นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

    พาสเตอร์...

ผมยืนมองภาพของคริสตัลที่กำลังสนทนากับพี่ชายอยู่ด้านล่างทำให้อดยิ้มไม่ได้ เธอคือเป้าหมายที่น่าสนใจเลยทีเดียว ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิงซื่อๆธรรมดาเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่นี่เปล่าเลย เธอที่ดูเด็ดเดี่ยว และอ่อนแอไปในที อีกทั้งท่าทางร่างเริงอะไรอีกหลายๆอย่างที่ทำให้ผมชักสนใจในตัวเธอขึ้นมาจริงๆแล้ว มีอะไรอีกหลายๆอย่างที่ผมอยากจะรู้ อยากจะเข้าไปค้นหา สงสัยผมคงจะหลงเสน่ห์ความน่ารักของเธอเข้าเต็มๆแล้วละ ขอโทษนะเวคิน ฉันขอร่วมลงสนามแข่งกับนาย ผู้หญิงคนนี้ฉันเองก็อยากได้ไม่แพ้กัน



“”ฮัชเช้ย!!” ” ฉันจามสุดเสียงพร้อมทั้งขยี้จมูกไปมา น้ำมูกไหลด้วยแฮะฟิดๆ

“”โสโครกชะมัด น้ำมูกจะเข้าปากแกอยู่แล้ว”” พี่เพชรกล่าว

“”พูดมากน่า”” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะดึงทิชชู่หน้ารถมาเช็ด

“”อย่าเอามาทิ้งในรถฉันนะ ขยะแขยง””

“”เออ”” ฉันกระแทกเสียง สงสัยจะเป็นหวัดแฮะ

ที่บ้าน

“”กินยาสะแล้วไปนอนพักผ่อน”” แม่กล่าวพร้อมทั้งส่งยาให้ฉัน

“”ค่ะ”” ฉันตอบเสียงหั้น

“”ตัวก็ไม่ได้ร้อนเท่าไหร่นี่”” แม่เอามือมาอังหน้าผากฉัน

“”อืม”” ฉันตอบพร้อมยกน้ำขึ้นดื่ม

“”จะนอนแล้ว”” ฉันบอกก่อนจะทิ้งตัวนอนเอาผ้าห่มคลุมร่าง

“”แม่ไปก่อนนะ”” แม่กล่าวและฉันก็ได้ยินเสียงปิดประตู ฉันมองไปที่ประตูเพื่อดูว่าแม่ออกไปแล้วจริงๆก่อนจะลุกขึ้นยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง กลับบ้านมารึยังนะ คิดถึงนายจัง เกลียดความรู้สึกตัวเองชะมัดเลย จะไปคิดถึงคนนิสัยไม่ดีแบบนั้นทำไมนะ ขณะที่กำลังยืนเหม่ออยู่นั้นฉันก็เห็นรถเบนซ์สปอร์สีดำขลับรุ่นSLK200 กำลังแล่นออกนอกประตูรั้ว

“”วะเวคิน!! ” ฉันร้องเสียงหลง จะไปไหนนะ นายจะไปไหน ไม่ได้แล้ว ฉันจะต้องตามนายไป

“”นั่นจะออกไปไหนนะ! ”” พี่เพชรกล่าว

“”จะออกไปหาเพื่อน”” ฉันตอบและวิ่งออกจากบ้านตรงไปที่โรงรถ ไม่ได้ขับรถนานแล้วเหมือนกัน ตั้งแต่คราวนั้นที่ขับรถบีเอมดับเบิ้ลยูไปชนต้นไม่ของ ก.ท.ม. แม่ก็ไม่ให้ฉันขับอีกเลย แต่ใครว่าฉันเข็ดละ ตอนนี้ฉันก็เอารถคันเดิมนั่นแหละ ( ฉันชอบมันสวยดี ) และขับออกอย่างเร็ว

ขอให้ตามทันด้วยเถิด ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านายไปที่ไหน