Steal my Boy

     เช้าของวันนี้ไนล์รีบตื่นแต่เช้า วันนี้เป็นวันหยุดเพื่อให้นักเรียนม.ปลายหยุดอ่านหนังสือเรียน

การสอบจะมีแค่3วันต่อหนึ่งอาทิตย์เท่านั้น

วันนี้เป็นวันแรกของการติวที่มีพี่รหัสช่วยติวอยู่คน

โดยการติวครั้งนี้จะติวแบบตัวต่อตัว

ซึ่งหมายความว่า ไนล์กับเลียมต้องติวกันเงียบแค่สองคน

 

 

 

                         เวลา  09:00 น .

 

 

 

เลียมขับรถMINI ขันหรูมาจอดหน้าบ้านของไนล์

 

เลียมเดินมากดกริ่งที่หน้าบ้านและสักพักแม่ของไนล์ก็เดินมาเปิดประตูให้

 

 

     “ มาแต่เช้าเลยนะลูก เข้ามาก่อนสิเอาชาสักถ้วยไหม “

 

 

     “ อ่อไม่เป็นไรครับ ผมว่าจะรีบไปติวเลยเพราะเนื้อหาม.4ก็ไม่ได้น้อยด้วย “

 

 

     “ แล้วเลียมอ่านแล้วหรอลูก “

 

 

     “  เมื่อคืนอ่านไปได้ครึ่งแล้วละครับ ผมสอบนิดเดียว เนื้อหาเยอะแต่ผมก็ทบทวนอยู่ทุกวัน “

 

 

     “ อ่อ ไม่น่าละถึงได้เกรดดี  “

 

     

     “ ครับ แหะๆ “

 

 

     “ ไนล์ลูก พี่เลียมเขามาแล้ว เสร็จหรือยัง “

 

 

แม่ไนล์ตะโกนถามเขาจากด้านล่าง

 

ไนล์กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง

 

ซึ่งไนล์ก็เลือกไม่ถูกว่าจะชุดไหนดี กลัวไม่ถูกใจพี่เลียมเขา

 

ไนล์เลือกใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ธรรมดาๆใส่สบายๆในการออกไปติว

 

 

     “ มาแล้วคร้าบบบบ “

 

 

     “  งั้นผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวมีเวลาเดินเล่นน้อย “ เลียมบอกแม่ของไนล์

 

 

     “ จ้ะลูก รีบติวรีบเที่ยวนะ “

 

 

     “ บายครับแม่แล้วเจอกันตอนเย็นนะครับ “ ไนล์บอกแม่ของเขา แล้วเดินเข้าไปกอดเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก2เดือน

 

 

     “ แค่ไปติวข้างนอกไม่ต้องกอดก็ได้มั้งลูกเอ้ย “ แม่ของเขาบอก

 

 

     “ ไม่เอาอ่ะครับ อยากกอดทุกวันเล๊ยยย “ เขาบอก

 

 

     “ เอ้างั้นไปเถอะเดี๋ยวสาย “

 

 

     “ ค้าบบบ “

 

 

ไนล์เดินตามเลียมไปขึ้นรถ เขานั่งฝั่งตรงข้ามกับคนขับด้านหน้า

 

 

     “ ไงเราจะเริ่มตรงไหนก่อน  ไหนลองบอกพี่มาสิ เราไม่ได้ตรงไหน “

 

 

     “ ก็ระบบนิเวศน์ ไฟฟ้า ประมาณนี้อะครับ “

 

 

     “ อ่อ ง่ายนิดเดียว .”

 

 

สักพักก็มาถึงสถานที่ติว สถานที่นี้เป็นที่สำหรับกินข้าว ติวหนังสือกันโดยเฉพาะเลยทีเดียว

 

ช่วงนี้เป็นช่วงสอบก็จะเห็นนักเรียนต่างโรงเรียนมานั่งติวกันที่นี้เป็นส่วนใหญ่

 

นอกจากจะมีนักเรียนแล้วยังมีนักศึกษาอีกรายกลุ่มที่มาที่นี้เพื่อมานั่งทำงานกลุ่ม

 

แต่ที่นี้ก็มีกฎเช่นกันว่า ห้ามส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น

 

 

แต่ถ้าเอาจริงๆ ไม่ต้องมาติวให้ไนล์แบบเข้มก็ได้ เพราะเขาเองก็เก่งอยู่แล้ว แต่เพื่อความชัวร์ล้วคะแนนเต็มก็เลยต้องเสริมมานิดๆหน่อยๆเท่านั้น

 

 

     “ จริงๆพี่ไม่ต้องติวให้ไนล์ก็ได้นะ พี่รู้สึกไนล์จะเก่งกว่าพี่เสียอีก “

 

 

     “ ทำไมคิดอย่างงั้นละครับ พี่เป็นรุ่นหี่ผมนะ พี่ก็ต้องผ่านอะไรๆมามากมายก่อนผมดิ “

 

 

     “ มันก็จริง แต่ย้อนพี่กลับไปม.4 พี่กากกว่านายมาก “

 

 

     “ ฮ่าๆ ไม่หรอกมั้งครับ พี่ก็ไม่ได้ถือว่ากากเลยนะ ถึงแม้เรื่องบอลจะด้อยกว่าผม “

 

 

     “  ถถถถถถถถถถว์ พี่นี้หัวเราะเป็นคนละภาษาเลยน้องเอ้ย เอาละเข้าใจแล้วใช่ไหม ที่อธิบายไป “

 

     “ ครับเข้าใจหมดแล้ว “

 

 

     “ ไปหาอะไรกินกันไหม นี้ก็จะเที่ยงแล้วพี่หิวมากอ่ะ “

 

 

     “ ก็ดีครับ  ฮ่าๆ “

 

     

     “ ขำไร.. “

 

 

     “ ป่าวครับ 5555555555 “

 

 

     “ แหนะ ยังจะขำ บอกมานะขำไร “

 

 

ตั้งแต่ออกจากสถานที่ติวนั้นมาไนล์ก็ยังไม่หยุดขำเลียมเลยสักที

 

 

     “ ไนล์บอกพี่มาขำไร ไม่บอกพี่งอนจริงๆนะหนิ “

 

 

     “ โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนนะงับบ แค่ขำที่ฝีมือพี่กากกว่าไนล์เท่านั้นเอง เรื่องบอลนะๆ 555  “

 

 

     “ แหม พี่จะเอาเวลาไหนไปซ้อมละ ไหนพี่ต้องทำงานไปโฆษณาต่างๆที่เขาติดต่อมาอีก ธุรกิจคุณพ่อของพี่อีก พี่ไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก “

 

 

     “ แล้วนี้ทำไมถึงว่ามาติวให้ผมละครับ ? “

 

 

     “  ก็น้องรหัสไงต้องทุ่มเทนิดๆหน่อยๆ “

 

 

     “ เคยทุ่มเทให้น้องรหัสคนอื่นแบบผมบ้างไหมครับ “

 

 

     “ หืม? “

 

 

     “ หมายถึงน้องรหัสคนอื่นพี่เคยทำแบบนี้กับคนอื่นไหม “

 

 

     “ ไม่นะ ก็บอกแล้วไง เพิ่งสนิทกับไนล์คนแรกและคนเดียว ให้พี่ไปสนิทกับใคร  “

 

 

     “ อ่อ...ครับ “

 

 

ไนล์ก้มหน้าอย่างเก้อเขินที่เลียมตอบมาแบบนั้น แต่ก็ไม่สามารถหลบหน้าเลียมได้หมดหรอก

 

 

     “ ไนล์เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าแดงๆ “

 

 

     “ อ่อ เปล่าครับ สงสัยแดดแรง “

 

 

     “  อ่องั้นไปนั่งกินข้าวร้านนู้นกัน ไนล์เคยกินหรือเปล่า “

 

 

     “ ไม่อ่ะครับ “

 

 

     “ ร้านนี้นะ อร่อยมากๆ ขึ้นชื่อของรายการครัวคุณหรีดเลยนะ อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆ “

 

 

     “ ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยออกมากินข้าวกับครอบครัวหรอกครับ ส่วนใหญ่กินที่บ้านมากกว่าประหยัดดีด้วย “

 

 

     “ อืม..พี่ชอบความประหยัดของเรานะ แต่ไม่ต้องมากก็ได้หรอก “

 

 

     “ ก็ไม่ได้มากไรหรอกครับ มีครั้งนึงติดหนี้เกือบล้าน วันๆกินแค่มาม่าไม่ค่อยได้กินไรเลย “

 

 

     “ เห้ยจริงดิ แล้วตอนนี้หมดหรือยัง “

 

 

     “ ใช้หนี้หมดแล้วครับ ฐานะทางบ้านก็ดีขึ้นมาแล้ว “

 

 

ไนล์กับเลียมเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงร้านที่บอกว่าจะไปกินกันที่นั้น

 

 

     “ อื้ม ดีแล้วละ “

 

     “ กรี๊ดด สวัสดีค่ะ น้องเลียมสบายดีไหมวันนี้ “

 

 

พนักงานต้อนรับทักทายเลียมอย่างสนิทสนมเหมือนเป็นคนรู้จักและแฟนคลับเลียมยังไงไม่รู้เหมือนกัน

 

 

     “  สวัสดีครับพี่ตี้ สบายดีครับ พี่ตี้ละ “

 

 

     “ สบายดีค่า วันนี้รับเมนูพิเศษอะไรหรือเปล่า ร้านเรามีเมนูใหม่แล้วนะ ชื่อว่าเลือดแมวดำค่ะ อร่อยมากๆ ขอบอก พี่ตี้คอนเฟิร์มค่ะ “

 

 

เอ่อ...เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เมนูอะไรนะ

 

 

     ‘ เลือดแมนวดำ ‘

 

 

มันดูแปลกๆเนอะ แต่เค้าว่าอร่อยก็ลองกินแล้วกัน

 

 

     “ งั้นผมขอเลือดแมวดำครับ “

 

 

     “ ค่ะ ว๊ายยย น้องเลียมมีเพื่อนหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มแบบนี้เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่ค่ะ ! “

 

 

     “ ฮ่าๆ  ไม่ใช่เพื่อนครับ น้องรหัสผมเอง “

 

 

     “ ว้ายย น้องรหัส  ชื่อไรค่ะคุณน้อง “

 

 

     “ ไนล์ครับ ไนออล เจมส์ ฮอแรน “

 

 

     “ โอ้ยยย แค่ชื่อก็น่ารักแล้ว ไม่ทราบว่ามีหวานใจหรือยังค่ะเนี่ย “

 

 

     “ เอ่อ.... “

 

 

     “ ยังไม่มีหรอกครับ น้องมันเด็กเรียน “

 

 

เลียมแย่งตอบแทนเขาทั้งๆที่เขาจะเอ่ยปากบอกเองเสีย

 

 

     “ แหมเลียม  หวงน้องหรอค่ะ อิอิ “

 

 

     “ หวงเหิงไรกันครับ พี่ตี้ครับผมหิวว T_T “

 

 

เลียมบอกพี่ตี้ว่าให้กลับมาในเรื่องงานของพี่เขาและเลียมจะกินข้าว

 

 

     “ ค่ะ แค่นี้ใช่ไหมค่ะ งั้นหรอแปปนึงนะ “

 

 

     “ ครับ “

 

.

 

.

 

 

.

 

 

     “ มาแล้วค่ะ อาหารที่สั่งได้ครบแล้วนะค่ะ น้องไนล์พี่ขอถ่ายรูปกับหนูหน่อยสิจะเอาไว้อวดเพื่อนๆ “

 

 

     “ อ่อครับได้ครับ “

 

 

1 2  3 แชะ !!

 

 

     “ ขอบคุณนะค่า น่ารักที่สุดเย้ยยยยย ช้วบบ “

 

 

พี่ตี้ขโมยแก้มไนล์ไปข้างนึงโดยการหอมแก้ม -3-

 

ไนล์กับเลียมทานข้าวกันโดยมักจะมีสิ่งรอบข้างมากวนใจตอนกินข้าวบ่อยๆเช่น...

 

แฟนคลับมาขอลายเซ็นบ้าง

 

แฟนคลับแอบถ่ายรูปเขากับเลียมบ้าง

 

แฟนคลับมาขอถ่ายรูปบ้าง ซึ่งการกิรข้าวก็เลยเริ่มสนุกสักเท่าไหร่

 

 

พอเรากินเสร็จเลียมก็ต้องใส่แว่นกันแดดเพื่อปกปิดว่าเขาเป็นใคร แต่ก็ไม่ได้อยู่ดี เลียมจึงทำตัวปกติ พูดคุยปกติเวลาอยู่กับเขา เขารู้ว่าเลียมเป็นคนดังมากๆ จึงไม่ได้พูดอะไร

 

 

     “ พี่เลียมเป็นคนดังจังเลยนะครับ “

 

 

 

     “ ใช่ บางทีพี่ก็เบื่อเหมือนกันกับการเป็นคนดังมันทำให้เราใช้ชีวิตแบบไม่สบายอ่ะ คือพี่จะแต่งตัวสบายๆก็ไม่ได้ด้วยไง ต้องแต่งดูดีตลอดๆ เฮ้อ.. “

 

 

     “ ฮ่าๆ ทำใจครับ ผมว่าเราไปเดินเล่นในนั้นกันก่อนไหม ของน่ารักๆเยอะแยะเลยนะครับนั่น “

 

 

     “ จริงสิ ไนล์เคยมาเที่ยวเหรอ “

 

 

     “ ใช่ครับเคยมา เคยมาคนเดียว ไม่มีไรทำติวเสร็จก็มานี้ “

 

 

     “ ร้านโปรดพี่เลยละ “

 

 

     “ จริงหรอครับ ร้านโปรดผมเหมือนกัน “

 

 

     “ ฮ่า เจอคนชอบเหมือนกันแล้วสิ “

 

 

     “ แต่ไม่รู้จะคิดเหมือนกันไหมนี้สิ “ ไนล์พูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าสร้อยและเสียงแผ่วลง

 

 

     “ ไนล์ว่าไงนะเมื่อกี้ “

 

 

     “ อ่อเปล่าครับไม่มีอะไร พี่เลียมดูนั่นสิ น่ารักเนอะ “ เขาเดินไปหยิบตุ๊กตาไอรอนแมนตัวเล็กๆขึ้นมาให้เลียมดู

 

 

     “ ใช่น่ารักมาก ไนล์ชอบหรอ “

 

 

     “ ใช่ครับชอบมากในห้องสะสมตั้งเยอะแหนะ “

 

 

     “ จริงสิ พี่ไม่ทันสังเกต “

 

 

     “ โห่พี่เลียม ตั้งเยอะพี่ยังไม่เห็นอีกหรอ “

 

 

     “ โทษที ฮ่าๆ มาเดี๋ยวพี่ซื้อให้ “

 

 

     “ ห่ะ เอ่อ..แต่ว่า ... “

 

 

     “ ไม่ต้อง พี่ซื้อให้ถือว่าเป็นของขวัญรับน้องแล้วกัน จะจบเทอมพี่ยังไม่ทันซื้ออะไรให้ไนล์เลยนะ “

 

 

     “อ่าครับ.....”

 

 

     “ ตัวนี้ราคาเท่าไหร่ครับ “

 

 

     “ 369 บาทค่ะ “

 

 

     “ เอาตัวนึงครับ “

 

 

     “ ห่อไหมคะ “

 

 

     “ ไม่ต้องครับ “

 

 

     “ เรียบร้อยค่ะ “

 

 

     “ พี่เลียมไม่เห็นต้องซื้อแพงขนาดนี้เลย “

 

 

     “ แพงที่ไหน 300 กว่าบาทจิ้บๆน่า “

 

 

     “ แต่สำหรับผมมัน.. “

 

 

     “ ไม่ต้องหรอก พี่รู้เราฐานะต่างกัน พี่ซื้อให้เป็นของขวัญ ไม่ต้องเอาเรื่องฐานะมานั้นหรอก 300 สำหรับพี่มันเล็กน้อย เลิกคิดมากได้แล้ว “

 

 

     “ อ่ะครับ “

 

 

ไนล์กับเลียมเดินออกมาจากร้านกิ๊บช็อปเล็กๆแถวๆร้านอาหารที่ไปกินตอนเที่ยงที่ผ่านมา

 

แล้วกลับมาขึ้นรถเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านกัน

 

เลียมติวให้ไนล์แล้วก็ต้องรีบกลับไปอ่านของตัวเองเช่นกัน

 

พรุ่งนี้ก็เป็นวันสอบวันที่สองแล้ว การสอบยังไม่มีที่สิ้นสุด

 

ไม่นานนักรถ MINIคันหรูก็มาจอดหน้าบ้านจัดสรรเล็กๆหลังหนึ่ง

 

 

     " ไนล์กลับบ้านก็อ่านหนังสือทบทวนเพิ่มบ้างนะ วันนี้เที่ยวเจอแฟลชแล้วเดี๋ยวลืมตำราเรียนหมด "

 

 

     " ค้าบๆ ไม่ลืมหรอกครับแหม พี่เลียมก็อย่าลืมกลับไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนด้วยนะครับ เดี๋ยวสอบตกขึ้นมาจะกลายเป็นความผิดผมที่หาเรื่องมาให้พี่ติว "

 

 

     " ฮ่าๆไม่หรอก พี่สมัครใจเองต่างหากจะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับน้องรหัสนานๆไง "

 

 

     " พี่เลียมหมายความว่าไงหรอครับ "

 

     

     " อ่อไม่มีไรหรอก เข้าบ้านได้แล้ว อย่าลืมนะทบทวนด้วย "

 

 

     " ครับ สวัสดีครับ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ "

 

 

     " เช่นกันครับน้องรหัส "

 

 

ไนล์ปิดประตูรถแล้วยืนส่งเลียมที่ขับรถMINIออกไปจนลับตาไม่เห็นแม้แต่ควัน 

 

 

     ' จะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับน้องรหัสนานๆไง '

 

 

หมายความว่าไง พี่เลียมจะไม่อยู่หรอ แล้วจะไปไหน

 

เรื่องนี้ไม่มีใครตอบได้นอกจาก ' เลียม '

 

แต่ถ้าเขาถามเลียมเรื่องนี้คิดว่าเลียมคงจะไม่น่าตอบ

 

เขาอยากรุ้แทบใจจะขาดว่ามันคืออะไร

 

เลียมจะไม่อยู่โรงเรียนนี้หรอ

 

เลียมต้องไปไหน

 

ทำไมเขารู้สึกเหมือนเลียมจะจากเขาไปเร็วๆนี้

 

.

 

 

.

 

 

.

 

เช้าวันที่สองของการสอบ ทุกคนทำข้อสอบได้(เกือบ) กันทุกคนมีบางคนที่ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็น่าจะได้นะ

 

วิชาที่วอบวันนี้มันไม่ได้มีอะไรมากมายหนัก

 

เป็นวิชาย่อยที่ง่ายหลับตาทำก็ยังได้เลย

 

แต่ถ้าไม่อ่านหนังสือมาก็หลับตาทำไม่ได้แหละ

 

วันนี้ไนล์ตั้งใจว่าสอบเสร็จเขาจะถามเรื่องที่เลียมบอกกับเขาเมื่อวานเหมือนเป็นการบอกลาแบบอ้อมๆ ซึ่งมันงี่เง่าชะมัด มันทำให้ปั่นหัวเขาได้ทั้งวัน เขาไม่อยากจะทำอะไรนอกจากคิดคำพูดของเลียมว่ามันคืออะไรันแน่ เลียมจะจากเขาไปจริงๆหรอ

 

 

เขาต้องรู้ให้ได้ !

 

 

แต่วันนี้ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ที่สอบเสร็จพยายามดักรอเลียมอยู่ที่สนามแต่ดันไม่เจอ แม้แต่เงา 

 

ลูอิสเพื่อนเลียมก็ไม่เห็นเช่นกัน

 

หรือยังสอบไม่เสร็จ? 

 

เขารีบวิ่งขึ้นไปบนตึกไปหาห้องม.5/5 ทันทีว่ายังอยู่ไหม

 

แต่ผลลัพธ์คือ

 

ไม่มีใครอยู่ในห้องแม้แต่คนเดียว

 

ไนล์คิดว่าเลียมคงกลับบ้านไปแล้วแน่ๆเลยลองไลน์ไปถามดู 

 

 

     " พี่เลียมกลับบ้านหรือยังครับ "

 

 

สักพักก็มีไลน์เข้ามา เขารีบเปิดไลน์อ่านทันที 

 

 

     ' พี่กลับมานานแล้วครับมีอะไรหรือเปล่า '

 

 

     " อ่อ เปล่าครับ นึกว่าจะเตะบอลเหมือนเย็นทุกวัน "

 

 

     ' ครับไม่มีอะไรแล้วพี่อ่านหนังสือก่อนนะ ' 

 

 

     " ครับ "

 

 

หลังจากข้อความนั้นเลียมก็ไม่ได้ตอบของเขาอีกเลยนอกจาก

 

อ่าน... คำเดียวเท่านั้น

 

คืนวันนั้น 

 

ก็ไม่มีคำว่า ' ฝันดีน้องรหัส ' อีกเลย 

 

เขาคิดว่าเลียมคงยุ่งๆกับงานที่บ้านแล้วต้องเรียนหนักด้วยเพราะจะขึ้นม.6 แล้ว

 

เขาเลยไม่ได้ทักไลน์ไปกวนอะไรเลียมนอกจากคำว่า Good Night ทุกคืน

 

แต่ทุกคืนที่ได้รับข้อความจากเขาเลียมก็มักจะส่งสติกเกอร์ที่มีคำว่า OK มาให้ ไม่ได้บอกกลับอะไร

 

ทวิตก็ออนแต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องเรียน เรื่องที่บ้านอะไรเท่าไหร่

 

เฟสก็ไม่ออน หรือออนแต่ไนล์ไม่เห็น

 

 

     "  เชรดโด้ สอบเสร็จแล้วเว้ยยยยย !! "

 

เสียงแจ็คตะโกนขณะออกมานอกห้องจนทำให้อาจารย์ที่คุมสอบห้องอื่นต้องออกมาเอ็ด

 

ก็คนมันดีหนิเนอะห้ามกันได้ไง

 

วันสุดท้ายไนล์ยังคงมาหาเลียมเช่นเดิมแต่ก็ไม่เห็นเช่นเดิม

 

ไนล์ว่ามันแปลกไปที่อยู่ๆเลียมก็หายไปแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยู่หายไป 

 

วันที่ไปติวกันวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่ได้เห็นหน้ากัน

 

ขนาดเคารพธงชาติเขาก็ยังไม่เห็นเลียมปรากฎตัวเลย

 

หรือเลียมอาจจะมาสาย

 

แต่เขาเป็นสารวัตรนักเรียนจะมาสายได้ยังไง

 

แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ หายไปแบบนี้เขาก็ใจคอไม่ดีเหมือนกันนะ !!

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------

 

 

#NiamStealmyBoy