พลิกรักหัวใจยัยมาเฟีย

ณ ห้องครัว...

"เฮ้อ...จะมีกี่ครั้งเนี่ยที่จะได้เข้าห้องครัว"เพราะปกติแล้วเวียร์นั้นเป็นคุณหนูแต่เด็กจึงมีแตใช้คนใช้ไปทำอาหารแทนเธอ "แล้ววววว...มีวัตถุดิบอะไรบ้างล่ะ" "ก็ส่วนใหญ่ใช้ แป้ง,ผงฟู,ส้ม,ไข่,นำ้ตาลฯลฯ"

"งั้นก็ต้องใช้กะละมังสินะ" "ม..ไม่ใช่นะครับ ค..คือมันต้องใส่ถ้วยสแตนเลสนะครับ" "อ้าวหรอก็มันไม่รู้นิ"

"ครับๆ" "แล้วถ้วยสแตนเลสอยู่ไหนล่ะ" "อยู่บนตู้ครับ" "ตู้ไหนล่ะ" "ตู้สีทองครับ"

แอ๊ดดดด...เสียงเปิดฝาตู้ "แค่กๆทำไมฝุ่นเยอะจัง"

ที่ฝุ่นเยอะเพราะว่าแม่บ้านทำกับข้าวนั้นไม่ได้ทำขนมหวานเองเพราะทุกๆครั้งที่ทำเวียร์จะไม่ถูกใจรสชาติมันเสมอทำให้แม่บ้านตัดสินใจไปบอกพ่อของเวียร์ให้ซื้อมารับประทานเองเพราะทำไม่ไหวในเมื่อเวียร์ไม่กินแต่เวียร์เป็นคนเดียวที่ไม่กินในครอบครัวจึงซื้อมาเฉพาะเวียร์เท่านั้นในตัวเวียร์ก็เป็นคนชอบกินขนมหวานแต่คนในบ้านไม่ค่อยจะรับประทานกันจึงทำให้ฝุ่นขึ้นนั้นเอง

"ก็คุณกินขนมหวานนอกบ้านนิครับ" "จริงด้วยสินะ...งั้นเริ่มทำขนมเถอะ" "ครับๆ" 

"ว่าแต่ทำไงอ่า..ทำหน่อยสิ" "เอางั้นหรอครับ" "ใช่!" "ไหนบอกว่าจะท..." " ทำไปปปปปปปปปป!!!" 

"อ...โอเคครับ"

เวลาผ่านไป...

"เสร็จแล้วครับ" เค้กส้มถึงมันจะลักษณะสวยงามแต่...รสชาติจัเป็นยังไงนะ.." "อืม..~"เวียร์ใช้ซ้อมตักเค้กส้มมากิน"อื่มมมมม~ฝีมือใช้ได้นิอร่อยดีนะ มีรสชาติกรมกร่อมสมกับเป็นส้มแต่ส้มรสไม่เปรี้ยวมากหวานอยู่หน่อยแต่...นี่มันเค้กฉันนิ!" "ครับ???"

"ก็นี่อ่ะเค้กฉันนนน" "หรอครับ?" " ก็ฉันบอกนายไปนิว่า'ทำหน่อยสิ'เพราะฉนั้นต้องเป็นของฉัน" 

"ของคุณ?" "ใช่...ของฉันทำไมมีปัญหา?" "ป...เปล่านิคร้าบบบบบบบบ"

..."เอาไปกินดีกว่าาาาาา น่าจะอร่อย"

"" ไม่มีเสียงตอบรับจากคีย์

"ว้าวววววววอร่อยจัง" เวียร์เดินไปกินไป

"ค...เค...เค้กของฉันนนน..."