No sweet Love ปราบหัวใจยัยจอมโหด

          ใครบังอาจจะมานินทาฉันกันห้ะ -,,- จามสะหมดสภาพเลยดูสิน้ำหูน้ำตาไหลเลยฉันต้องมาแว่บเข้าห้องน้ำแล้วก็แช่งไอ้คนที่มันมานินทาฉันน

          "ไอ้พิ้งแกนินทาฉันป่าวว่ะ-,,-"

          "เห้ยยไอ้บ้าเป็นเพื่อนกันมา 5 ปีนี้ โทษฉันเลยหรอ-0-!?"
          "ก็แกอยู่ใกล้ที่สุดนี่หว่า-3-"
          "ไอ้บ้าคิดได้เนาะ-_-!?"
          "แฮ่ะๆๆ" อ่าเมื่อกี้เห็นพีคเดินมาแถวนี้นี่หว่ารึว่า
          "หวัดดีสาวพิ้ง^^"
          "เห้ยย/-_-!?" ฉันกับไอ้พิ้งต่างก็ร้องพร้อมกันตกใจนะเฟ้ยย-[]-
          "อุตส่าห์มาหาทั้งทีทำหน้าให้มันดีใจหน่อยสิ-3-" ฟังมันบ่น
          "มาเงียบๆก็ตกใจเป็นนะเห้ยย-0-" ฉันว่า
          "เออนั้นเด้ตกใจหมดแต่ที่รักอุตส่าห์มาหา><"
          "เอ่อ-0-!?"

          ฉันพีคและพิ้งเดินไปเรียนด้วยกันเอ่อจะว่าไงดีล่ะเห็นแต่ผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดยัยพิ้งคึกอยากแกล้งเลยควงแขนกับพีคเลย พีคส่งสายตาประมาณว่า ช่วยฉันด้วยยT^T ประมาณนั้น

          ปึก!!

          "โอ๊ยย" ใครฟ่ะเดินชนฉันเนี่ย-_-!?
          "นี่เดินให้มัน....!"
          "นายไอ้หน้าหม้อ นายแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ย-0-!?"
          "พี่สงกรานต์แอร๊ยยย>///<" ยัยพิ้ง
          "..." พีค
          "เธอว่าไงนะ-_-^^!?"
          "หูตึงรึไงไอ้หน้าหม้ออ!"
          "อีกทีสิ-_-!?" ไอ้บ้านี่ต้องหูตึงไปแล้วแน่ๆเลย ไถ่ฉันอยู่ได้
          "ไอ้หน้าหมาจอบอจบป่ะ!!" ฉันด่าเขาเสร็จก็เดินเชิดหน้าออกจากตรงนั้นทันทีไม่ลืมดึงมือไอ้พวกหน้ามึนสองตัวมาด้วยยและผู้หญิงก็ล้อมหน้าล้มหลังสงกรานต์ทันที

          "เอ่อสาวฉันว่าแกด่าพี่เขาแรงไปป่าว-_-!?" พีคถาม
          "ไม่หรอกสมควรโดน-_-^"
          "ม่ายยยพี่สงกรานต์ไม่ได้หน้าหมาหน้าหล่อต่างหากก>///<"
          "แกนี่น่าเตะจริงๆไอ้พิ้ง"
          "เห้ยยสาวอย่าโหดอยากเตะไปกับฉันแล้วเข้าทีมหญิงดีกว่าฮ่าๆๆๆ"
          "คือฉันเกรียดมากเลยกีฬาบอลบ้าบออะไรนั้นน่ะ"
          "โห่เจ็บจี๊ดดเลยครับบอลไม่บ้าบอแต่เป็นกีฬาชนิดนึงที่ใช้เท้าเตะลูกกลมๆต่างหาก-3-" ดูมันอธิบาย
          "เอาเถอะไปเรียนก่อนที่ยัยพิ้ง....!?"

          ยัยพิ้งหายตัวได้-0-นางหายไปไหน นางไปเณ้วมากแล้วไปไหน เมื่อฉันดูรอบๆรู้ได้ทันทียัยนั้นไปหานายสงกรานต์-_-!? กลับมาน๊าาาาาแกเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่เมียม้านนนนนนกว่าจะลากมาได้นี่ลำบากแท้ตัวก็หนักนี่ถ้าพีคไม่ช่วยนี่ฉันแขนหักตายยแน่ๆ

          หลังเลิกเรียนก็โดนเรียกเหมือนเคยฉันที่เป็นรองเฮดก็ต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีๆน่ะนะจะไปไหนก็ไปไม่ได้หน้าที่มันค้ำคอTOT อย่าให้เจอนะปลาวาฬฉันจะ...

          "สาวพี่เค้าว่าไงบ้างหรอ(. .)?" พูดปุ้บมาปั้บเร็วทันใจจริงๆ-0-
          "ก็บลาๆๆๆๆๆ"

          งานหมดก็ขอตัวกลับบ้านกลับช่องกันทีละคนทีละคนรึทยอยกลับนั้นแหละ ฉันละเกรียดจริงๆเลยไอ้หน้าที่เนี่ย ถ้าโดนทำโทษเฮดกับรองเฮดก็จะโดนหนักสุด งานเวลาสั่งก็ต้องบอกสั่งเพื่อนตามที่ได้รับมอบหมายและทำทันที

          "..." ใครมายืนบังหน้า
          "นายอีกแล้ว-0-! ทำไมเหมือนวันนี้ทั้งวันฉันเจอนายบ่อยจัง!?"
          "ก็อยากเห็นหน้า...ไม่ได้หรอ?" มาไม้ไหนอีกอ่ะ แล้วไอ้ใจบ้าบอนี่ก็เต้นอยู่ได้หยุดเดี๋ยวนี้นะย่ะ><(หยุดก็ตายย)
          "แล้ว?"
          "ไม่มีไรไปล่ะพรุ่งนี้วันหยุดซะด้วย หึๆๆ^^" -0-? อะไรพรุ่งนี้หยุดแล้วทำไม สังหรณ์ใจแปลกๆแฮะ
          "นายนี่ประสาทป่ะมายืนขวางโลกแล้วมาหัวเรา หึๆ นี่คือไร ประสาทเสียรึไง-_-!?"

          และเขาก็เดินไปจากตรงนั้นโอ๊ยยยยจะประสาทตายตามๆกัน เรื่องเยอะเรื่องแยะอะไรนักหนาก็ไม่รู้เหนื่อยจริงๆโว้ยยย น่าเบื่ออยากกลับบ้านโว้ยยยย

          "ปลาวาฬวันนี้นายจะจับคนทำงานยังไง?"
          "ก็แบ่งเป็นกลุ่มกลุ่มละ10น่ะ"
          "อืมมม"

          "ทำไมหรอ?"
          "ป่าวๆๆไม่มีไรๆถามๆ"
          "อ้อๆแล้วสาวอ่ะอยู่กลุ่มไหน"
          "ก็อยู่กลุ่มไหนก็ได้จัดๆมาเหอะ" ไม่เรื่องมากอยู่ได้ทุกคนแต่เรื่องเฟรนลี่เราไม่รู้อิๆ^^

          และจับๆมาฉันได้อยู่กับปลาวาฬ แล้วก็ยัยพิ้ง และคนอื่นๆอีกหลากหน้าหลายตา ฉันไม่ค่อยรู้จักเพื่อนๆในคณะด้วย เรียกว่าไม่สนใจก็ได้-3-

          "อันนี้ทำไงอ่ะ-0-"
          "ฉันไม่รู้เว้ยทำไม่เป็นเหมือนกันนั่งแก้แล้วแก้อีกอยู่เนี่ย-_-" ไอ้พิ้งมันแก้เชือกที่จะมัดทำเป็นซุ้มต่างๆเพื่อทำเป็นค่ายบ้าบออะไรไม่รู้
          "ถามปลาวาฬสิเผื่อปลาวาฬรู้ฝากขอเบอร์ด้วยนะแอร๊ยย><" -0- ดูมันพูดน่าเกรียด
          "แกก็ไปถามสิย่ะ!"
          "ย่ะๆๆ"

          ตอนนั้นเองฉันที่กำลังวุ่นวายกับไอ้เชือกบ้านี่ก็มีมือนึงมาช่วยฉันไว้ เอ้าเห๋ ไอ้พิ้งก็ไปเจาะแจะกับปลาวาฬแล้วแช้วมือใครอ่ะ ผีเราะ สาธุๆอย่ามาหลอกหลอนกันเลยไปที่ชอบที่ชอบเถิดดดอย่ามายุ่งกับหนูเลย

          แชะ!!

          เสียงกล้องนี่หว่า มีแสงแฟรชด้วยย-0- ใครมันมา... สงกรานต์-0-!?

          "นายอีกแล้ว-0-"
          "ช่ายฉันเองเห็นเธอทำท่านี้แล้วมันอยากเก็บไว้สักหน่อย^^"
          "โรคจิตรึไง-0-!?"
          "เปล่า รูปนี้สวยจริงๆฮ่าๆๆ" รูปอ้อเสียงกล้องกับแสงแฟรชเมื่อกี้มันถ่ายรูปฉันเราะโรคจิตค่าาช่วยด้วยยยไม่ใช่ผีแต่อย่างใดTOT
          "ลบเดี๋ยวนี้นะนายอยากได้รูปฉันก็บอกดีๆก็ได้นี่มาถ่ายทีเผลอแบบนี้มันน่าอายออกนะย่ะ-3-"
          "ฮ่าๆๆไม่ล่ะฉันชอบ"
          "ไอ้หน้าหม้อโรคจิตรึไงห้ะ ถ้าไม่ได้มาช่วยแก้เชือกก็ไปไกลๆเลยนะย่ะ" เอาอีกแล้ว หัวใจบ้านี่ มันจะเต้นแรงทำไมนักหนาฉันไม่ได้หวั่นไหวนะ!
          "โอ๋ๆๆทำหน้าเป็นตูดไปได้-3-"
          "นี่นาย..เห้ยย!?" อยู่ดีๆไอ้บ้านี่คึกเอาเชือกทั้งหมดไปแล้วก็แก้มัดอย่างง่าย เอ่ออ ทำไมฉันทำมันไม่เหมือนง่ายเลยล่ะ?

          "พี่สงกรานต์นี่"
          "ไหนๆๆ อ้ายยยพี่สงกรานต์หล่ออ่ะแกร ฉันอยากได้"
          "ว้ายยตายแล้วมาทำอะไรกับรองเฮดเนี่ยรึว่าเขาเป็นแฟนกันโอ๊ยยยเดี๊ยนนรับไม่ได้><" ฉันได้ยินเสียงยัยพวกนั้นส่งเสียงเป็นเปรตเลย โว่ะ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ อีกอย่าง ฉันจะแคร์ทำไมฟ่ะ เรื่องอะไรฉันจะต้องแคร์

          "รองเฮดน่ะเย็นชาจะตาย-3-"

          "ใช่ๆ ถามคำตอบคำ"

          โวยยจะซุบซิบก็เบาๆก็ได้ม้างงได้ยินไปถึงบ้านฉันแล้วเนี่ย นินทาฉันชัดๆ ไหนจะเย็นชา ฉันน่ะหรอเย็นชา ไม่เค๊ยยไม่เคย(><  )(  ><)

          "นี่ทุกคนทำงานเสร็จรึยังวันนี้ใครเหนื่อยกลับก่อนได้ พี่สตาฟเพิ่งบอกเมื่อกี้ตอนประชุม" ปลาวาฬบอกทุกคนที่นั่งจมปุ้กทำงานกันอยู่ ส่วนฉันก็เตรียมตัวจะกลับบ้านเลยฮิๆ คิดถึงบ้านจะแย่-3-  "เห้ยยสาวเธอจะไปไหนน่ะ" ฉันที่กำลังลุกกลับโดนสะกัดโดยปลาวาฬ

          "กลับบ้านไง ก็นายบอกเองว่าใครอยากกลับก็กลับ"

          "อันนั้นก็จริงแต่ว่า..." เอ่อพูดยังไม่ทันจะจบสงกรานต์ก็มาร่วมวงสนทนาด้วย เสียมารยาทจริงๆผู้ชายคนนี้

          "แต่อะไรนักหนาว่ะห้ะ ขัดว่ะกำลังจู๋จี๋กันเลย-3-" -[]- จู๋จี๋บ้าอะไรของนายอีกตาบ้า

          "งั้นก็...เชิญตามสบายครับรุ่นพี่TOT" 

          พอไอ้บ้านั้นไล่ปลาวาฬเสร็จก็หันมาทางฉันต่อเอ้า แล้วมายุ่งไรกับฉันนักหนาว่ะเนี่ย -0- ฉันไปฆ่าแม่นายรึไงฟ่ะถึงได้บอกว่า แก้แค่นบ้าบอคอแตก=_= และอีกอย่างตอนนี้ฉันกำลังเดินทางกลับบ้านโดยการหารถแท๊กซี่สักคันยังไม่มีเลย แล้วไหนจะไอ้บ้านี่เดินตามติดตูดแจอีก-0-?

          "นี่นายเลิกเดินตามฉันต้อยๆได้แล้วขวางทาง=_="

          "-3- ไม่ได้ตามก็ทางกลับบ้านฉันก็อยู่ตรงเนี่ย"

          "หรอไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยงั้นฉันไปล่ะ" ฉันที่กวักมือเรียกรถได้ก็จะขึ้นพอดีหมอนี่ดันชิ่งขึ้นก่อน -0- อ่ายอกนะว่าทางไปก็ทางเดียวกันอ่ะ "นี่นายลงมาจากรถฉันนะย่ะ"

          "อะไรๆรถชงรถฉันนี่มันรถสาธารณะต่างหาก"

          "ไอ้บ้าลงมาจากรถเดี๋ยวนี้นะฉันจะกลับบ้าน"

          "พี่ก็จะกลับบ้านครับน้องพี่ขอติดรถไปด้วยสักคนสิครับ*O*" 

          "ไม่ย่ะอย่ามาใช้มุกนี้ให้เห็นใจ"

          "น่านะแค่ติดรถไปด้วยเองคิดมากไปได้"

          "กรี๊ดดด ปล่อยฉันนะย่ะ ฉันไม่ไปรถคันเดียวกับนายหรอกไอ้หน้าหม้อไหปลาร้า" ฉันกรี๊ดดเพราะหมอนี่มันดึงฉันเข้าไปกอดเเล้วก็ปิดประตูรถแท๊กซี่เรียบร้อย ทำเกินไปแล้วนะ!

          "ลุงครับออกรถเลยครับ"

          "เห้ยยแฟนเอ็งเหมือนเมียลุงเลย เข้าใจยากขี้โมโหฮ่าๆๆแต่ก็เข้ากันได้-///-" เอิ่มแล้วลุงจะบอกทำพระแสงเลเซอร์อะไรเล่า -0-

          "ทำไมหรอครับเมื่อก่อนลุงก็เป็นเหมือนผมหรอครับงั้นแสดงว่าอนาคตผมกับยัยนี่ต้องมีลูกครึ่งโหลแน่เลยฮ่าๆๆๆๆ" พูดจาน่าเกรียดมาค่ะ เดี๋ยวปรี๊ดนะค่ะ ทั้งคนขับรถทั้งไอ้หมาที่เอามือมาอุดปากฉันเนี่ย โฮ่ๆๆๆๆ ฉันจะถึงบ้านปลอดภัยไร้หมอนี่มั้ยเนี่ยยTOT

______________________________________