นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

“”ให้ฉันไปส่งนะ”” หลังเลิกเรียนฉันยัดของเข้ากระเป๋าเป้และตั้งท่าจะเดินออกจากห้องเรียนขณะที่ทุกๆคนออกจากห้องเรียนกันเกือบหมดแล้ว เหลือแต่เวคินที่เพิ่งจะตื่นนอน และก็ขอไปส่ง
“”ไม่ต้อง”” ฉันตอบเสียงห้วน
“”อะไรเล่าเมื่อวานฉันก็ไม่ได้ไปส่งเธอนะ”” เวคินขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
“”ฉันขอรึไง!”” ถึงแม้ว่าเมื่อวานฉันจะแอบเดินตามนายไปก็เถอะ
“”เปล่า”” เวคินตอบเสียงเรียบ เพื่อนคนที่เหลือหันมามองทางเราอย่างหวาดผวา และเมื่อเวคินตวัดดวงตาคมดังเหยี่ยว สีชาไปทางพวกเขาพวกเขาก็เร่งเก็บของและเดินออกจากห้อง แล้วทีนี้ก็เหลือเพียงฉันกับเวคิน
“”ฉันจะกลับแล้วถอยไป”” ฉันพูดเสียงแข็งขณะที่เวคินยืนขวางทางออกอยู่
“”ไม่”” เวคินกล่าว
“”อย่ามาทำเป็นพูดไม่รู้เรื่องได้ไหม วันนี้ไม่รีบกลับรึไง จะได้ไปคุยเรื่องการเป็นมาเฟียที่ยิ่งใหญ่กับพ่อนายนะ”” ฉันพูดอย่างประชด
“”อย่างอนได้ไหม เธอหึงฉันใช่ไหมละ”” เวคินยิ้มกริ่มขณะที่ฉันหน้าร้อนพราว
“”ฉันจะหึงนายทำไม!ก็นายกำลังจะเป็นมาเฟียที่ยิ่งใหญ่””
“”ฉันรักเธอนะ”” เวคินพูดเสียงจริงจังจนฉันใจหายวาบ ตาของฉันสบกับตาสีชานั่นอย่างเลี่ยงไม่ได้
“”เชื่อใจฉันเถอะ”” เวคินพูดเสียงเบาก่อนจะก้มตัวเล็กน้อย ริมปากหนาได้รูปประกบเข้าที่ปากของฉัน เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ฉันไม่อยากจะผละออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้และจูบที่อ่อนโยนและเร่าร้อนไปในที ฉันเองก็รักนายนะเวคิน รักมาก... มากจนไม่อยากเสียนายไป

7ปีที่แล้ว...
“”อะไรกันเธอเนี่ย ทำเรื่องน่าอายอีกแล้วนะ”” เวคินกล่าวว่าฉันแต่ก็ช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้น
“”ก็มันเจ็บนี่!”” ฉันแหวและพยายามจะกลั้นน้ำตาที่คลอเบ้าเอาไว้
“”อยู่เฉยๆนะฉันจะแบกเธอไปเอง””
“”ฉันหนักนะ”” ฉันพึมพำ
“”ฉันรู้ เอา ขึ้นมาสิ”” เวคินบอกก่อนจะนั่งยองๆเพื่อที่จะให้ฉันขี่หลัง
“”ขึ้นละนะ”” ฉันบอกก่อนจะขึ้นขี่หลังเขา
“”อะโอ๊ย!”” เมื่อลุกขึ้นจะยืนเวคินก็ล้มลงมาสะนี่ทำให้ทั้งฉันและเขาล้มกลิ้งไปนอนกับพื้นทั้งคู่ และตอนนั้นฉันก็ขึ้นคร่อมร่างเขา ฉันเห็นเวคินหน้าแดงด้วย น่ารักชะมัด
“”ก็บอกแล้วว่าหนัก”” ฉันพูดเสียงแผ่ว
“”บ้าน่า ฉันอยากจะทำเท่ห์บ้าง เมื่อไหร่ฉันจะทำให้เธอเห็นว่าฉันเท่ห์ได้นะ”” เวคินเอามือขึ้นปิดหน้า
“”นายเท่ห์ที่สุดแล้วเวคิน”” ฉันพูดและยิ้มหวานให้เขา
“”ฉันรักเธอที่สุดเลย เราจะแต่งงานกันนะ”” เวคินกล่าวและจ้องมองฉันด้วยสายตาจริงจังจนฉันเขินไปเลย
“”จ๊ะ เราจะแต่งงานกันเราห้ามพูดว่าเลกกันเด็ดขาดเลยนะ”” ฉันตอบและยิ้ม ริมฝีปากของเวคินประทับที่ปากของฉัน และครั้งนั้นก็เป็นจูบแรกของฉันและของเวคิน คำสัญญาในตอนเด็กๆ ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันคงจะเป็นแค่เพียงคำพูดของเด็กทั้งสองคน แต่จนถึงปัจจุบันนี้ ฉันมั่นใจแล้วว่ามันไม่ใช่แค่เพียงลมปาก แต่เราจะทำให้มันเป็นจริง แต่ตอนนั้น...
“”อะเออ คะคุณหนูครับ”” บอดีการ์ดมาเห็นพอดี... ขัดจังหวะ