นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ฉันกลับมาถึงบ้านอย่างอารมณ์ดีหนีการสอบปากคำจากพี่เพชร และขึ้นมาลองเสื้อผ้าต่างๆนานามากมายที่ซื้อมา แหม วันนี้เป็นวันดีๆจังเลยแฮะ ป่านนี้เวคินคงกำลังวุ่นกับการถูกแม่จับแต่งตัวให้เป็นเจ้าชายอยู่แน่ๆ แล้วเราจะเจอกันในคืนพรุ่งนี้นะเวคิน!

ฉันทิ้งตัวลงที่นอนนุ่มแต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเวคินปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า...

“”เธอ!ไปไหนมา”” แววตาเกรี้ยวกราดของเวคินทำให้ฉันสั่นด้วยความกลัว

“”นายเข้ามาห้องฉันได้ยังไง!” ” ฉันถามอย่างตกใจ

“”ตอบฉันมานะ!ว่าเธอไปไหนมากับไอหมอนั่น”” เวคินตะคอกเสียงดัง ดีนะห้องฉันเป็นห้องเก็บเสียงไม่อย่างนั้นพี่เหชรพร้อมด้วย

บอดีการ์ดได้แห่กันมาแน่

“”ฉะฉันไปเที่ยวมา”” ฉันตอบเสียงเบา กลัวเวลาที่เวคินโกรธ กลัวที่สุด...

“”ทำไมฮะคริสตัล ทำไมต้องไปยุ่งกับมัน! เธอใจง่ายขนาดไปเที่ยวกับคนแปลกหน้าง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ” ”

“”นายจะสนใจฉันทำไมกัน เราเป็นเพื่อนกันนะเวคิน”” ฉันพูดเสียงเรียบ ลองเอาเหตุผลนี้มาอ้าเผื่อบางทีเขาอาจจะบอกว่า ‘ฉันรักเธอก็ได้’ ฮาฮาฮา

“”ก็เพราะเธอทั้งซื่อบื้อเซ่อซุ่มซ่ามงี่เง่าและบ้า ยังไงละฉันถึงเป็นห่วงเธอ...” ” แม้จะไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ว่าก็เป็นประโยคที่ดีเหมือนกันนะ แม้ว่านั่นนายจะด่าฉันทางอ้อมก็เถอะ - -*

“”อ๋อเหรอ”” ฉันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับคนปากแข็ง

“”รู้ไหมว่าไอนั่นมันอันตราย... มันคือหัวหน้าแก๊งของราชสีห์ เธอไม่ควรจะยุ่งกับมันถ้าเธอยังอยากจะอยู่ใกล้ๆฉัน” ” น้ำเสียงของเวคินดูอ่อนลงจนฉันอดที่จะสำนึกผิดไม่ได้

“”ฉันรู้ รู้ว่าเขาคือใคร...” ”

“”รู้แล้วก็อย่าเข้าใกล้มันให้มาก แม้ว่าเธอจะเป็นแค่เพื่อนฉันแต่เธอก็เป็นเป้าหมายของคนอื่นๆที่คิดจะทำลายฉันเหมือนกัน...ถ้าอยากจะเป็นเพื่อนฉันก็อย่างสร้างเรื่องวุ่นวายให้ฉันตามเช็ดละ”” ว่าจบก็ปีนออกนอกหน้าต่าง ฉันปาหมอนตามไปอย่างโมโห

“”ไอบ้า!นายมันบ้าที่สุดเลยเวคิน”” อุตส่าห์นึกดีใจที่ยังห่วงกันอยู่ แต่ที่ไหนได้กลัวว่าฉันจะทำให้วุ่นวายละสิ ฉันรักนายไปได้ยังไงกัน!