย์ที่ตกใจเมื่อได้ยินคำตอบก็ยืนแข็งเป็นหิน

  "รีบไปกันเถอะคุโรกิจังวันนี้เป้นเวณทำความสะอาดของพวกเราน่ะ"พูดจบอายาโกะก็จับมือคุโรกิแล้วรีบวิ่งขึ้นอาคาร

  "เคย์เอยดูเหมือนอายาโกะจะลืมวันสำคัญของนายแล้วล่ะ"ยูโตะพูดจบแล้วตบไหล่เคย์เบาๆ

  "มะ มะ ไม่จริงงงงT^T"เคย์พูดพร้อมทรุดลงกับพื้น

  "เอาหน่ารีบไปกันเถอะก่อนจะเข้าเรียนสายน่ะ"พูดจบยูโตะรีบวิ่งนำเคย์ไปที่ห้องเรียน

     พอถึงเวลาเข้าเรียนยูโตะกับเคย์ก็ไปที่ห้องเรียนตามปรกติแต่เคย์ดูเหมือนจังยังไม่หายช็อคกับการที่อายาโกะจำวันครบรอบ3เดือนไม่ได้เลยดูไม่ร่าเริงยูโตะก็พยายามพูดปรอบแต่กลายเป็นซ้ำเดิมสะงั้น

  "เอาหน่าเรื่องแบบนี้ใครๆมันก็ลืมกันได้แค่วันครบรอบเอง"ยูโตะพูดพร้อมวางกระเป๋าที่โตะเรียน

  "แค่วันครบรอบ  แค่วันครบรอบมันหมายความว่ายังไงฟะ มันเป้นวันสำคัญสำหรับฉันน่ะเฟ้ย"เคย์พูดพร้อมกับนั่งลงไปที่โต๊ะแล้วฟุ้บลงกับโต๊ะทันที

     หลังจากนั้นไม่ว่าจะคาบที่2หรือคาบที่3เคย์ก็เอาแต่ซึมมาตลอดจนถึงเที่ยง เพราะเรื่องนี้รึเปล่าน่ะที่ทำให้เจ้าตัวกินเก่งอย่างเคย์เกิดอาการไม่อยากอาหารเลยทีเดียว

  "เฮ้อ ฉันรู้สึกไม่อยากอาหารน่ะยูโตะฉันฝากนี่ให้อายาโกะด้วยน่ะ"พูดจบเคย์ก็ฝากตุ๊กตาหมีที่ตั้งใจเอามาให้อายาโกะไว้กับยูโตะ

  "อะ อืมแล้วนายจะไปไหนละเคย์"พูดพร้อมมองไปทางเคย์แล้วรับตุ๊กตามา

  "จะไปหาที่นอนสักหน่อยน่ะ"พูดจบเคย์ก็เดินไปใต้ต้นไม้ด้วยน่าตาเศร้าๆ

  "ดีจ้าายูโตะคุงอ่าวว แล้วเคย์จินล่ะ"อายาโกะพูดพร้อมมองหาเคย์

  "หมอนั่นซึมเพราะเธอจำวันครบรอบไม่ได้เลยไปหาที่นอนแล้วล่ะ ฝากนี่ไว้ให้เธอด้วยน่ะ"พูดพร้อมกับยื่นตุ๊กตาหมีให้อายาโกะ

  "งั้นหรอๆ ฉันตั้งใจจะแกล้งเคย์จินแท้ๆเลยแกล้งจำไม่ได้น่ะ แต่นายอย่าพึ้งไปบอกเคย์จินน่ะ"อายาโกะยิ้มแล้วพูดกับเคย์ด้วยน้ำเสียงดีใจ

  "อืมได้สิ"ยูโตะพูดพร้อมดับไปนั่งทานอาหารกลางวัน

    หลังจากพักเที่ยงแล้วเคย์กับยูโตะก้ขึ้นไปเรียนคาบบ่ายต่อแต่ก็เหมือนเดิมเคย์ได้เอาแต่นอนในคาบเรียนโดยบอกอาจารย์ว่าไม่สบายขอนอนตลอดๆ พอถึงหลังเลิกเรียนวันนี้ไม่มีซ้อมบาสเคย์เลยตั้งใจจะกลับบ้านแต่ก็เจออายาโกะที่หน้าประตู

  "ดีจ้าาเคย์จินเป้นอะไรไปหรอ"พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงมองเคย์ที่กำลังเศร้า

  "ป่าว ไม่มีอะไรหรอก"เคย์พูดพร้อมกับเดินกลับบ้าน

  "อะนี่เค้าให้เคย์จินน้าาา>0<ของขวัญวันครบรอบไง"อายาโกะยื่นสร้อยคอรูปหัวใจให้เคย์แล้วยิ้ม

  "นะ นะ นี่อายาโกะจินจำได้ด้วยหรอ"เคย์พูดด้วยน้ำเสียงดีใจและรับสร้อยคอมา

  "อืมก็เป้นวันสำคัญนี่นา"อายาโกะพูดพร้อมยิ้ม

  "เค้าขอโทษน่ะที่แกล้งเคย์จินแรงไปหน่อยอย่าโกรธกันน่ะ"อายาโกะยิ้มให้เคย์อย่างร่าเริง

  "อะ อืมผมไม่โกรธหรอกแต่อย่าแกล้งแบบนี่อีกน่ะ"เคย์พูดพร้อมยิ้มให้อายาโกะ

  "ทั้ง2คนดูมีความสุขจิงๆเลยนะ ฉันก็อยากมีช่วงเวลาแบบนี้บ้างจัง"คุโรกิพูดพร้อมเดินมายืนข้างๆยูโตะ

  "อยากมีก็หาให้ได้สิยัยต๊อง   ฉันกลับก่อนน่ะเคย์"ยูโตะพูดพร้อมเดินกลับบ้าน

  "อืมเจอกันพรุ่งนี้น่ะยูโตะ"เคย์โบกมือลายูโตะ

  "แหม นี่ยูโตะฉันน่ะไม่ได้ต๊องน่ะ!!"รีบวิ่งตามยูโตะ

     เมื่อยูโตะกับคุโรกิกลับบ้านไปแล้วเคย์กับอายาโกะก้ยแกย้ายกันกลับบ้านโดยที่เคย์เดินไปส่งอายาโกะที่บ้านก่อนแล้วจึงเดินกลับบ้านของตัวเองด้วยสีหน้าที่มีความสุขและดีใจ พอยูโตะกลับถึงบ้านก็รีบอาบน้ำ ทานข้าวเย็น ทำการบ้านและเข้านอนตามปรกติ