หัวใจสั่งมา!

เย้!หมอให้กลับบ้านเเล้วดีมากกกกโรงพญาบาลก็เหมือนนรกดีๆนั่นเเหละนะT^Tเเต่เรื่องที่น่าดีใจก็ต้องดับสลายเมื่อ....

"เเค่เป็นลมไปโรงพญาบาลเลยเหรอถ้าเป็นไข้คงตายให้เหม็นศพอยู่เเถวนี้สินะ..."เสียงที่คุ้นเคยเเลยไม่อยากจะได้ยินให้จิตตกดังขึ้นจาก"บารอน"

"ถ้าไม่ห่วงถ้าไม่ช่วยก็อย่าทำตัวไม่มีประโยชน์ ไม่ชอบ!"ฉันตวาดลั่น

"อะไรที่เธอไม่ชอบบ้างละฉันจะจัดให้ทุกอย่างเลย..."นำ้เสียงเยือกเย็นเหมือนจะฆ่ากันให้ตายด้วยวาจามันเเทงลึกถึงหัวใจ...

ฉันไม่อยากจะให้นำ้ตาใหลออกมาต่อหน้าต่อหน้าคนใจดำเลยใช้เเรงเเละกำลังทั้งกายเเละใจทั้งหมดที่มีอยู่พยูงร่างของตัวเองขึ้นห้อง"กลัวเหรอปากเก่งนิไม่เถียงละเถียงสิทำเหมือนเเต่ก่อนเธอเถียงได้ทุกเรื่องหนิเถียงสิ"ทำไมกันนะทำไมเขาถึงโกรธอย่างคนไม่มีเหตุผลอะไรเลยฉันเดินขึ้นห้องไปเหมือนไม่เเคร์ในสิ่งที่เขาพูด...

บนห้องของชิเบลล์...

'ชิเบลล์อดทนอีกนิดนะอีกเเค่4ปีก็จะไปเเล้ว...."ฉันพูดเเละคิดกับตัวเองปลอบใจตัวเองฉันอยากจะบอกเค้าตั้งเเต่10ปีที่เเล้วเเล้วละนะว่า...ฉันก็ชอบเค้าเหมือนเเต่ฉันก็เลือกนะเลือกที่จะไม่บอกเพราะรู้ว่าเขาจะไปอเมริกา...

นำ้ตาที่บังคับไม่ไหวหลั่งออกมาจากเบ้าตาอย่างหยุดไม่ได้มันห้ามไม่ไหวเเล้วถ้าถือมีดอยู่ป่านนี้คงเเทงตัวเองตั้งเเต่ที่บารอนว่าฉันเเล้วละเเต่การคิดสั้นมันไม่ได้ช่วยอะไรใครก็รู้...เลยต้องสู้ไง....สู้ๆฉันบอกตัวเองว่าเเล้วก็อ่านหนังสือสอบ

3ชม.ผ่านไป

โอ้!อ่านหนังสือได้ยาวนานที่สุดในรอบปีเเล้วไปอาบนำ้เพื่อที่จะนอนอะนะ

.

.

.

"ปัง!!!!!"มือหนาเปิดประตูเสียงดังเเล้วตะโกนบอกคนตัวเล็กในห้องนำ้ว่า"ไฟไหม้หนีเร็ว!"หากเเต่ร่างอรชาสลบคาห้องนำ้ด้วยควันที่มากเกินไปบารอนอุ้มสาวน้อยออกมาจากห้องเต่กลับเจอกองไฟลูกใหญที่บังทาง...