[Markbam]Bad Baby เด็กเกเร

Bambam'part

 

 

 

13:40

 

"แบม...กูว่ามันเลยเวลามามากแล้วนะ"ตั้งแต่เลยบ่ายโมงมาไอ้ยูคเอาแต่พูดแบบนี้มาเป็นสิบสิบครั้งเลยมั้ง น่ารำคานชิบ- -

 

"...."ผมยังคงนั่งบนถังขยะเงียบๆ

 

"ไอ้แบม...ทำไมยังไม่มีใครมาวะ"

 

"...."

 

"แบมกูว่ามันเลทเกือบชั่วโมงแล้วนะ"

 

"...."

 

"แบม...หรือเรามาผิดที่นี่แบม..."

 

"ยูคมึงหุบปากอยู่เงียบๆสัก10วิได้มั้ยวะ"ในที่สุดความอดทนผมก็หมดลงยิ่งหงุดหงิดจากเมื่อวานอยู่ไอ้ยูคก็แม่งพูดอยู่นั่นแหละแค่พวกไม่ยังไม่มาแค่เนี๊ยะ

 

"แต่ไอ้แบมพวกของเราก็ยังไม่มาพวกไอ้เจบีก็ยังไม่มานี่มันจะบ่ายสองแล้วนะเว้ย!"

 

"รออีก10วิถ้าพวกมันยังไม่มาก็กลับ"ผมลุกขึ้นปัดก้นจัดเสื้อผ้าตัวเองสักพักก่อนจะเดินหันหลังกลับตรงไปทางป้ายรถเมล์

 

"ไอ้แบมเอาจริงดิ!?เดี่ยวๆแล้วถ้าไอ้พวกหมาเจบีมาแล้วไม่เจอเราล่ะ"ยูควิ่งตามผมมาติดๆทำไมวันนี้มันดูจริงจังชะมัดปกติบางทีมันก็แอบโดดไปหลีหญิงบ้าง..วันนี้มาแปลกเหี้ย

 

"งั้นมึงก็ทำอะไรที่ทำให้พวกมันรู้ว่าเรามาแล้วไปแล้วดิสัสกูกลับล่ะ"พอผมเดินออกจากซอยรถเมล์ก็มาพอดี ถือว่าวันนี้ดวงดีหน้าไม่เสียโฉมไม่ต้องรอรถเป็นชม.หึ

 

 

 

 

 

 

 

 ทางด้านยูคยอม

 

 

 

 

 

"แล้วจะให้ทำเหี้ยอะไรดีวะ.."ยูคเดินกลับมาตรงที่จุดนัดก็เดินคิดวนไปมาสักพักก่อนจะเดินไปเตะใส่อะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

เกร้ง...

 

 

 

"กระป๋องพ่นสี?คงเป็นของไอ้พวกวัยรุ่นมือบอนมั้ง...หืม..กระป๋องพ่นสีหรอก็ไม่เลวนี่:)"

 

 

 

.

 

.

 

.

 

.

 

"เรียบร้อยศิลปะในสไตล์ยูคยอมหึหึ"ยูคปัดมือชมผลงานตัวเองพร้อมกับยิ้มนิดๆ"อ่าได้เวลากลับไปหาเบบี๋ของยูคยอมมี่แล้วถึงจะไม่ได้ใช้ของที่สั่งมาก็ไม่เป็นไรไว้คราวหน้าละกัน:)"

 

 

 

_______________________________MYWIFE______________________________

 

 

 

 

 

"กลับมาแล้วครับ.."อ่า...ยังไงดีผมว่าผมรู้สึกบ้านดูผิดปกติไปนะ  แม่บ้านหายไปไหนหมดแล้วรถสปอตคันหรูที่จอดหน้าบ้านผมนั่นของใครวะ

 

"กรี๊ดดด~"หืม!?เสียงแม่บ้านนี่กรี๊ดอะไรกัน!!?!

 

 

 

 

 

ตึกตึกตึก

 

 

"มีอะไรกันน่ะ!"ผมรีบวิ่งไปทางต้นเสียงก็คือห้องโถง ผมพยายามแหวกพวกแม่บ้านเข้าไปเกิดอะไรขึ้นฟะ

 

 

 

 

 

"เห้ย!อยากถูกไล่ออกรึไงบอกให้ออกไปให้หมดไง!!"เสียงทุ้มๆนั่นของใครวะโหย..ยัยพวกนี้ก็มายืนกรี๊ดข้างๆหูผมอยู่เนี่ยเมื่อไหร่ผมจะแหวกเข้าไปได้วะ

 

 

"นี่..คุณหนูแบมเค้ากำลังจะเข้าไปห้องโถงแหน่ะหลีกทางให้หน่อยสิแก"เออ..น่าจะรู้กันตั้งนานเนาะยัยพวกนี้

 

 

"ไม่มีงานทำกันรึไงวะ อยากถูกไล่ออกกันยกเค้าหรอสัส"ผมที่เห็นพวกคนใช้แม่บ้านหันมาสนใจผมแล้วก็ได้โอกาสด่า+ขู่ทันทีพวกนี้เลี้ยงเปลืองเงินชิบ-  -

 

 

"เปล่าค่ะ~พวกแกมาทำงานสิ!"

 

 

"ค่ะๆ"

 

พอพวกแม่บ้านเริ่มทยอยกันออกไปผมก็เห็น...ใครวะผมสีแดงหน้าตาดีแต่เหมือนไม่ใช่คนไทยนั่งอยู่บนโซฟากับผู้ชายอีกสองคนแต่งตัวเหมือนพวกบอดี้การ์ดยืนอยู่ข้างๆ เมื่อกี้ตแนแม่บ้านมามุงทำไมบอดี้การ์ดไม่เข้ามากันแม่บ้านออกวะทำงานเหี้ยไรกันช่างเถอะไม่ใข่เรื่องของเราว่าแต่..ไอ้ครผมสีแดงที่มานั่งลอยหน้าลอยตาในบ้านคนอื่นนี่ใครวะ

 

 

"สวัสดีที่รักพี่ชื่อมาร์คคู่หมั้นน้องไงครับ"

 

 

"ใครน้องมึงกูลูกคนเดียวไม่มีคู่หมั้น"ผมมองไปคนผมแดงที่ชื่อมาร์คด้วยสายตาเรียบๆอือ..สำเนียงพูดไทยเป๊ะชิบ- -' หรือจะเป็นลูกของแม่(?)ไม่ใชมั้งก็หล่อนเป็นคนไต้หวันนี่จะมีลูกเป็นคนแถบยุโรปได้ไง

 

 

"โว้ว...ทำไมที่รักพูดจาแบบนี้ล่ะถึงไม่ใช่ที่รักยังไงพี่ก็ยังเป็นพี่ของน้องนะสุภาพหน่อย"

 

 

"ก็บอกแล้วไงกูไม่มีพี่มึงเป็นใคร!?มานั่งในบ้านกูทำไม!!"

 

 

"แบม!มึงตะโกนใส่ใครวะ"พ่อ...มาได้จังหวะพอดีเลยจะได้ถามว่าลูกของเมียท่านใช่ไอ้ห่าที่นั่งในห้องโถงนี่มั้ย..โอ้หล่อนก็มาด้วย

 

 

"อ้าวป๊ะป๋า..ผมมารอนี่ตั้งนานไปไหนกันมาหรอครับ^^"ไอ้คนที่ชื่อมาร์คลุกจากโซฟาเดินตรงมากอดพ่อของผม..ป๊ะป๋า(?)นี่พ่อไปมีเมียเก็บที่ไหนอีกวะ

 

 

"อ้าวลูกมาร์คของแม่...แบมแบมจ๊ะนี่มาร์คหรือต้วนอิ้เอนลูกของแม่เองจ๊ะ^^"โอเคยิ้มเหมือนกันขนาดนี้ผมน่าจะยอมรับตั้งนานแล้วนะ..

 

 

"แบมยกมือไหว้พี่มาร์คยัง"พ่อถามผมเสียงเรียบๆเหอะ..กับลูกชายคนอื่นนี่กอดพูดจ๊ะพูดจ๋ากับลูกตัวเองแม่งมึงๆกูๆ

 

 

"..."ผมยืนเงียบๆมองหน้าลูกชายผมแดงคนโปรดของพ่อที่ตอนนี้ก็มองมาทางผมเหมือนกัน

 

 

"ไอ้แบมกูถามทำไมไม่ตอบ!!มึงไหว้พี่มาร์คเค้ารึยัง!!"

 

 

"

 

ป๊ะป๋าครับไม่เห็นต้องตะโกนใส่น้องเค้าขนาดนั้นเลยนี่ครับ:)"

 

 

"กูไม่ใช่น้องมึงและผมก็จะไม่ไหว้มันด้วย!"ผมรีบเดินขึ้นห้องของผมและล้มตัวนอนซุกหมอนทันที"...แม่ครับแบมอยากไปอยู่กับแม่"สุดท้ายผมมันก็อ่อนแอและร้องไห้ออกมาจนได้...