Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

          หลังจากที่อลิซหนีขึ้นรถไปจีโฮก็เดินหน้าตึงเข้ามาในวงจะหยิบกีตาร์ที่ใส่กระเป๋าเรียบร้อยขึ้นสะพาย แต่ก่อนจะได้ก้าวไปไหนก็ต้องตอบคำถามของไอสองสหายก่อน

 

"จีโฮ! น้องอลิซเป็นอะไรเปล่า กูเห็นอยู่ดีๆก็วิ่งออกไป" มันแหม่งๆนะ คยองโฮล่ะสงสัย 

"เหอะ! น้องเค้าแค่ปวดหัว" 

"ปวดหัวแล้วทำไมต้องวิ่งหนีด้วยว่ะ อันนี้กูไม่เก็ทเลย" จุนโฮสมทบ 

"เออ เรื่องของมึงไม่เก็ทก็อย่าเก็ท แล้วนี่นาบีไปแล้วหรอ"ประโยคหลังจีโฮเอ่ยถามคยองโฮ 

"กลับไปแล้ว! พอไอโฮวอนลุกน้องเค้าก็ลุกตามไปทันที ไอสองคนนี้มันยังไงกันแน่ว่ะ " ขี้สงสัยจริงพวกมึง 

"กูก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ดูท่าทางแล้ว"จุนโฮทำท่าเอามือลูบคาง"น้องนาบีคงจะชอบไอโฮวอนแต่ไอวอนมันคง...."

"คิดกับนาบีแค่น้องสาว.......หรอว่ะ"คยองโฮแย่งตอบ จีโฮยืนกอดอกมองไอสองสหายคุยกัน แหม่ขี้สงสัยไม่พอยังแสนรู้อีกนะพวกมึง 

จุนโฮดีดนิ้วดังเป้าะพร้อมยักคิ้ว เป็นคำตอบ 

"แต่ก็ต้องรอดูกันต่อไปว่ะ...ยังไม่แน่ชัดนัก" คยองโฮเอ่ยขึ้น

"หุ้ย!!! พวกมึงแม่ง กูไปดีกว่าเบื่อไอพวกแสนรู้" จีโฮด่าทิ้งท้ายก่อนจะเดินลิ่วออกไป ทิ้งไอสองสหายกร่นด่าตามหลัง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"พี่โฮวอนนนนนนนนนนนนน รอนาบีด้วยสิ" นาบีตะโกนตามหลังโฮวอนเสียงดังแหลมปรี้ดดด ทำให้โฮวอนหยุดชะงักแล้วหันหน้ามา 

"มีอะไรรึเปล่า" โฮวอนเอ่ยถามขณะนาบีมายืนหอบแฮ่กๆ ตรงหน้า 

"นาบี.....แฮ่กๆ หิวข้าวอ่ะ พี่โฮวอนไปกินข้าวกับนาบีหน่อยซี้" นาบีหอบหายใจเหนื่อยเสร็จก็เริ่มแผนการรั้งโฮวอนต่อ 

"คือ...พี่จะกลับบ้านน่ะ นาบีไปกินคนเดียวได้มั้ยครับ" ในใจมันดันลอยไปคิดถึงคนที่วิ่งออกไปซะงั้น แถมอยากกลับบ้านแล้ว 

"นาบี ไม่อยากกินคนเดียวอ่าา งั้นให้นาบีไปที่บ้านพี่ด้วยสิ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นค่อยให้คนที่บ้านไประบก็ได้นะ" นาบีออกความคิดเองเรียบร้อย ไม่ได้รั้ง ก็ขอไปอยู่ขวางไว้แล้วกัน 

"เอ่อ...คือ พี่" โฮวอนมีท่าทีอึกอักจนนาบีชักสีหน้าไม่พอใจ 

"ทำไมค่ะ! พี่อยากอยู่กับอลิซสองต่อสองรึไงกัน นาบีไปด้วยไม่ได้แล้วใช่มั้ย! แม่พี่ไม่อยู่นี่" นาบีขึ้นเสียงใส่ พร้อมทำหน้าจะร้องไห้เต็มที 

"นาบี...ไม่เอาน่าอย่างอแงสิ งั้นไปก็ไป แต่ทีหลังอย่าขึ้นเสียงใส่พี่อีกนะ ทำอย่างงี้ไม่ดีนรู้มั้ย" โฮวอนตกใจเล็กน้อยที่นาบีขึ้นเสียงใส่แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเลยเอ่ยตักเตือนนิดหน่อย 

 

แต่ที่นาบีพูด ก็จริงนะ ทำไมกัน..?

 

"ก็พี่โฮวอนไม่อยากให้นาบีไปนี่นา..''พูดเสียงหงอยๆ 

"ไปครับไป พอแล้วไม่ต้องมาร้องไห้งอแง กับเรื่องเล็กแค่นี้สิครับ"โฮวอนเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำหน้า ถ้าโฮวอนหันมาสักนิดคงได้เห็นใบหน้าที่ฉาบไปด้วยความริษยาของนาบีแล้วล่ะ 

นาบีทำทีเป็นวิ่งไปจับมือโฮวอนอย่างหน้าตาเฉย โฮวอนกระตุกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

เพล้ง!!!!

 

เสียงของแตกดังมาจากในครัวทันทีที่โฮวอนกับนาบีก้าวเข้ามาตรงห้องนั่งเล่น โฮวอนตกใจรีบวิ่งเข้ามาดูก็เจอเศษษแก้วแตกกระจายเต็มพื้นไปหมดพน้อมกับอลิซที่ยืนหน้าตื่นๆ ก่อนจะยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นโฮวอนวิ่งเข้ามาดูตามมาด้วยนาบี 

 

"เป็นอะไรของเธอ.." โฮวอนถามเสียงเรียบแม้จะตกใจกับดวงตาแดงๆและจมูกแดงๆ ดูยังไงก็รู้ว่าพึ่งร้องไห้มา 

"เปล่า.."อลิซปรับสีหน้าเป็นปกติก่อนจะก้มลงเก็บเศษแก้ว ในใจมันเจ็บจริงๆ พากันมาถึงที่บ้านเลยสินะ คิดว่าชั้นไม่อยู่สินะ  ยิ่งใบหน้าเย้ยหยันขอนาบีมันยิ่งทำให้อลิซหัวเสียอยากจะเอาเศษแก้วที่แตกปาดหน้ามันเหลือเกิน...

 

"ไม่ต้องเก็บ เดี๋ยวเรียกแม่บ้านมาเก็บดิ เก่งเหลือเกินถ้าเกิดแก้วบาดทำไง" น้ำเสียงบอกอย่างหน่ายๆแต่ใครจะรู้ว่ามันแฝงความเป็นห่วงอยู่

"ก็เจ็บดิ.."อลิซทำปากแบะล้อเลียนก่อนจะบ่นอุบอิบ 

"ว่าไงนะ.."โฮวอนพอจะได้ยินที่อลิซบ่นเสียงล้อเลียน แต่ก็จับใจความไม่ได้หรอก เพราะเธอเก็บเศษแก้วอยู่ส่วนผมยืนตรงกรอบประตู 

"เหอะ.."อลิซส่งเสียงไม่พอใจมาให้แม้เมิ่อกี้พึ่งจะร้องไห้แต่อลิซก็ไม่ใช่คนขี้แงนะ ร้องก็หยุดอย่าร้องเกินความจำเป็น พอดีกับนาบีเอ่ยขัด 

"พี่โฮวอนไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นเถอะค่ะเสร็จแล้วเราค่อยกลับเข้ามาที่ห้องครัวใหม่ก็ได้" นาบีรั้งแขนโฮวอนโฮวอนให้เดินออกมา แต่โฮวอนก็ยังอิดออด จนนาบีเริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง

อลิซเบะปากหมั่นไส้นาบีก่อนจะก้มหน้าเก็บเศษแก้วที่หลุดมือจากการตกใจที่ได้ยินเสียงของสองคนนี้เดินเข้าบ้านมาก็ตาม เหมือนฟ้าจะกลั่นแกล้งคนเก่ง 

 

"อ้ะ!...ซี้ด" เสียงอลิซร้องออกมาพอกลับโฮวอนที่ปล่อยมืออกจาดนาบีแล้วหันหลังมาดูคนในครัว นาบีกำหมัดแน่นด้วยความมั่นไส้ ยัยนี้จะอะไรนักหนานะ 

"หึ คนเก่งได้แผลแล้วล่ะ" พูดเสียงล้อเลียนก่อนจเดินมานั่งย่อลงข้างอลิซพร้อมยกยิ้มมุมปาก ทำไมมีควาทสุขที่ได้เห็นใบหน้างอง้ำอย่างนี้นะ 

อลิซมุ่ยหน้าด้วยความไม่พอใจที่ไอมือไม่รักดีดันไปโดนแก้วบาดซะงั้น 

''อะไรเล่า อย่ามาทำหน้าล้อเลียนชั้นนะโฮวอน! " อลิซยิ่งหน้าบูดขึ้นไปอีกเมื่อทำหน้าล้อเลียนอยู่นั่น 

"ฮ่าๆ ตลกและ ใครล้อเลียนเธอ แล้วนี่จะนั่งมห้เลือดไหลหมดตัวเลยใช่มั้ย ไปทำแผล"

"เดี๋ยวชั้นเก็บเสร็จ ก็ทำเองอ่ะแหละ ไปเหอะ นู้น ไปดูน้องนาบีที่แสนดีของนาย ไป๊!" อลิซเอ่ยไล่ ยิ่งนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี่ คิสกัน อ้ากกกกก,ไม่นะ 

"นี่!!!! ลุกขึ้นไปทำแผลก่อที่เลือดจะหมดตัว ใครอยู่แถวนี่บ้าง มาเก็บเศษแก้วให้ที "พูดจบก็กระชากมืออลิซลุกขึ้นก่อนจะตะโกนเรียกแม่บ้าน

ไม่รู้ทำไมไม่อยากให้เจ็บ

"อะไรของนาย อย่าทำอย่างงี้เลย" อลิซพูดจริงๆ อย่าทำเหมือนห่วงดิ อย่างงี้เรียกห่วงรู้ป้ะ อลิซสะบัดข้อมืออก "ไม่ต้องชั้นทำแตกเองก็เก็บเอง แค่ใบเดียวเอง แผลแค่นี้ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกนะ แต่ทีอย่างอื่นมันเจ็บกว่านี้ชั้นยังทนได้เลย" โฮวอนเห็นความวูบไหวในตาของอลิซราวกับประโยคสุดท้ายต้องการจะสื่อความหมาย 

"เธออย่ามาเก่ง แล้วก็ไม่ต้องพูดมากอะไรทั้งนั้น ทำแผล! " พูดจบโฮวอนก็ช้อนตัวอุ้มอลิซพาดบ่า อลิซดิ้นเร่าๆ ทุบหลังโฮวอนให้ปล่อย แต่ก็ไม่เป็นผล โฮวอนอุ้มไปโดยไม่ได้สนสายตาของนาบีที่มองมาด้งยความเครียดแค้น

ไม่รู้สิ ผมไม่รู้ผมไม่ชอบเห็นเธอเจ็บ แล้วก็ความดื้อด้าน แต่ก็นะบางทีผมมองว่ามันน่ารักดี เอ้ยยยยย ผมเป็นไรกันแน่นะ 

 

"ปล่อยชั้นลงเลยนะ โฮวอนนนนนนนน" อลิซแหกปากลั่น มาอุ้มชันงี้ไม่ได้นะ ฮืออออออ ไอบ้า ชั้นแพ้อีกแล้ว 

"เงียบปากไปเลย " โฮวอนพูดขณะที่ใบหน้าก็เหยเกยไปด้วยแรงที่ทุบนี่ไม่เบาเลยนะ แค้นอะไรมากเนี่ย 

"ก็ปล่อยลงเซ้ เดี๋ยวชั้นทำเองได้ไม่ต้องยุ่งงงงง" 

 

ตุบ~~~~ 

 

ร่างทั้งร่างของอลิซถูกปล่อยอย่างไม่ใยดีบนโซฟา 

 

"โอ้ย! ชั้นเจ็บนะเว้ย" อลิซเหวใส่ 

"ก็บอกปล่อย.." พูดจบโฮวอนก็เดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาแล้ววางลงตรงโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา 

 

"เอามือเธอมา เร็วๆ อย่าเล่นตัว" 

อลิซกอดอกเชิดหน้า 

"นี่! เร็วๆ เลือดเธอมันยังไม่หยุดเลยนะ เดี๋ยวก็เปื้อนไปหมดอ่ะ"

"งั้นเดี๋ยวทำเอง ไปนู้น หน้าบูดเป็นตูดแล้ว " อลิซเบี่ยงเบนความสนใจไปที่นาบีอีกมุมนึงที่ตอนนี้ทำทีเป็ฯเล่นมือถือไม่สนใจใคร แต่ใครจะรู้ว่าอารมณ์หล่อนตอนนี้มันกำลังกดไว้อยู่ 

 

"อย่ามาเฉไฉ เอ้ะ! นี่เล่นตัวเอาไรเนี่ย ชั้นทำให้ก็ดีแค่ไหนล่ะ"

"ก็ไม่ได้ขอป้ะ!" 

ก็จริงนะ...ทำไงอ่ะมันอยากทำนี่นา 

โฮวอนเลิกเถียงก่อนจะหยิบสำลีแล้วชุลแอลกอฮอลพร้อมกระชากมืออลิซมาทันทีโดยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ก่อนตะเช็ดลงบนแผลอย่างไม่ปรานี จนอลิซร้องจ้าก น้ำตาเริ่มคลอ มันแสบบบอ่ะ ฮืออออออ 

 

"เจ็บบบบบ ฮืออออ ไอบ้า ไม่ต้องทำเลย ไปเลย ฮืออออ เเสบ" อลิซโวยวายเป็นเด็ก 

"ก็เธอดื้อ "โฮวอนตอบกวนๆ

"ชั้นไม่ได้ดื้อ เพราะนายนั่นแหละ! อย่ามาทำอย่างงี้กับชั้น" 

"ชั้นทำอะไร" ปากพูดมือก็ทำแผลไป อลิซรู้สึกดีจริงๆที่โฮวอนมานั่งทำแผลให้แต่เราจะแสดงออกมากไม่ได้หรอก 

"นายเป็นห่วงชั้นหรอ.." อลิซหลุดถามออกไป โฮวอนชะงักค้าง แต่ก็ลงมือทำให้เสร็จแต่ไม่ได้ตอบคำถามอลิซ 

อลิซหน้าหงอยถนัดตา เราหวังอะไอยู่หรอ...?

โฮวอนเงยหน้ามองอลิซก็เจอใบหน้าแมวหงอย ทำให้เลือกตอบเลี่ยงๆแทนแล้วกัน เป็นห่วงหรอ ไม่รู้ดิคงใช่มั้ง แต่ไม่อยากตอบ 

 

"ชั้นก็แค่ไม่อยากให้มามีใครเสียเลือดที่บ้านชั้น แค่นั้นแหละ เอ้าเสร็จล่ะ" 

"ขอบใจ..เชิญสวีทกันไปเลย" 

พูดจบสายโทรศัพท์อลิซเข้าพอดี 

 

'ค่ะ พี่จีโฮ'

'เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยังครับ'

'ดีขึ้นแล้ว นี่พี่อยู่ไหนกลับบ้านยัง'

'กลับแล้วครับ อลิซกินยาแล้วนอนพักนะอย่าคิดมากกับทุกๆเรื่อง พี่ไม่กวนเเล้ว'

'ขอบคุณค่ะ งั้นแค่นี้นะ พี่ก็พักผ่อนด้วยล่ะ' 

หงุดหงิดอีกแล้วครับ 

"พี่โฮวอนทำแผลให้เค้าเสร็จแล้วใช่มั้ย ไปทำอาหารกันค่ะ" นาบีที่นั่งคลั่งอยู่นานก็เดินมาทันที อลิซเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้ 

 

"ให้แม่บ้านทำให้ทานนะ พี่จะขึ้นไปอาบน้ำอ่ะ" ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว ครับ 

 

อลิซแลบลิ้นปริ้นตาใส่นาบี ก่อนจะเดินขึ้นห้องบ้าง แม้จะมีเรื่องไม่ดีแต่ในเรื่องไม่ดีก็คงจะมีเรื่องดีๆอยู่สินะ 

 

นาบีอยากจะกรีดร้องก็ทำไม่ได้ทำได้เพียงหวีดร้องในใจพร้อมกำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อจนเจ็บแต่ร่างกายกลับไม่รู้สึก 

'ชั้นไม่ยอมแกหรอก ชั้นมาก่อนยังไงพี่โฮวอนก็ต้องเป็นของชั้น!!!!!!! "

 

 

★★★★★★★★★★★★★★

 

TALK: งงมั้ยค่ะ มันยานไปมั้ย เม้นติชมได้เลยนะ ขอบคุนค้าาาาา ไปล่ะ ราตรีสวัสดี