Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

9.6

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.

  49 chapter
  24 วิจารณ์
  42.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

35) เห็นแก่ตัว100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมเบื่อ,ผมหงุดหงิด,ผมงุ่นง่าน,ผมกระวนกระวาย

ผมเจ็บที่ใจ,ผมหึง!!! 

ใช่แล้วตอนนี้ทุกอาการที่ผมบอกไปมันมาสุมอยู่ในตัวทั้งหมด ยิ่งไอสองอาการสุดท้าย นี่ ทำเอาแย่อะไรก็รักษาไม่หาย ตอนนี้เหมือนผมแพ้ แพ้ทุกอย่าง แพ้ให้ไอจีโฮ แพหัวใจตัวเองที่เคยบอกว่าจะไม่รักอลิซ ผมเอาชนะอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเอง .แต่จะให้ผมเอาอะไรไปสู้ เค้าสองคนดูรักกันดีขนาดนี้ รักกันจนผมคิดว่าอลิซคงจะต้องไม่รักผมอีกแล้ว ไม่อยากเชื่อคนอย่างปาร์คโฮวอนลูกผู้มีอิทธิพล จะมาแพ้อะไรอย่างงี้ เหมือนพอนึกถึงตอนนี้ คำพูดของพี่ชายมันก็กลับมา 

 

 'เลิกทำหน้าเหมือนคนขี้แพ้' 

 

เอิ่ม...คือว่า ถ้าคนอย่างปาร์คโฮวอนจะเห็นแก่ตัว เป็นคนไม่ดี สักครั้งจะแย่มั้ยครับ คำตอบ คือ ไม่หรอก อื้มๆ ดีมาก เริ่มมีกำลังใจ ฮ่าๆๆๆ

 

แต่ตอนนี้เนี่ย รู้สึกมันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วล่ะ กูยังอยู่นะเว้ย เห้ย! ไอคยอง ไอจุน นี่ก็ไม่คิดจะพูดเชี้ยไรเลย รอกูเปิดใช่มั้ย ได้....!!!!

 

"อลิซ ป้อนพี่หน่อยสิ" 

มือไม่มีหรอว่ะ ทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนนะมึง 

"เอ่อ..ค่ะๆ"

ยัยนี้ก็เชื่อคนง่ายจริงๆ ขอให้ติดคอแม่ง!

"แค่ก..แค่กๆ" 

หึ! ศักสิดจริงๆ สมน้ำหน้ามึง พูดไม่ทันขาดคำเป็นไง พระเจ้าเห็นใจกูเว้ย 

อลิซรีบยื่นน้ำให้จีโฮดื่มทันที 

"ขอบคุณค่ะ " จีโฮว่าพลางส่งยิ้มละมุนพร้อมยกมือขึ้นลูบหัวอลิซ โดยไม่แคร์สายตาใครในห้องซ้อมทั้งสิ้น 

 

"อะแฮ่ม!..ขอโทษนะ ถ้าแดก เอ้ย! ทานเสร็จแล้ว ช่วยมาซ้อมสักที กูรอจนรากงอกแล้ว!!!"

โฮวอนพูดน้ำเสียงติดหงุดหงิด 

จริงครับผมนั่งรอมันสวีทกันนานละ 

"เออๆ สักทีดิ้...นี่กะจะไม่พูดแล้วนะมึง รีบๆซ้อมเหอะว่ะ วันนี้ดูเหมือนฝนจะตกด้วยมั้งเนี่ย"

คยองโฮไอเพื่อนเลิฟ ลูกครู่ของผ้มมมม ต่อไปๆ 

"เลิกสวีทกันก่อนนะจ้ะ มึงนี่น้าไอจีโฮ มือไม้มึงก็มีทำเป็นอ้อนน้องเค้า มึงดูหน้าอลิซดิ้ เบื่อมึงจะตายแล้ว" จุนโฮว่าพลางบุ้ยปากไปทางอลิซ 

อลิซรีบส่ายหน้าทันที ก่อนจะเอ่ยกับจีโฮ 

"ไปซ้อมเหอะพี่จีโฮ คนอื่นเค้ารอพี่คนเดียวเนี่ย" อลิซว่าพลางผลักจโฮให้ลุกขึ้น 

จีโฮหันมามุ้ยปากใส่อลิซก่อนจะหันไปเสวนากับไอเพื่อนตัวดี

โอ้โห.....จุนโฮรับจบ ปิดท้ายได้ตรงซะเหลือเกิน ถูกใจ กระทืบตีนรัวๆเลย 

 

"นี่ถ้า อลิซไม่บอกนะ กูก็จะนั่งแช่ต่อไปอีก จะนั่งไปจนให้ไอวอนมันรากงอกของจริงเลย" จีโฮพูดแซะโฮวอนที่ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาเรียบเฉย

 

การซ้อมก็เป็นไปอย่างดีนะ ทุกอย่างดูจะดีหมดเว้นซะแต่...

 

"เห้ย! ไอโฮวอน มึงตีคล่อมจังหวะมา สามรอบแล้วนะ มึงไหวป้ะเนี่ย" คยองโฮเอ่ยขึ้น เมื่อวันนี้ดูท่าทางเพื่อนเค้าจะไม่มีสมาธิเอาซะเลย 

"เออ โทษทีๆ" ไอผมก็ได้แต่กล่าวขอโทษเพื่อนไป จะไปมีกระจิตกระใจซ้อมได้ไงก็ผมเอาแต่นั่งมองอลิซน่ะสิ ดีนะที่อยู่หลังสุดไม่งั้นทุกคน คงรู้กันหมดแน่ 

 

การซ้อมดนตรีเริ่มขึ้นอีกครั้ง และมันก็เริ่มดีขึ้น เมื่อโฮวอนดึงสติตัวเองกลับมาได้ การซ้อมหยุดลงเมื่อเวลาตีบอก 18:30 เป็นอันเสร็จสิ้นการซ้อม .

"พวกมึง พวกกูกลับก่อนนะเว้ย" คยองโฮจุนโฮหันมาร่ำราเพื่อนก่อน จะหายลับออกไป ทั้งห้องซ้อมจึงเหลือแค่เพียงสาม คน คือ จีโฮ โฮวอน อลิซ ห้องกลับมาเงียบอีกครั้งเมื่อไอตัวป่วนสองตัวมันกลับไป

 

"ชิบหายล่ะ! กูลืมรายงาน ที่ห้องว่ะ" จีโฮร้องออกมาเมื่อเปิดกระเป๋า นร. ดูแล้วไม่พบ รายงานของตนเอง 

"แล้วมึงส่งเมื่อไหร่..." โฮวอนเอ่ยถาม 

"พรุ่งนี้ไงมึง ลืมอ๋อว่ะ แล้วของมึงอยู่ป้ะ" 

โฮวอนคุ้ยๆดูใน กระเป๋า ก็เจอ"อยู่ว่ะ แล้วนี่มึงจะย้อนไปเอา?" 

"ก็เออ ดิว่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปก่อน แป้ปเดียว อลิซรออยู่ที่นี่นะ " จีโฮหันมาบอกอลิซก่อนจะวิ่งพรวดออกไป 

 

 

ทั้งห้องเหลือสองคนเท่านั้น 

.

อลิซนั่งเล่นโทรศัพท์อีกมุม ทำทีเป็นกดเล่น แต่ใน.จกำลังร้อนรุ่ม แต่ก่อนไม่เคยอึดอัดท่าต้องอยู่กัน แต่ตอนนี้มันรู้สึกแปลกๆ 

 

โฮวอนที่นั่งหยิบนู้นจับนี้พลางแอบมองอลิซเป็นระยะ 

เห้ย! นี่มันอะไรกัน ว่ะ เงียบเกินไปแล้วนะ 

ขณะคิดอะไรเพลินอลิซที่กำลังจะลุกพลางบานประตูออกไปด้วยความที่โฮวอนไวกว่าจึงทำให้คว้าข้อมืออลิซไว้ได้ทันจึงทำให้ร่างของอลิซสะดุดเข้ากับโต๊ะไม้ เจ็บแปล๊บที่ข้อเท้นทันทีเซถลาเข้ามาอยูในอ้อมกอดโฮวอนแบบไม้ตั้งใจ

 

"อ้ะ.!" 

"เธอจะไปไหนล่ะ มันบอกให้รอที่นี่ไม่ใช่รึไง" 

ภาพวันที่ห้องครัวไหลเข้าหัวอลิซอีกครั้ง วันนั้นเราจูบกัน งื้อ อออ เขินวุ้ย~~

"เอ่อ..ใช่ แต่ชั้นว่ามันอึดอัดน่ะ" อลิซว่าพลางก้มหน้าซ่อนใบหน้าขึ้นสี พูดเสียงงุ้งงิ้ง 

"ทำไมอยู่กับชั้น สองคนเธออึดอัดขนาดนั้นเลยหรอ" น้ำเสียงปนตัดพ้อ ของโฮวอนทำเอาอลิซเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุนงง

"ม..ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ชั้นหมายถึง เอ่อ ที่นายกอดอ่ะ" อลิซว่าพลางกรอกตาไปมาไม่รู้จะเอาสายตาวางไว้ไหน 

"อึดอัดหรอ " โฮวอนพูดพลางปล่อยมืออกจากอลิซ 

อลิซจากที่จะออกไปกลับไม่กล้าออกไปไหน ยืนก้มหน้าอู่อย่างงั้น 

เฮ้ออ จะทำยังไงดีว่ะเนี่ย 

 

"อลิซ.."  จากที่เงียบไปพักนึง โฮวอนก็เป็นคนเอ่ยขึ้นมา 

 

"ห้ะ.." 

อลิซเงยหน้ามองแววตาคมที่ถอดแบบจากพี่ชายมานิ่งรอฟังคำพูดต่อไปของโฮวอนอย่างตั้งใจ 

 

"ชั้น....คือชั้น" โฮวอนพูดพลางสูดลมหายใจเข้าอย่างคนประหม่า "ชั้นไม่เคยรู้สึกอย่างงี้กับใคร ชั้นไม่เคยต้องมานั่งหงุดหงิด ชั้นไม่เคยจะตั้งมานั่งเป็นกังวล ชั้นไม่เคยที่จะต้องมานั่งด่าตัวเอง เพราะ ทนรับกับเรื่องราวที่ตัวเองก่อขึ้นมาไม่ได้"

"...." 

อลิซยังคงยืนฟังอย่างตั้งใจ

"ชั้นไม่เคยต้องมานั่งเจ็บตรงนี้"โฮวอนว่าพลางเอามือทาบที่ตำแหน่งหัวใจก่อนจะเอ่ยต่อด้วยสายตาเศร้าแต่มันกลับมีความจริงจังอยู่ในดวงตานั้นด้วย"เมื่อมองเห็นเวลาเธออยู่กับคนนั้นของเธอ มันเจ็บปวดมากจริงๆ ไอ ตอนแรกน่ะ ตัวชั้นเอง ไม่รู้หรอกนะว่าอาการบ้าพวกนี้มันคืออะไร ตอนแรกชั้นก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ จนวันที่เธอมาบอกว่า เธอน่ะ รักชั้น แต่พอชั้นรู้ว่า ตกเย็นเธอไปคบกับจีโฮ ไอโรคบ้าพวกนี้มันก็ก่อตัวขึ้นทันทีเลย  มันทำให้ชั้นทนไม่ได้ ไม่ได้เลย สรุปรู้มั้ยว่าชั้นทำยังไง.."คราวนี้โฮวอนพูดยิ้มขำยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน ตอนนี้ระยะห่างของคนสองคนอยู่ในระยะที่พอเหมาะ อลิซก็ยังคงตั้งใจฟังทุกอย่าง จนมาถึงตอนนี้จึงส่ายหน้าเบาเป็นคำตอบ 

 

"ชั้นโทรหาแม่ เล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง แม่หัวเราะใส่ชั้นใหญ่เลยล่ะ แม่บอกชั้นนั้นแหละที่ไม่รู้อะไรเลยว่าไออาการบ้าพวกนี้มัน คือ ชั้นกำลังตกหลุมรักเธอน่ะสิอลิซ..." เมื่อพูดจบประโยคนี้โฮวอนก็ส่งยิ้มที่อลิซไม่เคยได้เห็นมันมาก่อน

 

เมื่อจบประโยคนี้อลิซเบิกตากว้างอย่างตกใจระคนดีใจปน

กัน ร...รัก เรา ก่อนจะตั้งกรอกตาไปมาเมื่อเริ่มทำตัวไม่ถูก มือไม้ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนได้แต่เอามันถูกระโปร่งเมื่อเหงื่อจากความตื่นเต้นไปซึมออกมาเยอะจริงๆ 

 

"แต่...ชั้นคงไม่มีโอกาสแล้วสินะ แล้วุ้าสมมติ ชั้น..."

 

พลั่ก!!

 

โฮวอนพูดไม่จบประโยคดีก็โดนอลิซปล่อยหมัดลงบนหน้าอกอย่างแรง 

 

ไม่รู้ว่าทำๆไมรู้แต่ว่า อยากทำ แล้วหมัดที่สามที่สี่ก็ตามมา จนคนโดนกระทำรับไม่ไหวจึงจับการรวบข้อมือลางสองข้างของอลิซไว้ 

 

"เธอ เป็นบ้าอะไรเนี่ย มาต่อยชั้นทำไม" โฮวอนถามอย่างคนไม่เข้าใจ เห้ย นี่กำลังสารภาพรักนะ มาต่อยอะไรว่ะเนี่ย งง กับยัยเซ่อ 

 

"นายอ่ะ โง่...โง่มากๆ มาบอกตอนนี้ทำไมเล่า!!!" อลิซเหวใส่โฮวอนพลางทำท่าคิ้วขมวด 

"....."

"ชั้นอ่ะรักนาย มาตั้งนาน แต่นายก็เอาแต่ว่าชั้น ชั้นน้อยใจนายตั้งหลายเรื่อง แต่ชั้นก็ไม่เคยโกรธนายได้เลย ชั้นร้องไห้ วันที่นายว่าชั้นสารพัด แต่นายก็ไม่เคยรู้ ชั้นถอดใจเรื่องนายตั้งหลายรอบ แต่ชั้นก็ทำไม่ได้! ตอนนี้ก็ทำไม่ได้!!!" 

"......" 

โฮวอนเป็นฝ่ายฟังอลิซพูดบ้าง มันทำให้เค้ารู้อะไรหลายๆอย่างว่าอลิซยังรักผมอยู่  ผมทำเธอร้องไห้ด้วย เรื่องวันนั้นผมคงพูดแรงไป

"....นาย....จูบชั้น แต่นายก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายทำอะไร! นายล้อเล่นอะไรกับชั้น! ชั้นรู้สึกนะโฮวอน ชั้นเจ็บนะเว้ย!  ชั้นเกลียดนายแล้ว ฮึกก ชั้นไม่รักนายแล้ว คนบ้า!!!" 

 

พยายามกลั้นก้อนสะอึกแต่มันก็หยุดไม่อยู่เมื่ออารทณ์ที่เก็บมามันระเบิดออกมา น่าจะดีใจนะที่โฮวอนบอกว่ารัก แต่อลิซไม่รู้เป็นอะไร กลับนำเรื่องที่อัดอั้นใจมานานมาระบายให้ฟังให้รู้ว่าตนน่ะมันเจ็บแค่ไหน 

อลิซไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่ายนะแต่พออยู่ตอนหน้าคนนี้ทันทำไม่ได้จริงๆ 

 

โฮวอนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นน้ำตาอลิซไหลลงจากหาตา จัดการรวบอลิซเข้าอ้อมกอดพลางลูบหลังปลอบประโลมแบบที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน อลิซที่โดนกอด ก็ตั้งท่าจะดิ้นออกอีกอย่างก็กลัวว่าจีโฮจะมาเห็นหรืออะไร แต่เมื่อได้รับความอบอุ่นก็เริ่มสงบก่อนยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ 

 

"ไม่ร้องนะ พอแล้ว เธอไม่เหมาะกับน้ำตานะ"

โฮวอนว่าติดๆขัดๆ 

"อลิซยังคงนิ่งอยู่ในอ้อมกอดไม่ได้ยกมือขึ้นกอดตอบแม้ในใจจะต้องการแต่เหมือนมีบางอย่างสั่งไว้ว่าอย่าทำ หรือเพราะตอนนี้ตนยังอยู่ในญานะคนรักจีโฮงั้นหรอ 

 

"นี่...เธออัดอั้นมาสินะ รพบายหมดแล้วใช่มั้ย"

อลิซพยักหน้าบนไหล่โฮวอน 

โฮวอนจัดการผลัดอลิซออกจากอกก่อนจะใช่มือประคองสองข้างแก้มกลมๆให้สบตาตนเอง 

"ฟังชั้นนะ ชั้นไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี ชั้นไม่อยากพูดคำนี้เลย......อลิซ...ชั้นจะผิดมากมั้ยถ้าชั้นอยากเห็นแก่ตัวเพื่อให้เธอมาอยู่ข้างๆชั้นแทน" โฮวอนพูดด้วยแววตาเจือความศร้าเบาๆ 

"ช...ชั้นไม่รู้" อลิซตอบเสียงแผ่ว ตนไม่รู้จริงๆ ไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้จะจบยังไง เรื่องที่ตัวเองก่อไว้ ถ้าเลือกโฮวอนพี่จีโฮจะเสียใจจะเกลียดเรามากใช่มั้ย แล้วถ้าไม่เลือกโฮวอนล่ะ ทั้งๆที่รู้แล้วว่าใจตรงกัน เราจะอยู่ได้มั้ย 

โฮวอนยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจรินลดกันก่อนจะเอาหน้าผากตนเเนบลงหน้าผากสวยของอลิซจนปลายจมูกจองทั้งสองชนกัน  โฮวอนจัดการยื่นมืออีกข้างไปประคองศรีษะด้านหลังอลิซส่วนอีกมือก็ยังคงกอบกุมแก้มอยู่ตามเดิม อลิซหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน กับสัมผัสใกล้ชิดสุดๆตอนนี้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกำชายกระโปรงตัวเอง

 

"อลิซ...คำเดียว เธบอกมาว่าไม่รักชั้น ชั้นจะหยุดทุกอย่าง จะไม่วุ่นวายกับเธออีก จะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ แล้วชั้นจะเลิกอาการบ้าๆพวกนั้นให้ได้ด้วย"

โฮวอนพูดเสียงแผ่วอย่างคนเหนื่อยล้าพร้อมหลับตาลง พร้อมรอรับกับการตัดสินใจทุกอย่างของอลิซ 

 

อลิซนิ่งเงียบไปพักนึง แต่แค่พักนึงที่เงียบไปมันกลับืำให้คนฟังขี้ใจร้อน มันอดรนทนไม่ได้ แต่ก่อนจะอะไรอลิซกับเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาแต่ กลับกลายเป็นว่าโฮวอนไม่กล้าพอที่จะรับคำตอบ 

 

"ชั้น..อื้อ! " 

 

โฮวอนจัดการประทับริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ อลิซที่ตั้งตัวไม่ทันตั้งท่าจะผลักออกแต่โฮสอนตัดการล๊อคศรีษะไว้ก่อนแล้ว อลิซจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากละลายไปกลับรสจูบครั้งที่สองอย่างอ่อนระทวย สมองขาวโพรนไม่รับรู้อะไรอีกนอกจากโฮวอน โฮวอนขบเม้มกลับปากล่างเบาๆ เพื่อขอโอกาสสรุกล้ำเข้าไป เพราะอลิซเอาแต่เม้มปากแน่นอย่างคนไม่ประสี โฮวอนเองก็ไม่เคยจูบใครหรอกนะนี่คนแรกเหมือนกัน แต่ ผช.ถ้าจูบไม่เป็นก็หมาสิครับ อลิซตอนนี้สติไม่อยู่กับตัวอีกต่อไป โฮวอนกระตุ้นเบาๆก็เปิดโอกาสให้อย่างง่ายดายมือ ที่กำชายกระโปร่งเลื่อนขึ้นมือจับไหล่หนาอย่างหาที่พึ่ง โฮวอนที่ได้เข้ามาในโพรงปากหวานลิ้นร้อนก็จัดการควานหาความหวานอย่างหลงไหล ลิ้นเล็กเอาแต่หลบหนี อย่างไม่ประสา โฮวอนตักตวนความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ  แต่คนโดนกระทำที่เริ่มขาดอากาศหายใจจึงทุบไหล่ เพื่อบอกให้พอ โฮวอนที่เห็นเช่นนั้นจึงผละออกอย่างเสียดาย 

 

อลิซกอบโกยอากาศแย่างรีบร้อน ใบหน้าแดงก่ำกับริมฝีปากบวมเจ่อ นี่มันดูน่าหลงไหลซะเหลือเกิน 

 

"ชั้น ขี้ขลาดเกินไป จนไม่กล้ารับฟังคำตอบของเธอ.." โฮวอนพูดพลางส่งยิ้มให้ 

อลิซที่หอบหายใจแต่ก็ยังกรอกตาไปมาไม่กล้าสบตาเลยสักนิด เขินจนบ้าตาย 

 

"ไม่พูดหน่อยหรอ.." โฮวอนถามแหย่

อลิซหย้ามุ้ยใส่โฮวอนที่บังอาจมาล้อเลียน 

"นาย มันร้ายกาจที่สุด" อลิซพูดพลางหลบสายตา 

"ร้าย แต่ ชั้นก็รักเธอนะ" โหย ไอบ้า เอ้ย!

"คนบ้า! นายยังไม่รู้คำตอบชั้นเลยนะ มาทำงี้ได้ไงเล่า" อลิซว่าพลางก้มหน้างุด 

"แล้วเธอ..คิดว่าชั้นควรฟังหรือไม่ควรฟังดีล่ะ" 

"ไม่รู้สิ.."

"อืม....ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ฟังก็ได้ เธอคงไม่ทำร้ายจิตใจชั้นใช่มั้ย" โฮวอนว่าเสียงอ้อนๆ 

"ชั้น..."

 

แกร้ก!!!

 

"โฮวอน!" 

ทั้งสองผละออกจากกันอย่างไวเมื่อมีบุคคลที่สามเข้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง

 

★★★★★★★★★★★★★★★★

 

TALK: มาต่อแล้วววว เป็นไงอ่ะตอนนี้ มันดูขัดๆกันมั้ยค่ะ (ม่ายยยย)ฮ่าๆๆๆ อิบ้า!

ตอนนี้มันฟินป้ะ55555 

โฮวอนหายซึนแล้วนะ อลิซระเบิดอารมณ์แรง 

เค้า คิสสส>< กันด้วย ประเด็น คือ ดีฟคิสสส>< เราไม่เคยแต่งไง ถ้ามันดูขัดๆก็อย่าถือสาเนบางคนคงเบื่อว่าเมื่อไหร่จะจบไรงี้ใช่มั้ย 

คือมันยังไม่จบ ตัวละครก็เพิ่มมาแล้ว มันน่าจะมีอะไรๆขึ้นอ่ะค่ะ อยากให้ติดตามกันหน่อยน้า ไม่เกิน50ตอน (เยอะไปมั้ยอิไรต์) เอาน่าๆเรื่องแรก ยาวไปๆ ^^

สุดท้ายนี้ ก็ขอให้อยู่ด้วยกันไปจนจบนะ เม้น ก็ได้ไม่เม้นก็แล้วแต่ เราปลงแล้วฮ่าๆ 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา